Morgunblaðið - 25.01.1958, Síða 9

■Laugardagur 25. janúar 1958
MORGUlSBLAfílÐ
9
„Sko dúttu mína“, segir sú litla til vinstri á myndinni. Litlu
hjúin til hægri virðast vera mjög góðir vinir (Ljósm. Ól. K. M.)
Fjóla grætur. En brátt fellur allt
í Ijúfa löð. Eftir skamma stund
er Fjóla farin að leika sér með
yngstu börnunum, sem sitja á
litlum stólum umhverfis lág-
fætt, kringlótt borð og byggja
kastala úr kubbum.
O—★—O
Umhverfið að Silungapolli er
fagurt og fjölbreytt. Hraunhól-
arnir rísa upp frá Silungapollin-
um og Heiðmörk blasir vð. Fjöl-
breytnin í náttúrunni hér um-
hverfis veitir börnunum við-
fangsefni, og er það mikill kost-
ur, þó að fjölbreytnin geri það
jafnframt nauðsynlegt að gæta
barnanna mjög vel, segir for-
stöðukonan.
Seytsán börn á aldrinum
7-16 ára eru á barna-
heimilinu í Reykjahlíð
Barnaheimili fyrir börn á skóla-
skyldualdri sem eru munaðarlaus
eða aðstandendur geta af einum
eða öðrum ástæðum ekki séð far-
borða, tók til starfa 1945. Um
tíu ára skeið var heimilið að
Kumbravogi við Stokkseyri, en
er nú í Reykjahlíð í Mosfells-
dal. Á barnaheimilinu í Reykja-
hlíð eru nú 17 börn á aldrinum
7—16 ára.
Sum barnanna koma hingað
frá Silungapolli. Annars koma
þau á öllum aldri, segir forstöðu-
konan Guðbjörg Árnadóttir, sem
verið hefir forstöðukona syo að
segja frá því heimilið var stofn-
að. Fáein hafa verið hér allt að
því eins lengi og ég. önnur eru
stuttan tima. Segja má, að erfið-
ast sé í vissum skilningi að taka
börnin til skamms tíma, því að
það tekur þau nokkurn tíma að
venjast hvert öðru — samkomu-
lagið er oft ekki sem bezt fyrsc
í stað.
O—A—O
Öll börnin eru á skólaskyldu-
aldri. Á Stokkseyri sóttu þau
skóla með öðrum börnum þar á
staðnum. Þess hefir þó ekki verið
kostur hér, því að ekki er rúm
fyrir börnin í Brúarlandsskólan-
um. Var því fenginn sérstakur
kennari til heimilisins, og fer
kennslan fram í stofu í Mæðra-
heimilinu að Hlaðgerðarkoti, sem
er staðselt skammt frá Reykja
hlíðarheimilinu. Á sumrin vinna
stærri börnin fyrir sér, t. d. í
sveit. Síðan heimilið flutti i
Reykjahlíð, hafa nokkur þeirra
unnið í gróðurhúsunum hér.
Skipti um kyn -
íékk hærri laun
LONDON — Ekki alls fyrir löngu
birtist á forsíðu Times í London
auglýsing frá einum æðsta starfs
mann í birgðamálaráðuneytisins
brezka, ungfrú Irene Joy Fergu-
son, þar sem hún tilkynnti, að
framvegis héti hún hr. Jonathan
Ferguson. Hún hefði nú skipt um
kyn — og væri hér eítir karlmað-
ur. Var mikið rætt um atburð
þennan í Englandi, ekki sízt
vegna þess að hr. Ferguson fékk
hærra kaup en ungfrú Ferguson
hafði fengið. Kaupið var hækkað
samdægurs, því að í birgðamála-
ráðuneytinu fá konur lægri laun
en karlmenn eins og víða annars
staðar. Málið hefur verið tekið
upp í brezka þinginu og telja
sumir þingmenn, að þessi kaup-
hækkunarleið sé óæskileg til eftir
breytni.
