Morgunblaðið - 06.01.1961, Blaðsíða 20

Morgunblaðið - 06.01.1961, Blaðsíða 20
MORCUKBLAÐIÐ Föstudagur 6. janúar 1961 VOU MUST ^ BE NEW TO THIS COUNTR'* BECAUSE NOBOPy GO J THROUGH HERE WITHOUT FIRST STOPPING AT TRAPING POST/ FS HUNT McCLUNE DON'T LIKE STRANGERS IN HIS TERRITORY. WHY? MR. TRAIL / |>ví, en átti samt ein þrjátíu þúsund eftir. Það var vitanlega enginn auður, en blásnauð var ég ekki. ' — Það breytir engu, sagði Johnny. — Eg óska einskis af dóttur yðar nema ástar hennar. Mamma tók aðra aðferð. — En, hr. Howard, hvernig líf verð ur þetta hjá ykkur? Á hún að elta yður á hvern kappieik, eða ætlið þér að elta hana á leik- ferðalögunum? Eg tók fram í og sagði, að þetta myndi koma af sjálfu sér, eftir kringumstæðum. Hvort okkar, sem ekki væri í vinnu, þá stundina myndi fylgja hinu. Loks bað mamma Johnny að fara niður, meðan hún talaði við mig eina. — Jæja, nóg er hann laglegur, sagði hún með nokkurri tregðu. — En, Diana mín, þú getur aldrei orðið ham ingjusöm með svona manni. Hann er svo almúgalegur. Og þér liggur svo mikið á, að þú getur ekki beðið þangað til þú nærð þér í almennilegan mann. — Hafðu engar áhyggjur af því, mammaj Það er alft í lagi tneð hann. I Eg var svo með Johnny einn vikutíma heima hjá mömmu í Easton. Nógu tók hann sig vel út, en var ósköp letilegur. Einu sinni bað hún hann að slá gras blettinn. — í>ví miður, kisa mín, það get ég ekki. Þá mundi ég ireyna á vitlausa vöðva. [ Mamma stikaði út. Hún móðg aðist af því hve dælt hann gerði sér við hana. Svo kom hún inn aftur og fann þá, að hann lá í þvers yfir legubekkinn, í hvítri skyrtu, hvítum flúnelsbuxum og sneð inniskó. Sjálfur hafði hann komið með jazzplötur með sér og nú glumdi ein þeirra úr grammófóninum hennar. Johnhy var brosandi niðursokkinn í ein hverja skrítlubók, og nokkrar aðrar lágu út um aillt gólf. Mamma horfði á þetta og dró mig síðan afsíðis. ^ — Diana, sagði hún hvasst, — ég vil, að þú losir mig við þrennt: þessar skrítluskruddur, unga manninn og hávaðann, sem hann gerir. Svo leit hún á mig. — Eg held kisa mín, að þú gætir átt einhverra betri kosta völ. Eg gerðist frú John Howard í biskupakirkjunni í Park Avenue, 17. janúar 1947. Presturinn, séra Spears, hafði spurt okkur vand lega spjörunum úr, áður en hann samþykkti að framkvæma vígsl una. Hversu mjög var mér al- vara? Ætlaði ég að stofna heim ili og eignast. börn? Eg sagði hon um, að okkur Bram hefði langað til að eignast börn, en ekki tek izt. Þetta hjónaband, sagði ég, jrrði til frambúðar. Mamma grátbað mig að giftast ekki Johnny. — Hann hæfir þér alls ékki, sagði hún, aftur og aftur. — Hann tilheyrir alls eikki þínum heimi. Hafðu hann sem elskhuga, ef nauðsyn krefur, en í guðs bænum, gifztu honum ekki. En ég vildi ekki hlusta á hana. Athöfnin var mjög hátíðleg. Leonard bróðir minn, sem nú var fluttur frá París til New York, var svaramaður minn. Nú, þegar Robin var horfinn fórum við Leonard að kynnast dálítið raunverulega, en undanfarin ár höfðum við eiginlega ekki þekkzt Leonard leizt heldur ekki á Johnny, en samt sem áður hafði hann lagt fast að séra Spears að framkvæma athöfnina, en klerk