Morgunblaðið - 13.07.1958, Blaðsíða 3

Sunnudagur 13. júli 1958
MOPCT’vnr ioih
3
i
Sr. Jónas Císlason í Vík:
Réttlættir fyrir Guði
Matt. 5, 20—26.
HVERJIR voru farísearnir? Okk-
ur hættir oft til þess að gera okk-
ur skakkar hugmyndir um það
vegna þess að Jesús dæmir þá
oft hart.
Sennilega hafa sjaldan verið
uppi menn, sem vönduðu jafnt
hina ytri breytni og þeir. Þeir
gengu manna lengst í því að
reyna að halda allt lögmál Guðs.
>eir gerðu mjög strangar kröfur
til sjálfra sín, og líf þeirra og
breytni var að mörgu leyti til
fyrirmyndar.
Samt dæmir Jesús þá svo harð-
lega og álasar þeim.
Hvers vegna? Það var ekki
vegna þess, að honum væri hin
góða breytni þeirra þyrnir í aug-
um. Slíkt væri auðvitað futlkom-
in fjarstæða. Það var allt annað,
sem hann gagnrýndi þá fyrir.
Faríseunum hætti til þess að
ofmeta sjálfa sig. Þeim hætti til
þess að hrokast upp í sjálfrétt-
læti og telja sig langt upp yfir
aðra menn hafna, miklu betri og
fullkomnari. Þá skorti auðmýkt.
Og þeim nægði ekki einu sinni að
hafa allt lögmál Guðs. Þeir höfðu
bætt við það ótal mannaboðum,
þannig að sjálfur kjarni lögmáls-
ins var þeim hulinn.
Og þeir voru sannfærðir um
það, að með hinni góðu breytni
sinni gætu þeir áunnið sér rétt-
læti frammi fyrir Guði.
Þegar farísearnir heyrðu svo
boðskap Jesú Krists, þar sem
hann sagðist vera kominn til þess
að -frelsa syndara, þá sneru þeir
baki við honum. Þeir þurftu ekki
á honum að halda. Þeir voru eng-
ir syndarar. Hann gat ekki verið
Messías, hinn fyrirheitni Guðs.
En Jesús gerði engan slíksn
greinarmun á mönnum. Hann sá
auðvitað þann mun, sem var á
lífi og breytni mannanna, mælt
á mannlegan mælikvarða. En
hann vissi hitt, að allir voru þeir
syndarar framrni fyrir Guði,
höfðu brotið gegn viija hans og
þörfnuðust þvi náðar hans og
miskunnar.
Og hann flutti fariseunum einn
ig þennan sama boðskap. Þess
vegna risu þeir öndverðir gegn
honum.
Þessir voru farísearnir, sem
Jesús talar um í guðspjallj dags-
ins. Það eru áreiðanlega fáir
menn, sem hafa fágað líf sitt og
breytni jafnt og þeir. Þeir voru
því eftir mannlegum mælikvarða
öðrum mönnum réttlátari.
Samt nægði það þeim ekki að
dómi Jesú. Þar þurfti meira til.
Og Jesús segir .pkkur, að rétt-
læti okkar þurfi að taka réttlæti
þeirra langt fram, ef við eigum
að komast inn í himininn.
Þeir eru margir enn í dag, sem
hafa svipaða afstöðu til Guðs og
farísearnir. Þeir vilja sjáifir
reyna að ávinna sér réttlæti
frammi fyrir honum með lífi sinu
og breytni. Þeir vitja halda allt
lögmál Guðs og þannig verða
launa verðir hjá honum.
Ef við uppfylltum réttlætið og
héldum allt lögmál Guðs, eða ef
við gætum bætt fyrir öll brot
okkar gegn Guði, þá gætum við
réttlætt okkur sjálf.
En við mennirnir getum hvor-
ugt.
Enginn sá maður er til, sem
getur haldið allt lögmál Guðs.
Lesum fjallræðuna og lítum á
þær kröíur, sem Jesús þar gerir
til okkar um breytm Hver hefur
haldið það allt? Enginn.
Og sá er heldur enginn til, sem
geti bætt fyrir eigin brot sín gegn
Guði. Það, sem v.ið gerum gott,
er aðeins uppfylling boða Guðs
og bein skylda okkar. Og Jesús
segir okkur, að það séu lélegir
þjónar, sem aldrei gera nema
skyldu sína. Og það lítið, sem
við gerum gott, er í veikleika
gjört. Það getur aldrei bætt upp
brotin, sem við brjótum. Við get-
um aldrei éignazt nein aukagóð-
verk fram yfir það, sem okkur
er skylt að gjöra gott, þannig að
þau geti lagzt inn á reikning okk-
ar hjá Guði til skuldajöfnunar
við synd okkar.
