Morgunblaðið - 09.09.1959, Qupperneq 16

16
MOR CUHRL AÐIÐ
Miðvikudagur 9. sept. 1959
„Þegiðu!" skipaði hún. „Hefur
I>ú drukkið? Þú talar eins og
drukkinn maður“.
Hún tók eftir því, að hún tal-
aði of hátt. Barnaherbergið var
uppi yfir stofunni. Hún lækkaði
róminn.
„Ég ætlaði að semja frið við
þig, Hermann. Þú gerir mér það
ókleift".
„Semja frið? Hvað eiga svo
Stór orð að þýða. Ég er búinn að
segja þér, að viðskipti mín í Leo
poldville koma þér ekkert við.
Það er allt og sumt. Við eigum
ekki í stríði hvort við annað“.
Hún staðnæmdist fyrir framan
hann.
„Zenta kom hingað". sagði hún.
Hann fölnaði.
„Hver er Zenta?"
„Gerðu nú svo vel að hætta að
Ijúga, Hermann. Þú veizt ná-
kvæmlega, hver Zenta er. Hún
var ástmey þín, áður en þú varðst
ástfanginn af þessari innfæddu
stúiku".
„Hvaða ósvífinn rógburður er
þetta?"
Vera gekk fram hjá honum og
staðnæmdist við gluggann.
„Silvía hefur bjargað dásam-
lega miklu“, sagði Vera og sneri
sér frá Hermanni. ,,Þú elskar
barnið okkar eins og ég. Nú er
það undir þér komið, Hermann,
hvort hjónaband okkar verður
eyðilagt". Hún talaði enn lágt,
hægt og vó hvert orð. „Þú getur
ekki elskað þessa fögru vínstofu
konu, og ekki heldur litlu blökku
stúlkuna. Kongó-hitasóttin hefur
náð tökum á þér. Þú munt segja
að þetta orðatiltæki sé líka frá
Anton. Það getur vel verið“. Hún
sneri sér við. „En Anton hefur
varað mig við Kongó-hitasótt-
inni. Hann vissi, livers vegna
hann varaði mig við. Ef hann
hefði viljað, þá væri ég orðin
ástkona hans. Hann vildi það
ekki. Hann er orðinn ónæmur
fyrir Kongó-hitasóttinni, eins og
innbornir menn gegn mýraköldu.
Ég er fús til að gleyma öllu, Her-
mann. Öllu, sem þú hefur gert,
og ég var nærri farin að gera.
Og það vegna barnanna. Ég
heimta af þér, að þú sjáir hvor-
ugan þennan kvenr ann fram
ar og að þú hættir að fást við
óheiðarleg fyrirtæki".
Hermann svaraði ekki þegar
í stað. Hann tæmdi glas sitt í
einum teyg. Því næst hlammaði
hann sér niður á stól.
„Og þú trúir vínstofustúlku bet
ur en mér?“ sagði Hermann og
róaðist. „Það er einhver hlægileg
hefndarráðstöfun. Ég mun kom-
ast að því“.
„Og Lúlúa?“ sagði hún gæti-
lega.
„Heldur þú ekki, að ég hafi
viðbjóð á þessari litlu blökku-
stúlku? Þar að auki er hún frilla
Antons. Það er honum líkt. Senni
lega hefur hann hugsað þetta
allt upp. Já, auðvitað er það
þannig. Hann hefur sent Zentu
út af örkinni, til þess að reka
fleyg á milli okkar".
„Þú lýgur“, sagði Vera. „Þú
vilt ljúga".
í sömu svipan var hurðin opn-
uð. Gamla barnfóstran rak svart
höfuðið inn um dyragættina.
,Frú“, sagði hún, „ég held að
þér ættuð að koma upp. Barnið
er vaknað'. Hún hefur sótthita".
Fjórum dögum síðar, á mið-
vikudegi, lenti fjögurra hreyfla
Sabena-flugvélin á flugvellinum
við Briissel.