ur vildi annars helzt alls ekki gefa fráskildar persónur saman í hjónaband. Gestirnir voru frú Gole Porter, frú Cass Canfield, guðmóðir mín, Yvonne, kona Leonards og sVo margir vinir mömmu. Enginn var þarna a‘f vinum Johnnys, hvorki foreldr ar hans né aðrir. Hann átti nú engan aur fyrir fötum, svo að ég keypti handa honum svarttein- ótt föt og röndótt hálsbindi. Handa sjálfri mér keypti ég glannalegan hatt og mamma gaf COSPER. — Hlauptu heim á undan mér og segðu mömmu, að ég komi heim eftir klukkutíma! mér kjól. — Þetta er góður kjóll að gifta' sig í, sagði hún. Eg var afskaplega hátíðleg og siðsöm þegar ég gekk eftir kirkjugólfinu og inn í litlu kap- elluna. Dýrlingar og píslarvott ar horfðu á okkur ofan af veggj unum, og ég kraup niður og sagði sömu orðin og ég hafði sagt einu sinni áður. Eg minntist fyrra skiptisins með Bram. Ef þessi orð komu þá frá hjartanu, — og það gerðu þau, — en gerðu þau það nú? Eg hafði svarað séra Spears af fullri hreinskilni. En svo læddist að mér einhver til- finning óraunveruleika, eftir því sem leið á athöfnina. Loforðin mín hljómuðu falskt í eyrum mér, þótt ekki vissi ég hvers- vegna. — Þetta hef ég sagt áður, hugsaði ég undrandi, — og hvers vegna er ég nú að endurtaka það sama? Mamma stóð þarna rétt eins og heilög Jóhanna á bálinu. Við fyrri hjónavígsluna mína hafði hún grátið. Þá hafði hún verið móðirin. En nú var eins og hún segði: — Gott og vel, Diana vill þetta og hvað get ég þá annað gert en gefa það eftir, hversu leitt sem mér þykir það. Eg komst gegn um gestaboðið heima hjá Leonard í léttri kampa vínsvímu. Svo vorum við Johnny brúðkaupsnóttina í hótelher- bergjunum þar sem við vorum búin að búa eins og hjón, mán uðum sa-man. Þegar ég var að taka af mér hattinn og eyrna- lokkanna, gat ég séð Johnny, þar sem hann var að afklæða sig. Hann starði beint fram fyrir sig. Líður honum eins og mér? hugs aði ég með sjálfri mér. Og hvern ig líður mér eiginlega sjálfri? breytzt svona skyndilega? Hvernig get ég nokkurntíma treyst minni eigin dómgreind, ef það sem mig hefur lang- að í verður einskis virði um leið og ég öðiast það? í nótt sem leið vorum við elskendur. Hvernig gátu loforð in, sem ég hafði gefið í dag, gef ið mér þessa tiifinningu inn- vortis, sem ekki einu sinni kampavín gat eytt? Það var rétt hjá mömmu. Hann var utan- garna við gestamóttökuna, og ég var það í hans heimi. Eg minntist atviks frá E1 Paso. Johnny hafði kynnt mig vini sínum, hr. Richard Short. Eg vissi ekkert um glæpaferil Shorts. Þeir tveir komu auga á demantsarmband, sem ég var með. Það var gjöf til mömmu frá Harry Tweed, og hún hafði aft ur gefið mér það. — Við gætum fengið aura fyrir það, hafði Johnny sagt. — Hvers vegna læt urðu okkur ekki hafa það? Við gætum týnt því með lagi, skipt tryggingarupphæðinni milli okk ar og gefið þér það svo aftur. Eg hafði orðið vond, svo að þeir létu málið niður falla. Já, það var rétt hjá mömmu. ég átti ekki heima hjá honum — ekki sem eiginkona hans. Eg sneri mér aflt í einu við og sagði við Johnny: — Guð minn góður . . . þú ert skríls- legur . . . Hann horfði á mig sviplaust. — Það vissirðu áður