Morgunblaðið - 21.12.1960, Blaðsíða 2

2
m o r (; 11 y fí r4 ð i ð
Miðvik’udagur 21. des. 1960
— íslenzk fram-
leibsla
Framh. af bls. 1
fis'ksins allar tegundir at frystum
matvælum, ket, kjuklinga, græn-
meti og ávexti. Það er von að^
kaupmennirnir vilji heldur
kaupa hjá fyrirtækjum þar S2m
þeir geta pantað allt í einu.
Það sem við högnumst aðal-
lega á er vörugæðin. Þeu sem ]
kynna sér málið komast að því
að okkar fiskur er betri. Stóra
fyrirtækið Birds Eye var t.d. ný-
lega að kaupa 3000 tonn af þorski
frá Kanada. Þessi kaup eru e. t.
v. gerð til að reyna að þvinga
verðið niður, en kanadíski fisk-
urinn er ekki eins góð vara og
okkar fiskur.
Hitt hefur orðið okkur hætcu-
legra og erfiðara, að Ross fisk-
veiðihringurinn er fannn að gera
út verksmiðjutogara hin svo-
I nefndu Fairtry skip. Á þeim er
íulllz úminn dianúuí
Það má œtíð
treusta
Royal
i
Tveir Vestfirðingar hittast í Gravesend, Einar Sturluson frá
Hníi'sdai og Hjalti Einarsson verksmiðjustjóri frá Bolungarvík.
fiskurinn frystur alveg nýr upp
úr sjónum. Fairtry fiskurinn er
fullkomlega samkeppmsfær við
íslenzka fiskinn að gæðum og
hefði getað valdið okkur stór-
felldum örðugleikum, ef magn-
ið hefði ekki aðeins verið svo
lítið, að hann hefur venð litt
fáanlegur.
19 sendiferðabiiar
Þá skýrði Md. Edge okkur frá
því, að íslenzka sölufyrirtækið
annaðist nú sjálft dreifingu á
frysta fiskinum, bæði hráum og
soðnum á Lundúnasvæðinu og
færu viðskiptin nú ört vaxandi.
Kvaðst hann bjartsýnn á fram-
tíðina. Fyrirtækið á 19 sendi-
ferðabíla, en gert er ráð fyrir að
hver þeirra um sig annist dreif-
ingu til 200 búða, enda mun ís-
lenzkur fiskur nú vera seldur til
nálægt því 4000 búða á Lundúna
svæðinu, en það er hringlaga
svæði sem er um 80 km í þver-
máli og búa á því kringum 10
milljónir manna. Sala fyrirtækis
ins í septembermánuði á tilreidd
um mat nam 16 þúsund sterlings-
pundum en það var um 50 tQAn.
Eg býst ekki við neinni byltingu
í söluaukningu sagði mr. Edge,
en þykist sjá fram á að salan
muni halda jafnt og *þétt áfram
að aukast.
JÓLABAKSTURINN
verður leikur einn
Pillsburys BEST
fœsf í matvöruverzlunum um land allt
Af skýrslu mr. Edge máttl
greina það, að fyrirtækið væri
reiðubúið að selja stóru fisk-
hringunum fisk. Til dæmis var
Ross-hringnum fyrir nokkru seldl
ur fiskur og í undirbúningi mun
vera að selja fisk til Macfisheri-
es, sem hringurinn Associated
Fisheries stendur að. Viðskiptin
við þessa hringa getur verið hag-
kvæm og nauðsynleg, þar sem
þeir ráða yfir svo gífurlega mikl-
um hluta markaðarins. Þeim var
í fyrstu illa við að íslendingar
kæmu sér upp eigin fiskverk-
smiðju í Englandi, en það jafnar
sig og mun verksmiðjan stuðla
að því að gera Sölumiðstöðina
sjálfstæðari og miklu sterkari í
öllum samningum.
Edge fór nú að tala við frysti-
húsámennina íslenzku um vöruna
og gæði hennar. Hann kvartaði
yfir því, að honum fyndist ýsu-
flökin stundum vera of lítil. Þá
kom kolinn og til tals, en hann
er mjög vinsæll í Bretlandi. Gall-
inn á honum er aðeins sá, að
verðið í Englandi er ekki nógu
hátt miðað við flökunarkostnað
heima á íslandi. En kolann þarf
samt að útvega, þótt það væri
ekki til annars en að hafa hann
við hliðina á öðrum fiski. Hann
myndi auka söluna á öðrum fiski.
Einnig ræddum við um þær marg
víslegu aðferðir sem brezku fisk-
félögin hefðu til að berjast hvert
við annað á markaðnum. Þau
undirbyðu hvert annað og væru
oft miklar verðsveiflur, enda
ekki alltaf um gæðafisk að ræða
hjá þeim. Til dæmis var þess
getið, að stóri fiskhringurinn
Mudds hefði stundum þá aðferð,
að selja fiskpakka í dúsínatali,
en léti þess getið um leið, að
Mudds-tylftin væri kannske 16
eða 18 pakkar. Þá er sú aðferð
algeng að fylla kæliskápana hjá
fiskkaupmanninum svo hanh geti
ekki bætt við sig öðrum fiski.
Þegar það er gert fær kaupmað-
urinn vitanlega greiðslufrest á
fiskinum.
Stanzað viff fiskbúff
Á eftir gekk Hjalti Einarsson
dálítið með okkur um bæinn.
Gravesend er bær með um 45
þúsund íbúum og líkur öðrum
enskum smábæjum. Verzlanir
virtust vera þar góðar og verð-
lag lægra en inni í London. Þar
var m.a. fiskbúð og voru Hjalti
og fiskkaupmaðurinn góðkunn-
ingjar. Stundum keypti Hjalti
hjá honum nýjan fisk og hafði
lengi reynt að fá kaupmanninn
til að fara að selja frystan fisk,
en gamla íhaldssemin stóð" á móti
því.
— Hann er nú samt að linast í
þessu, sagði Hjalti. Hann verður
að fylgjast með straumnum og
þá er ég viss um að hann tekur
fisk frá okkur. Kaupmaðurinn
sagði að sonur sinn hefði þá um
morguninn sem endranær farið
inn á Billingsgate í London og
keypt fisk á markaðnum. Er
nokkuð langt að sækja hann dag-
lega alla leið inn til London.
Gravesend er gamall sögustað-
ur. Hún stendur alveg við mynni
Tems-fljótsins. Hérna réðust
danskir víkingar á land, en þeir
réðu um tíma yfir sjálfri London.
Síðar varð staðurinn frægur fyr-
ir það, að þar bjó Indíánaprins-
essa, að nafni Pochahontas, sem
gifzt hafði enskum aðalsmanni.
Líf hennar minnir í sögnum á
Melkorku hina írsku kóngsdótt-
ur sem fluttist vestur í Dala-
sýslu. Hún var mjög gáfuð kona
og elskuð hér í sveit. Stór mynda
stytta af henni stendur rétt hjá
kirkju staðarins. Þangað kemur
mikill fjöldi amerískra ferða-
manna til að sjá styttu hennar.
Heimsókninni til Gravesend er
lokið og við snúum til baka full-
vissir þess, að gott starf hefur
verið unnið þar í verksmiðjunni.
Gallinn finnst okkur aðeins sá,
að þetta hafi nokkuð verið af
vanefnum gert, hagkvæmara
hefði verið að afla meira fjár til
framkvæmdanna og reisa allt
nýtt, fremur en að vera að lappa
þannig upp á gamalt hús.
— Þ.Tiu