Hermann Wehr ók þegar til
hótel Metropole. Klukkan var
sex að kvöldi. Að klukkustund
liðinni varð hann að vera kom-
inn á heimssýninguna, þar sem
André Martin beið hans.
Hann hafði ekki búizt við því,
að hann gæti staðið við það að
hitta herra Martin. Tvo daga og
tvær nætur hafði Silvía mikinn
sótthita. Hann komst upp í
fjörutíu og eitt stig, en fór svo
skyndilega að lækka. Tvo daga
Rösk ung
og laghent stúlka
getur fengið góða atvinnu við
léttan, hreinlegan iðnað.
Upplýsingar í skrifstofunni.
Eygló
Verzlun — Verksmiðja
Laugavegi 116 II. hæð.
og tvær nætur höfðu þau Her-
mann og Vera verið nærri stöð-
ugt við rúm barnsins. Þrír lækn-
ar höfðu komið saman í húsinu
á Leopold-Vue. Þeim kom saman
um, að sótthitinn ætti ekki
skylt við slöngubitið, að minnsta
kosti ekki beinlínis. Taugaáfall-
ið og hræðslan orsökuðu hitann,
en hann var ekki síður hættuleg-
ur af þeim sökum. í tuttugu og
fjórar klukkustundir var óttast
um heilahimnubólgu. Hermann
hafði verið að hugsa um, að vitja
sérfræðings til Brússel, en þá leið
hættan allt í einu hjá. En hann
fann ennþá eftirstöðvar hræðsl-
unnar og þreytunnar í öllum lik-
ama sínum. Hann bað um sam-
band við Leopoldville áður en
hann var búinn að fá sér bað og
skipta um föt.
„Ég var að koma“, sagði hann,
þegar Vera lét til sín heyra við
hinn enda símans. „Hvernig líð-
ur Silvíu?"
„Ágætlega. Hún er hitalaus. —
Hún er að leika sér í herberginu
sinu“.
„Guði sé lof!“
Þau sögðu síðan aðeins nokkur
orð, sem ekki skiptu máli.
Á meðan hann var að raka
sig í baðherberginu mundi hann
eftir því, að hann hafði varla
talað við Veru nema nokkur þýð
ingarlaus orð þessar fjörutíu og
átta klukkustundir, sem þau
höfðu vakað dag og nótt.
Hermann hressti sig upp. Hann
varð nú að hugsa um viðtalið við
André Martin, sem stóð fyrir dyr-
um.
André Martin var meðal helztu
námueigenda í Kongó. Eins og
margir auðugir íbúar Leopold-
ville dvaldi hann mestan hluta
ársins í Brússel. Annars var
André Martin ekki frægastur
fyrir auðæfi sín og námur, held-
ur fyrir góðgerðastarfsemi sína.
Löngu áður en Adam Sewe var
kominn til Kongó hafði Martin
komið mörgum góðgerðastofnun-
um á fót. Hann var formaður í
heilli tylft góðgerðafélaga, kom
af stað söfnunum, samkvæmum,
dansleikjum og leiksýningum til
stuðnings ýmsúm mannúðarmál-
um, stofnaði sjúkrahús, sem bar
nafn hans og kom á fót skólum
og mæðraheimilum. Belgiska,
franska og meira að segja amer-
íska stjórnin höfðu sæmt hann
heiðursmerkjum.
Á meðan Hermann gekk í gegn
um forsalinn í „hótel Metropole",
reyndi hann að gera sér grein
fyrir þessum manni, sem hann
varð nú að eiga viðtal við, sem
myndi gera út um örlög land-
svæða Sewes og sennilega um
hans eigin örlög. André Martin
var ekki eingöngu formaður,
heldur einnig — og það vissu
allir — aðal stuðningsmaður
„Adam-Sewe-félagsins“ fjárhags
lega, en það átti hálfa Kwango-
nýlenduna. Ef Martin lét undan
og seldi Delaporte nokkurn
hluta landsvæðis síns, þá var
hægt að sleppa opinberum deil-
um við Sewe. Endalok stríðs
vc>ru aldrei viss. Hermann var
að vona, að Martin gengist fyrir
þeim skynsamlegu röksemdum,
sem ekki höfðu nein áhrif á
Adam Sewe. Hann komst fljót-
lega með leigubílnum til sýning-
arsvæðisins, þótt kvöldumferðin
væri óvenjulega mikil. Atomium
gnæfði yfir allt og teygði silf-
urlita hnefa sína móti heiðskír-
um júní-himninum.
