Morgunblaðið - 06.07.1960, Síða 10

10
MORGVNBI AÐ1Ð
Miðvikudagur 6. júlí 1960
Meistarinn Picasso
lýsir sjálfur myndurr. sínum
La Danse 1925. „Ég: heimtaði að þessi mynd yrði sett á sýn-
inguna. Ég tel þetta mikilvægá mynd, að minnsta kosti fyrir
sjálfan mig“.
PICASSO hinn heimsfrægi
málari er nú að opna einka-
sýningu í Tate Gallery í
London. Þetta verður stærsta
og fullkomnasta Picasso sýn-
ing, sem hefur nokkru sinni
verið haldin. Á henni verða
269 málverk Picassos frá öll-
um aldursskeiðum. Sjálfur
hefur málarinn lagt fram 100
málverk, sem hann hefur graf
ið fram úr eigin málverka-
geymslum. Sum þeirra hefur
hann aldrei sýnt áður.
1 fyrstu höfðu menn vonað
að Picasso kæmi sjálfur til að
vera viðstaddur opnun svo
glæsilegrar sýningar, en hann
hefur hafnað því og ætlar að
vera að vinna í íbúðarhúsi
sínu La Californie á frönsku
Rivierunni, skammt frá borg-
inni Cannes.
Vinna bezta leið til hamingju.
Listgagnrýnandi Newsweek
Lionel Durand skrapp suður
á Rivieruna til að tala við
Picasso. Picasso tók vingjarn-
lega á móti honum, enda
eru þeir gamlir kunningjar.
Picasso var klæddur í blá-
röndótta sjóarapeysu og stutt
buxur. Hann var hraustlegur,
leit miklu heldur út fyrir að
vera fertugur, en áttræður
eins og hann er að verða.
„Ég ætla ekki að fara til
London“, sagði Picasso, „ein-
faldlega vegna þess, að mig
langar ekkert til að ferðast,
heldur vera kyrr hér við
vinnu mína. Vinna og meiri
vinna. Það er bezta leiðin til
að verða hamingjusamur. Það
eru mestu vandræði, að alltaf
er verið að trufla mann. Ég
vildi að ég gæti skotið skamm
byssuskotum upp í loftið til
þess að hræða burt alla þessa
forvitnu ferðalanga, eins og
ég gerði þegar ég var ungur“.
Hættur að seslja.
Um Lundúnasýninguna seg-
ir Picasso: „Ég er ekki viss
um að sýningin, verði falleg,
en hún verður stór“. Hann
kvaðst skilja það, að þetta
ætti að vera yfirlitssýning og
hafa valið myndirnar sjálfur
á hana með hinni mestu ná-
kvæmni. Sjálfur á Picasso um
1000 myndir eftir sjálfan sig,
allt frá teikningum, sem hann
gerði sem undrabarn á Spáni
og fram að síðustu manna-
myndum hans.
„Mig langar ekkert til að
selja málverk“, sagði Picasso,
sem er margfaldur milljóna-
mæringur. „Hvað get ég borð-
að margar máltíðir á dag?“
Svo bætti hann við: „Þú
veizt, mér finnst ekki skemmti
legt að þurfa að senda mynd-
ir frá mér. Það er eins og að
láta skera botnlangann úr
sér“. Enda hefur Picasso ver-
ið að reyna að kaupa aftur
eins mörg málverk sín og
iiann hefur getað, líklega með
þann tilgang í huga, að stofna
„Picasso safn“ sem koma
mætti fyrir í nýja húsinu
hans, 36 herbergja höllinni í
Vaugenargues.
„Verk mín eru alltaf já-
kvæð og uppbyggileg“, sagði
Picasso. „Það sem fólk kallar
afmyndun, það kalla ég mynd
byggingu, samkvæmt lögmál-
um og óskráðum reglum sem
ég hef þurft að kanna og
byggja upp á langri ævi“.
Picasso telur verk sín nú, að-
eins framhald af fyrri verk-
um sínum.
Skrítnir hlutir.
Það eina sem Pieasso telur
nokkurs virði að eiga eru
eigin málverk og skringileg-
ar gjafir kunningja sinna. La
Californie er full af allskonar
skrítnum hlutum, eins og ís-
mótum sem eru í laginu eins
og naktar meyjar, slökkviliðs
hjálmum, reiðhjólahlutum,
kastjanettum skozkri regn-
hlíf. Og vasar Picasso eru
fullir og bunga út, ekki af
peningum, heldur hringjum,
kveikjurum og vasahnífum.
Lífsvenjur Picasso líkjast
meir lífsvenjum venjulegs
borgara en byltingarsinnaðs
listamanns. Hann fer sjaldan
út, en unir sér við að skoða
sjónvarpið. „Þessi kassi er
auga mitt út í heiminn", ségir
hann og bendir á sjónvarps-
tækið. Það eru mörg ár síðan
hann hefur komið opinber-
lega fram við hátíðleg tæki-
færi. Síðast var það við frum
sýninguna á kvikmyndinni
„Mystére Picasso". En hann
hefur gaman af því að klæða
sig í allskonar fáránlega bún-
inga og taka þannig á móti
vinum sínum, sem koma til
Framh. á bls. 17.
Landslag- með tveimur verum 1908. „Þessa landslagsmynd
gerði ég á vakningartímabili í ævi minni. Það má kalla
þetta kúbisma. En orðið kúbismi var síðar fundið upp
yfir myndir sem ég gerði á þessu tímabili. Það var öðru
vísi en með súrrealistana, þeir voru kallaðir súrrealistar
áður en þeir máluðu nokkuð og sama var að segja um
impressjónistana“.