en þú gift ist mér. Og nú, þegar þú ert orð in frú Howard, færðu að sanna það ennþá betur. — Vafaiaust, sagði ég. — En það getur komið til mála, að þú verðir kallaður hr. Barrymore. Hefur þér aldrei dottið það í hug? — Það er lítil hætta á, að ég verði kal'laður það, svaraði hann kuildalega. — Til þess er ég of vel þekktur í tennisheiminum. — Já, og eins er ég of vel þekkt í leikaraheiminum til þess að verða nokkurntíma kölluð Howard, sagði ég. Hann gekk til mín. — Æ, vertu ekki að þessu, krakki, sagði hann hörkulega. Og svo kyssti hann mig fast. Mig langaði að berja hann. Hann reif í handlegginn á mér og kyssti mig aftur, og ég streittist ekki í móti. Þetta var ekki ást. Það var girnd. Við vorum nokkurn hluta fyrsta mánaðarins í St. August- ine, Florida. Eg komst að því, að maðurinn minn hafði samið um eins mánaðar ókeypis uppi- hald í gistihúsi einu, með því að segja forstjóranum, að hann gæti auglýst, að Diana Barry- more dveldist þar á brúðkaups- för sinni. Og þegar við fórum í matsöluhús eða buðum vinum Johnnys í næturklúbba, var það ég, sem sá um reikninginn, því að aldrei átti hann aura. Eftir dvölina þama fékk hann atvinnu sem tenniskennari í róðraklúbbnum í Louisville. Johnny langaði í Chryslerbíl, svo að ég keypti einn, og síðan ókum við til Kentucky. Við vor um vistuð í íbúð tenniskennar- ans — það var tveggja herbergja skúr, örskammt frá tennisvöll- unum. Eg reyndi að laga þar dá lítið til og gera íbúðina vistlega; keypti lampa, veggteppi og plötu spilara, og svo bjó ég um rúm in og bjó til matinn. Johnny gerði ekki handarvik. Þegar hann var ekki í tennis, dimdaði hann við ekki neitt eða las skrítlubækur. Eg tók svo til eftir hann — því að ekki mátti hann nota skakka vöðva! Eg skal reyna að verða honum góð kona, sagði ég við sjálfa mig. — Gera allar skyldur mínar við eiginmanninn. Mig langaði að hitta fólkið hans, en það aftók Johnny. — Það tilheyrir ekki þínum heími, sagði hann. — Þú ert hégómaleg skepna, sagði ég. — Viltu ekki láta mig hitta foreldra þína! Hann rafc upp kuldahlátur. — Þú, sem ert úr Höfðingjaskránni, myndir detta niður dauð ef þú sæir þau. Og við rifumst. Vitanlega var ég úti í sólskininu allan daginn — synti, lék tennis og fór á hest bafc, og fann mig vera heilbrigða, en að ég væri hamingjusöm var efcki nema á ytra borðinu. Þá sneri ég mér að áfenginu, til þess að láta huggast. Og þá var ég í skapi til að ögra honum: — Þessi benzínstöðvarhöfðingi, hann pabbi þinn! Einu sinni sló hann mig beint á munninn með flötum lófa, svo að blæddi úr vörinni og ég öskraði. Þá fór Johnny frá mér og var í burtu í heila viku. Mér var sagt, að hann hefði sézt í einhverju skúxa hóteli með stelpu með sér. Aldr ei vissi ég, hvort það var satt, X — Þér hljótið að vera ókunn- ^jugur hér um slóðir Markús! — Hversvegna | hér um án viðkomu á verzlunar-1 það ekki að ókunnugir ferðist um — Vegna þess að enginn fer|staðnum! Hunt McClune líkar I ríki hans. en þegar hann kom aftur, sæ£ umst við. Eitt kvöldið vorum við að aka heim, og höfðum bæði verið að drekka. Allt í einu heyrðum við væi í sírenu fyrir aftan okkur. Við ófcum bráðlega