Það var sérstaklega mann-
kvæmt á sýningarsvæðinu í sum
arveðrinu. Hinir mislitu hengi-
bétar svifu látlaust yfir höfðum
gestanna. 1 veitingahúsi Vati-
kansins, sem var margra hæða
hús, og allt eingöngu úr gleri,
sátu mörg hundruð manna við
gluggana og leit nærri því svo
út, að þeir væru sjálfir sýning-
argripir. Fyrir framan hið litla,
gullna Tahitismusteri sá Her-
mann loksins eitt þeirra leigu-
bifhjóla, sem ungir menn stýrðu,
og sátu farþegar á litlu sæti fyr-
ir framan ökumanninn. í veit-
ingasal þýzka hússins hitti Her-
mann herra Blatzheim, hinn
fræga þýzka veitingastjóra, sem
var vinsælli í Brússel fyrir það,
að menn vissu, að hann var stjúp
faðir kvikmyndastjörnunnar
Romy Schneider.
„Það er búizt við yður, herra
verkfræðingur", sagði hinn há-
vaxni, glæsilega klæddi veitinga
stjóri, þegar Hermann nefndi
nafn sitt.
André Martin sat við horn-
borð. Hann stóð upp, brosti vin-
gjarnlega og rétti Hermanni
höndina.
Hinn mikli mannvinur var
maður um fimmtugt. Hann var
yngri en Hermann hafði búizt
við. Þótt hann væri Vallóni, þá
hlutu forfeður hans að hafa ver-
ið Þjóðverjar eða Flæmingjar,,
því hann minnti greinilega á
þýzkan aðalforstjóra við „krafta
verkið". Hann var meðalmaður á
hæð, þrekvaxinn og nokkuð feit-
laginn, með þykk, svört horn-
gleraugu á nefinu, sem var í gild
ara lagi. En nefið fór vel á and-
litinu, sem var kringluleitt, rauð-
K o n a
vön matreiðslustörfum óskast. Einnig
kona til að smyrja brauð.
Brautarholti 22
Við skulum dvelja hér yfir
nóttina, Ríkharður. Það er orðið
of áliðið núna til að leggja af
stað til baka. Vertu ekki svona
niðurdreginn, Markús, þú hefui
enn 12 tíma frelsi, áður en þú ferð
fyrir réttinn. Þurrkaðu af og höggva við í eldinn. Já, en
hreinsaðu þennan gamla ofn, Rík- ' gleymdu bara ekki að koma aft-
harður, ég ætla að fara út og | ur.
| leitt og bar gæða- og velvildar-
svip.
Þeir athuguðu nákvæmlega
þýzka matseðilinn, — þar vantaði
varla neinn þýzkan þjóðrétt —
og þegar Martin hafði pantað
dýrasta vínið, bað hann gest sinn
að koma þegar að erindinu.
„Ég er í rauninni aðeins kom-
inn hingað", sagði Hermann, „til
þess að endurtaka tillögú félags
míns, Delaporte A. G. Við vitum,
að þér, herra forstjóri, hafið
svarað tilboði okkar á neikvæðan
hátt. En við getum ekki litið svo
á, að það sé lokasvarið".
Martin batt munnþurrkuna ná-
kvæmlega um gildan háls sinn.
Hann var nú mjög föðurlegur á
að líta og ekki smáborgaralegur.
„Þótt ég vilji gjarnan kynnast
yður, herra verkfræðingur",
sagði Martin, „hef ég þó ráðið
Delaporte til að senda yður ekki
til Brússel. Neitun okkar er
ákveðin, alveg ákveðin fyrir
fullt og allt“.
