Morgunblaðið - 01.12.1960, Síða 16

16
MOHGVWtt l 4f>1B
Fimmtudagur 1. des. 1960
— „Dægrin blá"
Framh. af bls. 15.
menn. Sögur hans og saga hans
sjálfs fjalta að mestu um ástir
karls og konu, en hann lendir
aldrei í þeim algenga sóðaskap
að gera öll sín stykki í þeim
efnum á almannafæri til þess
að vekja á sér eftirtekt og gera
sér forvitni lýðsins á þessum
biologisku athöfnum að féþúfu.
Hann ber bæði virðingu fyrir
ástinni og sinni eigin list.
Dægrin blá er saga um kol-
bítinn, sem siglir með tvær
hendur tómar til framandi
landa, vinnur sér þar frægð og
fé eftir ýmsa byrjunarerfiðleika,
leggur síðan land undir fót suð-
ur í álfur, kynnist mörgu for-
vitnilegu fólki af ýmsum stig-
um, fær lykil hins gullna gjalds
að salarkynnum, þar sem
kampavínið freyðir, án þess að
forherðast í hjarta sínu gagnvart
þeirri sáru neyð, sem blasti við
í allri sinni nekt og viðurstyggð
í Mið-Evrópu á árunum eftir
heimsstyrjöldina fyrri. Hann
glatar ekki tilfinningunni fyrir
hlutdeild sinni í samábyrgð
allra á átakanlegu böli hins
hrjáða mannkyns, eins og fil-
istear hins borgaralega þjóðfé-
lags. Myndin af beiningamann-
inum í Vínarborg er eins pg
martröð, svo dulmögnuð, að
maður spyr sjálfan sig, hvort
hún sé ekki draumsýn, sannari
en sá veruleiki, er, greina má
með ytri skilningarvitum.
ísold hin bjarta var unnin og
er aftur töpuð. Skáldið er ein-
mana á öræfum stórborganna,
finnur sig gest og framandi á
þessari jörð. Hugurinn leitar
svölunar á ættarslóðirnar, þar
sem það fyrst knúði hurðir lífs-
ins, óboðinn gestur þá og að öll-
um líkindum óvelkominn í ann-
að sinn. í sögulok beinir það
ekki skrefum sínum til Noregs,
þar sem það sá marga af draum
um sínum rætast, heldur til ís-
lands, þar sem þeir fæddust, en
fengu ekki lifsskilyrði og þar
sem það hefur átt ritlum skiln-
ingi að mæta. Er þetta ögrun
við forlögin, karlmannleg til-
raun til að sigra, þar sem sigur-
inn er dýrmætastur, á heima-
vígstöðvunum, eða er þetta sú
ákvörðun meinlætamannsins að
refsa sjálíum sér fyrir afglöp
þess liðna? Skáldið veit það
sennilega ekki sjálft, því að af
mörgum og duldum þáttum er
þráður lífsins snúinn.
Margir munu lesa Dægrin blá
og sjá aðeins yfirborðið, sem að
vísu hefur fallega áferð. Nokkr-
ir munu brjóta kjarnann og
sannfærast um, að sú fyrirhöfn
borgar sig vel.
P. V. G. Kolka.
Póh erjar veiða
við Afríku
EVRÓPUÞJÓÐIRNAR stefna nú
veiðiflota sínum til vesturstrand-
ar Afríku. — Fyrir nokkru var
skýrt frá því hér í blaðinu, að
Norðmenn væru að senda stóran
veiðiflota þangað og nú berast
fréttir af því að Pólverjar séu að
fara áf stað. Segir brezka blaðið
Fishing News frá því, að Pólverj-
ar ætli að hefja samstarf við
Gíneumenn um fiskveiðar á hin-
um auðugu fiskimiðum undan
vesturströnd Afríku.
Sendinefnd útvegsmanna frá
Póllandi, sem ferðaðist sex mán-
uði um Afríku til að kynna sér
aðstæður e • nýlega snúin heim.
Hún kom m. a. til Túnis, Mar-
okkó, Senegal, Ghana og Gíneu.
Árangurinn af ferðinni varð
samningur við Gíneu, sem felur
það i sér, að Pólverjar fá að-
stöðu í landi. Fjögur pólsk veiði-
skip og eitt rannsóknaskip eru
að leggja af stað til Gíneu.
Tíðarfarsmiinur
á Hólsfjöllum
GRUND ARHÓLI, N.-Þing. —
Einmunatíðarfar hefur verið hér
sem annars staðar, og má til
dæmis taka, að unnið hefur ver-
ið að jarðabótum allt þar til fyr-
ir viku. Um svipað leyti í fyrra
voru bændur að grafa fé sitt úr
fönn.
Lítið heíur orðið vart við
rjúpu hér í vetur, en þegar hún
sést, virðist hún halda sig í stór-
um hópum. — V.G.
