Morgunblaðið - 04.01.1961, Blaðsíða 12

12
MORGUIVBLAÐIÐ
Miðvikudagur 4. janúar 1961
Hafsteinn Snorrason
verkstjóri — minning
I>ANN 10. nóvember s.l. lézt einn
|Kf þekktustu borgurum Vest-
tnannaeyja, Hafsteinn Snorrason
verkstjóri. Dauði hans kom öll-
um á óvart. Hann var glaður og
reifur að kvöldi hins 9. nóvem-
ber, með félögum sínum eins og
*vo oft áður. En morguninn eftir
fannst hann örendur í Vest-
mann'aey j ahöf n.
Við þetta sviplega fráfall setti
alla hljóða, því allir þekktu Haf-
•tein af góðu einu.
Jóhann Hafsteinn Snorrason,
en svo hét hann fullu nafni, var
fseddur á Hlíðarenda í Vest-
mannaeyjum 22. febrúar 1911,
sonur merkishjónanna Olafíu
Olafsdóttur og Snorra Tómasson
ar útgerðarmanns og skósmíða-
meistara, hjá þeim ólst hann upp
ásamt fimm systkinum, sem voru:
Agústa á Hlíðarenda, Júlíus
Sölvi sjómaður í Eyjum, Osk
skrifstofustúlka hjá Hraðfrysti-
stöð Vestmannaeyja, Tómas bak
ari í Reykjavík og Halldóra, sem
látin er fyrir nokkru.
Öll voru þau Hlíðarendasyst-
kin manndómsfólk, sem ekki
mátti vamm sitt vita.
Hafsteinn byrjaði snemma að
vinna heimili sínu, einkum við
fiskverkun og önnur útge'rðar-
störf.
Þegar síðari heimsstyrjöldin
brauzt út breyttist meðferð á
fiski í Vestmannaeyjum. Þá var
farið að flytja út ísvarinn fisk í
stórum mæli. Umsjón með þeim
útflutningi var Hafsteini falin og
hafði hann þar alla verkstjórn
á hendi. Var það mikið starf.
A þeim árum komu oft og fóru
á vertíðinni mörg skip á dag. Þau
voru að mestu fermd beint úr
fiskibátunum. Það kom fyrir að
út var skipað 600 tonnum á ein-
um og sama deginum. Þar stjórn-
aði Hafsteinn mörgum tugum
manna við verk, og allt leysti
hann það með miklum dugnaði
og verkhyggni. Þarna lögðu 50
til 60 bátar upp allan afla sinn
að kvöldi og er álitamál, hvort
þetta hefur ekki verið stærsti
vinnustaður á Islandi á þeirri
tíð.
A þessum árum eignaðist Haf-
steinn marga kunningja, bæði
skipverja á flutningaskipunum
og sjómenn á bátaflotanum og
dáðust þeir mjög að dugnaði
hans Og árvekni á þessu starfi,
og má segja að á þessum árum
hafi Hafsteinn orðið landsþekkt-
ur maður, enda voru í þeim stóra
hópi, sem saman hafði við hann
að sýsla ærið margir fleiri en
Vestmannaeyingar.
Við þennan starfa var Haf-
steinn, þar til þessi fisk-útflutn-
ingur lagðist niður að afloknu
stríðinu.
Þegar Vinnslustöð Vestmanna-
eyja var stofnuð, en það mun
hafa verið 1948, réðst Hafsteinn
þangað verkstjóri og varð yfir-
verkstjóri þar ári síðar. Þar lögðu
þá upp um 30 bátar og þar var
afli þeirra verkaður. Þetta var
erilsamt starf, en allt leysti Haf
steinn það af hendi með prýði.
Þarna unnu 200—250 manns,
bæði Vestmannaeyingar og að-
komumenn, óhætt að segja úr
öllum sýslum þessa lands, og all-
ir luku upp einum munni um,
að alltaf væri Hafsteinn sami
góði drengurinn. Hann - sást
aldrei skipta skapi, þótt eitthvað
á bjátaði, og allir vildu allt fyrir
hann gera.
