Morgunblaðið - 12.09.1959, Blaðsíða 16

16
MORCVNBLAÐIÐ
Laugardagur 12. sept. 1959
Anton Wehr athugaði blaðales-
endurna, sem voru í smáhópum í
fjörugum samræðum á strætinu.
Andlit hans var dauflegt og
svipbrigðalaust. Hann hugsaði
ekki lengur um málaferlin, sem
nú voru orðin óhjákvæmileg,
eftir að fyrirtækið Delaporte
hafði reynt vikum saman að fá
Adam Sewe til að láta undan, það
er að segja að selja landsvæði sín
af frjálsum vilja. Hann var að
hugsa um Lúlúu, sem nú hafði
verið horfin í nærri því viku.
Hann var viss um, að hin þel-
dökka stúlka var ekki lengur
neins virði, og ef hún hefði verið
kyrr hjá Adam Sewe, þá hefði
hann sennilega ekki skipt sér af
henni. En honum fannst hið dul-
arfulla hvarf hennar óhugnan-
legt. Hafði hún grandað sér? Eða
hafði hún farið aftur til ættbálks
síns austur í landi? Eða bjó hún
yfir einhverju, sem gat komið
hinum fyrrverandi elskhuga
hennar illa? Adam Sewe vissi
ekki neitt. Og Verneuil lögreglu
stjóra sem Anton hafði spurt með
gætni, var þetta líka ráðgáta.
Anton sneri sér snöggvast frá
glugganum. Hann leit yfir hina
rúmgóðu smekklega brúnu stofu
sem var önnur í tveggja her
bergja íbúð hans í „Memling". —
Hann hafði flutt úr litlu íbúðinni
í innfæddra-hverfinu, þegar Lú
lúa kom ekki aftur. Hann hafði
Til sölu
6 kw. 220 volta
Rafal 1. Fasa
með töflu og tilheyrandi
VÉLASALAN H. F.
Sfúlka öskast
í skemmtilega sérverzlun , Miðbænum.
Umsóknir ásamt uppl. sendist afgr. Mbl.
merkt: A. B: C. —9039.
Fyrir veturinn
Skólapeysur, einlitar og röndóttar
Dömu og telpna golftreyjur í lita vali.
Gammosíubuxur og gallabuxur barna,
margar stærðir.
Herrapeysur með rennilás og V hálsmáli
Grófu peysurnar með kraga og líningu
fyrir dömur og herra komnar aftur
Athugið! Allt framleitt úr hinu þekkta
ítalska Lana Gatto ullargarni.
Verzlunin Dagný
Skólavörðustíg 13 — Sími 17710
alltaf langað til að eiga heima
á bezta gistihúsinu í borginni, og
nú gat hann veitt sér það. Nú
þurfti hann ekki annað en að
styðja á bjölluhnappinn og þá
komu svartir þjónar með hvað
sem hann vildi: kampavín og
viský, kavíar og hvers kyns krás
ir. Hann var í nýjum fötum, hvít
um léreftsfötum. Hann hafði
fengið þau í morgun hjá bezta
klæðskeranum í Leó. En hann
langaði ekki til að skoða sig í
speglinum. Hann langaði meira
að segja ekki til að panta viský.
Hann sneri sér aftur að gluggan-
um og í sama bili sáust svipbrigði
í andliti hans. Vera Wehr var að
kcma inn í gistihúsið.
Tæpum tveimur mínútum síð-
ar var hringt í símann. Dyravörð
urinn skýrði frá því, að kona
vildi fá eð tala við herra Wehr.
Vera var í síðum sumarkvöld-
kjól — og hafði silfur-gráa marð
arskinnslá á herðunum. — Hún
rétti Anton ekki höndina, en
mælti:
„Okkur er boðið til kvöldverð-
ar hjá landstjóranum. Ég hef los-
að mig í hálftíma, til þess að
tala við yður, Anton“.
Hann bauð henni þegjandi sæti
undir speglinum í gylltu umgerð
inni, en stóð sjálfur.
„Á morgun byrja málaferlin
gegn Sewe“, sagði hún:
„Ég veit það“.
„Ég veit, að þér vitið það“,
svaraði hún ergileg. „Það er ekki
talað um annað í Leopoldville".