Félag íslenzkra
m\ ndlistarmaima
AÐÁLFUNDUR Félags íslenzkra
myndlistarmanna var haldinn
miðvikudaginn 23. nóvember sl.
Stjórn félagsins var endurkjör-
in en hana skipa: Sigurður Sig-
urðsson, formaður; Hjörleifur
Sigurðsson, ritari; og Valtýr
Pétursson^ gjaldkeri. í sýningar-
nefnd voru kjömir- eftirtaldir
málarar og myndhöggvarar:
Þorvaldur Skúlason, Sigurður
Sigurðsson, Jóhannes Jóhannes-
son, Karl Kvaran, Hjörleifur Sig
urðsson, Ásmundur Sveinsson,
Sigurjón Ólafsson og Magnús
Árnason." Fulltrúar félagsins á
aðalfund Bandalags islenzkra
Iistamanna voru kosnir: Sigurð
ur Sigurðsson, Þorvaldur 'Skúia-
son, Kjartan Guðjónsson, Karl
Kvaran og Jóhannes Jóhannes
son. í húsbygginganefnd voru
kjörnir þeir: Magnús Árnason,
Hörður Ágústsson og Valtýr
Pétursson.
Á fundinum var m. a. sarn-
þykkt tillaga þar sem skorað er
á landsmenn að standa einhuga
vörð um 12 mílna fiskveiðilög-
sögu.
I. O. G. T.
St. Andvari nr. 265
Fundur fellur niður í kvöld.
Æ. T.
Félagslíf
Farfuglar
Hlöðuball verður miðvikudag-
inn 7. des. í Breiðfirðingabúð,
uppi, kl. 8,30. Margt verður til
skemmtun&r. Fjölmennið og tak
ið með ykkur gesti. — Nefndin
ÖRN CLAUSEN
héraðsdomslögmaður
Málf’utningsskrifstofa.
Bankastræti 12. — Simi 18499.
Herradeild
rJóla-
gluggar
Jólin nálgast
Gerið jólainn-
kaupin
tímanlega
Marteini
LAUGAVEG 31
Sumkomur
Fíladelfia
Almenn samkoma kl. 8,30. —
BandarLskur kvartett syngur. Mr.
Wsley Gress predikar. Allir vei-
komnir. — Næsta sunnudag hef
ur Fíladelfíusöfnuðurinn bæna-
dag. Um kvöldið verður fórnar
samkoma vegna húsbyggingarinn
ar.
Hjálpræðisherinn
í kvöld kl. 20,30: Kvöldvaka.
Heimilasambandssystur syngja
og vitna. Veitingar. Frú majór
Ingibjörg Jónsd. stjórnar og tal
ar. Allir veikomnir.
Zion, Óðinsgöta 6A
Almenn samkoma í kvöld kl.
20.30. Allir velkomnir.
Heimatrúboð leikmanna
K. F. U. M. ad.
Fundur í kvöld kl. 8,30. —
Bjarni Eyjólfsson, ritsjór; talar.
Allir karlmenn velkomnir.
(VIALFLUTNIN GSSTOF A
Einar B. Guðmnndsson
Guðlaugur Þorláksson
Guðmundur Pétursson
Aðalstræti 6, III hæð.
Símar 12002 — 13202 — 13602
Gís/i Einarssan
heraösdomsiogiuao u r.
Malfíutningsstofa.
Laugavegi 20B. — Simi 19f3I
SIGURGEIR SIGliRJÓNSSON
hæstar éttar lögmað ur.
Málflutningsskrifstofa.
Aðalstiæti 8. — Sími 11043.
2
LESBÓKBARNANNA
LESBÓKBARNANNA
3
SAGA^ UM BOGGU LITLU
„Eigum við að hjóla yf-
ir í skemmtigarðinn?“,
sagði hann, „eða kann-
ski alla leið niður á leik-
völl?“
Það leizt Boggu vel á,
og svo héldu þau bæði
af stað á bláu hjólunum
sínum.
Þegar þau höfðu hjói
að spottakorn, þurftu pau
að fara yfir gotu.
„Mamma Scgir, að ég
megi ekki hjela ein ynr
götuna“ sagð. Bogga.
„Eg má það ekki heid-
ur“, sagði Stebbi, „en
þama stendur lögreglu-
þjónn. Hann hjalpar okk
ur að komast yfir“.
Stebbi dró upp vasa-
klútinn sinn og veiíaði
lögregluþ;'ninum, sem
strax kom til þeirra.
„Ætlið þið niður á leik-
völlinn?“, spurði hann.
Stebbi og Bogga kink-
uðu kolli.
Þá stöðvaði hann alla
umferðina og Bogga og
Stebbi óku yfir götuna.
Á leikvellinum var mik"
ið um að vera, og Bogga
fór strax að baka kökui
úr sandinum.