Hafsteinn var skjótráður og úr
ræðagóður, enda kom það sér
vel við jafn-umfangsmikið starf
og hann hafði með höndum, og
fullyrða má, að allir, sem unnu
undir stjórn hans, hafi borið hlýj
an hug til hans.
A yngri árum iðkaði Hafsteinn
mikið íþróttir. Hann var virkur
þátttakandi í ifþróttafélaginu
Þór. Knattspyrnumaður var hann
ágætur og spretthlaupari svo að
af bar, enda hreppti hann að
minnsta kosti einu sinni Is-
meistaratiltil í þeirri grein. Hann
var einnig virkur í öllu skemmt
analífi Eyjanna og hrókur alls
fagnaðar. Allir vildu með hon-
um vera og alls staðar var hann
velkominn. Það var létt yfir
öllu og öllum, þar sem Hafsteinn
var.
Arið 1952 giftist Hafsteinn Asu
Björnsdóttur frá Siglufirði.
Keyptu þau húsið Víðidal og
bjuggu þar unz Asa lézt eftir
fjögurra ára sambúð þeirra. Það
var Hafsteini þungt áfall.
Eftir þetta flutti Hafsteinn,
ásamt syni sínum, Snorra, á sitt
gamla æskuheimili að Hlíðar-
enda, en þar hafa systkinin þrjú,
Agústa Júlíus og Osk jafnan
búið búi sínu síðan foreldrar
þeirra féllu frá.
Nú er þessi prúði maður horf-
inn frá okkur sjónum, og við
þökkum honum fyrir hinar góðu
samverustundir.
Jarðarför hans fór fram hinn
19. nóvember, og er það einhver
hin fjölmennasta útför, sem
gerð hefur verið í Vestmannaeyj
um.
J. S.
Guðrún Árnadóttir
Kveðja
F. 22. sept. 1883. D. 24. des. 1960.
Með fórnandi kærleik og
frjórri lund,
i fangrými unaðsstunda.
Þú gafst okkur amma gull
í mund
og grózku við lífið bundna.
Þess minnumst við öll með
ástarþökk
og yl þinna kærleiks munda.
Þú varzt okkur ljós á lífsins
braut
og lýstir upp sál og sinni.
Og ætíð er lífið leggur þraut,
það lifa skal fast í minni:
Að þú vildir leiða’ og lýsa upp,
með „lampann“ í hendi þinni.
því ertu nú kvödd með klökkva’
á brá
og kærleikans örmum falin.
Þú áttir svo djúpa dýrðarþrá
og dulúð um jarðardalinn.
— Því gengur þú heil og hug-
rökk inn
í himneska friðarsalinn.
Frá barnabörnum
Tapað
Sl. mánudag tapaðist rósar-
löguð silfurnaela. Finnandi
vinsamlega hringi í síma
13112.
— Svolitið
Framh. af bls. 8
anna og út á gólfið svifu dans
kennararnir, Heiðar og Guð-
björg. Krakkarnir fylgdust vel
með dansleikni lærimeistar-
anna og sumir áhorfendanna
hreyfðu jafnvel fæturnar í
takt við hljómfallið. Þessu
nær söndu sex fimustu nem-
endurnir ýmsa dansa.
★
Nú var skemmtunin að ná
hámarki. Litlu krakkarnir
höfðu einhverja hugmynd um
að jólasveinninn væri að
sveima fyrir utan. Kliður fór
um salinn, og börnin biðu og
mændu til dyra. Allt í einu
stökk lítill jólasveinastrákur
inn í salinn, þaut upp að hljóð-
nemanum og tók að kyrja við
raust. En Adam var ekki lengi
í Paradís, jólasveinastrákur-
inn fór út af laginu hvað eftir
annað og að lokum kom pabb-
inn og tók við. Börnin skríktu
og hlógu, þetta var nú
skemmtilegur jólasveinastrák
ur.
