Morgunblaðið - 25.01.1958, Blaðsíða 8

8
MOnCUNBl 4Ð1Ð
Laugardagur 25. janúar 1958
Hvað er það, sem forvitinn vill ekki vita?
(Ljósm. Ól. K. M.)
Við reynum að hafa ailt sem
heimilislegast. en jafnframt eins
reglubundið og mögulegt er
svo að augun
barnshuggunin,
\
/ vöggustofunni oð
Hliðarenda eru að
jafnaði 35-40 börn
á ári
VIÐ stöndum í forstofunni í
vöggustofunni að Hlíðarenda við
Sunnutorg. Allt virðist vera með
kyrrð og spekt inni í barnaher-
bergjunum í bili, þó að þar séu
rúmlega 20 smábörn. Þó líður
ekki á löngu, þar til eitt þeirra
lætur til sín heyra. Við nánari
athugun kemur í ljós, að þetta
er lítill kvenmaður á rauðum
gallabuxum. Hún er rúmlega sex
mánaða, en skapið virðist vera
stórt. Hún er bersýnilega afar
reið og lætur óánægju sina í ljós
með miklu táraflóði. „Áttirðu
bágt núna, Sigga mín?“ spyr for-
stöðukonan, um leið og hún tekur
Siggu litlu í fangið og þurrkar af
henni tárin. Og skammt er milli
skins og skúra, því að óðara bros-

ir litla krílið,
Ijóma. Lítil er
segir þar.
O—Á-O
í leikgrindunum og á gólfinu
er mikið af leikföngum, boltum,
hringlum, dýrum af ýmsu tagi úr
gúmmí og plasti og svo mætti
lengi telja. Við þetta dunda litlu
börnin sér. Þau sækjast þó ber-
sýnilega eftir að fást við stólana
í herberginu. Það er gamla sag-
an. Börnin vilja helzt handfjalla
sömu hluti og fullorðna fólkið.
En samt er það afskapalega nota-
legt að naga hringluna sína, þeg-
ar mann klæjar í góminn undan
tönnunum.
Börnin eru tekin í vöggustof-
una að Hlíðarenda allt frá því
þau eru nýfædd og eru þar fram
til eins og hálfs árs aldurs. —
Barnaherbergin eru þrjú, rúm-
góð og vistleg. Eitt er fyrir börn
á aldrinum 1—1 Vz árs, annað
fyrir þau, sem eru 6 mánaða til
1 árs og það þriðja fyrir vöggu-
börnin.
mm

K

Skyldi þessi litli ætla sér að verða hljómsveitarstjóri? Það
er nokkuð snemmt að taka slíka ákvörðun tveggja mán-
aða að aldri. (Ljósm. Ól. K. M.)
í barnaherbergjunum er eng-
inn iðjulaus. Reynt er að standa
upp og fikra sig meðfram leik-
grindunum eða litlu hvítu rimia-
rúmunum. Stærri börnin fást við
rugguhestana sína, skip og bíla.
Yngstu börnin skoða á sér hend-
urnar með heimspekilegri ró,
sem ys og þys mannlífsins hefir
enn ekki náð að raska.
Drengirnir eru í meirihluta
núna, segir Ólöf Sigurðardóttir,
sem verið hefir forstöðukona
vöggustofunnar frá upphafi.
Þetta er svo að segja orðið
drengjaheimili í bili. Og Stebbi
litli, 8 mánaða, brosir breitt og
veifar hringlunni sinni. Já, það
er gaman að lifa og vera íslend-
ingur.
Rúm fyrir 23 börn
Við reynum að hafa allt sem
heimilislegast, en jafnframt eins
reglubundið og mögulegt er, seg-
ir forstöðukonan. Þetta er níunda
árið, sem vöggustofan að Hlíðar-
enda er starfrækt. Hún var
stofnuð fyrir atbeina barna-
verndarnefndar Reykjavíkur. í
vöggustofunni er rúm fyrir 23
börn og oftast er sérhvert rúm
setið. Þeim er ráðstafað í sam-
ráði við barnaverndarnefnd
Reykjavíkur. Sum börnin koma
beint af fæðingardeildinni hing-
að, önnur eru eldri, þegar þau
koma. Flest eru til 18 mánaða
aldurs en önnur skemur. Að
meðaltali munu yíirieitt vera hér
35—40 börn á ári. Hafi mæðurn-
ar ekki tök á að sjá börnunum
farborða er þau hafa náð IV2 árs
aldri, er þeim séð fyrir dvalar-
stað annars staðar.
Börn einhleypra og sjúkra
mæðra
Segja má, að umsóknir um
rúm fyrir ungbörn í vöggustof-
unni hafi verið mjög svipaðar
þau ár, sem hún hefir starfað, seg
ir frú Ólöf. Börnin eru aðeins tek
in, þegar um einhleypar mæður
eða sjúkar er að ræða. Nokkrum
sinnum hafa ungbörn verið tek-
in af stúlkum, sem hafa verið að
ljúka námi. Meiru er ekki hægt
að sinna eins og er.
Eftirspurnin er þó ætíð mikiJ
Fjöldi þeirra mæðra, sem hlotið
hafa eina eða aðra sérmenntun,
er nú orðinn mjög mikill. Þær
vilja gjarna geta nýtt menntun-
ina með því að vinna úti eða
vilja fremur vinna úti en sinna
börnum sínum. En það má ekki
gleymast, að tvímælalaust er bezt
fyrir móður og barn að vera sam-
an, ef allt er með felldu. Vöggu-
stofa hlýtur alltaf að vera neyð-
arúrræði, þó að hún sé nauð-
synleg til að hjálpa þeim mæðr-
um, sem ekki hafa tök á að sinna
börnum sínum sjálfar. Á góðri
vöggustofu hljóta börnin reyndar
alltaf að njóta hlýju af hálfu
þeirra, sem annast þau og þar
eiga þau að vera fullkomlega
örugg, enda á slík stofnun ekki
rétt á sér nema svo sé.
Ánægjulegt en bindandi starf
Það er mjög ánægjulegt starf
að hlynna að þessum börnum,
en að sjálfsögðu mjög bindandi.
segir forstöðukonan. Þó að ég
hafi haft mjög gott starfsfólk,
finnst mér ætíð hvíla svo mikil
ábyrgð á mér, að ég á erfitt með
að víkja mér áhyggjulaus frá.
Hér í vöggustofunni starfa fimm
fóstrur. Og ekki veitir af, því
að mikið er að starfa. Það þarf
að mata sérhvert barn og sér-
hvert barn er með bleyju, svo að
hirðingin er mikið verk.
Heilsufar hefir ætíð verið mjög
gott hér. Kristbjörn Tryggvason
er læknir heimilisins. Börnin fá
yfirleitt engar farsóttir, enda er
vöggustofan lokuð, þ. e. a. s.
engum gestum er leyft að koma
í heimsókn.
O—★—O
Samvinna vöggustofunnar og
mæðranna hefir ætíð verið með
ágætum. Mér hefir virzt, að þær
séu ánægðar með að hafa böra
sín hér. Þegar svo vel tekst, verð-
ur starfið létt, segir frú Ólöf að
lokum.

