Morgunblaðið - 23.01.1958, Qupperneq 17

Fimmtudagur 23. jan. 1958
MORGVNBLAÐ1Ð
17
Eyjolfur Sigurðsson frá
Laugardal, Vestm.eyjum
Minning
Á GAMLÁRSDAG síðastliðinn
lézt af slysförum Eyjólfur Sig-
urðsson í Eyjum. Það kom mörg-
um á óvart, því svo oft hafði
hann átt krappan dans við Ægi
gamla, að þessi skyldu verða ævi
lok Eyjólfs að falla í sjóinn og
drukkna við landsteinana. En
enginn má sköpum renna.
Eyjólfur Sigurðsson var fædd
ur að Syðstu-Grund undir Eyja-
fjöllum 25. febrúar 1885, sonur
hjónanna Sigurbjargar Guð-
mundsdóttur og Sigurðar Eyjólfs
sonar er þar bjuggu. Voru það
hin mestu myndar- og dugnaðar-
hjón. Með þeim ólst Eyjólfur
upp ásamt stórum barnahóp
þeirra hjóna (þau voru 13) og
var Eyjólfur með þeim elztu
þeirra. Fljótt var hann látinn
fara að vinna heimilinu eins og
þá tíðkaðist og kom dugnaður
hans snemma í ljós. Um ferm-
ingu fór hann til sjóróðra suður
með sjó á Suðurnesin. Var þá
farið gangandi til vers og var
það ekki svo lítið álag fyrir
ungling, að ganga austan undan
Eyjafjöllum suður á Nes. En
Eyjólfur skilaði sínum drjúgu og
hraustmannlegu fótsporum engu
siður en aðrir. Þarna reri hann
nokkrar vertíðir, en um alda-
mótin fór hann til Vestmanna-
eyja fyrst, og reri þar á Eyja-
fjallaskipum, sem þar var haldið
úti til fiskveiða.
Þegar svo vélbátarnir komu til
sögunnar, fór Eyjólfur að stunda
sjó á þeim. Var hann þá þegar
orðinn svo eftirsóttur sjómaður,
að hann fékk skipsrúm hjá ein-
um mesta og bezta formanni Eyj-
anna, Magnúsi Þórðarsyni í Dal.
Með honum var Eyjólfur þar til
vegir skildust, að fullu. Fékk
Magnús þá nýjan bát og að sjálf-
sögðu falaði hann Eyjólf til sín
á bátinn, þann, en eigendur
m.b. Karls tólfta, sem Magnús
þá hætti við, föluðu Eyjólf fyr-
ir formann á bátinn. Lét Eyjólf-
ur tilleiðast og tók við for-
mennsku á m.b. Karli tólfta.
Þennan vetur fórst Magnús Þórð
arson með hinum nýja bát sínum
og allri skipshöfninni. Það var
veturinn 1915. Þannig skildust
vegir þeirra Magnúsar og Eyjólfs.
Með Karl tólfta var Eyjólfur
4 vertíðir, en á sumrum fór
hann til Austurlands og reri það-
an og var svo mörg sumur. Á
hauslin var hann heima í föður-
húsum og lét alla vinnu sina
ganga til hjálpar foreldrum sín-
um.
Eftirlifandi konu sinni Niko-
línu Eyjólfsdóttur frá Mið-Grund
giftist Eyjólfur árið 1914 hinni
mestu dugnaðar- og myndarkonu
og eru þau hjón ein af þeim
góða og trausta stofni er flutti
til Eyjanna um aldamótin. Fyrst
voru þau til húsa í Bræðraborg
í Eyjum, en árið 1917 keyptu
þau húsið Laugardal og hafa bú-
ið þar síðan eða í 41 ár. Eftir
að Eyjólfur hætti formennsku
á Karli tólfta tók hann við m.b.
Hlíf og var með hana eina ver-
tið, þá tók hann við m.b. Lundi
og var formaður með hann í fjór-
ar vertíðir. Loks tók hann svo
við m.b. Happasæl og var með
hann í 10 vertíðir. Eyjólfur sótti
sjóinn fast og mátti stundum
segja að teflt væri á tæpasta
vaðið, því bátar voru þá bæði
litlir og illa útbúnir, en allt fór
vel og Eyjólfur skilaði öllu heilu
og höldnu að landi, því maður-
inn var bæði hugmaður, kjark-
maður og aflamaður í bezta máta.
Árið 1934 hætli Eyjólfur for-
mennsku, eftir 20 ára starf, en
ekki hætti hann þó við sjóinn,
ekki aldeilis. Þá fór hann á m.b.
Höfrung, sem Þórarinn Guð-
mundsson var þá formaður með.
Lét hann svo ummælt að aldrei
hefði hann haft slíkan mann með
sér til sjós, sem Eyjólfur var,
aldrei slikan dugnaðarþjark og
var EyjóKur þó í þann tima far-
inn að eldast nokkuð.