„Má ég fá að Vita ástæður yð-
ar, herra forstjóri?"
„Þarf það skýringar við?
Adam Sewe hefur helgað líf sitt
byggingu þorpanna handa hin-
um innbornu. Hann hefur reist
mannúðinni óbrotgjarnan minnis
varða. Félag okkar er til þess að
vaka yfir þessum minnisvarða“.
„Við hö.um boðizt til þess að
kosta byggingu þorpa innborinna
manna inni í Kongó, og meira að
segja tífallt stærri".
André Martin bragðaði á vín-
inu og það heyrðist smella í tung
unni.
„Mannúðinni verður haldið
áfram lengra og lengra inn í
frumskóginn án þess, minn kæri
herra Wehr. Það verður ekki
hægt að reka þorp Sewes burt
með úranvímu. Þau verða þar
sem þau eru komin“.
Með hverju orði, sem borðfé-
lagi hans talaði, óx andúð Her-
manns á atvinnu velgjörðamann-
•inum, eins og hann kallaði Mar-
tin með sjálfum sér. Hann athug
aði hin kænlegu, litlu augu bak
við hin þykku gleraugu. Það var
allt annar andstæðingur en
draumóramaðurinn Adam Sewe.
Að baki þessarar mjúku fram-
komu og hinnar hræsnisfullu
31tltvarpiö
8.00-
12.50
15.00
19.00
19.40
20.00
20.30
21.15
21.40
22.00
22.10
Miðvikudagor 9. september
10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Tónleikar. — 8.30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. 10.10 Veðurfregnir).
—14.00 ,,Við vinnuna": Tónleikar
af plötum.
Miðdegisútvarp. — (16.00 Fréttir
tilkynningar). — 16.30 Veðurfr.
Tónleikar. — 19.25 Veðurfregnir).
Tilkynningar.
Fréttir
Að tjaldabaki (Ævar Kvaran leik
ari).
20.50 Frá tónlistarhátíðinni í Björgvin
29. maí sl.: Aase Nordmo -Lövberg
syngur óperuaríur eftir Mozart
og Verdi. Sinfóníuhljómsveitiii
„Harmónía** leikur með undir
stjórn Arvids Fladmoe.
Frásöguþáttur: Tamningarsaga
(Sigurður Jónsson frá Brún).
Tónleikar: Hljómsveit konung*
legu óperunnar í Covent Garden
leikur vinsæl hljómsveitarverk,
Stjórnandi: John Hollingsworth.
Fréttir og veðurfregnir.
Kvöldsagan: Úr „Vetrarævintýr-
um“ eftir Karen Blixen (Arn-
heiður Sigurðardóttir þýðir og les!
22.30 í léttum tón:
Frankie Lymon og fleiri syngja
og leika dægurlög.
23.00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 10. september
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Tónleikar. — 8,30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
12.50—14.00 „Á frívaktinni“, sjómanna
þáttur (Guðrún Erlendsdóttir).
15.00 Miðdegisútvarp. — (16.00 Fiéttir
og tilk.). — 16.30 Veðurfregnir.
19.00 Tónleikar. ■— (19.25 Veðuifr ).
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 „Á stjórnpallinum“, kafli úr ævi
sögu Eiríks Kristóferssonar skip-
herra Skrásett hefur Ingólfur
Kristjánsson (Gils Guðmundsson
rithöiundur les).
21.00 íslenzk tónlist: Tónverk eftir Sig
urð Þórðarson.
21.30 Útvarpssagan: Garman og Worse
eftir Alexander Kielland. VIII,
lestur (Sérá Sigurður Einarsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: Úr „Vetrarævintýr-
um“ eftir Karen Blixen II. lestur
(Arnheiður Sigurðardóttir).
22.30 Sinfónískar tónleikar:
Sinfónía nr. 2 eftir Leevi Made-
toja. Hljómsveitin Finlandia leik-
ur. Martti Similá stjórnar.
23.1Ó Dagskrárlok.