Morgunblaðið - 14.07.1957, Page 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 14. júlí 1957
I*
ustan
Edens
eftir
John
Steinbeck
80
Þegar allt vai tilbúið, settist
Faye við borðið og lyfti glasinu:
„Skál fyrir nýju dóttur minni.
Megi hún lifa löngu og hamingju-
sömu lífi“.
Þegar þær höfðu drukkið skál-
ina, sagði Kate: — „Skál fyrir
þér, mamma“.
„Þú kemur mér til að gráta“,
sagði Faye. — „Nei, ég má ekki
gráta. Farðu nú þarna yfir að
kommóðunni og færðu mér litla
mahonískrínið. Já, þetta þarna.
Settu það nú hérna á borðið og
opnaðu það“.
1 litla, gljáborna kassanum var
samanvafið skjal, sem rauðum
silkiborða var bundið utan um. —
„Hvað í ósköpunum er nú þetta?“,
spurði Kate.
„Það er gjöfin mín til þín. Skoð
aðu hana nú“.
Kate leysti silkibandið með ýtr-
ustu varkárni og fletti í sundur
blaðinu. Það var ritað með feg-
urstu skrautskrift, hátíðlega und-
irskrifað og vottað af kokkinum:
„Þar sem ég hefi tekið Kate
Albey mér í dótturstað, skal
hún erfa allar eigur mínar,
óskiptar, í löndum og lausum
aurum, að mér látinni
Þetta var látlaust, einfalt og
lagalega óaðfinnanlegt. Kate las
það þrisvar sinnum yfir, leit aft-
ur á dagsetninguna og athugaði
undirskrift kokksins. Faye horfði
á hana með eftirvæntingarfullum
svip. Þegar Kate las og bærði var-
irnar, bærði Faye varirnar líka.
Kate braut blaðið saman, vafði
silkiborðanum utan um það, lét
það svo niður í kassann og lokaði
honum. Að því loknu settist hún
aftur.
—□
Þýðing
Sverrir Haraldsson
D----------------------□
Eftir stundarkorn rauf Faye
þögnina: — „Þykir þér vænt um
gjöfina?“, spurði hún.
Kate starði í augu hennar og
það var eins og hún ætlaði sér
að lesa í þeim leyndustu hugs-
anir hennar. Svo sagði hún róiega:
— „Ég skil þetta með engu móti,
mamma. Mig grunaði ekki að
nokkur manneskja gæti verið
svona góð. Ég vedt ekki hvernig ég
á að koma orðum að hugsunum
mínum“.
„Þetta er skrýtin gjöf, er það
ekki?“, sagði Faye.
„Skrýtin? Nei, það er hún alls
ekki“.
„Ég á við það, að erfðaskrá sé
undarleg gjöf. En hún þýðir líka
annað og meira. Nú ertu raunveru
lega dóttir mín, get ég sagt þér.
— Ég -— nei við — eigum verð-
bréf og ávísanir sem nema sextíu
þúsund dollurum. 1 skrifborðs-
skúffunni minni eru skrár yfir
eignirnar og númerin á bankahólf-
unum. Ég fékk mjög gott verð
fyrir húsið mitt í Sacramento.
Hvers vegna ertu svona þögul,
bavnið mitt? Amar eitthvað að
þér?“.
„Erfðaskrá minnir svo á dauð-
ann. Það fylgir einhver dapur-
lei'ki nafninu".
„En það ætti hver maður að
gera erfðaskrá sína“.
„Ég veit það, mamma“. Kate
brosti angurvært. — „En svo er
það líka dálítið annað, sem gerði
2-24-80
M
O
M
Ö
M
o
<D
B
'Ö
tí
ö
6
co
RITSTJORN
AFGREIÐSLA
AUGLÝSINGAR
BÓKHALD
PRENTSMIÐJA
jBorflmiblaöiI)
mig áhyggjufulla. — Nú verða
allir ættingjar þínir bálreiðir og
reyna sjálfsagt með öllu móti a«
gera ei-fðaskrána ógilda. Nei, þú
mátt ekki gera þetta“.
„Elsku barn, gerðu þér engar
áhyggjur út af því. Ég á enga
ættingja eða aðstandendur, eftir
því sem ég bezt veit. Og jafnvel
þótt þeir væru einhverjir til, þá
vita þeir ekkert um mig og mína
hagi. Heldurðu kannske að þú sért
eina manneskjan, sem býrð yfir
leyndarmáli? Heldurðu að ég noti
mitt rétta skírnarnafn?“.
Kate horfði lengi og rólega á
Faye.
„Kate þó. Mundu að þetta er
veizla. Vertu nú ekki neitt
áhyggjufull. Þú átt að vera glöð,
eins og ég“.
Kate reis á fætur, ýtti borð-
inu til hliðar og settist á gólf-
ið. Hún lagði kinnina að hné Faye,
en Faye srauk henni blíðlega um
vangann og hárið og kom varlega
við örið á enni hennar.
„Ég held að ég hafi aldrei verið
jafnhamingjusöm", sagði Kate
lágt.
