Morgunblaðið - 23.06.1959, Side 20

Morgunblaðið - 23.06.1959, Side 20
20 MonKiivnir/AÐiÐ Mánudagur 23. júní 1959 Parker kaiupenm A PRODUCT OF cfc> THE PARKER PEN COMPANY 9B414 No. 9-B414 — 2 col. x 7 ín.. (14 In.) POROUS-KÚLA EINKALEYFI PARKERS Ytraborð er gert til að grípa strax og þó léttilega pappírinn. Þúsundir smá- gata fyllast með bleki til að tryggja mjúka, jafna skrift. eggjahvítuefíií. STARFANDI FOLK velur hinn HRAÐ-GJÖFULA Pwket T-Bell Sniðugur náungi! Vinnan krefst kúlupenna sem hann getur reitt sig á . . . allan daginn, alla daga. — Þess vegna notar hann hinn frá bæra Parker T-Ball. Blfck- ið kemur strax og honum er drepið á pappirinn . . . og helzt, engin bleklaus strik. Jöfn, mjúk og falleg áferð. SÓL GRJQN efla hreysti eo heilbrigði HEIMSSTYZJOLDINNt SIÐARl bræðrasvæðið, vera þáttur í djöflulegri fyrirætlun um að steypa hinum í glötun, og hefna SÍn þannig á honum? JEn það var ekki auðvelt að hafa Matthildi af sér. „Ég hef hugsað þetta allt ná- kvæmlega", sagði hún áköf. „Ég segi blátt áfram, að þú sért Belgíumaður, forystumaður and- spyrnuhreyfingarinnar í Brussel. Þú verður aðeins að gæta þess, að tala með belgiskum fram- burði, eins og ég hef kennt þér. •— Það er allt og sumt!“ „Þetta er glæfralegt fyrir- tæki“ segir Bleicher. „Ég er al- einn — í miðju óvinabælinu. — Skyldi það fara vel —?“ En Hugo Bleicher var ekki ragur. Og enda þótt þetta væri gildra, sem „Læðan“ ætlaði að ginna hann í, hvað væri um það að segja? Væri það þá ekki örlaga- dómur, sem gengi yfir honum? Hafði hann ekki sjálfur reynt að losna með svipuðum Lætti úr klípu þeirri, sem hann var í, þeg ar hann ætlaði að láta skrá sig til austurvígstöðvanna að eigin ósk? Það var að ganga út í op- inh dauðann, og hvað ætlaðist hann fyrir með því annað en að láta örlögin ráða fram úr öllum vandanum og fá úrskurð um það „frá hæðum“, hvort hann ætti að halda áfram að lifa og þá með hverju móti. „Það er fastráðið", sagði hann, er hann hafði tekið skyndilega ákvörðun, og hann horfði í augu „Læðunnar", eins og hann væri að leita þar að leyndarmáli, sem líf hans gæti oltið á. „Það er fastráðið, við ökum til Chartres á morgun“. „Til Chartres?" spurði ofurst- inn undrandi, þegar Bleicher til- kynnti honum þetta hálftíma síð ar og skýrði fyrir honum fyrir- ætlun „Læðunnar". „Chartres er Ijómandi stað- ur“, sagði ofurstinn og lét ein- glyrnið fyrir augað á sér. „Þar er hægt að fá hina frægu akur- hænusteik". Ofurstinn klappaði glaðlega á öxlina á Bleicher. ,Þá kem ég með ykkur sjálfur, minn kæri! Það er ekki eingöngu vegna ak- urhænanna. Mig hefur lengi langað til að líta á bælið .... “ Kvöldið eftir óku tveir „Belgíu menn“, Hugo Bleicher og ofurst- inn, ásamt „Læðunni“ oj leyni- starfsmanninum Roger, í svört- um Citroen-bíl í áttina til Char- tres — inn L mitt svæðið, þar sem alls staðar var fullt af áhangendum hennar, inn í miðja ljónagryfjima. Hugo Bleicher var ekki um það gefið, að ofurstinn slægist í förina. Hann var hræddur um að þótt hinn gamli Handegen væri ekki í einkennisbúningi, myndu menn sjá, að þar færi þýzkur her foringi. Áhættan var