Morgunblaðið - 02.09.1958, Qupperneq 16

16
MORCVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 2. september 1958
EP'TIR. richaro majon
staðfestingar á f járupphæðinni,
sem nefnd var í bréfinu. 48
stundum síðar kom svarið. Upp-
hæðin, sem nefnd hafði verið, var
rétt. 1 fyrsta og einasta skiptið,
síðan Rodney hvarf af sjónarsvið
inu, óskaði ég eftir nærveru hans,
því að þetta átti ég eingöngu hon-
um að þakka, og ég var svo ham-
ingjusamur, að ég hefði getað
faðmað hann að mér.
öfugri Z. Hamilton lét ánægju
sína í ljós og kvaðst óska þess, að
undirskriftir almennt væru jafn
læsilegar og þessi.
Átján stundum síðar sat ég í
flugvélinni, sem var að renna af
stað, og gægðist út um lítinn
gluggann til þess að sjá Suzie,
sem tyllti sér á tá fyrir utan járn-
girðingu flugvallarins og veifaði
án afiáts.
Klukkústundu síðar kom annað
skeyti, og í því var mér tilkynnt,
að ég gæti vitjað peninga fyrir
fargjaldi og jafnframt fyrstu út-
borgunar iauna í Hong Kong- og
Shanghai-bönkum.
Ég sótti peningana og keypti
mér annars framrýmis farseðil
til Tokyo hjá B. O. A. C. flug-
félaginu. Fjárupphæðin hafði ver
ið miðuð við fyrsta farrými, og
fyrir mismuninn fór ég með
Suzie að verzla. Siðan hún missti
aleigu sína, hafði hún ekki keypt
sér neitt, nema ódýra kínverska
kjóla og nauðsynlegasta nærfatn
að, þar sem henni hafði verið
mjög óljúft að eyða peningum
minum, en nú bættum við heldur
betur úr því. Við keyptum skó,
inniskó, sokka, siðbuxur, kjóla og
heilmikið af öðrum flíkum og
snyrtivörum, sem hverri konu er
nauðsynlegar, þótt hún hefði orð-
ið að komast af án þeirra um
tíma. Síðan héldum við, hlaðin
pökkum og innkaupatöskum, til
bankans á fund Gordons Hamilton,
og þar lagði ég peninga inn á
nafn hennar. Hún eignaðist ávís-
anahefti í fyrsta skipti á ævinni,
og Hamilton skýrði henni frá því,
að hvenær sem hana vantaði pen-
inga, gæti hún komið til hans og
hann myndi skrifa fyrir hana á-
vísun, sem hún siðan skrifaði
tindir. Hún settist niður til þess
að æfa sig á undirskriftinni, vand
aði sig mjög mikið, hallaði undir
flatt, rak tunguna út í munnvikið
og skrifaði Suzie á þann hátt sem
henni var eiginlegt með stórri
Fám stundum síðar lentum við
á Okinawa til að taka benzin. Við
héldum strax af stað aftur, og um
sólarlag vorum við í tuttugu þús-
und feta hæð yfir sjó. Ég sá birt-
una dvína á himninum, unz nið-
dimmt var orðið, að undanteknum
sterkum Ijósrauðum bjarma úti
við sjóndeildarhringinn. Skyndi-
lega bar strýtulaga skuggamynd
við eldrauðan bjarmann „Mount
Fuji“, sagði flugfreyjan — þetta
var það fyrsta sem sást af
Japan.
Hálfri stundu siðar lentum við
á Haneda flugvellinum. Ég ók
til Tokyo í bifreið flugfélagsins og
gisti um nóttina í Imperial gisti-
húsinu. Morguninn eftir heimsótti
ég skrifstofu tímaritsins þar á
staðnum.
„Má bjóða yður „kók“? spurði
hinn bandaríski yfirmaður skrif-
stofunnar. „Ungfrú Yamaguchi,
gjörið svo vel að koma með tvær
flöskur af „kók“.“ Við sátum
góða stund og skröfuðum saman,
jafnframt því að við sötruðum
kældan drykkinn í gegnum strá.