Það er gaman að leika sér í snjónum í hraunhólunum fyrir ofan Silungapoll. Sólin er lágt á lofti
ennþá, en þá glampar á Silungapollinn og snjórinn glitrar. (Ljósm. Ól. K. M.)
Fjölbreytnin í náttúrunni veitir
börnunum viðfangsefni,
segir Dagbjörg Eiriksdóttir, forstöðu-
kona á Silungapolli
Á BARNAHEIMILINU að SiJ-
ungapolli eru nú 26 börn. Þau
eru yfirleitt fæst um jólin og
fyrstu vikurnar eftir áramótin,
segir forstöðukonan Dagbjört
Eiríksdóttir. En þeim fjölgar, er
líður á veturinn. Að jafnaði eru
hér 30—40 börn yfir vetrarmán-
uðina. A sumrin er mjög fjöl-
mennt hér, því að þá bætast 60
börn í hópinn til sumardvalar á
vegum Rauða krossins.
Börn á aldrinum 2—7 ára
Langflest börnin eru hér vegna
veikinda eða annarra vandræða
heima fyrir. Þau eru á aldrinum
2—7 ára, nema þau, sem koma
IV2 árs að aldri frá Vöggustof-
unni að Hlíðarenda. Börnin
dveljast hér misjafnlega lengi,
sum eru árum saman, önnur
stuttan tíma. Séu börnin alveg
munaðarlaus, er reynt að koma
þeim í fóstur.
o-*-o
Leikherbergin eru þrjú, hver
aldursflokkur hefir sitt. Það er
heldur fámennt inni við. Stærri
börnin eru að renna sér á sleð-
um uppi í hraunhólunum ofan
við Silungapollinn. Yngstu börn-
in hafa fengið sér hádegisblund,
en koma nú á kreik hvert á fæt-
ur öðru — ofurlítið syfjuleg. —
Ein lítil hnáta með jarpa lokka
segist heita „Digga Dagga“, og
önnur sýnir okkur „dúttu mína“.
sem hún heldur á í fanginu.
Gott samkomulag
Börnunum kemur yfirleitt vel
saman, segir forstöðukonan. —
Fremur er hætta á ósamkomulagi
á sumrin, þegar börnin eru svo
mörg saman komin. Og stundum
er ofurlítill rígur milli sumar-
dvalarbarnanna og þeirra, sem
eru hér allt árið. Það gengur
svo sem á ýmsu eins og ætíð,
þegar börn eru annars vegar.
Enda kemur nú ljóshærður
hnokki Hilmar að nafni hlaup-
andi og skýrir frá því óðamála,
að hann Bjargmundur sé vondur
við hana Fjólu systur sína. Og