upp að gang stéttinni, og tveir lögreglumenn hlupu út úr bílnum, sem hafði verið að elta okkur. Johnny gaf öðrum þeirra á hann, en með þeim árangri, að hinn lamdi byssuskefti ofan í höfuðið á hon- um. Eg þaut á árásarmanninn, en mér var bara fleygt inn í SHUtvarpiö Föstudagur 6. janúar 8.00 Morgunútvarp. — Bæn (Séra Jón Auðuns dómprófastur). — 8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón- leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón leikar. — 9.10 Veðurfregnir. — 9.20 Tónleikar. — 12.00 Hádegisútvarp. (12.25 Fréttir og tilkynningar). 13.15 Lesin dagskrá næstu viku. 13.25 ,,Við vinnuna“: Tónleikar. 15.00 Miðdegisútvarp: Fréttir. — 15.05 Tónleikar. — 16.00 Fréttir og til- kynningar — 16.05 Tðnleikar. 18.00 Barnatími í jólalokin. Helga og Hulda Valtýsdætur stjórna tím- anum. 18.25 Veðurfregnir. 19.00 Tilkynningar. 19.30 Fréttir. 20.00 Karlakórinn Geysir á Akureyri syngur. Söngstjóri: Árni Ingi- mundarson. 20.35 „Hver rífur svo langan fisk úr roði?“: Þrettándavaka tekin sam an af Stefáni Jónssyni og Jóni Sigurbjörnssyni. 21.40 Kvennakór Slysavarnafélagsins og einsöngvarar syngja óperettu lög. Söngstjóri: Herbert Hriber- schek. 22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.10 „Og stund líður“: Gamanþáttur með söngvum eftir rjóh og jójó. Leikendur: Kristín Anna Þórar- insdóttir og Ævar R. Kvaran. Hljómsveitarstjóri: Magnús Pét- ursson. 22.50 Danslög. 24.00 Dagskrárlok. Laugardagur 7. janúar 8.00 Morgunútvarp. — Bæn (Séra Jón Auðuns dómprófastur). — 8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón- leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón leikar. — 9.10 Veðurfre -ir. — 9.20 Tónleikar. — 12.00 Hádegisútvarp. (12.25 Fréttir og tilkynningar). 12.50 Óskalög sjúklinga. Bryndís Sig- urjónsdóttir stjórnar þættinum. 14.30 Laugardagslögin. (15.00 Fréttir). 15.20 Skákþáttur. Guðmundur Arn- laugsson flytur. 16.00 Fréttir og tilkynningar. 16.05 Bridgeþáttur. Stefán Guðjohnsen flytur. 16.30 Danskennsla. Heiðar Ástvaldsson danskennari. 17.00 Lög unga fólksins Kristrún Ey- mundsdóttir og Guðrún Svafars- dóttir stjórna þessum þætti.^ 18.00 Útvarpssaga barnanna: „Átta börn og amma þeirra í skógin- um“ eftir Önnu Cath. Vestly; II. lestur. Stefán Sigurðsson kenn- ' ari. 18.25 Veðurfregnir. 18.30 Tómstundaþáttur barna og ung- linga. Jón Pálsson flytur 19.00 Tilkynningar. 19.30 Fréttir. 20.00 „Gullastokkurinn", barnaballett eftir Debussy. La Suisse-Rom- ande hljómsveitin leikur, Ernest Ansermet stjórnar. 20.30 Leikrit: „Andbýlingarnir“ eftir Hostrup. Lárus Sigurbjörnsson þýddi meginmálið en Steingrím- ur Thorsteinsson ljóðin. Leikstj.j Lárus Pálsson. Leikendur: Ævar R. Kvaran, Steindór Hjörleifs- son, Brynjólfur Jóhannesson, Jón Sigurbjörnsson, Guðmundur Páls son, Jón Aðils, Valur Gíslason, Emilía Jónasdóttir, Kristín Anna Þórarinsdóttir, Kristbjörg Kjeld. Haraldur Björnsson, Róbert Arn- finnsson, Árni Tryggvason, Valdi mar Helgason og Gestur Pálsson 22.00 Fréttir og veðurfregnir. 22.10 Danslög. 24.00 Dagskrárlok. 12000 vinningar d dri 30 krónur miðinn

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.