Það var ekki laust við, að hið
íburðarmikla umhverfi skrifstof-
unnar ylli mér feimni, og jafn-
framt fór ég hjá mér vegna þess,
að skriístofustjórinn stóð aug-
sýnilega í þeirri trú, að ég væri
þekktur og viðurkenndur lista-
maður og kom fram við mig eftir
því. Mér fannst ósjálfrátt, að ég
væri þarna staddur á fölskum
forsendum, og ég gat ekki losað
mig við þá sektarmeðvitund byrj-
andans, sem ásótti mig fyrir að
taka við peningum fyrir það, sem
ég gerði mér til ánægju. Ég roðn-
aði í hvert skipti sem minnzt var
á hina háu þóknun, og þegar skrif
stofustjórinn fór að tala um ferða
kostnað og miðaði allt við dýr-
ustu gistihús og óhófseyðslu,
reyndi ég vandræðalega að sann-
færa hann um, að ég gerði ekki
ýkjamiklar kröfur. Að lokum
komumst við að samkomulagi um
ákveðna upphæð fyrir hvern dag,
og sú upphæð hefði dugað mér í
hálfan mánuð í Hong Kong, þótt
ég hefði kvenmann á framfæri —
en neðar tókst mér ekki að koma
honum. Mér tókst einnig að draga
úr þeim fjölda staða, sem hann
vildi, að ég heimsækti í ferð
minni, þar sem engum var ljós-
ara en mér, að ég myndi geta
starfað mest með því að eyða
sem minnstum tíma í ferðalög og
hafa nægan tíma fyrir mér. Við
sömdum ferðaáætlun, sem veitti
mér viku í Tokyo, mánuð í Kyoto
og suðurhlutanum, síðan aðra
viku í Tokyo, og að lokum hálfan
mánuð á hinni norðlægu eyju
Hokkaido.
Næsta skrefið var að flytja frá
hinu alþjóðlega gistihúsi, Imper-
ial, til japansks gistihúss. Og allt
í einu var sem ég væri kominn
í annan heim, jafnvel aðra öld.
Ég fór úr skónum við útidyrnar
og hélt áfram á sokkunum, sat
á hækjum mér við lágt borð við
máltíðir, buslaði í sjóðheitu vatni
í geysistórum niðurgröfnum bað-
kerum, svaf á dýnu á gólfinu, og
var klæddur, afklæddur og stjan-
að við mig á alla lund af smá-
vöxnum þjónustumeyjum í falleg
um japönskum sloppum. Þær
flykktust um mig eins og spör-
fuglahópur. f hvert skipti sem ég
kom eða fór, var allur hópurinn
á pallinum fyrir utan, þær féllu
á kné með flata lófana fyrir fram-
an hné sín á strámottunni og
hneigðu sig, unz enni þeirra námu
við jörð.
Eigandi gistihússins var fyrr-
verandi „geisha", kona um þrí-
tugt, og enn mjög falleg. Þegar
ég kom til gistihússins tók hún á
móti mér í japönskum slopp og
með hárið sett upp á þann hátt,
að það minnti á myndir í jap-
anskri list.
Daginn eftir sá ég grannvaxna
konu á gangi í garðinum. Hún var
klædd gulum síðbuxum, með
klút um höfuðið og þung sviss-
nesk armbönd um úlnliðina. Ég
dró þá ályktun af klæðaburði
hennar, að hún væri bandarísk.
En allt í einu leit hún við og
brosti, og þá sá ég, að þetta var
engin önnur en gleðikonan fyrr-
verandi, eigandi gistihússins.
íbúi herbergisins við hliðina á
mér tók sams konar umskiptum,
að vísu í gagnstæða átt. Fyrsta
kvöldið, sem ég dvaldist í gisti-
húsinu, hafði ég séð hann í gang-
inum með skjalatösku úr leðri
undir handleggnum, klæddan
svörtum jakka, röndóttum bux-
Hún settizt niður til þess að æfa sig á undirskriftinni.
um og með stífan, hvítan flibba.
Klukkustundu síðar, er ég gekk
fram njá dyrum herbergis hans,
varð mér ósjálfrátt litið inn um
dyrnar, sem stóðu í hálfa gátt, og
sá þá sama smávaxna verzlunar-
manninn sitjandi á hækjum sér á
mottu á gólfinu, og í baksýn
í herberginu mátti sjá merki hins
táknræna japanska einfaldleika,
vasá með tveim blómum og lauf-
blaði og myndrúllu, sem hengd
var upp að japönskum sið. í stað
dökku fatanna hafði hann klæðzt
japönskum sloppi, og öll merki
hins vestræna uppruna hans voru
gersamlega horfin.