//
Við erum komnir til þess að mœla"
EIN SÚ dýrmætasta eign, sem
menn geta öðlazt hér í lífi er gott
heimili, þar sem menn geta notið
hvíldar og friðar með fjölskyldu
sinni. Nú hafa stjórnarliðar hugs
að sér að rjúfa þessa heimilis-
helgi.
Uppgjafabóndi frá Undirfelli í
Vatnsdal hefir árum saman ritað
í Tímann um þessi væntanlegu
spjöll á heimilum manna. Penni
þessa manfts hefir verið svo hvít-
glóandi af óvild til Reykvíkinga,
að það hefir bókstaflega rokið
upp af honum. Flokksmenn hans
voru heldur ekki lengi að renna
á lyktina. Maður þessi, var frá
þeirra sjónarmiði, búinn allt of
dýrmætu hugarfari til þess að
láta hann moltna niður í dreif-
býlinu. Hann var því óðara kali-
aður til aðalherstöðvanna og sett
ur hér í bitlingastöður á kostn-
að ríkissjóðs. Nú hefir hann ver-
ið skipaður liðsforingi fyrir það
innrásarlið, sem á að taka hus
á Reykvíkingum.
Eftir rússneskri fyrirmynd á
að úthluta hverri fjölskyldu viss
um ferfetum af íbuð, þar sem
mönnum verði leyft að búa, en
fari einhver fjölskylda fram úr
því hámarki, sem húsnæðismála-
stjórn setur, þá skal hún fá að
vita hvar Davíð keypti ölið.
Þarna hillir undir ótal ný em-
bætti. Hver drengstauli, sem
stundað hefir nám í Samvinnu-
skólanum eða í skóla Bjarna á
Laugarvatni þarf ekki lengur að
lúta að svo litlu að „púla upp
á kúgras", eða óhreinka sig við
fjósverk, heldur skal hann fá
hvítt um hálsinn og verða ríkis-
launaður mælingamaður hjá Hús
næðismálastjórn. — Þessir menn
munu koma í stjórnarbifreið,
drepa á dyr og segja: „Við erum
komnir til að mæla“. Þeir munu
vaða um hvern krók og kima á
heimilum manna, „hvima um sill-
ur og snaga“ og gá að hverju
þvertré, stika gólfin og skrifa,
rannsaka afnot af baði og salerni
svo allt komi heim við lands-
ins lög. Hver fjölskylda, sem
ekki býr nógu þröngt skal fa að
þekkja sinn vitjunartíma.
Hvernig verður svo framhald-
ið? Ókunnugu fólki, sem í lang-
fæstum tilfellum á hina minnstu
samsuðu við heimamenn, skal
troðið inn í ibúðina, fyrir leigu
sem hin nýja húsnæðismálastjórn
bæði ákvarðar og innheimtir. Á
þennan hátt skal eignarrétturinn
— hyrningarsteinn stjórnarskrár-
innar — fótum troðinn.
Ráðstafanir af hálfu ríkisvalds-
ins í eitthvað svipaða átt gætu
áðeins átt rétt á sér, ef höfuð-
borgin hefði orðið fyrir alvar-
legri loftárás, eða ef náttúruham
farir eins og jarðskjálfti hefðu
lagl rnikinn hluta borgarinnar í
rúst, en á venjulegum tímum og
meira að seg'ja í góðæri er engin
afsökun fyrir sliku ofbeldi gegn
heimilishelgi manna og almenn-
um mannréttindum.