mikil. Það þurfti ekki nema eitt skakkt orð eða skakka tilburði, til þess að það væri úti um þau öll. — En ofurstinn var harður á því, að taka þátt í fyrirtækinu. í hinum svarta Citroen-vagni, sem ók í suð-vesturátt frá París þetta nóvemberkvöld, sat einnig fjórði maðurinn. Hann var þög- ull. Það var leynistarfsmaðurinn Roger, sá eini, sem vissi upp á hár, hvar stökkva átti út. Hann var einnig sá eini þeirra fjög- urra. sem ekki renndi grun í, hvað hér var í raun og veru á seyði, og vissi ekki, að hinir þrír förunautar hans voru starfsmenn þýzku leyniþjónustunnar. Hugo Bleicher vissi mjög vel, að við þessa framkvæmd var um lífið að íefla, því að hann og of- urstinn höfðu gefið sig algerlega á vald „Læðun ar“. Þeir höfðu gefið sig á vald konú, sem var hættulegasti andstæðing - þeirra fyrir nokkrum vikum. Foringi þýzku leyniþjónust- unnar í París og Hugo Bleicher í höndum andspyrnuhreyfingar- innar — Résistance, það væri mikið áfall fyrir þýzku leyni- þjónustuna á Frakklandi. Með slíku bragði gæti „Læðan“ bætt fyrir allt, sem hún hafði brotið af sér við andspyrnuhreyfinguna síðustu vikurnar við hliðina á Bleicher. Skyldi „Læðan“ búa yfir slíku bragði á laun? Hugo Bleicher vissi, að hann tefldi öllu í hættu, þegar hann ákvað að aka til Chartres með „Læðunni". Hann gaf sig örlögunum á vald meira að segja í þeirri veiku von, að hann myndi losna við að taka ákvörðun. En sú ákvórðun varð- aði samvizkubit hans vegna „Læðunnar" annars vegar og hermannsskyldu hans hins vegar. En Hugo Blioher hafði nú engan tíma til að sökkva sér niður í slíkar hugsanir, þar sem hann sat við stýri bifreiðarinnar. Hann varð að beina allri athygli sinni að akstrinum. Hann starði út í myrkrið, þar sem ógerla sá fyr- ir gráleitum veginum. Skíman frá hinum litlu myrkvunarljós- um náði ekki nema fáeina metra út í náttmyrkrið. , Roger sat hjá Bleicher. Við og við gaf hann stuttlega bendingu um, hvaða leið skyldi fara, þeg- ar þeir komu á vegamót. Þeir óku gegn um sofandi þorp og um mannlaust land, og þeim mið aði hægt um koldimma nóttina. Kuldinn' nísti fætur þeirra og frakkar og ábreiður nægðu varla til skjóls. Loksins komu þau á leiðar- ^ I WAS HOPINO ©COTTY WOULD WIN THE CONTEST, MARK.- fcr—f I LIKE THAT . BOY/ I APPRECIATE YOUR WAKINS ME UP TO HOW BLIND l'VE BEEN ABOUT CHRIS / ^ 6HE'S GROWN INTO A BEAUTIFUL YOUNG SHE SURE HAS... SAy I WONDER WHY SCOTTY DOESN'T HURRY UP AND CHOOSE _ THE QUEEN/ I'D SAY CHRIS POES TOQ BOB/ M ! —JBiÆl ^fli ||WS i ^ [ I 1) Ég var alltaf að vona, að hann Siggi sigraði. Mér geðjast vel að stráknum, segir Róbert við Markús. Já, og mér er nær að halda, að Stínu geðjist ekk. síður að hon- um, Róbert. 2) Ég þakka þér sannarlega fyrir, að þú opnaðir augu mín. Ég hefi verið algjörlega blindur gagnvart Stínu. 3) Hún er orðing stórfalleg stúlka. Það fer víst ekki milli mála. Heyrðu, hvers vegna skyldi Siggi hika svona við að velja drottn- inguna? enda eftir nærri þrjár klukku- stundir. „Þarna“, segir Roger, og bendir á einstakt hús, sem skyndilega sést framundan þeim í dimmunni. Það stóð spölkorn frá þjpðveginum í útjaðri á stóru, auðu svæði. Þau beygðu inn á breiðan mal arveg, sem lá upp að húsinú, en engin ljósglæta sást út um gluggana, sem voru myrkvaðir. Bleicher stöðvaði vélina og lét vagninn nema hægt staðar. 