Morgunblaðið - 03.05.1959, Side 15

Sunnudagur 3. maí 1959
MORGUN BLAÐIÐ
15
k I i
SKAK
k I i
I
SKÁKIÐKUN er nú að mestu
lögst niður, enda kominn sá tími
að menn eru farnir að bíða með
óþreyju eftir sólskini og blíðviðri.
Þátturinn verður því að halda
sig svo að segja eingöngu við efni
af erlendum vettvangi. Ég ræðst
í það að birta skák þeirra B. Lar-
sens og Friðriks frá Moskvu, en
rannsóknir á skákinni hafa verið
tímafrekar í meira lagi, og óhætt
að fullyrða að skýringum mínum
er í mörgu ábótavant, enria er
skákin að mínum dómi ein sú
erfiðasta og flóknasta þeirra 30
skáka sem þeir félagar hafa teflt
saman. Til gamans vil ég geta
þess að Friðrik mun hafa hlotið
12 Vz gegn TVz. Hér kemur svo
skákin.
Hvítt: Bent Larsen.
Svart: Friðrik Ólafsson.
Byrds byrjun.
1. f4, d5; 2. Rf3, g6(!) Reýnslan
hefur sýnt að 2. — Rf6 er óná-
kvæmur leikur vegna 3. b4 sem
Larsen beitti með góðum ár-
angri gegn Reismann í Múnchen
1958, einnig mun hann hafa
komizt í vinningsstöðu gegn
Vasjukov á þessu móti. 3. c4
Leikurinn er einkennandi fyrir
skákstíl Larsens. Algengara er
hér 3. e3 ásamt d4, „Stonewall".
3. — c6; Frambærilegur leikur
er hér 3. — d4 sérstaklega með
tilliti til veikingarinnar á kóngs-
væng hvits (f4) 4. e3, Bg7; 5.
Rc3, Rf6; 6. d4, 0-0; 7. Bd2, c5!
Sama staða kom upp 1 skák
þeirra Pirc—Alatorzew í Moskvu
1935, en með einni breytingu,
Larsen hefur unnið leik með
7. Bd2 8. dxc5 Um aðra leiki er
ekki að ræða. 8. — Rc6; Hér lék
Alatorzew 8. — Da5 sem ekki
var mögulegt núna, vegha 9.
Rxd5, Dxc5; 10. Bb4 9. Be2, Bf5;
10. cxd5, Rxd5; 11. Hcl, Rdb4;
12. 0-0 Varla var vogandi að
leika 12. e4 vegna Bg4 13. 0-0
Bxf3; 14. Bxf3, Rd3 eða 14.
Hxf3, Rd4; 14. Hfl, Rxe2f og
vinnur peðið aftur með ágætri
stöðu. Jafnvel 12 — Be6(!) er
góð leið. 12. — Rd3 Fyrir peðið
hefur Friðrik fengið öflugan
þrýsting á hvítu stöðuna 13.
Bxd3, Dxd3(!)
ABCBEFGH
vænlegur. 19. Df2, Bf5; 20. Rb2
Mun betra var 20. Bc3(!) t. d.
Dxc5 21. Bxg7, Dxcl; 22. Rc3!,
a) Dxflf; 23. Dxfl, Bd3; 24. Dal,
Kxg7; 25. Ra4f, Kg8; 26. Rc5,
Be2; 27. Dc3 og báðir hafa mögu-
leika 22. — b) Dc2; 23. Dxc2,
Bxc2; 24. Bxf8, Kxf8; 25. Hcl
og svartur hefur e. t. v. betri
möguleika, en tæpast það mikla
að þeir ríði bagg^muninn.
20. — a4!
A BCDEFGH
..,
& Wky Wk
m #fi m,rtm
w%. wm
ABCDEFGH
Staðan eftir 13. — Dd8xd3(!)
Glæsilegur reitur fyrir drottn-
inguna. 14. Del, Had8; 15. Dh4,
h5; Að öðrum kosti leikur hvítur
16. e4 ásamt Rg5 16. Rdl 16. h3
hrekkur skammt vegna 16. —
Bf6; 16. — Dd5; 17. Bg4; 18.
Bel Hér er ekki mögulegt 18.
Bc3 vegna 19. — Dxc5 með betri
stöðu 18. — a5; Friðrik viil
halda peðameirihluta hvíts á
drottningarvæng í skefjum, en
lætur sér úrgreipum ganga öflug-
an sóknarleik, sem sé 18. — e5!
t. d. 19. fxe5 (ekki 19. Rxe5
vegna Bxdl) 19. — Bxf3!; 20.