Hér í borg er fjöldi manna,
sem ekki aðeins hefir lagt sinn
síðasta pening í hús sitt og hlaðið
á sig skuldum, heldur jafnframt
þrælað við að koma því upp all-
ar helgar og fram á rauða nótt,
mánuðum og jafnvel árum sam-
an. Síðan á það að vera undir náð
og miskunn uppgjafabóndans frá
Undirfelli og sálufélaga hans
hvort þessir menn eigi að fá að
lifa í friði í húsum sínum, enda
þótt þeir hafi staðið í skilum
við alla og borgað af eignum
sínum alla skatta og skyldur
bæði til ríkis og bæjar.
sig í feitum stöðum hér á landi,
eða lagt sig undir diplómatiskar
værðarvoðir erlendis. Fyrir allt
þetta athæfi hefir flokkurinn
rýrnað ár frá ári og bókstaflega
verið kjöldreginn af hinni ís-
lenzku alþýðustétt. Kon nninista
flokkurinn, sem hefir haft þá
afsökun eina, að vera eins konar
útibú frá sendiráði Sovétríkjanna
hér á landi og hefir hagað sér I
einu og öllu eftir þeim ráðningar-
samningi.
Hvaða fyrirheit mundi sam-
stjórn þessara sundurleitu flokka
veita höfuðborginni, og hve þægi
legt væri bæjarbúum almennt að
sækja undir þeirra högg?
Börnin í lleykjahlíð' fá sér síðdegismjólk í matstofunni.
(Ljósm. Ól. K. M.)
Bæjarstjórnarkosningarnar
Þær kosningar, sem nú fara í
hönd í Reykjavík, eru ekki síður
mikilvægar en Alþingiskosning-
ar, þær munu kveða á um lífs-
kjör, frelsi og afkomumöguleika
65—70 þúsund manna á næsta
kjörtímabili. En hvað er svo í
kjöri? Framsóknarmenn, sem
vilja brjótast hér inn, sumir
hverjir, að minnsta kosti, í and-
legum tengslum við þá gesti sem
komu hingað til lands í „kurteis-
isheimsókn" árið 1627. Þjóð'varn-
arflokkurinn, sem þrætir fyrir að
vera dauður, og hefir það eitt á
stefnuskrá sinni að fjandskapast
við þá þjóð, sem hefir reynzt
oss Islendingum betur en nokk-
ur önnur fyrr eða síðar. Alþýðu-
flokkurinn, sem um 30 ára skeið
hefir unnið markvíst gegn meiri-
hluta kjósenda sinna og hengt
sig eins og doríu aftan í Fram-
sókn. Þennan flokk hafa for-
ingjarnir rekið sem einkafyrir-
tæki og ætlað sér að lifa, í póli-
tískum skilningi, á verðleikum
látinna manna. Þegar útlitið hef-
ir sortnað, hafa þeir hreiðrað um
Eftir er Sjálfstæðisflokkurinn.
Sitt hvað má sjálfsagt að stjórn
hans finna, eins og að flestum
mannanna verkum, en hitt er
staðreynd, sem ekki verður á
móti mælt, að frá árinu 1920 og
til þessa dags, hafa Reykvíking-
ar undir hans stjórn reist hér
borg fyrir 47 þúsundir manna,
borg þeirra vönduðustu húsa,
sem þekkjast á Norðurlöndum og
þó víðar væri leitað, borg með
tugum kílómetra af malbikuðum
götum, öllum leiðslum, rafmagni,
hitaveitu, sundhöll, glæsilegum
íþróttavelli, heilsuverndarstöð,
bæjarbókasafni, fullkomnu
slökkviliði, fjölmörgum nýtízku
skólum, ásamt miklum og vax-
andi hafnarmannvirkjum.
Við vitum að minnsta kosti
hverju við sleppum, en ekki hvað
við hreppum.
— K. H. S.
Fyrirgreiðsla í sombondi við
kosningar er ebki bönnað
AÐ gefnu tilefni vill Morgun
blaðið benda á, að í kosninga-
lögum þeim, sem samþykkt voru
af ríkisstjórnarliðinu á Alþingi
fyrir jólin, eru engin ákvæði, sem
banna mönnum að gefa upp-
lýsingar um, hvort þeir sjál
eða aðrir hafa kosið, banna
greiða fyrir flutningi fólks
kjörstað eða veita aðra þá fyr
greiðslu á kjördegi, sem venj
legt hefur verið.