Sjómennsku hætti svo Eyjólfur
árið 1941 og snéri sér að tré-
smíði, sem hann hafði lært hjá
Jóhanni trésmið á Brekku í Eyj-
um á fyrstu árum sínum þar.
Þessa iðn stundaði Eyjólfur svo
á sumrum og svo einungis, sem
atvinnu, síðustu árin eða eftir
að hann hafði kvatt sjóinn. Eyj-
ólfur var afbragðs smiður og
með afbrigðum duglegur. Allir
sem hann þekktu, sóttust eftir
að fá hann til smíða og fengu
færri en vildu. Er alveg óhætt að
fullyrða að fáir áttu lengri vinnu
dag en hann, þvi þegar hann
hafði skilað sínum venjulega og
almenna vinnudegi fór hann í
smíðahús sitt á kvöldin og smíð-
aði þar langt fram á nótt. Það
var stuttur hvíldartími. Það var
daglegur viðburður að mæta
Eyjólfi í Laugardal með hamar
og sög á helgum dögum, seint og
snemma, þar eð ekki hrukku virk
ir dagar til þess, að geta leyst
bænir Eyjamanna um vinnu. Þá
varð að grípa til helgidaganna.
Hann gat helzt engum neitað
um eitt eða neitt. Og það hygg
ég, að ekki hafi hann ávallt
tekið mikla greiðslu fyrir vinnu
sína hjá almenningi. Það var
ekki verið að hugsa um hvort
um helgidagavinnu eða eftirvinnu
væri að ræða. Nei, bara ef hann
gat unnið umbeðna vinnu fyrir
náungann var allt í lagi. Greið-
inn sat í fyrirrúmi greiðslunnar.
Hún gat beðið batnandi tirna eða
sú greiðslukrafa varð aldrei til.
Eyjólfur var líka ákaflega vin-
sæll maður. Mun leitun á fólki í
Vestmannaeyjum sem ekki þekkti
Eyjólf í Laugardal og var inni-
lega hlýtt til hans og sama má
um samsveilunga lians, Eyfell-
inga segja.
Já, Eyjólfi var létt um öll störf
og átti vissulega langan vinnu-
dag, þótt honum hafi ekki fund-
izt svo sjálfum. Hann var ávallt
glaður og hress í lund, viðmóts-
þýður með bros á vör og léttur
í öllum hreyfingum. Má með
sanni segja að í hverju hans
spori væri líf og fjör, þrek og
iðja.
Aldrei lastaði Eyjólfur nokk-
urn mann enda var hann mjóg
orðvar maður, sem vildi öllum
vel í orði og verki og sýndi það
í daglegri umgengni til hinztu
stundar. Hann var glaður í góð-
um hóp og gat verið mesti fagn-
aðarhrókur án þess að fara fram
fyrir aðra. Það átti ekki við hann
að þrengja sér nokkurs staðar
fram, því heldur var hann til
baka. En viðræðugóður var hann,
fróður vel og hafði yndi af góð-
um vísum og kveðskap, sem
hann kunni’ mjög mikið af, og
hafði mestu ánægju af að ræða
um meðal kunningja sinna og
vina.
Eyjólfur átti myndar-heimili
og var kona hans stór þáttur í
því. Bar hann og mikla umhyggju
fyrir börnum sinum og þau hjón-
in mjög samhent í þvi að skapa
þeim sem mesta og bezta fram-
tíðarmöguleika.
Það var gott að koma að Laug-
ardal. Þar var gestrisni og hlýtt
og gott víðmót í hvívetna hjá
hjónunum og börnum þeirra. Þau
Eyjólfur og Nikolína áttu 9 börn,
öll hin mannvænlegustu. En
skugga bar oft inn á þetta ágæta
heimili og erfiðleika lífsins fengu
þau hjónin að reyna í miklum
mæli. Fimm barna sinna hafa þau
orðið _að sjá bak við tjald dauð-
ans. Árið 1920 misstu þau tvær
stúlkur sama daginn, Guðmundu
og Sigurbjörgu, dreng Guðrnund
að nafni 1924, Ágústu 1942 og
Óskar skipstjóra á m.b. Guðrúnu
1953 og tengdason sinn Kristin
Aðalsteinsson. Var Óskar, sem
kunnugt er, einn mesti aflamaður
og sjósóknari Eyjanna á þeim
tima.
Af þessu sést að Laugardals-
hjónin hafa fengið að reyna mjög
erfiðleika lífsins. En allt báru
þau með mestu hetjulund og svo
er enn um Nikolínu, þegar hún
nú mátti sjá á bak góðum ekta-
maka.