„Vndið mitt, þú gerir mig líka
hamingjusama, hamingjusamari
en ég hefi nokkru sinni áður ver-
ið. Nú er ég ekki einmana leng-
ur. Nú fyrst er ég fullkomlega
örugg og óttalaus".
Þannig sátu þær langa stund,
áður en Faye hreyfði sig. „Kate“,
sagði hún. — „Við dreymum okk-
ur alveg burt frá veruleikanum.
Þetta er jú veizla. Við gleymum
kampavíninu. Helltu í glösin, barn
ið mitt. Við verðum að halda at-
bui ðinn hátíðlegann".
Kate varð öi'lítið kvíðin á svip-
inn: — „Verðum við að gera það,
mamma?“.
„Já, því ekki það? Það er hollt
að fá sér ofurlitla hressingu svona
öðru hverju. Það hreinsar blóðið.
Finnst þér það kannske ekki gott,
Kate?“.
„Ég hefi eiginlega ekki drukkið
neitt. Ég hefi ekki gott af því“.
„Hvaða vitleysa, vina mín.
Svona, helltu nú í glösin".
Kate reis á fætur og fyllti glös-
in.
„Jæja, tæmdu nú glasið þitt.
Ekki læturðu gamla konu eins og
mig skjóta þér ref fyrir rass“.
„Þú ert ekki gömul kona,
mamrna".
„Enga vitleysu — drekktu nú.
Ég snerti ekki glasið mitt fyrr en
þú hefur tæ:nt þit“. Hún sat með
glasið í hendinni þangað til Kate
hafði framkvæmt skipunina. Þá
setti hún það á varir sér og tæmdi
það í einum teyg: — „Gott“, sagði
hún og smjattaði. — „Þetta var
sannarlega hressandi. Helltu nú
aftur í glösin, stúlka mín. Nei,
engin undanbrögð. Svona, já. Það
var lagið. Og svo skál í botn.
Eftir tvö þrjú glös verður allt
bjartara í augum rnanns".
Kate var orðin óróleg. Hún
minntist þess hve henni hafði oft
áður orðið slík víndrykkja dýr-
keypt, en Faye lét hana ekki kom-
ast upp með nein mótmæli.
„Alveg í botn, segi ég — svona
já. Er þetta kannske ekki gott?
Helltu svo aftur í glösin".
Breytingin varð hjá Kate næst-
um strax eftir annað glasið.
Hræðslan hvarf. Hún varð ekki
hrædd við neitt lengur. Þetta var
það, sem hún hafði óttazt og nú
var það orðið of seint. Vínið
hafði brotið niður allar þær varn-
ir sem hún hafði svo traustlega
byggt innra með sér og nú stóð
henni hjartanlega á sama um það
eins og allt annað. Röddin varð há
og skerandi og munnurinn eins og
mjótt strik. Augun kipruðust sam
an og urðu illkvittin og hæðnis-
leg.
„Nú drekkur þú — mamma —
og leyfir mér að horfa á“, sagði
hún. — „Svona já, þetta var gott.
En ég er viss um að þú gætir ekki
drukkið tvö glös hvert á eftir öðru.
Eigum við kannske að veðja?“.
„Nei, við skulum ekki veðja
neinu, Kate. Þú myndir áreiðan-
lega tapa því veðmáli. Ég get
tæmt sex glös, hvert á eftir öðru,
án þess að á mér sjáist".
„Ég verð sjálf að sjá það, ef
ég á að trúa } ér“.
„Og ef ég geri það, viltu þá
gera það líka?“.
„Auðvitað".
Drykkjan hófst að nýju og þær
hirtu ekkert um þótt á borðið
skvettist, þegar þær helltu í glös-
in. Alltaf minkaði jafnt og þétt
í stóru kar.’.pavínsflöskunni.
Faye hló: — „Þegar ég var
ung stúlka — 6, ég gæti sagt
Selfossh íó
Ai alveg sérstökum ástæðum er eignin Selfoss-
bíó til sölu.
Hér er um að ræða kvikmyndahús og veitinga-
sali á yfir 5000 fermetra eignarlóð á bezta stað
á Selfossi, sem er miðstöð umferðar um Suður-
landsundirlendið.
Kvikmyndavélar, hljóðfæri og borðbúnaður
fyrir yfir 200 manns fylgir með í kaupunum.
Eignin er í fullum rekstri. I höndum duglegs
veitingamanns er hér um óvenjulega glæsilegt
atvinnufyrirtæki að ræða.
Allar frekari upplýsingar gefur
Fasteigna- & Verðbréfasalan
(Lárus Jóhannesson, hrl.)
Suðurgötu 4. — Símar 14314, 13294.
í* *I* *•* *»* v* *♦* *-* *** ••• *•* '•* *•* *•* *•* *•* *«* *•* *•* *l* *•* *
► »2« %♦ *J*,J**I* *I*A*»* *•**•* *•* *Z**Z**Z* *•* **• *** *I* *«* *«* *»* •!* ****** ♦!* *Z* *Z* ♦!♦ •!*
MARKÚS Eftir Ed Dodd
1) Dagarnir líða úti í haganum. I 2) Stundum kemur það fyrir, i 3) Þessir árekstrar verða því
Folaldið vill alltaf vera mjög ná- að folaldið rekst á tré. þó ekki aðmeini.
lægt móður sinni. i
þér sögur sem þú myndir alls ekki
trúa“.
