Morgunblaðið - 14.05.1960, Qupperneq 3

Laugardagur 14. maí 1960
M n w rw jj y n r 4 fílÐ
3

11. MAl síðastliðinn var loka-
dagur vetrarvertíðar á Suður-
landi og hefur svo verið frá
fyrstu tíð. Sjómenn voru að
vísu sikráðir á kútterana í
gamla daga til og með 14.
maí, svo útgerðarmenn hefðu
3 daga að hlaupa upp á, ef
vel veiddist, en litið var á 11.
maí sem lokadag engu að síð-
ur. Þegar togararnir komu til
sögunnar voru menn skráðir
til óákveðins tíma. Lokadagur
er sem sagt 11. maí af sögu-
legum ástæðum og til að miða
við eitthvað, þó veiðurr, ljúki
oft bæði fyrr og seinna og
sjómenn séu yfirleitt skráðir
til 14. maí.
Stapafell að koma úr róðri.
☆
Mbl. þykir hlýða að minn-
ast vertíðarloka í dag 14. maí
— þegar afskráning fer fram
— með því að segja lítilshátt-
ar frá „happabátnum“ Stapa-
setiist að í stýrishúsinu hefur
aiarei brugðizt róður. Það er
borgun Andrésar fyrir líf-
gjöfina og matinn, sem hann
étur, en það er hre.'nt ekki
svo lítið, því hann étur þyngd
sina á dag af karfa og ýsu.
Það þætti að minnsta kosti
mikið, ef það væri einhver
annar Andrés.
Skipshöfn Stapafells hefur
miKið uppáhald á honum og