Steindór Steindórsson
frá Hlöðum íslenzkaði
Dr. Henry Holland var aðeins 22 ára, nýbakaður læknir, þegar hann
ferðaðist um Island ásamt skozka aðalsmanninum Sir George Steuart
Mackensie, læknastúdentinum Hichard Bright og Ólafi Loftssyni, túlk
og leiðsögumanni. Dr. Holland varð síðar einn af kunnustu Jæknum
Englands.
Dr. Henry Holland hélt dagbók í allri íslandsferð sinni. Hún kemur
nú fyrir almenningssjónir í fyrsta sinn eftir 150 ár.
Þeir félagar komu til Reykjavíkur 7. maí. Þeir dvöldust í höfuðstaðn-
Um um hríð, en hófu síðan ferðalög um Suður- og Vesturland. Þeir
skoðuðu náttúruundur landsins, en kynntust jafnframt fjölda manna
leikum og lærðum. Einkum gerði dr. Holland sér far um að kynnast
þjóðinni, og skrifar hann nákvæmlega um það allt í dagbók sína. Eru
lýsingar hans næsta fróðlegar nútíma manni, og er dagbókin bæði
bráðskemmtilegur lestur og ómetanleg heimild um þjóðina í upphafi
19. aldar, háttu hennar og menningu. Bókin er 279 bls., prýdd fjölda
mynda, sem þeir félagar teiknuðu af landi og þjóð.

Bók mánaðarins:
Júní 1960
Dagbók í Islandsferð er hingað komin á þann hátt, að árið sem leið
gaf sonar-sonar-sonur dr. Hollands, David Hólland. Landsbókasafn-
inu handritið ásamt rétti til útgáfu, ef svo sýnist. Hefur Landsbóka-
safnið látið útgáfuréttinn Almenna bókafélaginu góðfúslega í té.
Þýðandi bókarinnar, Steindór Steindórsson yfirkennari frá Hlöðum,
ritar jafnframt ítarlegan formála um þá félaga og ferðir þeirra. Hann
lýkur formálanum með þessum orðum:
„Að endingu skal þess getið, að ég skil við dr. Holland með nokkr-^
um söknuði. Ég hóf þýðinguna með ofurlítilli tortryggni á höfundin-
um og verki hans. En því betur sem ég kynnist því, þótti mér meíra
til þess koma og höfundarins sjálfs . . . Og þegar ég nú legg síðustu
hönd á verkið, finn ég bezt, að gott hefur verið að eiga sálufélag
við höfund þess.
Dagbók í íslandsferð er bráðskemmtileg bók og jafnframt óviðjafn-
anleg heimild um menn og memungu r byijun 19. aldar.
Almenna bókafélagið