Morgunblaðið - 10.05.1960, Blaðsíða 17

Þriðjudagur 10. maí 1960
MORGUNBLAÐIÐ
17
Þórunn Jónsdóttir
frá Mjósundi
Minningarorð
í DAG verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju Þórunn Jóns-
dóttir frá Mjósundi. Hún var
fædd að Syðri-Hömrum í Holtum
3. júní 1875. Foreldrar hennar
vou þau hjónin Alexía M. Guð-
mundsdóttir og Jón Jónsson. —
Föður sinn missti Þórunn af slys
förum 1896, en með móður sinni
var hún í fjörutíu ár.
Hún var elzt tíu systkina.
Fimm þeirra dóu í bernsku, en
fimm komust til fullorðinsára.
Þau voru þessi: Þórunn, Anna,
Halldór, Kristín, sem látin er
fyrir mörgum árum ,og Helgi
Kr. Eftir lifa þrjú af þessum
mannvænlega systkinahópi.Fað-
ir þeirra var dáinn fyrir mitt
minni. Tjáð var mér, að það hafi
verið dugandi ágætismaður. ■—
Móðir þeirra var rishá kona og
vel metin, er skaraði fram úr
í sinni samtíð að vallarsýn og
andlegu atgjörvi. Hún hafði næm
leik uppeldisfræðingsins ogfurðu
lega kunnáttu hjúkrunarkon-
unnar. Oft mátti kenna skarp-
leika í athugun hennar. Þórunn
sagði, að það hefði verið sín
mesta gæfa, hversu lengi hún
hefði verið með móður sinni.
Hún kunni því að meta þann jarð
veg, sem hún var vaxin upp úr
og tók þannig undir þessa vísu
Matthíasar:
„Ég fann það var satt; ég fann
þann yl,
sem fjörutíu ára bil
til fulls mér aldrei eyddi;
ég fann þann neista í sinni
og sál,
er sorg og efi, stríð og tál
mér aldregi alveg eyddi”.
Hér var ekki nærtækum lær-
dómi gleymt eða veganesti lítils
metið, enda var það traust, því
allir góðir siðir voru í heiðri
hafðir á þessu heimili, en óhátt-
vísi fordæmd. Stundum var leit-
að langt yfir skammt að mann-
dómi og sannri menntun. Það
gerði Þórunn ekki, heldur hirti
gullkornin, sem hún eygði að
fótum sér.
Sá málmur var henni giftu-
drjúgur í áföllum lífsins. Það
voru ekki alltaf léttar byrðar,
sem Þóruhn þyrfti að lyfta, því
hún fór ekki varhluta af raunum
og ástvinamissi.
Unnusta sinn, Ólaf Þorsteins-
son, missti Þórunn 1903, er hann
var við sjóróðra. Þau eignuðust
saman eina dóttur.
Árið 1908, giftist hún Þorbirni
Sigurðssyni frá Syðri-Gróf í
Villingaholtshreppi. Reistu >»u
þá bú á Mjósundi í sömu sveit.
Þeim varð þriggja barna auðið.
Ég man vel eftir gleðinni yfir
því, þegar þessi atorkusami og
skemmtilegi maður kom. Heimiii
þeirra var glaðvært og gott. Þar
voru þrjár vinnukonur, og sem
barn heyrði ég þær tala um, að
ekki vildu þær aðra húsmóður
frekar en Þórunni.
Eftir fáein ár bar skugga á,
því Þorbjörn varð að fara í
sjúkrahús. Skömmu síðar, eða
1917, brá Þórunn búi á Mjósundi
og fluttist til Reykjavíkur. Ekki
leið á löngu að syrti meir í ál-
inn, því 1918 dó Þorbjörn úr
„Spönsku veikinni”. Þá voru
börnin á bernskuskeiði, en
brostnar vonir og bersvæði fram
undan.
Hetjur eru fleiri en þeir, er til
mannvíga ganga. Það sýndi Þór-
unn þá.
Árið 1926 giftist hún öðru sinni
Jóni Jónssyni, ættuðum úr Borg-
arfirði. Hann var ekkjumaður.
Þremur börnum hans gekk Þór-
unn í móður stað. Þau hafa ver-
ið þess minnug og þakka henni
nú af alhug. Jón er látinn fyrir
nokkrum árum, eftir langa van-
heilsu.
Börn Þórunnar eru þessi:
Ólöf Jóna, gift Ólafi Árnasyni
frá Hurðarbaki, Sigurþóra Stein
unn, ekkja Felixar Guðmunds-
sonar, Axel Marel, verzlunar-
maður, sem nú síðustu ár hefir
búið með móður sinni í miklu
ástríki og Hannesína Rut, gift
Friðriki Einarssyni.
Þórunn var sterk kona, skap-
mikil og hafði mikinn persónu-
leiku, góðum gáfum gædd, at-
gjörvi og mannkostum. Enda
heilsteypt manndómskona, er
lagði sig ekki niður við lágkúru-
skap eða dægurspjall um náung-
ann. Aldrei heyrði ég hana hall-
mæla öðrum á bak, en upp í eyr-
un var hún ekki myrk í máli, ef
því var að skipta, því hreinskilni
átti hún nóga til þess að segja
sannleika og taka svari annarra,
ef henni þótti þess við þurfa.
