Morgunblaðið - 12.08.1958, Blaðsíða 12

12
MORCUNRLAÐlt
I>riðjudagur 12. ágúst 1968
ÍVZ1E WON'ár

eP'ílR RttHARO MA>®N
jisetti bera vott um ókurteisi meðal
Kínverja að láta tilfinningar sín-
ar í ljós á almannafæri. Við rennd
um brátt að bryggjunni í Wanc-
hai, og ég gekk á eftir Suzie í
land. Hún var komin á undan
mér upp á bafnarbakkann, cn
staldraði við eftir mér. Dökkt hár
hennar rann saman við myrkrið,
og ég sá aðeins móta fyrir hvítu
andliti hennar, hvítum kjólnum og
skónum.
Ég tók um báðar hendur henn-
ar. „Suzie, viltu koma með mér
heim?“ sagði ég.
Hún sneri fölu andlitinu að
mér. „Áttu við, að ég verði hjá
þér? Þú vilt, að ég verði hjá þér
í nótt?“
„Já, ég átti við það. Ég hef þráð
þig svo heitt í alit kvöld. Ég
skammaðist mín fyrir það í fyrstu,
af því að svo stutt er síðan slitn-
aði upp úr sambandi ykkar Ben.
En við höfum verið hvort öðru
svo náin í kvöld, að ekkert : nnað
skiptir framar neinu máli. Viltu
koma með mér?“
Hún hallaði sér upp að mér. —
Enni hennar nam við höku mína.
„Mig langar til þess“, sagði hún
hikandi, eins og hún vildi ekki
valda mér vonbrigðum.
„Hvað er þá til fyrirstöðu,
Suzie? Er það Ben?“
„Nei, ekki Ben. Það er svo kjána
legt — ég þori varla að segja
það“. —
„Segðu mér það, Suzie“.
„Jæja, þá“. Hún hikaði við. —
„Setjum svo, að ég væri venjuleg
ung stúlka, sem þú hefðir boðið
út í kvöld — venjuleg ensk stúlka.
Þú mundir segja henni, að þér
litist vel á hana og biðja hana að
gista hjá þér. Heldurðu að hún
mundi gera það?“
„Ég veit það ekki. Nei, ég býst
við, að hún hefði neitað því“.
Hún hneigði höfuðið lííið eitt.
„Ég veit, að þetta er heimskulegt
En mig langar til að vera venju-
leg stúlka í þínum augum. Mig
langar til að neita“.
Ég hló við. „Suzie, þú ert óvið-
jafnanleg".
„Ég vissi, að þú mundir hlæja“.
„Mér er í rauninni alls ekki
hlátur í huga“.
„Ég mun taka boðinu á morg-
un. Mig langar bara til að neita
einu sinni, til þess að ég geti mun_
að, að ég hafi gert það. Þú skilur
mig?“
„Auðvitað".
„Mér þykir mjög leitt, en ég
verð að neita boði þínu, Robert",
sagði hún hátíðlega. „Þetta var
mjög skemmtilegt kvöld, og mér
geðjast afar vel að þér. En ég er
góð stúlka, eins og þú veizt. Ég
er enn saklaus stúlka, og þess
vegna get ég ekki verið hjá þér
í nótt“.
„Þetta eru mér mikil vonbrigði,
Suzie. Þú ert viss um, að ég gæti
ekki talið þér hugl.varf?“
„Já, alveg viss“.
„Þú mundir ekki vera fáanleg
til þess að koma og líta á mál-
verkin mín? Það er að segja, ef
ég lofa þér því að hegða mér —
að reyna að hegða mér vel“.
„Nei, Robert, mér þykir of vænt
um þig til þess. Ég er hrædd við
sjálfa mig. Ég verð að fara
heim“.
„Ég fæ vonandi að fylgja þér
heim?“
„Já, þú mátt fylgja mér heim.
Þú mátt fylgja mér að húsdyrun-
um.
Það var því ekki fyrr en nótt-
ina eftir, að við gengum saman
eftir hafnarbakkanum til Nam
Kok, sem elskendur. Við höfðum
farið í kvikmyndahús og að lok-
inni sýningu gengum við til baka
eftir Hennessystræti, framhjá
troðfullum veitingastöðum og
uppljómuðum búðargluggum, síð-
an niður Lincolnstræti og niður
að höfninni. Ég hafði numið stað-
að með öndina í hálsinum til þess
að horfa á drukkinn mann, sem
var að berjast við að halda jafn-
væginu á örmjórri göngubrú, er
lá út í eina skútuna. Maðurinn
hrasaði og féll beint á magann, en
lenti þó ekki út af fjölinni, staul-
aðist síðan á fætur aftur og hélt
áfram, jafnvaltur og áður. Ég
beið, þangað til hann hafði
skreiðzt upp á þilfarið og var úr
allri hættu, síðan sneri ég mér við
og bjóst til að fylgja Suzie eftir.
