Morgunblaðið - 11.08.1959, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 11. ágúst 1959
MORCUNBLAÐ1Ð
II
99
Hr
SLEPPA —. Rödd Jóns skip-
stjóra glymnr úr brúarglugga.
Ilásetarnir hlaupa til að leysa
landfestar og innan stmndar
líður Huginn NK 110 út úr
Raufarhöfn, með lð vaska sjó-
menn innanborðs auk eins
landkrabba — fréttamanns
blaðsins. Eftir langa mæðu,
tókst honum að fá skipspláss,
— hann hafði gengið á vit
nokkurra þekktra og aflasælla
skipstjóra, en þeir neitað að
taka hann á skipsf jöl af þeim
einföldu ástæðum, að síldin
fæidist þessar ,skrifstoftubIæk-
ur“, sem ekkert gera annað en
að pikka á ritvél guðs langan
daginn. Og hjátrú skipstjór
anna sem byggja alla sína af-
komu á hegðun þessa dutlunga
fulla fisks varð ekki yfirbug-
uð. En með herkýunum hefst
það og á endanum samþykkíi
Jón Sæmundsson skipstjóri að
lofa mér að fljóta með —
hann hafði enga reynslu af
fréttamönnum.
Og út var haldið klukkan ná-
kvæmlega 5 mínútur yfir eitt.
Stefna var tekin í NA frá Raufar
höfn, en þar skammt undan landi
hafði heyrzt um nokkrar vænar
síldartorfur. Hafði Huginn feng
ið dágóðann afla þar nóttina áð-
ur. Ekkert af þeirri síld hafði
sézt vaða, en með hjálp asdic-
tækja hafði þeim tekizt að kasta
fyrir hana. Asdic-tæki er nú á
næstum öllum bátum flotans enda
alveg ómissandi. Skipshöfnin á
Hugin, hefur veitt um 7000 mál
síldar í sumar og þar af aðeins
Þeir hafa orðið varir. Fyrsta verk eftir að sildin er fundin er að kasta nótinni.
stjdrnklefa Hugins er asdic-tæk- betra að fara til Mallorca með
ið í gangi og ritar í sífellu. —
Það er aðeins sjávarbotninn sem
kemur fram. Eftir tveggja stunda
siglingu frá Raufarhöín er dregið
mjög úr ferðinni og byrjað að
leita að síldinni. Það tekur oft
Flugfélaginu í haust. En það er
lítil von til að við förum þetta,
því upphaflegu lágmarkstekjurn-
ar fyrir þetta ferðalag voru 80
þúsund. Ætli það endi ekki með
því að maður eyði þúsund kall
| Með vélbátnum Hugin á síld
I austur af Hraunhafsiartango
1
%
Það er búið að kasta fyrir torfuna. Með snörum handtökum er nótin dregin inn í bátinn.
um 300 mál af vaðandi síld — hin
6700 málin með aðstoð asdic-
tækja. Það var mikið rætf og
skrifað um asdicið á sínum tíma,
en það er samt alls ekki úr vegi
að skýra frá notkun þess í fáum
wðum. Á botni skipsins er komið
fyrir hreyfanlegu „auga“, sem
stjórnað er með sveif, sem stað-
sett er upp í brúnni. Tækið sendir
frá sér breikkandi rafgeisla út
um „augað“ og endurkastast hann
svo til skipsins, ef um einhverja
mótstöðu í sjónum er að ræða.
Áhrifin ritast niður á pappír í
tækinu í stjórnklefanum og þann
ig er hægt að finna síldina án þess
að til hennar sjáist úr bátnum.
Mönnum hefur gengið misjafn-
lega vel að notfæra sér þetta
„undratæki" og má segja sem
svo að aflamagn hvers skips á
þessari vertíð fari að nokkru
leyti eftir því, hve skipsmenn
eru lagnir að beita asdicinu. í
margar klukkustundir og jafnvel
daga og því ganga hásetar fram
í lúkar, þar sem Sæmundur kokk
ur er með heitt kaffi á boðstólum.
Og það er skrafað um það yfir
kaffinu hvað eigi nú að gera við
kaupið — 35 þúsund krónur nú
þegar — það er enginn smáskild-
ingur. Kokkurinn ætlar að byrja
á því að byggja bílskúr. — Þú
færð ekki leyfi til að byggja bíl-
skúr, segir Jón háseti.
v — Ég segi þá bara, að þetta sé
kassi. Hvað kemur mönnum það
við, þó að maður setji upp stóra
kassa á lóðinni. En Sæmundur
hættir við það áform, því þá
myndu allir apa þetta eftir hon-
um svo að allar lóðir yrðu fullar
af kössum.
— Nei nú' man ég, við vorum
búnir að ákveða að fara til París-
ar, segir annar og allir skelli-
hlæja.
— Nei, það væri nú annars
í tveggja daga fyllerí. Maður
verðúr að gera sér ein-
hvern dagamun. — En sam-
ræðurnar hætta skyndilega. Jón
skipstjóri birtist í lúkaropinu kl.
7 og tilkynnir að hann hafi lóðað
á sæmilega síldartorfu. Allir
rjúka upp til handa og fóta og
reka upp siguróp. Nótabáturinn
er dreginn upp að skipshlið og
tveir ungir sjómenn stökkva um
borð og byrja á því að kasta út
rauðu dufli. Svo er byrjað að
kasta nótinni.
220 faðma löng nælonnót liggur í
bátnum ög rennur greiðlega í sjó-
inn. Skipinu er stefnt í hring á
mjög hægri ferð svo að en'dar
nótarinnar liggi að því á báðar
hliðar. Úti á sjónum flýtur kork-
urinn upp úr, en stöku sinnum
hverfur hann algjörlega í hafdýp-
ið og þá gella við húrra hróp—
þetta er merki þess pð síld sé í
nótinni. En þá ber einn í áhöfn-
inni fram þá athugasemd að þetta
geti nú bara alveg eins verið
straumnum að kenna. Allir
þagna, en herða tökin og bíða í
ofvæni eftir svarinu við þessari
athugasemd. Frammi í stefni er
spilið sett í gang og nótinni er
lokað. Nokkrir menn til viðbótar
fara í nótabátinn og þá er byrjað
að draga nótina. Það er mikið
verk og tekur um eina klukku-
stund. Þrír menn eru enn eftir
á skipinu. Þeir fylgjast með og
vinna þau handtök, sem ekki eru
framkvæmd í nótabátunum. —
Fjörutíu og fimm mínutur eru
liðnar síðan drátturinn hófst. Ein
og ein síld er tekin úr nótinni um
leið og hún er dregin í bátinn. Það
er lítið sagt. Skyldi kastið ekki
hafa heppnazt- Múkkahópur er
á sveimi rétt við skipið og steypir
sér við og við niður að sléttum
haffletinum. — Hann virðist hafa
orðið var.
Enn er dregið.
— Er engin síld í nótinni,
verður fréttamanninum að orði?
— Það er ekki gott að segja er
svarið. Þó að korkurinn hafi nær
allur verið dreginn að bátnum,
getur nótin náð langt út í sjó. Og
það er rétt. Nú kemst hreyfing á
við nótabátinn. Og það er ekki
um að villast — þetta er síld.
Framh. á bls. 19.
Nótin hefur verið dregin. Spriklandi síldin liggur á milli
skips og báts.