★
Þegar við yfirgáfum salinn,
voru börnin að dansa í kring-
um jólatréð og syngja jóla-
sálma og vísur. Jólasveinninn
gekk með þeim um gólf og var
forsöngvari. Þetta var góður
jólasveinn. Og við dýrnar
stóðu nokkrar stórar stúlkur
með hrúgu af sælgætispokum
fyrir framan sig. — Hg
JÓN SKAFTASON
hæstaréttarlögmaður
JÓN GRÉTAR SIGURÐSSON
lögfræðingur
Málflutningsskrifstofa
Laugavegi 105, II. hæð.
Sími 11380.
Stórhuga
vegamótamenn
Á 12 ÞINGI SÍBS, sem haldið
var á Vífilsstöðum í júlímánuði
síðastliðnum var samþykkt sú
breyting á lögum sambandsins,
að fólki með aðra brjóstsjúk-
dóma en berkla skulli heimil inn
ganga í berklavarnarfélögin og
dvöl á vinnuheimilum SÍBS.
Verði vinnuheimilin ekki fuill-
nýtt á þennan hátt, var stjórn
SÍBS hemilað að taka á þau ör-
yrkja af völdum annarra sjúk-
dóma, þannig að þau séu alltaf
fullnýtt.
Um tvennt er þessi samþykkt
merkileg. í fyrsta lagi er hún
bending um það, að svo hafi á-
unnizt í baráttunni við berkla-
veikina, að ekki er lengur þörf
fyrir öll vistrúm á vinnuheimil-
unum fyrir berklaöryrkja. Enda
hefur svo verið um skeið, að ör-
yrkjar af völdum annarra sjúk-
dóma en berkla hafa verið veru-
legur hluti vistmanna á Reykja-
lundi og þeirra, sem vinna á
Múlalundi, hinni myndarlegu
vinnustofnun.
í öðru lagi er hún merkileg
fyrir það, að hún sýnir að for-
ystumenn SÍBS ætla ekki að
leggja árar í bát þegar málefn-
um berklaöryrkja er komið í
það horf, sem bezt verður á kos-
ið, heldur leggja ótrauðir inn á
nýjar léiðir og eru enda byrjað-
ir á því.
Davíð skáld Stefánsson segir í
kvæðinu um veginn:
Er starfinu var lokið og leyst
hin mikla þraut,
fannst lýðum öllum sjálfsagt, að
þarna væri braut.
En víða eru í byggðunum björg
og keldur enn,
sem bíða ykkar, stórhuga
vegabótamenn.
Forystumönnum SÍBS er það
vel ljóst, að víða eru enn björg
og keldur á vegum íslenzkra ör-
yrkja og eru þegar lagðir til orr-
ustu við þá örðugleika, sem þar
er að etja. Takmarkið er að
koma upp öryrkjavinnustofum
sem víðast á landinu. Ég held,
að engum sé betur treystandi til
að leysa vandamáil íslenzkra ör-
yrkja almennt, en forystumönn-
um SÍBS. Þeir hafa víðtæka
reynslu á rekstri vinnuheimila.
Þeir hafa reynzt svo stórhuga og
frábærir vegabótamenn á veg-
um berklaöryrkja, að ótrúlegt
er. Svo munu þeir og reynast
öðrum öryrkjum.
Þjóðin hefur lagt SÍBS til
mikið fé. Löggjafinn og almenn-
ingur í landinu hefur frá upp-
■hafi sýnt SÍBS mikla vinsemd,
mikið örlæti og mikið traust. En
svo hafa þá forystumenn þess
ekki brugðizt því trausti, sem
þeim hefur verið sýnt, um það
sýna verkin merkin.
Nú þegar SÍBS er lagt inn á
nýjar leiðir ti'l áframhaldandi
og aukins stuðnings við íslenzka
öryrkja, er því mikil þörf á á-
framhaídandi stuðningmanna.
Tugir öryrkja eru nú á biðlista
hjá sambandinu.