Eftirlifandi börn þeirra hjóna
eru: Ragnar vélstjóri í Vest-
mannaeyjum, sem dvelur hjá
móður sinni í Laugardal, Jó-
hanna búsett í Reykjavík, Sig-
ríður búsett í Reykjavik og Alda
gift Ragnari Hafliðasyni í Eyj-
um. Öll eru börn þessi mesta
myndarfólk, sem þau eiga ættir
til, og nýtur Nikolina rikrar ást-
úðar þeirra og umhyggju á
reynslunnar stund og efri árum.
Þá er og í Laugardal Ágústa
dótturdóttir þeirra Laugardals-
hjóna, sem þau ólu upp við mikla
ástúð og föðurlega umhyggju, hið
lýsandi unga Ijós heimilisins, eins
og oft vill verða um barnabörnin,
sem afi og amma hafa hjá sér.
Þar er kærleikurinn og umhyggj
an ekki hvað minnst um vel-
ferð barnsins enda hefir það
sýnt sig hjá þeim Laugardals-
hjónum.
Eyjólfur í Laugardal er látinn.
Allir sem þekktu hann munu
sakna hans úr daglegri umgengni
og samvistum og er sár söknuð-
ur eftir hann, ekki sízt hjá
konu hans og börnum. Ég sem
þessi fáu minningarorð skrifa,
þakka honum fyrr góðar sam-
verustundir og afbragðs kynn-
ingu. Og fyrir hönd allra Eyja-
búa þakka ég honum vel unnin
störf í þágu bæj arfélagsins í
heild.
Vertu sæll, við þökkum ástúð
þína
þrek og dug, sem mörgu verkin
sýna
Guðs í friði sofðu sætt og
rótt.
Sakna mun ég vinar........
Góða nótt.
J. S.
ÞiSplötur - Hurðviður
Nýkomið:
Embero — líkt mahogni
Oguomo — líkt teak
Texplötur
Harðtex Vs” olíusoðið
Birkikrossviður 3-4-5 mm.
Höfum kaupanda
að góðri 4—5 herbergja íbúðarhæð í bænum,
helzt sem mest sér. — Góð útborgun.
fSlýja fasteignasalan
BANKASTRÆT17
Sími 24300 og kl. 7.30—8,30 e. h. -8546.
GísSi Jónsson & Co. Bifreiðaverzlun
Ægisgötu 10
Nýkomnir eftirtaldir varahlutir:
í Kaiseir: I jeppa:
Fjaðrir og Fjaðrablöð Stýrisendar,
Gormar, Stýrisendar Björuliðskrossar,
Spindilboltar, Platínur, Kveikjulok,
Coplingshulsa m legu Coplingshulsa m legu,
Hjöruliðskrossar Soplingsdiskar,
Bremsuborðar, Kveikjulok Vatnslásar, Olíuhreinsarar,
Lugtir (complett) Ventilgormar,
Benzíndælur, Vatnslásar, Spindilboltar,
Olíuhreinsarar, i Willys Station o. fl.
Slitboltar og Hjólbarðar og slöngur,
FjaÖrahengsli. Pirelli, Michelin, Alliance.
Iíeðjur 760 x 15 900 x 16
760 x 15 700 x 15 710 x 15 650 x 16
550 x 15 650 x 16 700 x 15 600 x 16
600 x 16 525 x 16 670 x 15 750 x 20 ,
Keðjutangir Þá eru og nýkomin
3 teg. Verð frá kr. 51.00 hin þekktu Williams Oil-O.Matic olíukynditæki.
Hosuklemmur, Felgujárn Pantanir óskast sóttar
og Felgulyklar. strax.
ÚTBOÐ
Á lögmætum hluthafafundi, sem haldinn var í Loftleiðum HF., laugardaginn 18. jan-
úar sl., var samþykkt að auka hlutafé félagsins úr kr. 2.000.000.00 — tveimur milljón-
um króna, — í kr. 4.000.000.00 — f jórar mi Iljónir króna. Njóta hluthafar forkaupsréttar
að bréfunum, svo sem samþykktir mæla fyrir um, og gefst þeim því kostur á að skrifa
sig fyrir aukningarhlutum skv. ofansögðu til 1. marz næstkomandi.
Ennfremur verða seld, samkvæmt samþykkt fundarins, þau hlutabréf, sem félagið á
nú sjálft, samfals að upphæð kr. 159.800.00, í réttu hlutfalli við bréfaeign og gefst hlut-
höfum einnig kostur á að skrifa sig fyrir þeim.
Afhending allra bréfanna hefst 1. marz nk. gegn greiðslu á andvirði þeirra, en hlut-
höfum ber að gera fullnaðarskil fyrir 10. marz nk. Ella áskilur stjórnin sér rétt til að selja
bréfin öðrum. Skráning og afhending fer fram í skrifstofu félagsins við Reykjanesbraut
hér í bænum.
Reykjavík, 21. janúar 1958.
Stjórn „Loftleiða HF“.