„Ég gæti líka sagt þér ýmislegt,
sem enginn maður myndi leggja
nokkurn trúnað á“, sagði Kate.
„Þú? Nei, mí ertu að skrökva
á sjálfa þig. Þú sem ert nú bara
saklaust barn“.
Kate hló: — „Annað eins barn
hefur víst enginn þekkt. Það er
þá aldeilis barn, eða hitt þó held-
ur. Já, auðvitað er ég sakleysið
sjálft". Hún hló hátt og tryllings-
lega.
Hljóðið náði eyrum Faye þrátt
fyrir vímuna. Hún hvessti aug-
un á Kate: — „Þú lítur svo
undarlega út“, hagði hún. — „Það
hlýtur að vera lampaljósinu að
kenna. Þa er svona tæpast að
ég þekki þig fyrir sömu mann-
esikjuna".
„Nei, þú þekkir mig heldur
ekki“.
„Segðu mamma, ástin mín“.
„Mamma — ástin mín“.
„Ó, við tvær skulum lifa svo
góðu og skemmtilegu lífi saman“.
„Já, það máttu alveg reiða þig
á. Þú veizt ekki hversu gott og
skemmtilegt það á eftir að verða.
Þú veizt ekki nokkurn skapaðan
hlut“.
„Mig hefur alltaf langað svo
mikið til að ferðast til Evrópu. Við
gætum farið þangað með skipi og
ajíltvarpiö
Fastir liðir eins og venjulega.
9.30 Morguntónleikar (plötur). —•
11.00 Messa í Fríkirkjunni (Prest
ur: Séra Þorsteinn Björnsson.
Organleikari: Sigurður ísólfsson).
— 15,00 Miðdegistónleikar (plöt-
ur). — 16,30 Færeysk guðsþjón-
usta. (Hljóðrituð í Þórshöfn). —•
17,00 „Sunnudagslögin". — 18,30
Barnatími (Baldur Pálmason). —
19.30 Tónleikar: Florence Hooton
leikur á selló (plötur). — 20.20
Tónleikar (plötur): Lög úr óper-
ettunni „Brosandi land“ eftir
Lehár (Elisabeth Schwarzkopf,
Emmy Loose, Nicolai Gedda og
Erich Kunz syngja; hljómsveitin
Philharmonia leikur; Otto Acker-
mann stjórnar). — 20,35 í áföng-
um; IV. erindi: Hólar í Hjalta-
dal (Brynleifur Tobíasson áfeng-
isvarnaráðunautur). — 21,00 Tón-
leikar (plötur): Píanókonsert nr.
2 í g-moll op. 22 eftir Saint-Saens
(Emil Gilels og hljómsveit franska
tónlistarháskólans leika; André
Cluytens stjórnar). — 21,25 „Á
ferð og flugi". — Stjórnandi þátt-
arins: Gunnar G. Schram. — 22,05
Danslög (plötur). — 23.30-Dag-
skrárlok.
Mánudagur 15. júlí.
Fastir liðir eins og venjulega.
19,30 Lög úr kvikmyndum (plöt-
ur). — 20,30 Útvarpshljómsveit-
in; Þórarinn Guðmundsson stjórn
ar: Þýzk alþýðulög. — 20,50 Um
daginn og veginn (Axel Thorstein-
son rithöfundur). — 21,10 Ein-
söngur: Rolando Panerai syngur
(plötur). — 21,30 Útvarpssagan:
„Ssmir trúboðanna" eftir Pearl
S. Buck; XXXII. (Séra Sveinn
Víkingur). — 22.10 Búnaðarþátt-
ur: Bðndi segir álit sitt(Sigurður
Jónsson á Stafafelli í Lðni). —
'22.20 Nútímatónlist (plötur). —
23,20 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 16. júlí.
Fastir liðir eins og venjulega.
19.00 Hús í smíðum; XVIII: Jó-
hannes Zoega verkfræðingur talar
um upphitun og hitakerfi. — 19,30
Þjóðlög frá ýmsum löndum (plöt-
ur). — 20,30 Erindi: Kynþátta-
vandamálið í Bandaríkjunum; II.
(Þórður Einarsson fulltrúi). —
20,55 Tónleikar (plötur); Man-
söngur fyrir strengjasveit í Es-
dúr op. 6 eftir Josef Suk. — 21,15
íþróttir (Sigurður Sigurðsson). —■
21,45 Tónleikar: Jascha Heifetz
leikur létt og vinsæl fiðlulög (pl.)
— 22,10 Kvöldsagan: „Ivar hlú-
járn“ eftir Walter Scott; V. (Þor-
steinn Hannesson). — 22,30
„Þriðjudagsþátturinn". — Jónaa
Jónasson og Haukur Morthens sjá
um flutning hans. — 23,20 Dag-
skrárlok.