Morgunblaðið - 02.03.1958, Síða 18

18
MORGVNfíL AÐIÐ
Sunnudagur 2. marz 1958
Smásaga dagsins:
2),
rciugci
liúáiÉ
eftir Andrés Maurois
Bók til láns!
Lærið að lesa 1 lófa. Spáið
fyrir vinum yðar næst þegar
þið hittist. Sendið nafn og
heimilisfang ásamt greiðslu í
Pósthólf 339, Rvík, og ég sendi
yður fulikomna kenn'slubók í
lófalestri.
Ef yður líkar ekki bókin, þá
endursendið hana innan 5
daga og ég endursendi greiðsl-
una.
Verð bókarinnar er kr. 20.
Félagsláf
Knattspyrnufélagið Þróttur
Leikfimin er í dag kl. 4,20 í
K.R.-heimilinu. Mætið stundvís-
iega.— Nefndin.
Knattspyrnuféiagið Valur
Skemmtifundur fyrir 4. og 5.
flokk verður í félagsheimilinu í
dag kl. 2. Mörg skemmtiatriði,
m.a. verða sýndar teiknimyndir.
Fjölmennið.
_________— Unglingaleiðtogi._
Knattspyrnufélagið Valur
Handknattleiksfólk. Æfingar
mánudag:
Stúlkur kl. 6.00.
III flokkur kl. 6,50.
Meistara, I og II fl. kl. 7,40.
Myndatökur verða eftir æfing-
ar. Fjölmennið og mætið rétt-
stundis. — Þjálfari.
k____________________________
Kennslo
Enska — Danska
Örfáir tímar lausir.
Kristín Óladóttir
Bergstaðastræti 9 B
Sími 14263.
FYRIR tveimur árum, sagði hún
frá, var ég talsvert lasin. Þá tók ég
eftir því, að mig dreymdi á hverri
nóttu sama drauminn: Ég var á
gönguferð úti í sveit. Úr fjarlægð
sá ég hvítt, lágreist hús, sem var um
lukið linditrjám. Til vinstri var tún,
þar sem nokkur tré voru á stangli,
en fyrir framan húsið var hvítmál-
uð girðing. Innan við girðingarhlið-
ið tók við stuttur, krókóttur vegar-
spotti inn á milli trjáa, en þar uxu
falleg blóm, prímúlur og anemónur.
Húsið var byggt úr hvítum steini
og á því var helluþak. Litlar tröpp-
ur lágu upp að útidyrunum, en
hurðirnar voru úr björtum eikar-
við og skreyttar útskurði. Mig laug
aði til þess að sjá húsið en enginn
anzaði mér, er ég hringdi og kallaði.
Og ég var mjög vonsvikin, þegar ég
vaknaði. Þannig dreymdi mig og
þessi draumur kom hvað eftir ann-
að marga mánuði í röð og smátt og
smátt sótti það á mig að ég hefði
sennilega séð þetta hús og þennan
garð í æsku minni. En mér var
ómögulegt að muna í vöku, hvar
þetta hús var. En það var mér
smátt og smátt likt og ástríða að
leita úppi þetta hús og ég i k vað
að nota sumarleyfi mín til þess að
leita að því við þjóðvegi Frakk-
lands. Gerði ég margar ferðir í
þessum tilgangi í litla bílnum mín-
um. Ég leitaði og leitaði eftir
draumahúsinu mínu.
Einn dag fór ég um dalverpi, sem
liggur rétt hjá Isle-Adam og það
var eins og ég hrylcki við, en þó
ekki óþægilega. Það var svipuð
tilfinning og þegar maður kemur
aftur á stað, sem maður hefur unn-
að og sér aftur fornar slóðir og
gamla kunningja. Þó ég hefði aldrei
áður komið í þetta hérað, þekkti
ég landslagið maetavel. Þarna voru
trén á engihu, þarna voru líka lind-
trén og bak við hið fingerða lauf
þeirra glitti í hús. Þá vissi
ég, að þarna hefði ég fundið drauma
húsið mitt. Það var mér sízt af öllu
ókunnugt, að hundrað metra frá
þeim stað, er ég stóð á, lá beinn
vegur, sem mundi skera götuna.