Góðir íslendingar, nú er að
hefjast nýtt happdrættisár hjá
SÍBS. Hugleiðið það, að geti
sambandið selt alla sína happ-
Skrifstofustúlka
óskast til almennra skrifstofustarfa. Eiginhandar-
umsókn er greini aldur, menntun og fyrri störf, send
ist afgreiðslu blaðsins fyrir n.k. föstudagskvöld
merkt: „Framtíð — 1399“.
drættismiða, er fjárhagsflegum
rekstri þess borgið. Þá er tryggð
ur áframhaldandi og aukinn
stuðningur við íslenzka öryrkja.
Hagnaðarvonin í vöruhapp-
drætti SÍBS er ekki minni en í
öðrum happdrættum, að ekki sé
meira sagt,markmið þess frá-
bært. Ég vona, því að þeir, sem
mögulega geta, kaupi miða í
því annað hvort einir eða í fé-
lagi við aðra og stuðli svo að
framgangi góðra málefna um
leið og þeir skapa sjálfum sér
verulega hagnaðarvon.
Ekki get ég skilið svo við
þessar línur að ég færi ekki Ak-
urnesíngum og sveitafólkinu ut-
an Skarðsheiðar þakkir Berkla-
varnar á Akranesi fyrir frábær-
an stuðning allt fá þvi að SÍBS
hóf göngu sína. Berklavöm á
Akranesi hefur leitað til þess-
ara aðila hvern berklavarnar-
dag. Útkoman hefur ávallt orðið
sú að þeir hafa staðið í fremsta
flokki stuðningsmanna SÍBS. Ég
veit að svo muni og verða fram-
vegis.
Glegilegt nýjár.
Akranesi á annan dag jóla 1960.
Guðm. E. Guðjónsson.
— Meðterð aflans
Framh af bls. 6.
Síldin skemmd er hún berst
á land
— Það hefur verið talað um
það að undanförnu, að síldin
sem veiðzt hefur við Suðvestur-
land hafi skemmzt. Hvað er
hæft í því?
— Það er sama vandamálið.
Hér við Faxaflóa hafa í haust,
í október og nóvember, verið
fryst um 3500 tonn af síld.
— Af því eru 250 tonn tal-
in óhæf til manneldis og vafa-
samt að sumt af hinu seljist
fyrir fullt verð vegna skemmda.
Aðalorsökin til þessa ástands
mun vera sú, að sjórinn í fló-
anum hefur verið óvanalega
heitur, eða um 9 stig á Celsíus
og bátarnir hafa stundum haft
lítinn ís og í öðrum tilfellum
engan ís. Berum þetta saman við
Norðmenn, — þeir ísa síldina
nær undantekningarlaust mjög
vel.
Ég nefndi aðeins hvað mikið
af síldinni hefði verið fryst En
þar að auki verður að geta þess,
að mjög mikið magn af þeirri
síld sem veiðzt hefur, varð að
fara í bræðslu. Það er sjálfs-
melting í síldinni, vegna þess að
hún er ekki kæld.
Síldin verði einnig ísuð
Nú er mikill og ágætur mark-
aður fyrir íslenzka síld, ef hún
er meðhöndluð rétt og menn
láta hana ekki eyðileggjast á
þeim fáu klst. sem tekur að
flytja hana á land. Þetta er á-
gætis matur, eftirsótt vara, bara
ef göslinu væri útrýmt og það
bannfært í meðferð fisksins.
Það þarf að stefna að því að öll
íslenzk síld verði flutt út sem
mannamatur en ekki sem lýsi og
mjel í minka og húsdýr. Fyrsta
skrefið í þá átt er að taka upp
að ísverja hana. En til skamms
tíma hefur ekki einu sinni verið
ísframleiðsla í einni aðalver-
stöðinni á Suðurnesjum, Kefla-
vík. Það hlýtur jafnvel að koma
að því að Norðurlandssíldin
verði ísuð, jafn dýrmætt hráefni
og hún er. Þar er það algengt,
þegar heitt er í veðri, að skipin
koma að landi með síld sem ekki
er söltunarhæf.
TÆKIFÆRISKAUP
Næstu þrjá daga seljum vér allskonar lítið gallaðan fatnað
& mjög hagkvæmu verði. — Notið tækifærið og komið á
Laugaveg 178 III hæð.
BURKNI
Laugavegi 178. Sími 10860.