Hxf3, Rxe5 með yfirburðarstöðu.
Larsen á hér marga fleiri mögu-
leika, en enginn virðist heilla-
endatafl þar sem hvítur stendur
höllum fæti. 41. Be3(?) Betra var
strax Bgl 41. — Hd8; 42. Ra5,
Ef 42. b4 þá Hd3; 43. b5, Hc3;
42. — IId3; 43. Bgl, Hd2; 44.
Rxb7, Hxa2; 45. c6, Ke8; Ekki
45. — Hc2 vegna 46 b4, Hxc6;
46. Rd8f 46. Rc5, Rxc5; 47. Bxc5,
Ha6!; 48. c7, Hc6; 49. Bf2, ÍIxc7;
50. Bxh4, Hb7; 51. g4, Hxb3;
ABCDEFGH
■J
Bg5, e4; 69. Be3, Hb3; 70. Bg5,
Hh3t; 71. Bh4, e3; 72. h7, e2;
73. h8D, Hxh4f!; 74. gefið. Ef
74. Kxh4, Delf; 75. Kh3 eða h5,
Dhlf.
IRJóh.

iU§ Mf|§§ im^
ABCDEFGH
Staðan eftir 20. — a5—a4!
21. Rxa4(!) Bezti möguleikinn
Ef 21. bxa4, Dxa2 21. — Bd3;
22. Rb6, Df5; 23. Rh4, De6; 24. f5,
gxf5; 25. Rxf5, Bxfl; 26. Rxg7,
Kxg7 j| 27. Bc3t, Íl6í 28. Hx*l
Línurnar hafa skírst og hefur
hvítur fengið tvö peð og biskup
fyrir hrókinn, en það er í mörg-
um tilfellum jöfn kaup. I þetta
skiptið er það þó tæpast full-
nægjandi þar sem svörtu hrók-
arnir verða mjög hreyfanlegir.
28. — IId3; 29. Bd2, Re5; 30. h3,
Hfd8; 31. Bcl, Hdl; 32. Bb2,
Hxflt; 33. Dxfl, Rf7; 34. Df3,
Rg5; 35. Dg3, Kf7; 36. Bd4, Df5;
37. Rc4, Hg8; Ekki 35. — Dblt;
36. Kh2, Dxa2; 37. Re5t, fxe5;
38. Dxg5, exd4; 39. Dxh5t og
heldur jafntefli. 38. Kh2, h4;
39. Df4, Dxf4; 40. exf4, Re4 Kepp
endur eru nú sloppnir úr tíma-
þrönginni, og hefst nú erfitt
ABCDE FGH
Staðan eftir 51. — Hb7xb3
Nú hefst síðasti þátturinn í þess
ari harðvítugu skák, sem með
nokkurri vissu getur talizt unnin
hjá Friðrik þótt frámköllun
vinningsins krefjist hárfínnar
tækni. 52. f5, Kd7; 53, g5(!) Bezt.
Að öðrum kosti gengur svarti
kóngurinn inn fyrir víglínu
hvíts. 53. — fxg5; 54. Bxg5, Hb5;
55. Kg3, Hxf5; 56. Kg4, Hf8;
57. h4, e5; Hér lék Larsen í ann-
að sinn biðleik. Þessi staða var
mjög umdeild á sínum tíma, og
álitu flestir að staðan væri jafn-
tefli, en Guðm. Arnlaugsson
sýndi fram á hvernig staðan
væri unnin fyrir svartan í skák-
þætti útvarpsins. 58. h5, Ke6;
59. h6, Hg8!; Mjög góður leikur,
en jafnframt eini leikurinn sem
vinnur. 60. Kh5, Kf5; 61. Bh4,
Hh8! Hrókurinn þarf að komast
til h7. 62. Bg5, Hh7; 63. Bh4,
Hd7; 64. Bg5, Hc7; 65. Be3, Hb7;
66. Bg5, Ha7; 67. Be3, IIb7; 68.
BLÓM
Afskorin blóm og pottaplönt-
Gróðrarstöðin við Miklatorg
Sími 19775.
INNANMM. C.IUOCA
..> f FNISBBEiBOa----
istján Siggeirsson
Laugavegi 13 — Sími 1-38-79

Cólfslípunin
Barmahlið 33. — Simi 13657 >
%
LESBÓK BARNANNA
Njáíshrenna og hefnd Kára
47. Gissur hvíti, Kari og
Asgrímur gengu til búðar
Snorra goða.