Frá fyrstu tíð hafa mennirnir
reynt að finna friðþægingarmeð-
ul til þess að réttlæta sig fyrir
Guði, en án árangurs. Alit það,
sem mennirnir fundu upp á, var
einskis nýtt í þeim tilgangi. Þeir
gátu aldrei unnið sér réttlæti
fyrir Guði.
Lögmálsleiðin til Guðs er lok-
uð okkur syndugum mönnum.
Þess vegna kom Jesús Kristur
í heiminn. Hann opnaði fórnar-
leiðina til Guðs með þvi að órna
sjálfum sér okkar vegna. Hann
er sá eini, sem hefur uppfyllt
allt lögmálið. Hann er hinn eini,
sem hefur áunnið sér rétílæti
fyrir Guði. Og með því að hann
af fúsum vilja tók á sig synd
okkar og sekt og um leið hegn-
ingu hennar, getur Jiann gefið
okkur réttlæti sitt i staðinn. Þann
ig getum við réttlætzt fyrir Guði.
Guð tilreiknar okkur réttlæti
Jesú Krists.
Þess vegna er Jesús Kristur
frelsari okkar. Hann kom í heim-
inn til þess að ljúka upp fyrir
okkur leiðinni heim til Guðs, sem
áður var okkur lokuð. Hann er
sjálfur vegurinn, sannleikurinn
og lífið.
Sumir menn eiga erfitt með
að sætta sig við þennan boðskap
Jesú Krists. Þeim finnst of iítið
úr sér gjört. Þeir vilja sjálfir
ávinna sér réttlæti sitt fyrir Guði.
En orð Guðs flytur þeim hin
sömu orð frá Jesú og fariseun-
um. Fyrir Guði réttlætist sá einn,
sem tilreiknað er réttlæti Jesú
Krists.
En hver eru þá skilyrðin frá
hálfu Guðs, til þess að við menn-
irnir eignumst hlut i réttlæti Jesú
Krists? Eða eru þau ef til vill
engin?
Trúin er skilyrði réttlætingar-
innar. Við þurfum að trúa á Jes-
úm Krist sem frelsara okkar. Og
trú okkar þarf að bera sér vitni
í lífi okkar. Jesús Kristur ávann
okkur ekki hjálpræði til þess, að
við gætum áhyggjulaust haldið
áfram að brjóta boð Guðs. Hann
kom þvert á móti til þess að
leysa okkur undan ánauðaroki
syndarinnar. Þess vegna hlýtur
trúokkar að bera vitni þeim Guði,
sem í náð sinni og kærleika hefur
tekið okkur að sér sem sín börn,
réttlætt okkur fyrir son sinn, Jes-
úm Krist, án eigin verðskuldun-
ar.
Það er einmitt þetta, sem Jesús
vill segja okkur í guðspjalli dags-
ins. „Ef réttlæti yðar tekur ekki
langt fram réttlæti fræðimann-
anna og faríseanna, komizt þér
alls ekki inn í himininn.“
Þarna talar hann um þá trú,
sem ber ávexti réttlætinu sam-
boðna, lifandi trú. Réttlæti farí-
seanna var ekki sprottið af trú,
heldur af þeirra eigin verkum.
Það var réttlæti hið ytra, en ekki
hið innra, réttlæti fyrir mönnum,
en ekki fyrir Guði.
Það er ekki slíkt réttlæti, sem
Jesús Kristur krefur af okkur.
Hann krefst réttlætis, sem fær
ekki aðeins staðizt frammi fyrir
mönnum, heldur einnig fyrir
Guði sjálfum, það réttlæti, sem
lifandi trú gjörir okkur móttæki-
leg fyrir.
Þetta tvennt má aldrei sundur-
skilja. Þegar Jesús krefst rétt-
lætis krefst hann um leið þeirrar
trúar, sem gerir okkur fært að
taka á móti réttlæti Guðs. Þegar
hann krefst af okkur trúar, krefst
hann um leið réttlætis og hlýðni
við boð Guðs, lifandi trúar, sem
ber ávöxt í kærleika
Enginn maður verður réttlátur
í fullum skilningi í þessu lífi.
Enginn maður verður réttlátur
fyrir eigin tilverknað. En þegar
við í trú á Jesúm Krist tileink-
um okkur friðþægingu hans. til-
reiknar Guð okkur réttlæti Jesú
Krists. Þá erum við réttlætt fyrir
Guði.
Jónas Gíslason.
Krossneslaug
GJÖGRI, Ströndum, 11. júlí. —
Sundnámskeið fyrir börn var
haldið í Krossneslaug að venju.
