Morgunblaðið - 11.08.1959, Blaðsíða 12

12
MORGinSTtí. 4Ð1Ð
Þriðjudagur 11. ágúst 1959
Kristján
Minning
ÞUNG er sorgin og sár, en þó
með lífstein í egginni. Dul er hún
og óskiljanleg, en oft undrafög-
ur. í blóðugri dögg hennar vaxa
oft fegurstu blómin.
Að kvöldi þess 4. júlí sl. fórst
Kristján Magnússon af slysi og
með þeim atvikum, að tvö heim-
ili eru nú í sárum.
Kristján var Skagfirðingur að
ætt og uppruna, alinn og upp-
fæddur hér í Skagafjarðardölum,
kominn af fátæku foreldri, en
góðu og starfsömu fólki, sem
steypt var í deiglu aldamóta-
áranna, þegar létta tók í lofti,
en eigið framtak og afli vinnu-
fúsrar handar var þó það eina,
sem alþýða manna gat á treyst.
Foreldrar Kristjáns eru hjónin
Kristín Kristjánsdóttir frá Ábæ
og Magnús Magnússon, semreisíu
bú að Tyrfingsstöðum árið 1912,
en 7. júní það ár fæddist þeim
hjónum sveinninn, Kristján, og
þar í grösugum hvammi undir
M agriússon
lágri hlíð, liðu fimm fyrstu ævi-
ár hans, en þá brugðu foreldrar
hans búi, hófu aftur búskap á
jörðinni Borgargerði í Norðurár-
dal 1920. Og þar ólst Kristján
upp, en keypti Ytri-Kot í sömu
sveit 19 árum síðar og fluttist
þangað til búskapar ásamt for-
eldrum og bjó þar í félagi við
þau næstu níu árin.
Þótt ekki væri auður í garði,
var Borgargerðisheimilið ávalí t
rómað fyrir greiðasemi og gest-
risni á þessum árum. Og eftir að
fjölskyldan fluttist að Ytri-Kot-
um mátti heita að tekinn væri’
upp háttur hins forna landnáms-
manns, sem reisti skála sinn um
þjóðbraut þvera, og gestum og
gangandi veittur beini og hvers
konar fargreiði eftir því, sem
föng unnust til og hvort heldur
var að nóttu eða degi. En nú
tók aldur að færast*yfir hjónin,
og enda þótt vinnuþrek þeirra,
einknum Magnúsar, væri óvenju
gott, fór þó svo, að þreytandi
varð að vera títt vakinn um næt-
ur til að afhenta benzín og veita
vegfara margháttaða þjónustu,
hvort heldur var um sumar eða
vetur. Og mun þetta hafa verið
ein ástæðan til þess, að Kristján
brá búi vorið 1948, yfirgaf æsku
hérað sitt og fluttist til Eyia-
fjaarðar, þar sem hann dvaldist
til æviloka. Nú sl. þrjú ár var
hann, með aðstoð foreldra sinna,
búandi maður á hluta af jörð-
inni Möðruvöllum í Hörgárdal.
Bíll til sölu
Hillman model 1946 ný yfirfarinn og ný skoðaður
Skipti á góðum Jeppa koma til greina.
Til sýnis á Skoda-verkstæðinu við Kringlumýrar-
veg. — Sími 32881
F r ö n s k u
varalitirnir
GUITAR,—
Nýjustu tízku litir
-¥■ Augnabrúnablýantar
. . . brúnir, svartir

typirrrirrTi
Bankastræti 7
Ég, sem þessar línur rita, nef
átt því láni að fagna að vera
i næsta nágrenni við fjölskyldu
Kristjáns í 28 ár og var alltaf
framúrskarandi góð vinátta og
mikil samskipti milli heimilanna
bæði meðan foreldra minna naut
við og eins eftir. Til þess að
sýna dæmi um hjálpfýsi Krist-
jáns og foreldra hans vil ég geta
þess hér, að á afhöllum miðjum
vetri 1947, veiktist ég mjög hast
arlega og varð frá verkum fram
á vor. í>á urðu þeir Ytri-Kota-
feðgar skjótir til að rétta heimili
mínu hjálparhönd, og tók Krist
ján að sér fjárgeymslu að miklu
leyti og gegndi því starfi .neð
miklum ágætum, þar til vor
leysti fénað úr húsi.