Ég nam snöggt staðar, er ég kom
auga á hana — og stóð sem berg
numinn í sömu sporum.
Hún hafði staldrað við nokkr.
um skrefum á undan mér og stóð
þar í fölu skini götuljóskers — og
birta þess bjó yfir sömu dular-
fullu töfrunum og hinar björtu
rákir, sem myndast, er sólin staf-
ar geislum sínum í gegnum óveð-
urský. Ljóskerið varpaði bjarma
á andlit hennar og hendur og gaf
svip hennar sérkennilegan blæ
óraunveruleika, sem mér fannst
ég óljóst kannast við, en gat ekki
komið fyrir mig. En allt í einu
rann Ijós upp fyrir mér, þessi sjón
hafði vakið hjá mér endurminn-
ingu um eina af myndum
bernsku minnar — litmynd í
barnabiblíu, sem mér hafði verið
gefin, er ég byrjaði í skóla. Mynd-
in var af kraftaverki í Jerúsalem.
Fremst á myndinni sást öxl og
framréttur handleggur, en aftast
í myndfletinum sá á hvítan múr-
vegg með rimlaglugga. Tveir lík-
þráir betlarar, afskræmdir af sjúk
dómi sínum, húktu undir múr-
veggnum, en fyrir framan þá sá
þriðji, sem andartaki áður hafði
verið eins og þeir, en stóð nú tein-
réttur og alheill. Andlit hans var
uppljómað af sams konar bjarma
og þeim, sem ég hafði Séð á and-
liti Suzie, er hún stóð undir ljós-
kerinu.
Á þeirri stundu laust þeirri
furðulegu hugsun í huga mér, að
annað kraftaverk hefði nú skeð:
að Suzie, sem hafði þráð að elska
sem óspillt stúlka, hefði nú öðl-
azt sakleysi sitt á ný og stæði
þarna hretn og flekklaus, hreins-
uð af synd föðurbróður síns og
flekkun atvinnu sinnar, á sama
hátt og betlarinn af líkþránni. —
Það stafaði ljóma af andliti henn-
ar, sakleysið skein úr svip hennar,
sem var sá sami og ég mundi eft-
ir á andliti betlarans, lýsti í senn
lotningu og hrifningu.
Ég var einnig of hrærður til
þess að koma upp nokkru orði.
Hún hreyfði sig ekki, heldur
horfði á mig, eins og hún skildi,
hvernig mér y'æri innanbrjósts.
Ég gekk til hennar, tók utan um
hana og kyssti fölt, sakleysislegt
andlitið, og hún þáði kossa mína,
án þess að endurgjalda þá. Hún
hreyfði ekki höfuðið, en dauft bros
lék um varirnar — þar til snöggt,
skerandi flaut ferjunnar kom
okkur báðum til þess að líta nið-
ur að bryggjunni. Þá tók raun-
veruleikinn við aftur, og mér varð
ljóst, að ekkert kraftaverk hafði
skeð. Allt varð eins og það hafði
verið áður.
En nokkru síðar, er við gengum
eftir hafnarbakkanum, varð mér
litið á hana aftur, og ég sá, að
enn var sem einhver ljómi væri á
andlitinu; það geislaði af því. —
Brátt kom í ljós, að hugsanir okk
ar voru að nokkru leyti þær sömu,
þótt ekki hefðum við sagt orð
hvort við annað, frá því að við
héldum af stað frá götuljóskerinu.
Hún sagði allt í einu upp úr
þurru:
„Á ég að segja þér nokkuð, Ro-
bert? Ég hef í allan dag verið að
ímynda mér, að þú værir fyrsti
karlmaðurinn, sem ég kynnist. —
Ég veit, að það er ekki satt — en
samt finnst mér, að það sé satt“.
Hún hló feimnislega um leið og
hún bætti við: „Ég er meira að
segja dálítið hrædd. Finnst þér
það ekki skrítið? Það er eins og
þetta sé í fyrsta skiptið, og ég viti
ekki hvað sé í vændum".
„Það er ekki laust við, að ég sé
smeykur líka“, sagði ég.
„Ég er mjög hi*ædd“.
