Morgunblaðið - 10.03.1961, Qupperneq 20

20
MORGUIVBLAÐIÐ
Föstudagur 10. marz 1961
DÆTURNAR VITA BETUR !
SKÁLDSAGA EFTIR RENÉE SHANN
Margot brosti. — Mér þætti
gaman að vita, Janet mín, hversu
oft þú átt eftir að segja okkur
þetta, næstu árin.
Janet flýtti sér að svara: —
Ég ætla aldrei að segja ykkur
það oftar. Að minnsta kosti ekki
í sambandi við neinn nýjan, ef
það er það, sem þú átt við. Hann
heitir Nigel Derry og við ætlum
að gifta okkur bráðum.
Kétt sem snöggvast varð dauða
þögn í fallegu dagstofunni. En
Philip varð fljótari að átta sig
en Margot.
— Jæja, Poppa mín, þetta er
svei mér spennandi.
— Spennandi? át Margot eftir.
— Þetta er klára vitleysa!
Janet sneri sér að móður sinni
með furðusvip á andlitinu.
— Hvernig geturðu sagt það,
mamma? Það er svo indælt og
dásamlegt og mér hefði aldrei
dottið í hug, að ég gæti orðið
svona yndislega hamingjusöm.
Nigel bað mín í gærkvöldi, og
við viljum gifta okkur eins fljótt
og nokkur tök eru á.
Margot setti frá sér glasið með
skjálfandi hendi. Hún hafði vit-
að, að einhverntíma í framtíð-
inni myndi Janet segja eitthvað
þessu líkt við hana. En ekki fyrr
en einhverntíma. Langt frammi
í framtíðinni. Janet gat ekki bú-
izt við, að þau Philip mundu
samþykkja, að hún trúlofaði sig,
auk heldur giftist, svona strax.
— Og hver er svo Nigel, væna
mín? spurði Philip. — Og hvað
er hann?
— Hann er í utanríkisþjónust-
unni. Sem stendur er hann við
sendiráðið í París, en bráðlega
verður hann fluttur til Washing-
ton. Það er þessvegna, að við
viljum giftast strax svo að ég
geti farið með honum. Hann flýg
ur til London núna um helgina,
pabbi. Hann langar að hitta ykk-
ur mömmu og biðja ykkur form-
lega um hönd mína, svo að við
getum opinberað.
Margot svaraði hvasst: — Þú
ert alltof ung til þess að trúlof-
ast opinberlega eða giftast.
— Ég er átján ára.
— Já, átján, en hvaða aldur
er það? Þetta er hlægilegt. Ég
gef aldrei samþykki mitt til þess
arna.
Janet hvessti augun. — Það er
samþykki pabba, sem hann ætl-
ar að biðja um.
— Við eruwi nú tvö, foreldrar
þínir.
Janet sneri sér að móður sinni
og fann til sárra vonbrigða.
Svona datt henni ekki í hug, að
yrði snúizt við þessu. Hún hafði
vonazt eftir, að þessari fregn
yrði tekið með gleði, og svo
kæmu hamingjuóskirnar og loks
ráðagerðir fyrir framtíðina, allt
kvöldið.
— Þér getur ekki verið alvara,
mamma. Þú hefur ekki einu
sinni séð Nigel, en ég er viss um,
að þér lízt vel á hann undir eins
og þú sérð hann. Hann er æski-
legasti tengdasonur, sem hægt er
að husgsa sér, og hver móðir
yrði hrifin af að eignast hann
fyir tengdason.
— Já, en mig langar bara ekk-
ert í tengdason. Ekki ennþá, að
minnsta kosti. Og ég hef sagt
þér ástæðuna: Þú ert of ung.
— Finnst þér það lika, pabbi?
Philip hikaði með svarið. Þetta
fannst honum einmitt líka. Átján
ára stúlka var of ung til að gift-
ast — hættulega ung. Og þessi
óþekkti Nigel var fyrsti maður-
inn, sem Janet leit á. Og eins og
Margot var nýbúin að segja, þá
kæmu margir fleiri á eftir. Það
sjaldgæfa skeði, að hann var sam
mála konu sinni. Ekki mundi
hann, hvenær það hafði síðast
komið fyrir.
— Það er ekki auðvelt að
svara þessu, elskan. Það er svo
margt, sem verður að athuga.
Við skulum bíða með það, þang-
að til þessi ungi maður þinn
kemur hingað um helgina.
Janet svaraði með nokkurri
gremju: — Mamma er á móti
honum áður en hún sér hann.
En nú var Margot að taka sig
saman. Það væri heimskulegt að
vera manninum of augljóslega
mótfallin fyrirfram. Það gæti
beinlínis flýtt fyrir þessu, sem
hún óttaðist mest af öllu. Janet
var kenjótt og þver. Það væri
skynsamlegra að fara vel að
henni en illa.
— Hvað er hann gamall, Jan-
et? spurði hún.