Kristján Magnússon var ekki
einn þeirra manna, er olnboga
sig áfram í heiminum. Hann var
að jafnaði orðfár, hversdagsgæf-
ur og hlédrægur, svo að vart var
við hóf, en drengur góður, hjálp
fús, starfsamur og vildi öllum
vel, bæði mönnum og málleys-
ingjum, innti enda af hendi hvert
verk með alúð og kostgæfni.
Hann var ekki mjög áberar.di
meiður á mannlífsmörkinni tók
lítinn þátt í opinberum málum,
vann ekkert það, sem venjulega
er kallað stórvirki, giftist aidrei
og lætur ekki eftir sig börn. F4ir
munu hafa veitt honum sérstaka
athygli. Og ef til vill er það r.ú
fyrst, eftir að hann er horfinn
með svo sviplegum hætti, að það
rifjast upp, að hann var maður
hins þögla stafrofs. Hann var
alla ævi drengurinn þögli með
barnshjartað, sá, sem gaf fuglur.-
um matinn á næturna og tók fús
á sig langar og erfiðar göngur í
ófærð og fjalllendi á stytzta degi
árs til að leita uppi og bjarga
einni eða tveimur sauðkinduir.
undan hríðum og vetri. Hann
kom og fór og gekk um þöguil
og kyrrlátur, skellti ekki hurð,
en var sannur og trúr og heiðar-
legur starfandi maður í hvers-
dagslegri önn daganna. Hann
mun hafa verið félagslyndur að
eðlisfari, þótt hlédrægni og ýms-
ar ytri aðstæður yllu því, að hann
varð „oft einn um sefa“, eíns og
nákunnugur maður komst að
orði. Hann eignaðist líka nokkra
góða vini og var sjálfur vinfastur
og hlýr, þegar komið var inn
úr þeim kyrtli, er örlögin höfou
smám saman skorið honum. Eng-
inn veit hvað vex í frumskógurn
hjartans, og ekki ec mér grun-
laust, að Kristján hafi að nokkru
bætt sér uþp fábreytni lífs síns
með því að skapa sér annan og
bjartari heim í leynum hugans.
Og víst er um það, að hann var j
draumamaður og tók mark á.
Kristján var dýravinur og barn- 1
góður. Og nokkur síðustu ánn
dvöldust bróðurbörn hans lang-
tímum hjá honum og foreldrum
hans, og mun það hafa verið
þeim öllum lífsfylling og gleðr.
Kristján var alla ævi með tor-
eldrum sínuin og þeim góður og
hjartfólginn sonur og örugg stoð
í ellinni. Þau hjónin, foreldrar
Kristjáns, eru nu á áttræðisaldri
og að þeim er sár harmur kveð-
inn við sviplegt fráfall sonarins.
En til einskis er- um að sakast.
Drengurinn þögli með barns-
hjartað er horfinn yfir móðuna j
miklu, og flestir ínunu trúa, að
þar sé önnur veröld, þar sem allt
fái smám saman að birtast í
skýru ljósi og sönnu og blórnin
eignist sína réttu ilman við hjarta
Guðs.
Ég votta þeim fornvinum min-
um, foreldrum Kristjáns, inni-
lega samúð mína og fjölskyldu
minnar, kveðju og hlýhug. Ég
veit af náinni kynningu að þau
eiga mikið þrek og manndóm.
Ég treysti því, að þær ástgjafir
hins almáttka endist þeim enn.
Og þau eiga sér án efa eilíföar
von í björtu heiði bak við skýin.
f>á sendi ég hinu sorgarheim-
ilinu fyllstu og innilegustu sam-
úðarkveðju. Stundum er sorgin
góð dís í undarlegum flíkum. Ég
vona, að gott fóik taki að sér
þessi tvö sorgarheimili, sýni þeim
ekkert annað en samúð og vinar
hug og rétti þeim hjálpandi og
styrkjandi systkinahendur.