Vegurinn var þarna og ég gekk
hann. Þá kom ég að hliðinu og að
stígnum, sem ég hafði svo oft geng-
ið. Ég dáðist að blómaskrautinu og
þegar ég hafði gengið stíginn undir
linditrjánum sá ég grænan gras-
blett og litlu tröppurnar en við
efsta þrepið blöstu við hvítu eikar-
dyrnar. Ég gekk rösklega upp tröpp
urnar og hringdi. Ég hafði óttazt
að enginn mundi anza, en næstum
því óðara kom fram í dyragættina
gamall maður, með dapran svip,
klæddur í svartan jakka. Þegar
hann sá mig, virtist honum verða
mikið um það. Hann horfði á mig
með skarpri athygli, en sagði ekk-
ert.
„Ég kem hér ef til vill íram með
undarlega bæn“, sagði ég. „Ég
þekki ekki eiganda hússins en það
mundi vera mér til mikillar gleði
ef ég gæti fengið leyfi til að líta
á húsið.“
„Húsið er til leigu, náðuga frú",
sagði hann í döprum tón. „Og ég
er hér til að sýna það“.
„Til leigu!“, hrópaði ég upp. „Það
var óvænt! En af hverju býr fólkið
ekki í svona fallegu húsi?
„Eigendurnir hafa búið hér, náð-
uga frú. Þeir hafa þá fyrst yfirgefið
það, þegar þeim var ekki lengur
vært fyrir draugagangi."
„Draugagangi!", hrópaði ég upp.
„Það truflar mig reyndar ekki Ég
hef ekki mikla trú á draugum og
dulsýnum. Ég vissi ekki, að menn
væru svo trúaðir á upprisu hirma
dauðu hér í þessu héraði".
„Ég mundi heldur ekki trúa því“,
svaraði hann alvarlegur, „ef ég
hefði ekki sjálfur mætt þessum svip
svo margoft hér í húsinu, þessum
sama svip, sem hefur rekið fólk
mitt á burt".
„Þetta er meiri skáldsagan!", kall
aði ég upp yfir mig og reyndi að
hlæja.
„Já, skáldsaga", sagði gamli mað
urinn og leit á mig með ásökunar-
svip. „En það er saga, sem þér
ættuð allra sízt að hlæja að, náð-
uga frú. Því að þér — voruð sjálfar
draugurinn!"
PARKER SKILINN
LONDON, 28. febr. — í dag féli
dórnur í skilnaðarmáli Parker-
hjónanna, sem frægt er nú orðið.
Parker var áður einkaritari her-
togans af Edinborg, en sagði því
embætti af sér í sumar vegna
þess að kona hans krafðist skiln-
aðar sakir grunsemda um hju-
skaparbrot. Það fór einnig svo,
að hjúskaparbrot sannaðist á
Parker — og var konunni veittur
skilnaður. Börn þeirra tvö verða
í umsjá móðurinnar.
t
LESBOK BARNAN 'A
r ESBÓK BARNANNA
S
FELUMYND
Tommi fór út á göngu með litla hvolpinn sinn.
Hann hafði með sér poka, sem hann geymdi í mat
handa mörgum dýrum, er hann bjóst við að sjá á
leiðinni. Hvaða dýr haldið þið, að það hafi verið?
Þau eru öll á myndinni, en það er dálítið erfitt að
koma auga á þau. — Reyndu nú að finna níu dýr
og litaðu svo myndina á eftir.
hann, að um vetrarsól-
hvörf sjáist ekki sól á
Thule. Margt annað segir
hann, sem sýnir að klerk-
ar þeir, er hann átti tal
við, hafa verið hér kunn-
ugir og sagt honum sann-
ar fréttir af landinu.
Fyrsta byggð
Eins og sést af frásögn
Dicuilusar, hafa írskir
munkar og einsetumenn
verið farnir að dvelja á
íslandi, þegar fyrir árið
800. Ekki er vitað, hve-
nær írar hafa fundið ts-
land en telja má öruggt,
að það hafi verið a.m.k.
100 árum áður en norræn-
ir menn fundu landið
(Naddoður, Garðar Svav-
arsson).
írsku munkarnir og
einsetumennirnir, sem
dvöldu á íslandi voru af
norrænum mönnum kall-
: Víkingur gengur á ldnd.
aðir Papar (feður). Þeir
sóttust eftir að lifa á af-
skekktum eða óbyggðum
stöðum, þar sem þeir
gótu þjónað Guði ótrufl-
aðir af heiminum, en þeir
voru menn kristnir.