og ,happafugl‘
felli frá Ölafsvík — og „happa
fuglinum“ Andrési, sem skips-
höfn Stapafells hefur hjá sér
um borð.
☆
Af hverju hann var skírður
Andrés er víst leyndarmál, en
hann hét áður Langvía eins
og allir aðrir samsikonar svart
fuglar. Áhöfn Stapafells fann
hann einn góðan veðurdag,
þar sem hann flaut í oliubrák
á sjónum og gat ekki flogið.
Það var fyrir tveim mánuð-
um og þá vantaði 40 tonn upp
á að Stapafellið væri aflahæsti
báturinn á vertíðinni. En síð-
an Andrés kom um borð og
telur ekki eftir sér að hreinsa
stýrishúsið daglega — eftir
hverja máltíð. Tvisvar héldu
þeir að Andrés ætlaði að af-
skrá sig, þó ekki væru komin
vertíðarlok. Þá voru þeir að
draga linu, en strax og þeir
urðu þess varir að ,fuglinn
var floginn", létu þeir drekann
fara og. eltu Andrés, þar sem
hann var á sundi í sjónum.
Þeim tókst að góma hann í
fötu í fyrra sinnið, en í seinna
skiptið kom hann sjálfur á
móti þeim, þegar þeir voru
lagðir af stað á eftir honum.
Á þessu sézt að vináttan o"g
tryggðin er á báða bóga —
milli áhafnar „happabátsins"
og „happafuglsins". Það gætu
að minnsta kosti ekki talizt
„Happafuglinn“ Andrés á breiðixn herðum Haraldar Guð-
mundssonar, háseta. Ljósm.: Svavar Guðbrandsson.
svik „af væng“ Andrésar, þó
hann hefði farið fyrir vertíð-
arlok, þar sem hann hefur
aldrei verið skráður um borð.
Áhöfn Stapafells (á myndina vantar 1. vélstjóra). „Aflakóngurinn", Tryggvi Jónsson, er fyrir
miðju stýrishúsinu, klæddur úlpu.
Ferró sýnir í Lista-
mannaskálanum
í DAG kl. 2 e.h. opnar Guðmund
ur Guðmundsson, Ferró, mál-
verkasýningu í Listamannaskál-
anum. Á sýningunni eru 180
myndir alls, þar af 20 stór olíu-
málverk, 13 minni, 50 teikningar
og 97 mósaikmyndir. Mósaik-
myndirnar á sýningunni eru flest
ar unnar úr efni frá ísrael, úr
Negeveyðimörkinni og úr Rauða-
hafinu.
Hörður sýnir
y
teikningar
í DAG kl. 5 opnar Hörður Ágústs
son, listmálari, sýningu á teikn-
ingum í sýningarsal Ásmundar
Sveinssonar við Freyjugötu. Eru
þetta um 30 myndir, yfirleitt
mannamyndir, sem Hörður teikn
aði á árunum 1949—1950, en þá
var hann í París. Hafa myndir
þessar aldrei verið sýndar, og
segist Hörður að sér hafi komið j
í hug að sýna þær svona rétt að
gamni sínu, þegar hann rakst á
þær hjá sér fyrir skömimu.
Sýningin verður opin næstu 10 j
daga kl. 5—10 e.h. virka daga og
1—10 sunnudaga.
SMSIEINAR
Framsóknarme in ræða
stuðning við verkföll
„íslendingur“ á Akureyrf
ræðir nýlega fund Bændafélags
Þingeyinga, þar sem Framsókn-
armenn beittu sér fyrir mót-
mælum gegn viðreisnarráðstöf-
unum ríkisstjórnarinnar. Síðan
kemst blaðið að orði á þessa
leið:
„Á sama fundi bændafélagsins
bar fnjóskdælskur bóndi, Olgeir
Lúthersson, fram tillögu um, að
fundurinn lýsti yfir „siðferði-
i legum stuðningi sínum við verka
lýðinn ef til verkfalls kæmi í
kaupstöðum Norðurlandskjör-
dæmis eystra“. Var tillaga hans
afgreidd með svohljóðandi rök-
studdri dagskrá með 63 atkv.
gegn 7:
„í tilefni af framkominni til-
lögu um siðferðilegan stuðning
við verkföll, sem fram kunna
að koma, telur fundurinn ekki
rétt að taka afstöðu til slíkra
aðgerða fyrirfram og tekur fyr-
ir næsta mál á dagskrá“.
Af þessari tillögu og mörgu
öðru verður það auðsætt að Fram
sóknarmenn og kommúnistar eru
nú í raun og veru einn og sami
flokkur. Stjórnarandstöðuflokk-
arnir hafa myndað bandalag sín
í milli undir því kjörorði, sem
kommúnistar hafa markað: Rífa
verður niður viðreisnarkerfi rík-
isstjórnarinnar.
Hvers konar stjórn?
Hvers konar stjórn var eigh*.
lega síðasta ríkisstjórn Hermann*
Jónassonar? Sjálf kallaði hún
sig vinstri stjórn. En í raun og
veru var hún hvorki vinstri né
hægri stjórn. Hún var fyrst og
fremst gersamlega úrræðalaus,
upplausnar- og vandræðastjórn.
Bætti hún aðstöðu verkalýðs- og
launþega í landinu? Nei.
Bætti hún aðstöðu atvinnu-
lífsins og framleiðslunnar?
Nei, svo sannarlega ekki. Út-
rýmdi hún verðbólgu og dýrtíð?
Nei, það gerði hún vissulega sízt
af öllu, þvert á móti, hleypti
hún vérðbólgunni lausbeizlaðri
eins og óargadýri á almenning.
Það er hinn aumi arfur vinstri
stjórnarinnar, sem núverandi
ríkisstjórn tók við. Af honum
sýpur íslenzka þjóðin seyðið í
dag. Það er vegna þess hruns
og upplausnar, sem hin svokall-
aða vinstri stjórn undir forystu
Framsóknarmanna leiddi ytir ís-
lendii.ga, sem nauðsynlegt hefur
reynzt að gera róttækar ráðstaf-
anir til viðreisnar.
Stundarfórnir
Vitanlega kosta þessar við*
reisnarráðstafanir stundarfórnir
að hálfu þjóðarinnar. En þær eru
algert smáræði miðað við þau
vandræði og bágindi, sem leitt
hefði af úrræðaleysi vinstri
stjórnarinnar, ef núverandi rik-
isstjórn hefði eikki haft kjark
og manndóm til þess að horfast
í augu við staðreyndirnar og
segja þjóðinni sannleikann um
nauðsyn róttækra og víðtækra
viðreásnarráðstafana.
Þetta verða menn að hafa í
huga þegar kommúnistar og
Framsóknarmenn reyna að blása
upp þá erfiðleika, sem steðji að
þjóðinni nú. Hið hækkaða verð-
lag er bein afleiðing af verðbólgu
stefnu vinstri stjórnarinnar. Hún
felldi íslenzka krónu en brast
aðeins kjark til þess að játa það
opinberlega. Hún sagðist alltaf
vera að vinna gegn verðbólgu og
dýrtíð, en varð þó að lokum að
gefast upp, hrökklaðist frá völd-
um vegna þess að hún hafði
steypt „nýrri dýrtíðaröldu“ yfir
þjóðina.