— Tuttugu og sex. Alveg
mátulega gamall handa mér. Ert
þú ekki átta árum eldri en
mamma, pabbi?
— Það er nú lítið að fara eftir
því, sagði Margot þurrlega.
— Hvar er fjölskylda hans?
spurði Philip og lét sem hann
heyrði ekki þessa hnútu.
— Hann á föður og móður,
eina systur og einn bróður. Hann
ætlar að skrifa heim til sín um
okkur. Þau eiga heima í Surrey,
og hann langar til að fara þang-
að með mig á sunnudaginn. Og
svo bætti hún við, rétt eins og í
löngunarfullum tón: — Það sýn-
ist vera afskaplega samhent fjöl-
skylda. Þar fór hún eftir því, sem
Nigel hafði sagt henni að fjöl-
skyldu sinni. Af því var sýni-
Iegt, að þeim kæmi öllum mjög
vel saman, og treystu hvert öðru
og héldu saman, en umfram allt
þótti þeim öllum vænt hverju
um annað. Hús Nigels var ekki
sjálfu sér sundurþykkt .... hvað
sem um hennar mætti segja ....
Philip fékk sér aftur í glasið.
— Ertu búin að þekkja hann
lengi, elskan?
— Sex vikur. þrjá daga og ....
hún leit á klukkuna .... tuttugu
og eina klukkustund.
Faðir hennar brosti eins og
vonsvikinn miðaldra maður
brosir við æskunni.
— Já, er það þá svona?
— Já, það er dásamlegt, svar-
aði Janet blátt áfram.
Margot fann til öfundar og ó-
þolinmæði í senn. Hún rétti glas-
ið að manni sínum. — Ég held ég
held ég fái mér í glasið aftur. Þú
hefðir nú náttúrlega getað boðið
mér það. Mér veitir ekkert af
því. Og við dóttur sína sagði hún:
—• Hefurðu umgengizt þennan
unga mann mikið?
— Auðvitað. Við höfum verið
saman, hvenær sem við höfum
getað.
— Þú varst nú varla send til
Parísar til þess arna. Þekkir frú
Bayonne hann?
— Vitanlega. Ég hitti hann
elnmitt þar heima. Það var boð
þar eitt kvöldið, og ungfrú
Langland, sem er vinkona frú
Bayonne kom með hann þangað.
Philip sneri sér frá glasabakk
anum. — Ungfrú .... hvað?
— Langland. Cynthia Lang-
land.
— Hversvegna spyrðu að því,
Philip? spurði Margot.
— Ég þekkti einu sinni fólk
með því nafni. Endur fyrir
fyrir löngu. Þó enga Cynthiu.
Þetta var nú vísvitandi lygi, en
hann kærði sig ekki um spurn-
ingar frá Margot: ,,Fyrir hvað
löngu?“, „Hvernig leit hún út?“,
„Varstu skotinn í henni?“ og
fleira í þeim dúr.
— Cynthia er yndisleg, sagði
Janet, — og mig langar til að
þið hittið hana. Hún kemur bráð
lega til London. Við urðum
miklar vinkonur. Hún er miklu
eldri en ég, en hún hefur verið
mér afskaplega góð. •
Philip varð því feginn, að nú
var kallað til borðs. Hafði Cyn-
thia vitað, að Janet var dóttir
hans? Hann langaði að vita,
hvernig liðnu árin höfðu farið
með hana. Líklega vel, eftir lýs-
ingunni hjá Janet að dæma. Já,
heimurinn var lítill! Hann hafði
oft verið forvitinn að vita, hvern
ig það mundi orka á hann, ef
hann heyrði eitthvað af henni.
En var það heppilegt, að þau
hittust? Það var óvíst. Mikið
vatn var til sjávar runnið síðan
þau voru ung og ástfangin
hvort af öðru. Nú var hann
miðaldra og vonsvikinn. Og
hvernig var hún? Hún færi nú
að verða miðaldra líka, en var
hún vonsvikin? Ekki virtist hún
hafa gifzt. Nú jæja, þar hafði
hún að minnsta kosti verið hygg-
in. Ekki var hann neitt hlynntur
hjónabandinu. Og þó hafði hann
haft Janet upp úr því.
— Við skulum fara að borða,
sagðí Margot og stóð upp. Hún
leit á Janet. — Þú ættir að
minnsta kosti að taka þér það til
inntekta, að hann pabbi þinn
ætlar að borða heima. Það skeð-
ur ekki svo oft í seinni tíð.
Janet leið hálfilla. Hvernig
voru foreldrar hennar orðin?
Hún hafði verið svo mikið að
Skáldið og niamma litla
| 1) Hver á þessa?
2) Mamma!
3) Hún vigtar síg við og við — og
svo fáum við....
4) .... alltaf svo vondan mat næstu
dagana á eftir.