Paparnir lifðu fábrotnu
lífi í hellum eða hreysum
og vörðu tímanum til guð-
rækilegra íhugana og
bænagerða.
Þeir vildu ekki búa í
nábýli við heiðna menn.
Upp úr 874 fara nor-
rænir menn að flytjast til
íslands, svo ört að talið er
að landið hafi orðið al-
byggt á 60 árum.
Heiðnir víkingar höfðu
numið land. Einsetumenn
irnir gátu ekki lengur
notið kyrrðar og friðar,
og þess vegna yfirgáfu
þeir hina fátæklegu bú-
staði sína og héldu aftur
heim til írlands.
Sums staðar líkist brott
för þeirra flótta, því að
þeir skildu eftir irskar
bækur, bjöllur og bagla
(biskupsstafi) og fleiri
hluti.
Nokkur örnefni á Is-
landi eru kennd við pap-
ana, en engin sýnileg um-
merki um dvöl þeirra í
landinu hafa varðveizt.
Kæra Lesbók.
Við sendum þér hér
tvær stafaþrautir, sem
við biðjum þig að birta
i næsta blaði.
Stöfunum í þraut nr. 1
á að raða þannig, að lesa
megi tvö kvenmannsnöfn,
lárét.t og lóðrétt, en í
þraut nr. 2, tvö karl-
mannsnöfn.
Svo þökkum við þér
fyrir alla skemmtunina,
sem þú hefur veitt okkur
í vetur. Fóstbræður.
G Á T U R
1. Hvert er það grjót-
búr, sem gefur af sér regn
skúr?
?-?-?
2. í hverju báru meyj-
arnar mjöðinn til skemmt
unar? — Það var hvorki
með höndum gert, né
hamri slegið.
?-?-?
3. Gettu hvað ég fann
á Grímseyjarsundi; úr kú;
af kálfi; úr manni; af
sauð?
?-?-?
4. Upp úr öskustó, hún
arkar há og mjó. Tróðan
var svo tindilfætt, hún
teygði sig og hló.
?-?-?
5. Út gekk ég óvís, inn
gekk ég vís. Sá ég hvar
átján tungur í einu höfði
inni sungu.
Helga Guömundsd.,
9 ára.
Rannveig Guömundsd.,
12 ára.
Reykjavík.
SKRÍTLUSAMKEPPNIN
71. Einu sinni fór
stúlka til myndasmiðs og
bað hann að taka mynd af
sér. „Hvers konar mynd
viltu fá“, spurði mynda-
smiðurinn, „á það að vera
brjóstmynd?"
„Mér þætti vænt um,
ef höfuðið mætti fylgja
með“, svaraði stúlkan.
j i i
72. Tannlæknirinn: —
Hvers vegna hljóðið þér
svona, maður? Ég er ekki
farinn að snerta við
neinni tönn enn þá.
Sjúklingurinn: — Nei,
veit ég það, en þér troðið
ofan ó tærnar á mér.
73. Lilli: — Pabbi!
Pabbi: — Æ, þegiðu, ég
hef ekki tíma til að svara
þér.
Lilli: — Pabbi!
Pabbi: — Ég er búinn
að segja, að ég hefi ekki
tima til að svara þér.
Lilli: — Það er bara ein
spurning.
Pabbi: — Hvað viltu
þá?
Lilli: — Hvað er vind-
urinn að gera, þegar hann
blæs ekki?
! ! !
74. Nokkrir bændur
voru samankomnir . og
meðal þeirra var einn með
mjög milcið og úfið hár.
Einn bændanna segir
þá við hann í gamni:
„Höfuðið á þér er eins
og heysáta að sjá“.
„Nú þess vegna eru all-
ir þessir asnar í kringum
mig“, svaraði hann.
! ! !
75. Dómarinn (við litla
stúlku): „Var hann pabbi
þinn undir áhrifum víns,
þegar hún mamma þín
barði hann?“
Stúlkan: „Nei, hann var
undir eldhúsborðinu“.
Fóctbræður, Reykjavík.
—o—
76. Mamma: „Ef þú ert
svona vond telpa og ó-
þekk, Ella mín, þá verða
börnin þín svona líka“.
Ella (hróðug): „Þarna
komstu upp um þig,
mamma, þú hefur þá ver-
ið óþekk, þegar þú varst
lítil“.
Júlía, 7 ára, Rvík.
—o—
77. Málarinn: „Það tók
mig tíu ár að komast að