Morgunblaðið - 13.03.1960, Side 12

12
MORCUNBL4Ð1Ð
Sunnudagur 13. marz 1960

Utg.: H.f. Arvakur Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (óbm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Lesbók: Arni Óla, sími 33045.
Auglýsirgar: Arni Garðar Krtstinsson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 40,00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 2.00 eintakið
VINNUFRIÐUR
AÐ pem íslenzku þjóðinni
ríður nú mest á, er að frið-
ur haldist í þjóðfélaginu,
þannig að viðreisnarráðstaf-
anir núverandi ríkisstjórnar
komist til framkvæmda, og
geti sannað gagnsemi sína.
Ríkisstjórnin hefur í raun og
veru ekki beðið þjóðina um
neitt annað en það, að fá
tækifæri til þess að láta dóm
reynslunnar ganga um úrræði
hennar.
V ísitölublekkingin
íslenzka hagfræðinga og
efnahagsmálasérfræðinga hef
ur yfirleitt ekki greint á um
það, hvar í flokki, sem þeir
hafa staðið, að nú beri höfuð-
nauðsyn til þess að hindra
nýtt kapphlaup milli kaup-
gjalds og verðlags. Það er ein-
mitt slíkt kapphlaup sem á
undanförnum árum hefur
magnað verðbólguna, rýrt
gengi krónunnar og grafið
undan trausti þjóðarinnar út
á við.
í viðreisnartillögum ríkis-
stjórnarinnar er gerð alvarleg
tilraun til þess að hindra
þetta kapphlaup, meðal ann-
ars með afnámi vísitöluupp-
bóta á laun. Þjóðin hefur að
MOL
t ÁGÆTRI ræðu, sem Bjart-
mar Guðmundsson, alþing-
ismaður, hélt á Alþingi fyrir
skömmu um verðlagsmál
landbúnaðarins, tók hann sér
m. a. í munn ummæli merks
bónda, er mælti á þessa leið:
Ef hér væri engin mold
og engin landbúnaðarfram-
leiðsla, þá væri hér engin
þjóð.
Forn menningararfur
í tilefni þessara úmmæla
er ástæða til þess að benda
á tvennt:
í fyrsta lagi, að íslenzk
þjóð hefur lengstan hluta ævi
sinnar verið svo að segja ein-
göngu bændaþjóð. Örlög
hennar og saga er því nátengd
ari landbúnaðinum en nokk-
urri annarri atvinnugrein. ís-
lenzk menning var þannig í
upphafi bændamenning. Hinn
forni menningararfur íslend-
inga var skapaður og varð-
veittur í sveitum landsins.
í öðru lagi getur íslenzka
þjóðin í dag ekki verið án
landbúnaðar. Frá honum fær
hún kjarnmestu og beztu
matvæli sín. Mörg rök hníga
þess vegna að því, að þessa
gömlu og grónu atvinnugrein
beri að efla og styðja.
vísu talið sér trú um, að vísi-
töluuppbæturnar væru sífellt
að bæta henni upp vöxt dýr-
tíðarinnar, hækkað vöruverð
og framfærslukostnað. En
sannleikurinn er sá, að vísi-
töluuppbæturnar hafa átt rík-
astan þátt í því að hækka
verðlagið og skapa dýrtíðina.
Með þeim hefur þjóðin verið
að blekkja sjálfa sig og dylja
sig þeirrar óheillaþróunar,
sem leiddi til þess öngþveitis,
er ríkti hér, þegar núverandi
ríkisstjórn tók við völdum.
Aukin gjaldeyrisöflun
Það sem nú skiptir því
meginmáli, er að vinnu-
friður haldist, framleiðsl-
an verði rekin með fullum
krafti og gjaldeyrisöflun
þjóðarinnar aukizt svo sem
mest má verða.
Ef þjóðin sameinast um
þetta, er óhætt að fullyrða,
að viðreisnarráðstafanirnar
muni ná tilgangi sínum, að
jafnvægi muni skapast í efna-
hagsmálum landsmanna, og
grundvöllur þar með verða
lagður að áframhaldandi fram
förum, uppbyggingu og batn-
andi lífskjörum.