Guð blessi ykkur öll.
Guðmundur L. Friðfinnsson.
— Mýrdalssandur
Framh. af íjís. 8
að hljótast. Og þegar eru gerðar
gagnráðstafanir. Tvær ýturnar
fara að styrkja garðinn. Síðan
á að aka meira grjóti á hann.
Við fáum okkur far með 14
tonna jarðýtu út yfir vatnið.
Þótt skarðið sé ekki nema rúm-
lega 200 m breitt, er vatnið einir
6—700 m, þar sem við förum yfir
það. Svo mikið hefur það breitt
úr sér sunnan við skarðið. Brand-
ur bregður sér upp á þak á ýt-
unni. Það þykir mér heldur í-
skyggilegt, en allt fer vel, enda
eru hér vanir menn á ferð.
Við komumst heilir á húfi út
yfir vötnin. Sem betur fer, kem-
ur í ljós, að það er aðeins smá-
spræna, sem rennur ofan í Blautu
kvísl. Það tekur aðeins fáar mín-
útur að stöðva rennsli hennar.
Nú skiljast leiðir, því að ég
held heim. Ég þakka Brandi
ágætar móttökur og greinar-
góðar upplýsingar. Vonandi hef-
ur ekkert skolazt til hjá mér.
Sökin er þá mín. Brandur þakk-
ar mér fyrir komuna, síðan snýr
hann aftur austur á sandinn. —.
j Baráttan heldur áfram, og hér
verður barizt, þar til yfir lýkur.
En þetta er þreytandi starf. Það
er þreytandi og lamandi að sjá
oft rifið niður að morgni þaé'.
sem unnið var að kvöldi. En samt
verður ekki gefizt upp. Skaft-
fellingar þekkja jökulvötnin og
duttlunga þeirra frá fornu fari
betur en flestir eða allir aðrir
íslendingar. Þeir vita líka, hvað
er í húfi. Hér er barizt um lífæð
þeirra fimm hreppa, sem liggja
austan sands. Framtíð fólksins,
sem þar býr, er komin undir því,
að samgöngurnar teppist ekki.
Og vonir þeirra og bænir fylgja
vinnu þeirra manna, sem hér
starfa.
Vonandi fer hér enn sem fyrr,
að hugvit mannsins og verk-
hyggni hafi betur í návíginu við
náttúruna.
Þessari skyndiferð er lokið.
Ég þakka öllum þeim, sem veittu
mér ágætar viðtökur á skemmti-
legri ferð.
Jónas Gíslason, Vík.
— Utan úr helmí
Framh. af bls. 10
ráðstöfunum, sem m.a. fela í sér
breytingar á skipulagningu efna-
hagslífsins.
Efnahagsnefnd Afríku leggur
áherzlu á, að afturkippurinn í
efnahagslífinu nýlega hafi haft
minni áhrif á Afríku en búizt
hafi verið við. Iðnaðarlöndin
hafa grætt á lækkuðu hráefna-
verði, en hafa þrátt fyrir það
ekki getað aukið fjárfestingu
sína í Afríku.
Landsmálafélagið VÖrÍur
Skemmtiferð í Fljótshlfð
Sunnud. 16. ágúst 1959
Ekið verður austur um Hellisheiði og Selfoss að Þjórsártúni og staðnæmst þar. Síðan
verður ekið að Hlíðarenda í Fljótshlíð og staðurinn skoðaður. Frá Hlíðarenda verður
ekið að Múlakoti og stanzað þar. Síðan ekið 1 Bleiksárgljúfur og snæddur miðdegis-
verður. Þaðan verður ekið niður Markarflj ótsaura að brúnni og áfram að Bergþórs-
hvoli og sögustaðurinn skoðaður. Á heimle iðinni verður stansað í Odda. Kunnur leið-
sögumaður verður með í förinni.
Farseðlar verða seldir í Sjálfstæðishúsinu (uppi) og kosta kr. 195.00 (Innifalið í
verðinu er miðdegisverður og kvöldverður) — Lagt verður af stað frá Sjálfstæðishús-
inu kl. 8 árdegis, stundvíslega. Stjórn Varðar