Hann leit út að opnum glugg-
anum.
„Það er víst“, sagði hann. „En
það hreyfir enginn hönd né fót
til að koma í veg fyrir mála-
ferlin".
„Hvað eigið þér við með því?“
„Það hefur verið hvíslað um
það í nokkra daga, að hinir inn
bornu ætluðu að hindra málsókn
ina. Það var sagt, að skjólstæð-
ingar Sewes ætluðu að koma í
hópgöngu til Leó. Það var búizt
við mótmælafundum í allri borg-
inni í dag. En borgin er eins róleg
og vant er á fögru júní-kvöldi“
Vera kinkaði kolli.
„Lögreglan hefur viðbúnað til
að gera viðvart", sagði hún.
Anton hló.
„Lögreglan getur sofið róleg.
Það kemur engin hópganga til
borgarinnar og það verða engar
mótmælaaðgerðir“. Hann dró stól
að bólstraða sætinu, þar sem
Vera sat, og settist. „Manni get-
ur orðið óglatt af því, Vera. —
Þessir Makakóar, sem eiga Sewe
allt að þakka, láta það viðgangast
eins og ekkert sé, að „engillinn“
þeirra sé skotinn eins og gamall
górilla-api. Þeir munu líka fá að
horfa á það„ hvernig sjúkrahúsin
þeirra og skólarnir verða sprengd
í loft upp“.
Það var barið að dyrum. —
Blökkudrengur kom með nýjasta
blaðið, baðst afsökunar er hann
leit á hina fögru konu og fór út
hljóðlega.
Anton leit á blaðið. Hann rak
upp hlátur og kastaði því á borð-
ið. —
„Þetta verðið þér að lesa“,
sagði hann. „Það er blað Dela-
portes. Það kemur hugum
manna í uppnám“. Og þegar
Vera gerði sig ekki líklega til að
taka-blaðið, bætti hann við: —
„Ljómandi rosafrétt. „Innfædd
stúlka hverfur úr Sewe-nýlend-
unni“. Það er verið að nota sér
það, að Lúlúa leyndist hjá Sewe.
Sjáið þér íil, Vera, þannig hafa
menn farið að í margar aldir. —
Menn segja ekki það, sem þeim i
raun og veru býr í brjósti. Það er
ekki sagt, að Sewe sé úranbrask-
ari. Honum er borið á brýn venju
legt, refsingarvert athæfi — til
dæmis, að hann hafi léð flýjandi
afbroitakonu fylgsni".
Vera virti fyrir sér manninn,
sem sat klofvega á stól sínum,
hafði hendurnar á stólbakinu og
hvíldi hökuna á höndum sér.
Hlýlegt bros lék allt í einu um
varir hennar, um leið og hún
mælti: . .
„Ég hefði þá alls ekki þurft að
koma, Anton. Þér hafið ákvarðað
að vitna ekki gegn Sewe“.
„Af hverju ráðið þér það?“
svaraði hann, og sáust engin svip
brigði á honum.
Stúlkur
Okkur vantar nokkrar stúlkur
Uppl. hjá verkstjóranum
Skúlagötu 51
Sjóklæðagerð Islands H.f.
Skrifstofustúlka öskast
Vön almennum skrifstofustörfum og með
góða vélritunarkunnáttu.
Tilboð sendist í pósthólf 869
Ef Markús heldur, að ég trúi hann meira en lítið grunnhygg- I þá einhvers staðar og var senni- | gæti svo sannarlega haft not fyr-
þessari sögu hans um að skjór- inn. Hann hefur.áreiðanlega falið J lega á leiðinni að sækja þá. Ég J ir 250,000 dollara sjálfur.
inn hafi tekið gimsteinana, þá er
„Hvert orð yðar bar vott um
samúð með Sewe“.
„Sámúð með Sewe? Yður
skjátlast. Ég fyrirlít hann einung
is ekki meira en andstæðinga
hans — og minna en áhangendur
hans. Samúð með Sewe?“ endur-
tók hann. „Ef til vill hefði ég
samúð með honum, ef hugrekki
skjólstæðinga hans væri túskild-
ings virði. En hvers vegna á ég
að bjarga Sewe, þegar hann get-
ur ekki bjargað sér sjálfur? Þeg
ar málaferlin eru úti, þá mun
Sewe vita sjálfur, hvaða skræl-
ingjalýður það er, sem hann hef
ur fórnað sér fyrir“.
