Morgunblaðið - 25.09.1957, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 25. sept. 1957
Veljið ykkur undirstöðulil og
sýnið smekkvísi í klæðaburði
ÞAÐ hljómar e.t.v. undarlega að
gera karlmenn að umtalsefni hér
í dálkunum, sem aetlaðir eru kven
íólki eingöngu. En karlmenn eru
nú einu sinni karlmenn, og þeir
hafa gaman af að um þá sé talað
einstöku sinnum.
Þeir þykjast ekki hafa neinn
áhuga á tízkunni, — þar hafi
kvenfólkið einkarétt. Þeir þykj-
ast ekki hlaupa eftir dutlungum
tízkunnar, — það gerir kvenfólk-
ið einungis, segja þeir.
En enginn veit betur en ein-
mitt kvenfólkið, að karlmenn
hlaupa eftir dutlungum tízkunn-
ar hvenær sem þeir geta.
Ef buxnaskálmarnar eiga að
vera víðar, — þá eru þeir ekki
seinir á sér að fá sér ný föt með
víðum skálmum, — og ef þær
eiga að vera þröngar, — þá sjást
ekki margir á víðum buxumH
Einnig hefur skyrtuflibbinn
mikið að segja, — við tökum
Hlýleg og falleg hárauð peysa.
I hálsmálinu er svört rönd,
sömuleiðis tveir hvítir hnappar,
svört rönd framan á ermalín-
ingunni
e.t.v. ekki eftir því fljótt á litið,
að flibbar hafi mismunandi lag,
en svona er það nú samt. Það
er talsvert atriði að flibbinn sé
eftir nýjustu tízku.
Þá eru hálsknýtin mikils virði,
— fyrir nokkrum árum voru allir
með hin svokölluuðu „stæl-
bindi“, en hver sést með þau í
dag? — Nú eru bindin mjög lát-
laus og í frekar ljósum lit, sum
röndótt. Og munið þið eftir síðu
þverslaufunni, sem sló í gegn fyr-
ir nokkrum árum. Annars eru
þverslaufur alltaf í tizku og
þykja mjög klæðilegar fyrir ein-
stöku menn.
Jakkasíddin hefur mikið að
segja fyrir heildarútlit mannsins.
Munið þið eftir því, er jakkarnir
voru frekar stuttir? — Þeir voru
einkar óklæðilegir. SÖmuleiðis
var óklæðilegt, þegar þeir voru
svo síðir að hægt var að taka þá
saman í klofinu.
Það er víst alltaf svo, að manni
finnst sú tízka, sem ríkir í það og
það skiptið, alitaf langklæðileg-
ust og getur þá enginn skilið í
því að nokkrum hafi þótt þetta
eða hitt vera klæðilegt áður! Og
karlmennirnir eru hreint ekkert
frábrugðnir kvenfólkinu í þessum
efnum. Þeim finnst bara skömm
að því að kannast við það.
Karlmenn ættu heldur að
reyna að byggja „fataskápirn“
sinn upp af smekkvísi og hug-
kvæmni, eins og margt kvenfólk
gerir. Þeir ættu að velja sér ein-
hvern lit, t.d. annaðhvort svart,
grátt, brúnt eða blátt og kaupa
svo öll föt sín í samræmi við und-
irstöðulitinn. — Þá nýtast fötin
miklu betur, fyrir utan hve mað-
urinn er þá alltaf miklu betur
klæddur.
En því miður hefur viljað
brenna við, að er menn eru að
slíta út gömlu fötunum sínum
eru þeir oft ósmekklegir t.d. í
brúnum buxum og svörtum jakka
o.þ.h., sem enginn getur borið á
móti að er ósmekklegt! Einnig
ættu karlmenn að muna eftir
fatalit sínum er þeir kaupa sér
hálsbindi og sokka. Hugsið yr kur
t.d. mann, sem er í brúnum föt-
um með blátt hálsbindi eða t.d.
í rauðum sokkum og svörtum
skóm? Hann er ekkert sérlega
glæsilegur eða hvað finnst ykk-
ur?