Þessa tvöfeldni í lífsvenjum
Japana gat hvarvetna að líta. Ég
hafði í sjálfu sér ekki gert neina
mikilvæga uppgötvun í þessu sam
bandi, en engu að síður var þetta
svo táknrænt og oft skoplegt, að
ég ákvað að nota það sem grund-
völl teikninga minna. Er ég hafði
tekið þá mikilvægu ákvörðun,
hélt ég suður á bóginn.
Mánuðurinn, sem fór í hönd,
var mér einskær unaður, því að
ég hafði aldrei áður dvalizt í
landi, sem svo mjög gladdi auga
mitt, og auk þess naut ég þar
frábærrar gestrisni og alúðar, og
það eina, sem skyggði á gleði
mina var, að Suzie skyldi ekki
vera með mér. Það olli mér mik |
illi undrun, hve mjög ég sakn-
aði hennar, Áður en ég fór frá
Hong Kong, hafði hvarflað að
mér að minnast á hjúskap við
hana, en ég hafði ekki gert það,
þar sem ég hafði hugsað, að vísu
með hálfgerðri sektarmeðvittund
að svo kynni að fara, að ég
gleymdi henni, er svo margt nýtt
og athyglisvert bæri fyrir augun í
nýju landi, með nýrri þjóð. En
á annan veg fór en ég ætlaði, því
að nú, er ég ferðaðist einn um,
SHÍltvarpiö
Þriðjudagur 2. september:
Fastir liðir eins og venjulega.
19,30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýms-
um löndum (plötur). 20,30 Erindi:
Flóttinn frá heimilunum (Hannes
J. Magnússon skólastjóri). 20,55
Tónleikar (plötur). 21,40 Útvarps-
sagan: „Konan frá Andros" eftir
Thornton Wilder; IV. (Magnús Á.
Árnason listmálari). 22,00 Frétt-
ir, íþróttaspjall og veðurfregnir.
22,15 Kvöldsagan: „Spaðadrottn-
ingin“ eftir Alexander Pushkin;
I. (Andrés Björnsson). 22,30 Hjör
dís Sævar og Haukur Hauksson
kynna lög unga fólksins. 23,25
Dagslcrárlok.
Miðvikudagar 3. september
Fastir liðir eins og venjulega.
— 12.50—14.00 „Við vinnuna":
Tónleikar af pl. — 19.30 Tónleik-
ar. — 20.30 Tónleikar (pl.): Fiðlu
konsert eftir Willy Burkhard. —
20.50 Erindi: Galileo Galilei,
meistari undir merki Kopernik-
usar; síðari hluti (Hjörtur Hall-
dórsson menntaskólakennari). —
21.10 Einleikur á orgel: Haukur
Guðlaugsson leikur. — 21.30
Kímnisaga vikunnar: „Riddarar
gullna bikarins“ eftir Guðmund
Einarsson frá Miðdal (Ævar
Kvaran leikari). — 22.10 Kvöld-
sagan: „Spaðadrottningin“ eftir
Alexander Pushkin; ll. (Andrés
Björnsson). — 22.30 „Boðið upp
í dans“; Hljómsveit Gunnars
Ormslev leikur. Söngvari: Hauk-
ur Morthens. — 23.00 Dagskrár-
lok.
1) „Herrar mínir, hér er ákæra
varðandi vegarlagningu gegnum
landsvæði, sem nefnist Týndu
skógar“, segir dómarinn.
2) „Viðkomandi yfirvöld hafa
úrskurðað að vegarins sé óþörf í
þágu almennings og búið var að
útnefna matsmenn og .... “
3) „Tommi minn, hvað er að
þér, barn? Ertu eitthvað lasinn?
Það er erfitt aS laga verulega
gott kaffi, án þess a8 nota hæfi-
legan skammt af úrvals kaffibæli
í könnuna. —
Kaffibætisverksmiðja
0. Jahnson & Kaaber h.f.