„Komið og kaupið, kom
ið og kaupið —. 3 kökur
fyrir 5 aura“, hrópaði
Stebbi hástöfum.
Þá fóru allir hinir
krakkarnir að leita að
smásteinum, sem þeir
gætu notað fyrir 5 aura
og keypt kökur fyrir. Það
var ekki fyrr enn Bogga
hafði selt feiknin öll aí
kökum, að Stebbi lokaði
búðinni og þau fóru heim.
„Lögregluþjónninn er
farinn“, sagði Stebbi,
þegar þau komu að gatna
mótunum og þurftu að
komast yfir.
„Nei, hann er þarna“.
Bogga benti og þar stóð
hann fyrir utan mjólkur-
búðina og gægðist niður í
ristina, sem var í gang-
stéttinni uppi yfir kjall-
araglugga.
„Að hverju skyldi hann
vera að gá? Við skulum
koma og sjá“, sagði
Stebbi.
Þau flýttu sér til hans.
„Hafið þér misst eitthvað
þarna niður?“ spurði
Bogga.
„Nei, væna mín“, svar-
aði lögregluþjónninn, „en
það hefur lítill hvolpur
dottið þarna niður, og ef
þið hlustið vel, getið þið
heyrt, að hann er að
væla“.
„Hafið þið týnt, ein-
hverju“, spurði bakannn,
sem nú kom út úr búð-
inni.
„Nei, en lítill hvolpur
hefur dottið hérna niður“.
„Nú skal ég hjálpa ykk
ur“, sagði hann og þau
toguðu öll, en ekki losn-
aði ristin.
„Hafið þið týnt ein-
hverju?“, spurði götusóp-
arinn, sem var að sópa
gangstéttina.
„Nei, nei, en lítill hvolp
ur heíur dottið hérna
niður“.
„Nú skal ég hjálpa ykk
ur“, sagði hann og þau
toguðu öll, en ekki losn-
aði ristin.
„Hafið þið týnt ein-
hverju?“, spurði sótarinn,
sem átti þarna leið um.
„Nei, en lítill hvolpur
hefur dottið hérna niður“.
„Nú skal ég hjálpa ykk
ur sagði sótarinn, og hann
skrúfaði lausan naglann,
sem hélt ristinni, og þá
losnaði ristin.
Bakarinn stökk niður í
holuna, en har.n hafði
borðað svo margar boll-
ur, að maginn á honum
var orðinn eins og voða,
voða stór bolla, svo hann
varð fastur í gatinu.
Lögregluþjónninn tog-
aði í bakarann, sótarinn
togaði í lögregluþjónirm,
götusóparinn togaði í sót-
arann, Stebbi togaði í
götusóparann og Bogga
togaði í Stebba, en ekki
losnaði bakarinn.
Þá kom stór kranabill
eftir götunni. „Hafið þið
týnt einhverju?, spurði
bílstjórinn.
„Nei, nei,“ sagði lög-
regluþjónninn „það hefur
bara lítill hv.........ég
meina stór bakari dottið
hérna niður“.
„Eg skal hífa hann
upp“, sagði bílstjórinn og
svo hífði hann bakarann
upp með stóra krananum.
„Nú er nóg komið af
óhöppum“, sagði lögreglu
þjónninn, „drengurinn
verður að fara niður“.
Hann tók varlega í hönd-
ina á Stebba og lét hann
siga hægt niður í gryfj-
una. „Stígðu ekki ofan á
hvolpinn", bætti hann
við.
„Já, en þetta er hvolp-
urinn úr götunni hjá
mér“, kallaði Bogga, þeg-
ar þeir komu upp.
Hvolpurinn hringaði sig
niður í körfuna á hjólinu
hennar Boggu, og hún lof
aði að skila honum heim.
Svo hjóluðu Bogga og
Stebbi af stað og hringdu
í sífellu bjöllunum á
hjólunum sínum —, ding,
ding — ding — dang —.
Endir.
ÆSIR og ÁSATRÚ
33. Þrymur spurði
fretta úr Ásf arði og Loki
sagði illar fréttir þaðan:
Þór hefði misst hamar
sinn. Þrymur kembdi
hestum sínum og glotti
við. „Hamarinn", sagði
hann, „hef ég faiið átta
dagleiðir undir yfirborði
jarðar, og ekki skuluð þið
fá hann aftur, nema þið
færið mér Freyju sjálfa
sem brúði“.
34. Loki flaug aftur til
Ásgarðs og flutti þessi
skilaboð. Þeir Þór urðu
nú enn að halda á fund
Freyju.
„Settu á þig brúðar-
ilæðuna, þvi að nú höld-
um við til Jötunheima1*,
sagði Þór.
Freyja þrútnaði svo af
reiði, að hálsmen hennar
brast í sundur. „Það
skalt þú vita, Þór. að
aldrei mun ég jötni gift*
ast“, sagði hún.