Nei, sannleikurinn er sá, að ef
menn (og konur reyndar líkaj
velja föt sín í litasamræmi, þurfa
þeir raunverulega að eiga minna
af fötum, og öllu sem þeim til-
heyrir, ef þeir á annað borð vilja
vera þannig klæddir, að það
stingi ekki í augu þeirra er þexr
umgangast!
Nýiasta karlmanna-
fatatizka!
ÞÓTT segja megi að sáralitiar
breytingar séu á karlmannsfata-
tízkunni breytast alltaf einhver
smáatriði, sem í fyrstu virðast
vera lítilfjörleg, en er á hólminn
er komið hafa geysilega mikið
að segja.
Fataefnin sem mest hefur borið
á undanfarið eru frekar látlaus
í lit, — með lítt áberandi rönd-
um, köflum eða sem kallað hefur
verið „síldarbein", ofin í eins
konar oddmynztri. Þá er fínriffl-
að flauel mjög í tízku, sömuleiðis
leðurjakkar, og einnig er leður
notað til skrauts, bæði á húfur
og jakka o.fl. Sportskyrturnar
í alla vega litum og er hárautt
einna mest áberandi, sömuleiðxs
eru prjónapeysur og vesti mjög
í tízku. Derhúfur eru mjög í
tízku og sömuleiðis barðalitlir
hattar.
Notið reyniberin
í berjahlaup
BERJATÍMINN er nú brátt á
enda. íslenzkar húsmæður hafa
keppzt um að tína sér ber eftir
sólríkt sumar, bláber í sultu og
krækiber í saft. Færri munu eiga
kost á rifsberjum en vildu, og
færri eru það en skyldi, sem
nota reyniber í sultu eða „gelé“.
Reyniber hafa margt sér til
ágætis. í fyrsta lagi er ákaf-
lega fljótlegt að tína þau, í öðru
lagi segja þeir sem vit hafa á
því, að reyniber séu afar holl og
í þriðja lagi er bragðið af þeim
sérkennilegt og einstaklega gott.
Allt verður einu sinni fyrst og
vill kvennasíðan eindregið hvetja
húsmæður, sem áhuga hafa á, að
reyna eftirfarandi uppskrift. í
uppskriftinni eiga að vísu að
vera epli, en þar sem ný epli eru
ekki á boðstólnum hjá okkur, má
eins notast við þurrkuð epli. Að-
eins verða þau að liggja í bleyti
yfir nóttina.
Reyniberja-epla-hlaup
Jafnmikið er af reyniberjum
og eplum.
Berin skoluð vel á stilknum.
Eplin og berin soðin sitt í hvoru
lagi, vatnið látið fljóta yfir, soð-
ið í 5—10 mínútur (eplin soðin
út). Síðan sett sitt í hvoru lagi
á síu, saftin látin renna úr . . .
epla og reyniberjasaftinni bland-
að saman.
í lítri saft á móti 1 kg af
sykri.
Saftin sett yfir. Þegar hún er
vel heit, er helmingnum af sykr-
inum hellt út í, suðan látin koma
upp og soðið í 10 mínútur. Þá
er því sem eftir er af sykrinum
hellt út í og soðið aftur í 10 mín-
útur. Froðan tekin ofan af. Hellt
á hreinar þurrar krukkur.
Við birtum hér til gamans
teikningar af nýju ,línunni“ frá
Farís. Þær eru frá tízkuhúsinu
Manquin og þykja bera tölu-
verðan egypzkan-keim.
Fiðlukennsla
Væntanlegir nemendur hringi í síma
1 0 5 3 1 .
Rúth Hermanns
Hafnarfjörður — smábarnakennsla
Mun annast lestrarkennslu í vetur.
Upplýsingar í síma 50713
Haukur Helgason.
Á sýningunni í Forum í Kaupmannahöfn gefur m.a. að líta þetta
„eldhúskríli“, sem er ekki annað en skápur og ætlað fyrir eins
og tveggja herb. íbúðir. Það er þýzkt að uppruna, stærðin er
90x60x200 cm og í því er ísskápur, vaskur, skápur fyrir rusla
fötu og hillur fyrir alls kyns matarílát. Auk þess er loftræsing
í skápum.