DIN
Sú nauðsyn er jafnt fyrir
hendi, þrátt fyrir það að þátt-
ur landbúnaðarins í þjóðar-
búskapnum er nú allt annar
og miklu minni en hann var
áður fyrr. Sjávarútvegurinn
stendur nú nær eingöngu
undir gjaldeyrisöflun og út-
flutningi og iðnaðurinn gegn-
ir f jölþættu og mikilvægu
hlutverki. Þessar þrjár höfuð-
atvinnugreinar landsmanna
verða að haldast í hendur,
styðja hver aðra og sækja
styrk hver til annarrar. Allur
metingur og tortryggni milli
þeirra er ekki aðeins óþarfur
heldur skaðlegur.
Hið nýja ísland
Hið nýja Islapd verður að
byggja framtíð sína á því, að j
atvinnuvegir þess séu allir
reknir á heilbrigðum grund-
velli, með sem fullkomnust-
um tækjum, þannig að þeir
skapi sem mestan arð í þjóð-
arbúið. Land og sjór verða að
haldast í hendur.
Gróðurmoldin og fiski-
miðin, fossaflið og jarðhit-
inn eru þau náttúruauð-
æfi, sem við verðum að
leggja kapp á að nytja af
sem mestri framsýni og
þekkingu. 1
UTAN IIR HEIMI
■>1
Afburða njdsnari
eða svikahrappur?
EINS og getið hefur verið um í
fréttum hér í blaðinu, kom Sví-
inn Nils Werner Larsson nýlega
til Vestur-Þýzkalands eftir að
hafa dvalið í sex ár fyrir austan
járntjaldið. Kallaði hann þá í
biaðamenn og skýrði þeim frá
nýrri tegund eldflauga, sem
Rússar hefðu smíðað. Væru þess-
ar eldflaugar knúnar bæði kjarn-
orku og venjulegu brennsluefni.
Samkvæmt ósk sænsku lögregl
unnar, kvaddi lögreglan í Ham-
bcjg Larsson á sinn fund, og átti
hann að mæta þar hinn 8. marz.
En þegar stundin rann upp var
Larsson horfinn. Öttuðust menn
að hann hefði ef til vill horfið
aftur austur fyrir tjaldið, en einn
af vinum hans í Hamborg hefur
nú skýrt frá því að svo væri
ekki.
Larsson er nú í góðum hönd-
um, segir þessi vinur hans. Hann
er nú með tveim mönnum ur
bandarísku leyniþjónustunni,
sem sendir voru frá Washington.
Hvort þeir eru nú á leið til Banda
ríkjanna, veit ég ekki. En ég
er viss um að hann kemur mnan
fárra daga.
Hvað getur Svíinn sagt leyni-
þjónustunni bandarísku? Ef hann
hefur skýrt rétt frá, getur hánn
gefið ómetanlegar upplýsingar.
Ekki aðeins um eldflaugarnar
nýju, heldur um ýmsar aðrar
tæknilegar framfarir í Sovétríkj
unum. Larsson heldur því fram
að hann hafi frá 1953 haft það
eitt í huga að öðlast sem mesta
þekkingu á kjarnorkuvísindum
Sovjetríkjanna til þess að geta
gefið Vesturveldunum skýrslu
um ástandið. Hann heldur því
fram að þetta hafi lánazt framar
óilum vonum.
Sá eldflaugina
Ég sá Rússana skjóta á loft
kjarnorku-eldflaug 7. marz 1957,
segir Larsson. Ég var þá í neð-
anjarðar stjórnklefa í Krasnyi-
Jar, sem er aðal eldflaugatil-
raunastöð Sovjetríkjanna. Dr.
Hoch Wolff, fyrrverandi yfir-
verkfræðingur Krupp-verksmiðj
anna, var yfirmaður minn og stóð
fyrir framan mig þegar eldflaug
inni var skotið á loft. Ég sá
hana hverfa upp í næturmyrkr-
ið. Þetta hljómar öfgakennt og
Nils Werner Larsson er hug-
myndaríkur. En eins og er virð-
íst margt benda til þes að hann
hafi í rauninni verið viðstaddur
eldflaugaskot í Krasni-Jar, sem
er suð-austur af Stalingrad.