„Ég var hjá honum í gær“,
sagði Vera. Það var ekkert bros
lengur á hinu mjóa, föla andliti
hennar. „Mótmælagöngur myndu
vera sama og blóðsúthellingar.
Sewe vill ekki, að neinar blóðs-
úthellingar eigi sér stað“.
„Auðvitað ekki. Sewe , þykist
vera Jesús Kristur. Drambsemi
hins hógværa".
Hann athugaði, hvaða áhrif
þessi orð hefðu á Veru. Hún var
falleg. Honum fannst hún meira
að segja fegurri, en hann hafði
nokkurn tíma séð hana áður. —
Hún hafði látið afneita sér, látið
segja honum, að hún vildi ekk-
ert hafa saman við hann að
sælda. Nú var hún komin til hans
og þá líklega sendiboði Adams
Sewe. Það var gott, að geta hrellt
hana. Hún litaðist um.
„Er þetta yður í raun og veru
svo mikils virði?“ sagði hún.
„Hvað?“
„Þessi tóma íbúð í „Memling"-
hóteli". Hún leit í augu hans. —■
„Hin nýju föt. Hinar ríkulegu
máltíðir. Vagnarnir og stúlkurn-
ar, sem þér munuð kaupa“.
„Já“, svaraði hann og mætti
augnaráði hennar. „Mér þykir
mjög mikið í það varið. Ég var
eftirlætiskrakki. Fátæktin á ekki
vel við mig. Ef Hermann hefði
þá.... “ Hann þagnaði og band-
aði frá sér með hendinni. „Ég
ætla ekki að byrja aftur. Hvers
vegna eruð þér komin hingað til
min?“
Hún roðnaði.
Hann vissi ekki, hvers vegna
hún roðnaði, en honum fannst
undarlegt, að nokkur gæti roðnað
við þá hugsun, sem hann' hafði
ekki látið í ljós með orðum.
„Jæja, er það svo erfitt?" sagði
hann. Hann ætlaði að yera rudda
legur í málrómnum, en hann varð
uppörvandi — alúðlegur.
„Þér hafið sett mér eina skil-
mála“, byrjaði hún, en þagnaði
jafnskjótt aftur.
„Skilmála — vegna hvers?“
„Þér hafið stungið upp á laun-
unum fyrir það — að koma ekki
fyrir réttinn á morgun“.
Hann gat ekki dulið undrun
sína. Hann mundi eftir því. Það
var í sjúkrahúsinu. Hann hafði
orðið utan við sig. Yfirgefið þér
Hermann og verðið þér konan
mín, hafði hann sagt, eða eitt-
hvað því urú líkt. Hann hafði
ekki trúað því lengur en eitt and-
artak í skaphita og vímu, að hún
myndi sinna kröfu hans. Og nú
sat hún þarna, fíngerð og falleg
í hinum flegna kvöldkjól — og
var ef til vill tilbúin til að láta
hann standa við orð sín.
aiíltvarpiö
Laugardagur 12. september
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Tónleikar. — 8,30 Fréttir. — 8.40
Tónleikar. •— 10.10 Veöurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.00 Óskalög sjúklinga (Ðryndis Sig-
urjónsdóttir.
14.15 ,,Laugardagslögin“ — (16.00 Frétt
ir og tilkynningar).
16.30 Veðurfregnir.
18.15 Skákþáttur (Baldur Möller).
19.00 Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jón Pálsson).
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tónleikar: Þjóðlög frá Vestur-
heimi. Boger Wagnerkórinn syng-
ur.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Smásaga: „Vetrarkápan'* eftir
Maríu Dabrowsku í þýðingu Inga
Jóhannessonar. (Þýðandi les).
20.45 Tónaregn: Svavar Gests kynnir
lög eftir Leroy Anderson.
21.25 Leikrit: ,,Heima vil ég vera'* eftir
Boger Avermaete í þýðingu Þor-
steins Ö. Stephensens. (Leikst.jóri:
Lárus Pálsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög. — 24.00 Dagskrárlok.