1 daufu skini tunglsins, sem var að koma upp, sá hann gamlan nafnskjöld fyrir ofan dyrnar. Á honum stóð: „A la Goutte d’ Or“. Veitingahúsið „Goutte d’Or“ var matsölustaður, sem á friðar- tímum var vinsæll af sælker- um og frægur fyrir akurhænu- steikur sínar. Nú, í styrjöldinni var orðið kyrrlátt þarna úti á þessum afskekkta stað í sveit- inni. Það var sjaldan, að gestur rakst þangað nú orðið. Og gestir komu ekki þangað til þess að fá góðan mat. Þeir komu af öðrum ástæðum, sem bezt var að spyrja ekki um. Spúrningar gátu vakið grunsemd ir og kostað menn lífið. Því „Gulldropinn" var orðinn að leynilegum samkomustað fé- lagar andspyrnuhreyfingarinnar á svæðinu um Chartres. Og það sem mestu varðaði, var, að þar í nánd var einn þeirra staða, þar sem andspyrnuhreyfingin fékk viðbót af vopnum, skotfærum, peningum og stundum af mönn um, beint ofan úr loftinu. Herra Dolivet, gestgjafinn, tók yfirmáta vingjarnlega á móti gestum sínum, sem komu svo síðla kvölds. Það var auðséð, að hann og Roger væru kunnugir. Þau voru ein í hinni þægilegu gestastofu með fornlegu hús- gögnunum. Það lagði þægilegan hita frá stórum ofni. , „Það er allt undirbúið á bezta hátt, herrar mínir", sagði herra Dolivet ákafur. „Ég gerði þegar í stað allar nauðsynlegar ráð- stafanir, þegar ég heyrði kenni- orðið í Lundúnaútvarpinu í gær. Mennirnir eru komnir á sinn stað þarna úti fyrir, en það mun líða dálítil stund, þangað til flug vélin kemur. Það verður líklega ekki fyrr en klukkan eitt, þegar tunglið er hæzt á lofti. Þangað til verðið þér að hafast við hjá mér“. , Bleicher leit í klukkuna. Hún var nákvæmlega hálf ellefu. Hann bældi niður geispa. Hann var orðinn þreyttur af akstrin- um. Roger hafði farið út til þess' að hitta varðmennina úti fyrir. Það voru sex andspyrnumenn úr nágrenninu, sem öllum hafði verið gert aðvart með kenniorð- inu í Lundúnaútvarpinu. , Þriðjudagur 23. júní: Fastir liðir eins og venjulega. 19,00 Tónleikar og tilkynningar. 20.10 Stjórnmálaumræður af til- efni Alþingiskosninga 28. júní; fyrra kvöld. Ein umferð, 45 mín- útur, til handa hverjum fram- boðsflokki. — Röð flokkanna: Alþýðuflokkur, Sjálfstæðisflokk- ur, Framsóknarflokkur, Alþýðu- bandalag, Þjóðvarnarflokkur. — Dagskrárlok nálægt miðnætti. Miðvikudagur 24. júní. Fastir liðir eins og venjulega. 12.50 „Við vinnuna": Tónleikar af plötum. 14.00 Prestastefnunni lýkur með guðsþjónustu í Bessa staðakirkju: Forseti íslands og biskupar flytja ávörp; séra Garð ar Þorsteinsson prófastur þjónar fyrir altari. Organleikari: Páll Kr. Pálsson. 19.00 Tónleikar. 20.10 Stjórnmálaumræður af til- efni Alþingiskosninga 28. júní; síðara kvöld. Þrjár umferðir, 20, 15 og 10 mínútur, til handa hverjum framboðsflokki. Röð flokkanna: Alþýðubandalag, Sjálfstæðisflokkur, Þjóðvarnar- flokkur, Framsóknarflokkur, A1 þýðuflokkur. — Dagskrárlok skömmu eftir miðnætti.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.