— Sumt af þessu er ólæsilegt,
en ég held ég skilji það!
— Hvað er það HHunt?,, . .
drenginn?
' ur nú: Ég hef drenginn — Hittið
Hvað er það?
Þegar Úlfur synti yfir sundið mig .
á heimleiðinni, hefur skriftin reglu ,
Er það um i máðst. En á vasaklútnum stend- Greni
Tvöþúsund
klettanöf
. Haf-ið .
lög-
.Greni! inn! . .
» 1 dollara!
— Þetta er orðsending frá
manninum, sem tók dreng-
. Hann vill tvö þúsund
heiman undanfarið, og frídagam
ir heima svo stuttir, að hún var
einhvernveginn komin úr öllu
sambandi við þau. Henni þótti
leitt, að þetta skyldi vera orðið
svona. Hún hafði allan daginn
verið að draga upp fyrir sér
mynd af heimkomunni, og þá
séð sjálfa sig vera að segja þeim
þessar dásamlegu fréttir, hafði
hugsað sér hrifningu þeirra yfir
því, að dóttir þeirra væri ást-
fangin og í þann veginn að ganga
í hamingjusamt hjónaband.
Hún stóð upp til að fylgja
móður sinni inn í borðstofuna,
en vonbrigðin yfir því, hvernig
þetta ætlaði allt að fara, fylltu
huga hennar. Hún spurði sjálfa
sig, hvort ósamkomulagið milli
foreldra hennar gæti valdið
þessum undirtektum móður
hennar. Bersýnilegt var það, að
trúlofun hennar og Nigels orkaði
ekki á þau eins og æskilegt hefði
verið. En hvort þeirra loit á hana
frá sínu sjónarmiði.
— Þið eruð hvorugt farin að
óska mér til hamingju, sagði
hún, ásakandi.
Philip leit til hennar, bros-
andi, en fann með sjálfum sér,
að nú var hann að bregðast
henni, einmitt þegar hún hafði
mesta þörfina fyrir samúð hans,
og óskaði sér þess heitast, að
þetta væri allt öðruvísi. Þetta
átti að vera gleðifundur, fyrsa
kvöldið hjá Janet heima hjá sér,
nú þegar skólagöngu hennar
væri lokið að fullu. Og hún orð-
in uppkomin og ástfangin og
óskaði þess heitast að foreldr-
arnir gætu tekið þátt í gleði
hennar. En fékk svo í staðinn
óvi&su og vonbrigði. Hann lang-
SHUtvarpiö
Föstudagur 10. marz.
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna“: Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir, veð-
usfr. og tilk. — 16.05 Tónleikar).
18,00 Börnin heimsækja framandi þjóð
ir: Guðmundur M. Þorláksson seg
ir frá sægörpum á steinaldarstigi.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20,00 Efst á þaugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
20.30 Einleikur á fiðlu: Björn Ölafsson
leikur sólósónötu í g-moll eftir
Bach.
20.55 „Skynjun tíma og rúms og lausn
lífsgátunnar“, fyrirlestur eftir
Martinus (Baldur Pálmason les).
21.10 Tónleikar: „Le Cid“, balletmúsík
eftir Massenet (Sinfóníuhljóm-
sveit Lundúna leikur; Kobert
Irving stj.).
21.30 Utvarpssagan: „Blítt lætur ver-
öldin“ eftir Guðmund G. Haga-
lín; IX. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (34).
22#20 Erindi: Sumardvalarheimili og
barnavernd. (Magnús Sigurðsson
skólastjóri).
22,45 A léttum strengjum: Frankie
Yankovic og hljómsveit hans
leika.
23.15 Dagskrárlok.
Laugardagur 11. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar
8.30 Fréttir — 8.35 Tónleikar —.
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleik-
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14.00 Lagður hornsteinn að hinni nýju
búnaðarbyggingu í Reykjavík.
14.30 Laugardagslögin — (15.00 Fréttir)
15.20 Skákþáttur (Baldur Möller).
16.00 Fréttir og veðurfregnir.
16.05 Bridgeþáttur (Hallur Símonars.)
16.30 Danskennsla (Heiðar Astvalds-
son danskennari).
17.00 Lög unga fólksins (Jakob Möller)
18.00 Utvarpssaga barnanna: „Skemmti
legur dagur“ eftir Evi Bögenæg
III. (Sigurður Gunnarsson kenn-
ari)
18.25 Veðurfregnir.
18#30 Tómstundaþáttur barna og ung-
linga (Jón Pálsson).
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 „Kvöld í Vínarborg": Robert
Stolz og hljómsveit hans leika létt
lög.
20.30 Leikrit: „Vöf“ eftir Guðmund
Kamban. — Leikstjóri: Baldvin
Halldórsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir#
22.10 Passíusálmur (35).
22.20 IJr skemmtanalífinu (Jónas Jónag
son).
22.55 Danslög.
24 00 Dagskrárlok.