Ásgrímur mælti: „Til þess
erum við komnir hingað að
biðja þig liðveizlu“.
Snorri svarar: „Hverrar lið-
veizlu þykist þér mest þurfa?‘«
Ásgrímur svarar: „Mest þurf
um vér, ef vér berjumst á
þinginu“.
Snorri mælti: „Ef þér berj-
ist á þingi. mun cg fylkja
lið\ mínu og vera við búinn
að veita yður. Og þá er þér
hafið vegið nokkuð í lið
þeirra, svo að mér þyki þið
mega halda uppi fébótum.
mun eg hlaupa til með menn
mína og skilja ykkur“.
48. Er nú kyrrt, þar til
dómar skulu út fara. Bjuggu
sig þá hvorir tveggja og vopn
uðust.
Þórhallux Ásgrímsson mæti:
„Ef nokkuð vandast i fyrir
yður, látið mig vita sem skjót-
ast“.
Þeir Ásgrímur litu til hans,
og var andlit hans sem í blóð
sæi, en stórt hagl hraut úr
augum honum. Hann bað
færa sér spjót sitt, það er
Skarphéðinn hafði gefið hon-
um.
Þórhallur hafði tekið fótar-
mein svo mikið, að hann mátti
ekki ganga.
49. Mörður lét þá dæma
brennumálið. Þá nefndi Eyj-
ólfur sér votta og kallaði ó-
nýtan dóm þeirra og allt það,
er þeir höfðu að gert.
Ásgrímur mælti: „Nú skul
um vér senda mann Þórhalli,
syni mínum, og vita hvað
hann leggur til ráðs meö oss“.
50 Sendimaðurtnn kemur
nú til Þórlialls og segir hon-
um, hvar þá var komið, að
eytt var öllu vígsmálinu.
Hann spratt upp úr rúm-
inu og þreif tveim höndum
spjótið Skanphéðinsnaut og
rak í gegn um fótinn á sér. I
Var þar á holdið og kveisu-
naglinn á spjótinu, því að
hann skar út úr fætinum, en
blóðfossinn fellur eftir gólf-
inu. Hann gekk þá út úr
búðinni ólialtur og fór svo
hart, að sendimaðurinn fékk
I elclti fylgt honum.
3. árg. ^ Ritstjóri: Kristján J, Gunnarsson ^ 3. maí 1959
Frœkinn flugmaður
ÞEGAR Jón kom þjót-
andi inn yfir bæinn í
litlu rauðu flugvélinni,
stukku flestir íbúarnir út
úr húsunum til þess að
vera við öllu búnir.
Það var betra að vera
á verði, því flugvélin
hans Jóns var af mjög
gamalli gerð, sjálfsagt
orðin meira en tuttugu
ára gömul. Menn sögðu,
að hún hengi varla sam-
an, og það væri hreinasta
lífshætta að fljúga henni.
En aldrei var Jón
fremur £ essinu sínu, en
þegar hann var kominn á
loft í „Eldingunni“, en
það var nafnið, sem hann
hafði valið flugvélinni
sinni.
Jón var ungur, þrótt-
mikill strákur, sem aldrei
sat sig úr færi, ef hann
átti kost á að taka þátt
í einhverju spennandi og
ævintýralegu. Hann vann
nú fyrir lítið flugfélag,
sem hafði tekið að sér
póstflugið í nyrztu hér-
uðum Kanada.
Dag nokkurn, þegar
Jón kom í venjulegt á-
ætlunarflug til Árbæjar,
þar sem flugfélagið hafði
bækistöð sína, heyrðu
menn alls konar skelli og
smelli frá vélinni, sem
ekki voru góðs viti. Fólk
þyrptist út á götuna.
Litla, rauða einþekjan
var beint uppi yfir hús-
unum. Hreyfillinn gekk
ójafnt með rykkjum og
skrykkjum og loks stöðv-
aðist hann alveg. Allt
varð óhugnanlega hljótt.
Síðan tók „Eldingin"
að hrapa með vaxandi
hraða. Konur og börn
ráku upp hræðsluóp.
Menn töluðu um, að þeg-
ar yrði að kalla út sjúkra
bíl og slökkvilið. Það
virtist úti um Jón og litlu
flúgvélina hans.
Jón varð sjaldan hrædd
ur, en þegar hann varð
þess var, að hann hafði
ekki lengur stjórn á flug-
vélinni, lá við að hann
missti kjarkinn. Þök hús
anna fyrir neðan urðu
stærri og stærri, hann sá
fólkið hlaupa um á göt-