Átti sundkennslan að standa yf-
ir í hálfan mánuð, en hætta varð
eftir nokkra daga vegna þess að
flest börnin, 21 að tölu, veiktust.
Þau fengu mikinn hita, kvalir í
eyrun, beinverki og kvef. — R.
Ungu sjómennirnir og áhöfnin á Víkingi RE 240
Kokkurinn vann af þeim tyggigúmmíið
í póker, svo þeir œtu matinn sinn
Á luðuveiðum á vegum Æskulýðsráðs
og Vinnuskólans
— Við vorum vaktir á ræsi og þó að setja í land eftir að þeir
áttum að vera komnir upp á
glasi.
Þið skuluð ekki láta það á
ykkur fá, lesendur góðir, þó
þessi setning fari fyrir ofan garð
og neðan hjá ykkur. Þetta ku
vera sjómannamái, og blaða-
maður Mbl. skildi það ekki heid-
ur, þegar hann bað 14 stráka, sem
voru að koma af lúðuveiðum á
vegum Æskulýðsráðs Reykjavík-
ur og Vinnuskóla Reykjavíkur,
um að segja sér ofurlítið frá ferð
inni.
Þetta voru 13—15 ára garr.lir
strákar, komnir á skrifstoiu
Æskulýðsráðs til að sækja hlut-
inn sinn eftir fjórar sjóferðir
kr. 1006.00. Alls fiskaði skipið á
þessum fjórum vikum fyrir 47.000
krónur, og 37% af því kom í hlut
ungu sjómannsefnanna. Farar-
stjórinn og leiðsögumaður drengj
anna var Hörður Þorsteinsson.
Og nú skulum við gefa strák-
unum orðið.
— Mér fannst nú bezt þegar
valt sem mest. Þaö er sjóhetjanl
sem talar, sá eini sem aldrei fann
til sjóveiki. Allir hinir komust i
meira . _ i kynni við þann
vágest, en allir hörkuðu þeir af ;
sér og stóðu sina vakt. Tvo varð I
voru búnir að berjast netjulegri
baráttu við sjóveikina í samfleytt
hálfa aðra viku.
og tapaði því öllu. En kokkurinn
skilaði mér því aftur, þegar við
komum í land.
— Já, tyggigúmmíið tekur al-
veg frá þeim lystina, jafnvei
þeim, sem ekki eiga það — þeir
öfunda svo hina. Kokkurinn, Sig-
mundur Kristmundsson, gefur
Lúðan ísuð í lestinni
— Kokkurinn var ágætur. —
Hann kenndi okkur meiió að
segja að spila póker Við spil-
uðum upp á rúsínur, sveskjur
og tyggigúmmí.
—. Ég fór með 10—li plötur
Strákarnir standa í röð við borðstokkinn og veiða á handfæri
þessa skýringu — Þegar strák-
1 arnir vort komnii i bólið, bjrj-
uðu venjulega að heyrast smellir
úr sumum kojunum.
— Allt tyggigúmmí verður
bannað næst, úrskurðaði Hörður
Þorsteinsson.
— Við vorum á fjögurra tíma
vöktum, 4 tíma í koju og 4 tima
á dekki. Stærsta lúðan kom á
stýrimannsvaktinni. Hún var rúm
300 pund. Við settum í hana haka
og ífærur og hifðum hana
um borð. Við fengum líka
„rottufisk" (almennur hlátur og
steinbíturinn var svo lúsugur að
við hættum við að borða hann.
— O-o, kokkurinn sagði að við
hefðum fengið hann í kássu. Á
nóttunni elduðum við sjálfir. —
Það gekk stundum vel.
— Ja-á, oftast nær.
— Ég hef nú ábyggilega þyngst.
— En ég hef mjókkað.
— Einu sinni kom hvalur næst-
um upp undir bátinn. Og einu
sinni sáum við helling af selum,
tólf stykki.
— Þið verðið líklega ekki í
vandræðum með að lýsa selnum,
ef þið fáið það verkefni á prófi?
— Nei, henn er eins og belja,
vantar bara fæturna.
— Hann hefur heldur ekki
horn. Og svo vantar á hann eyr-
un.
— Ætlið þið ekki allir að verða
sjómenn?
— Ég er ekkem sérlega hrifinn
af því. En þessi — þessi síbros-
andi — hann er alveg upplagður
sjómaður, enda er pabbi hans
stýrimaður. Hann er ákveðinn að
fara á sjóinn. Einn er líka búinn
að ráða sig á handfæri og annar
er að athuga með togarapláss á
móti öðrum.
Framh. á bls. 19