Hún var skemmtileg, glaðlynd
og hlý. Fallega brosið hennar, er
stafaði frá sér ylríkum geislum,
mun verða mér í minni sem feg-
ursta dásemd. Það sást hið ytra,
hvað inni fyrir bjó. Með þessu
bjarta yfirliti skartaði hún því
skrúði, sem taka má fram yfir
höfuðdjásn valdhafans og gat til-
einkað sér þessar ljóðlínur:
„Látlaust fas og ’falslaust hjarta
finnst ei annað betra skraut”.
Þórunn afkastaði löngu og
ströngu ævistarfi með prýði. Hún
stóð sem hetja í stafni og hlúði
að þeim reit, sem um alda raðir
hefur verið helgastur öllum
mönnum, en það er heimilið. —
„Af verkunum skuluð þér þekkja
þá“, var af meistara sagt til yf-
irvegunar. Takið eftir þeim merk
isberum, sem eru hátt hafnir yfir
eigingirnina, þannan helfjötur
allra lýða.
Á göngu góðrar móður, sem
gleymt hefur sjálfri sér af fórn-
arlund, getur ekki að líta kröfu
spjöld, sem á stendur: Ég vil fá
þetta eða hitt; heldur látlaust
merki, sem stundum sést yfir,
en hefur þetta gullvæga letur:
„Ég vil gefa allt.”
Þeir, sem til þekktu, vissu að
þetta síðasta merki bar Þórunn.
Svo hátt reis það í höndum henn-
ar, að af bar. Hér er ekkert
skrum á ferðinni, heldur full-
kominn sannleikur. Veit ég, að
börn hennar taka undir þessi al-
kunnu orð: „Hvað er engill úr
Paradís, hjá góðri og göfugri
móður”.
Þótt æviferill Þórunnar hafi
verið erfiður, átti hann og sínar
björtu hliðar. Hún var elskuð
og virt af lífsförunautum sínum
og átti alltaf gott heimili með
þeim. Gamlir vinir og nágrannar
hafa sýnt henni órofa tryggð,
enda var hún vinföst sjálf.
Tengdasynir, barnabörn og aðr-
ir henni nákomnir hafa alla tíð
borið ást og virðingu fyrir henni.
Börn hennar öll eru mesta úr-
vals fólk, sem ég fyrir mitt leyti
tel ávinning að hafa átt sam-
leið með. Þau hafa frá upphafi
til hins síðasta umvafið móður
sína ástríkum örmum. Það kunni
hún að meta og þakka.
í hinztu legu sinni naut hún
umönhunar dætra sinna á heim-
ilum þeirra. Lengst af þessa
vetrar var hún á Grenimel 12,
hjá Sigurþóru dóttur sinni. Bar
hún þakklátan hug til allra þar.
Síðustu vikuna var hún í sjúkra-
húsi.
Aldur sinn bar Þórunn vel. Þá
er ég sá hana á efri árum, kom
mér þessi vísa ’Steingríms í huga:
Elli þú ert ekki þung
anda guði kærum.
Fögur sál er ávallt ung
undir silfurhærum.
Nú þakka ég þér, Þórunn mín,
fyrir góðu kynnin alla mína
ævi. Þegar þú sýndir mér hjálp-
fýsi, er ég var ung, og breiddir
faðminn móti hverju sinni, er ég
sá þig. Þær samverustundir eru
mér ógleymanlegar.
Áslaug Gunnlaugsdóttir.
Gólfslípunln
Rarmahlíð 33. — Sími 13677.
Stúlka óskast
sem fyrst á sveitaheimili í nágrenni Roykjavíkyr.
Gott kaup. Upplýsingar í síma 32172 eftir kl. 8.
Atvinna
Stúlkur vantar strax til fastra starfa í verksmiðju
vorri. — Upplýsingar frá 10—12 þriðjudag.
Sápugerðin FRIGG
Mafráðskonu
vantar að símstöðinni Brú, Hrútafirði 15.
þ.m. — Nánari upplýsingar veitir símstöð-
in Brú.
Danskar bœkur
Seljum í dag og næstu daga úrval af göml-
um (og nýjum) dönskum bókum ' fyrir
mjög lágt verð. Er hér um að ræða bæði
einstök rit og ritsöfn nokkurra frægra höf-
unda. — Notið þetta sjaldgæfa tækifæri.
Bókaverzl. Stefáns Stefánssonar
Laugaveg 8 — Sími 19850.
Sérhver kona á auðvelt með að
sjá hvénær maðurinn er aftur
sómasamlega rakaður ^
morgun og finnið mismuninn.
10 blaða málmhylki með
Itýlfifyrir notuð blöð
Gillette
Til að fullkomna raksturinn — Gillette rakkrem
l