Já, það hafði raunverulega skeð
kraftaverk, hugsaði ég. Ekki
kraftaverk, sem hreinsaði líkama
hennar, heldur kraftaverk í hjarta
hennar. Ástin var það kraftaverk,
sem þurrkaði út fortíðina, skírði
hjarta hennar og fyllti það sak-
leysi og hreinleika ungmeyjarinn-
ar. Það var kraftaverk Suzie,
kraftaverk trúar hennar. Og
vegna þess, að hún vill að ég sé
hennar fyrsti elskhugi, þá er ég
það, og fortíðin er einnig gleymd
fyrir mér.
Við gengum yfir strætið í áttina
til Nam Kok. Við gengum ekki al-
veg samhliða. Þar sem við vorum
nú saman í fyrsta skipti sem elsk-
endur, lá við, að við værum ókunn
ugleg, þrátt fyrir þau nánu kynni,
sem við höfðum áður haft hvort af
öðru. Við komum inn í ganginn,
og mér til mikils hugarléttis var
hann mannlaus. Ég hafði vonað
með sjálfum mér, að við slyppum
við að mæta sjómönnum og stúlk-
um á ganginum — að okkur væ’ri
ailltvarpiö
Þriðjudagur 12. ágúst.
Fastir liðir eins og venjulega.
19,30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýms-
um löndum (plötur). 20,30 Erindi:
Gamla brúin á Lagarfljóti
(Indriði Gíslason kand. mag.). —
20,50 Tónleikar (plötur). 21,30
Útvarpssagan: „Sunn ufel 1“ eftir
Peter Freuchen; XXII (Sverrir
Kristjánsson sagnfræðingur). —
Fréttir, íþróttaspjall og veður-
fregnir. 22,15 Kvöldsagan: „Næt-
urvörður“ eftir John Dickson
Carr; XIX (Sveinn Skorri Hö-
skuldsson). 22,30 Hjördís Sævar
og Haukur Hauksson kynna lög
unga fólksins. 23,25 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 13. ágúst:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50—14,00 „Við vinnuna“: Tón-
leikar af plötum. 19,30 Tónleikar:
Öperulög (plötur). 20,30 Kímni-
saga vikunnar: „Konan bak við
gluggatjöldin" eftir Ragnar Jó-
hannesson (Ævar Kvaran leik-
ari). 20,50 Tónleikar (plötur). —
21,10 Útvarp frá íþróttaleikvang
inum í Laugardal: Sigurður Sig-
urðsson lýsir niðurlagi knatt-
spyrnuleiks milli íra og Akurnes
inga. 21,40 Einsöngur: Pétu Á.
Jónsson syngur (plötur). — 22,10
Kvöldsagan: „Næturvörður" eftir
John Dickson Carr; XX (Sveinn
Skorri Höskuldsson). 22,30 Djass-
þáttur (Guðbjörg Jónsdóttir). —
23,00 Dagskrárlok.
Ég gekk til hennar, tók utan um hana og kyssti fölt, sakleysis-
legt andlitið, og hún þáði kossa mína, án þess að endurgjalda þá.
L
ú
ó
MARK/
GOSH, I'M.
GLAD TO
SEE
YOU f
Meanwhile
TIMMY TUGGLE
HAS ACCOMPANIED
THE ROAD CREW
TO THE9ITE
AND IN THE
CONFUSION
19 LEFT BEHIND
WHEN THEY
HURRIEDLY
RETURN *
TO TOWN “
Mark trail HAS succeedep
IN STOPPING road construc-
tion through lost forest
BY FLOODING THE AREA WITH
BEAVER POND9
V TIMMY, THIS IS----------N
MY FRIEND SCOTTY...HE
CAN SHOW YOU A LOT ABOUT
TAKING ANIMAL PICTURE3/
1) Markúsi hefur tekizt að
stöðva vegalagninguna gegnum
Týndu skóga með því að láta
bjórana búa sér til stýflur um
allt svæðið.
2) Tommi litli Tryggvason
hefur fengið að fara með vega-
vinnuflokknum upp eftir, en
verður eftir þegar mennirnir snúa
í snarheitum við til bæjarins. —
„Markús, hvað ég er feginn að
sjá þig!“ hrópar Tommi. —
„Tommi, þetta er hann Siggi vin-
ur minn. Hann getur frætt þig
um margt varðandi myndatöku
á dýrum“.
, ♦♦♦ ♦♦♦ ♦$♦ «$♦ ****** ♦♦♦ ♦♦♦ ♦♦♦ ♦♦♦ ♦$
Það er erfitl að laga verulega
gotl kaffi, án I>ess að nota hæfi*
legan skammt af úrvals kaffibæti
í könnuna. —
Kcffibrennsla
0. Johnson & Kaaber h.f.