Þýzki eldflaugasérfræðingur-
inn Fritz Sánger, prófessor frá
Stuttgart hefur, ásamt 17 öðrum
Teikning Larssons af eld-
flauginni.
vísindamönnum, hlustað á út-
skýringar Larssons og athugað
teikningar hans og stærðfræði-
lega útreikninga. Segir prófessor
inn að ýmsar af upplýsingum
Svíans virðist réttar, aðrar er
ekki unnt að staðfesta.
Ýmis atriði skilur prófessor-
inn ekki né heldur hans sam-
starfsmenn, en þeim þorir hann
ekki heldur að afneita.
Staðhæfing Larssons um dvöl-
ina fyrir austan járntjald virð-
ist rétt. Svo virðist einnig sem
honum hafi tekizt að gabba yfir-
völdin þar, því hann hefur skír-
teini sem sýnir að hann er með-
limur austur-þýzka tækniráðsins
sem hann segir að hafi ráðið sig
til rússneskra eldflaugatilrauna.
Áritanir í vegabréf hans eru
í algjöru samræmi við útskýring-
ar hans.
Var njósnari fyrir Vesturveldin
1 Svíþjóð er tæknigáfa Lars-
sons viðurkennd. Hann innritað-
ist í sænska herskólann 22 ára
gamall og lagði þar aðallega
stund á eldflaugar. Gat hann sér
mikmn orðstír fyrir stærðfræði-
kunnáttu og lærdómsgáfu.
Thorsten Grönsfors lögfræðing
ur í Stokkhólmi segir þetta um
Larsson: Mjög ungur gat verk-
fræðingurinn sér mikla frægð
fyrir fjölda uppfinninga í Sví-
þjóð. Hann er án efa mjög hæf-
ur til að ávinna sér tæknilegan
og málefnalegan fróðleik.
Grönsfors lögfræðingur kynnt-
ist Larsson árið 1945 þegar hann
var skipaður verjandi hans í
njósnamáli. Larsson var þá
dæmdur í sjö ára fangelsi fyrir
njósnir gegn Svíþjóð, en var
sleppt úr haldi eftir aðeins tvö
ár.
Málsskjölin voru aldrei birt
vegna þess að þau þóttu of þýð-
ingarmikil fyrir varnir Svíþjóð-
ar.
En refsingin varð ekki til þess
að stöðva njósnarann. í síðustu
heimsstyrjöld segist hann ekki
einungis hafa njósnað gegn föð-
urlandi sínu, heldur einnig gegn
Þýzkalandi. Hann heldur því
fram að hann hafi útvegað Vest-
urveldunum upplýsingar um V-2
eldflaugar Hitlers. Strax og hann
var látinn laus 1948, hóf hann
að nýju njósnarstarf sitt og seg-
ist hafa unnið með mörgum hátt-
settum herforingjum. Þessu hef-
ur ekki verið mótmælt.
Furðuleg viðskipti
Larsson er ekki aðeins njósn-
ari. Hann er fyrst og fremst æf-
intýramaður og þekktur fyrir
furðuleg verzlunarbrögð. Hann
hefur útvegað Rússum hráefni
frá Vestur-Evrópu á snilldarleg-
an hátt. Verzlunarmenn í Vestur-
Berlín hafa afhent honum vega-
bréf til að verzla með í Austur-
Þýzkalandi, en ekki fengið frá
honum nein reikningsskil. Þessi
viðskipti hafa ekki verið kærð
vegna þess að peningaskipti
milli Austur og Vestur-Þýzka-
lands eru bönnuð.
Þýzka vikublaðið Der Stern
greiðir honum nú 8.000 þýzk
mörk (rúml. 73.000,— kr.) fyrir
að fá að birta frásögn hans af
Framh. á bls. 23.
Larsson útskýrir rússnesku eldflaugina.