Frá eldhússýningu i Forum
HVER er sú húsmóðir, sem ekki
óskar sér eins þægilegra
vinnuskilyrða og völ er á? Á sýn
ingunni í Forum í Kaupmanna-
höfn, sem heitir, „Eldhúsið,
stærsti vinnustaður Danmerkur"
úir og grúir af nýjungum, svo að
manni finnst eigið eldhús vera
bæði ófullkomið og gamaldags í
samanburði við það. En þar er
hægt að fá góðar hugmyndir og
vitneskju um hvernig hagræða
má í eldhúsum húsmóðurinni til
þæginda . . . og koma tímar og
koma ráð . . . vonandi.
Þar eru til dæmis ísskápar eft-
ir nýjustu tízku af mörgum
stærðum og gerðum og með ís-
skáp getur húsmóðirin hafið nýj-
an þátt í matartilbúningi með því
að bera á borð heimatilbúinn ís
og frosna ábætisrétti. Auk þess
er hægt að kaupa matarforða til
heimilisins í stærri skömmtum og
til margra daga í senn.
Rafmagnshrærivél er líka ofar
lega á óskalistanum. Hún er til
mikilla hagsbóta fyrir húsmóður-
ina, sem hefur aðeins tvær hend-
ur en þyrfti að hafa að minnsta
kosti fjórar. Hún tekur ekki mik-
ið pláss en gerir mörg önnur
eldhúsáhöld óþörf. Hún hrærir
deig og skyr, þeytir rjóma, hakk-
ar grænmeti, pressar ber o. fl.
o. fl.
Húsmóðir sem hefur eignazt
eina af hinum nýjustu gerðum
saumavéla getur saumað fatnað,
stoppað og gert við föt, saumað
útsaum, búið til hnappagöt, saum
að hnappa í, „applikerað“ og
saumað „hul“-saum. Allt gengur
eins og í sögu og það er ekki
lítill sparnaður af því að sauma
sjálfur. Fæstum dettur vlst í hug
nú til dags að sauma kjóla í
höndunum, en þegar um prjónaða
kjóla er að ræða, eru víst lang-
flestar bæði of gamaldags og hæg
fara. Því með handprjónavélinni
er hægt að prjóna litla peysu a
1—2 klukkutímum og ekki tek-
ur þá ýkjalangan tíma að prjóna
kjól. Agætt fyrirkomulag er það,
sem ekki mun heldur óþekkt fyr-
irbrigði hér á landi, að nokkrar
konur taki saman höndum um
kaup á handprjónavél og skiptist
á að hafa hana til afnota. Þann-
ig gæti húsmóðir, sem hefur
nokkurn tíma aflögu prjónað fyr-
ir fólk og selt og fengið fyrir það
góðan skilding.
Strau-vélin er líka ein æðsta
ósk húsmóðurinnar í dag, því
engum þykir víst gaman að
strauja. Það er leiðinlegt verk og
því fyrr sem því er lokið, þvl
betra. Hægt er að sitja þægilega
við strauvélina og áður en maður
veit af, er stórþvotturinn strok-
inn og fínn . . . meira að segja
manchet-skyrturnar líka.
Nýju matarpottarnir með
þykku loki stytta suðutímann um
25—30%, ekkert brennur við, mat
urinn varðveitir safa, kraft og
vitamín og auk þess eru pott-
arnir svo fallegir að enginn þarf
að skammast sín fyrir að bera
þá inn á borðið.
Óbraggleg ullarfot
Hvít ullarföt hafa þann leiffa
galla aff gulna er farið er
aff þvo þau oft. Þessu er þó
hægt að ráða bót á með því aff
láta ofurlítiff borax í þvotta-
vatniff.
M O L AR
Þaff er ekki rétt
Margir halda því fram, að þá
sé voðinn vís, ef mönnum verð-
ur það á að gleypa sveskjustem
eða stein úr döðlu eða appelsínu,
og segja að hætta sé á að steinn-
inn setjist að í botnlanganum og
orsaki bólgu.
1 fyrsta lagi er botnlanginn oft-
ast lokaður í fullorðnu fólki og
í öðru lagi eru steinarnir ekki
stærri en svo að þeir komast
auðveldlega sína leið í gegnum
líkamann.