Morgunblaðið - 11.03.1961, Síða 16

16
MORCUNBLAÐIÐ
Laugardagur 11. marz 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
SKALDSAGA EFTIR RENÉE SHANN
aði til að geta eytt hvoru tveggja.
— Auðvitað gerum við það,
elskan, sagði hann innilega.
Þetta kemur okkur bara svo á
óvart.
— Hvað mig snertir, sagði
Margot, um leið og hún gekk út
úr stofunni, — þá er það ekki
vegna þess, að mér komi það
neitt á óvart, heldur hins, að ég
neita algjörlega að taka þetta
alvarlega. Eins eg ég sagði, Jan-
et, þá get ég alls ekki gert mér
það að góðu, að þú á þínum
aldri farir að hlaupa í að gifta
þig og fara alla leið til Washing-
ton. Það er eins og hver önnur
vitleysa.
Janet svaraði þessu engu; vissí
sem var að það mundi aðeins
auka vandræðin. Og hún vildi
ekki fara að rífast við móður
sína fyrsta kvöldið, sem hún
væri heima. Hún settist í venju-
lega sætið sitt við borðið, milli
foreldra sinna, og leit kring um
sig í stofunni. Hvað stofan gat
verið falleg! Hvað sem segja
mátti um mömmu hennar, var
hún að minnsta kosti ágæt hús-
móðir. Ekkert heimili var betur
rekið, né heldur smekklegar út-
búið. Janet vissi að heimilið var
stolt móður hennar. Og stundum
um of. Hún gat orðið of smá-
munasöm. Þannig varð maður
að gæta þess vel að þurrka vand
lega af fótunum, þegar blautt
var úti, áðhr en gengið var inn.
Bf lappirnar á Ruff voru óhrein-
ar, var hann þegar í stað bund-
inn í körfunni sinni. Engin spor
máttu sjást á gljáfægðu gólfinu.
Já, þetta var fallegt hús, hugs-
aði Janet stundum, en ekkert
fram úr hófi heimilislegt.
Samtalið gekk stirðar en vera
hefði átt. Janet hafði fundizt
hún mundi þurfa svo margt að
segja. Nú, það hafði hún líka, en
mamma hennar vildi bara ekki
hlusta á það. Þess í stað fór hún
að brydda upp á ráðagerðum
fyrir sumarleyfið.
— Við verðum að koma okkur
niður á einhverju, Bhilip.
— Er ekki betra að bíða og
sjá hvað verður, sagði Philip.
— Hvað áttu við?
— Þú þykist kannske ekki vita
það. Þú ert furðu gleymin!
Margot dró heldur til baka. —
Jafnvel þó að við töluðum um
þessa hlægilegu trúlofun ykkar,
þarf það ekki að rugla sumax-
leyfinu fyrir okkur öllum.
— Þið pabbi getið haft ykkar
sumarfrí, eins og ekkert hafi í
skorizt, sagði Janet.
— Og hvar ætlar þú þá að
vera?
— Sennilega í Washington. Ég
sagði ykkur, að Nigel verður að
líkindum fluttur til mjög bráð-
lega. Og þá . . . .
Janet andvarpaði. Það var til-
gangslaust að segja meira. Ekki
meðan þessi svipur var á and-
litinu á mömmu. Það var rétt
eins og hún teldi það stórglæp
að giftast Nigel.
— Hvert vildir þú fara, Mar-
got? sagði Philip.
— Mér var að detta í hug Mið-
jarðarhafsströndin. Cap Ferrat
eða einhver slíkur staður. Svo
færðist harka í málróminn. —
Þú hefur kannske einhverja aðra
og betri tillögu að gera?
— Nei góða mín, mér væri al-
veg sama hvert farið væri.
Af því hann langaði ekkert til
að fara að ferðast með konunni
sinni og dóttur þeirra, hugsaði
Margot með beizkju. Hann
mundi sennilega vilja fara eitt-
hvað einn síns liðs. Fara í veiði-
skap eða golf, líklega. Hún hafði
alltaf lagt á það áherzlu, að þau
færu saman í frí, að minnsta
kosti einu sinni á ári. Meðan
Janet var lítil, höfðu þau farið
eitthvert þar sem sandur var, og
þá helzt að ströndinni, því að
það þótti þeirri litlu mest gam-
an. Og þá höfðu þau tekið ann-
an krakka með sér, henni til
skemmtunar. Og enn fyrr höfðu
þau tekið frí tvisvar á ári, annað
skiptið með Janet með sér, en
hitt skiptið ein. Þá fóru þau í
bílnum, alla leið til Ítalíu eða
Suður-Frakklands, og skemmtu
sér vel, dönsuðu og spiluðu í
spilabönkunum. Og það hafði að
minnsta kosti henni þótt gaman.
En nú, er hún hugsaði til þess-
ara skemmtiferða, fór hún að
efast um, að Philip hefði nokk-
urntíma haft ánægju af þeim.
Liklega hafði hann tekið þetta
eins og hverja aðra skyldukvöð,
af því að hann vissi, að hún vildi
hafa hann með sér. Það sorglega
við þetta hjónaband hennar var
það, að hún hafði alltaf verið
ástfangnarj af honum en hann
af henni. En hún hafði bara ekki
gert sér þetta ljóst fyrr en ný-
lega. Nú leit hún af Philip og á
Janet.
— Ég býst ekki við, að það
þýði mikið að tala um þetta, úr
því að áhuginn hjá ykkur er
eins og hann er, sagði hún önug-
lega.
— Það er ekki það, mamma,
heldur hitt, að mitt sumarfrí og
ferðalög eru algjörlega undir
Nigel komin.
— Það hefur ekkert verið á-
kveðið um það enn, svaraði
Margot, stuttarlega.
— En ég vona, að það verði
mjög bráðlega.
Nú varð þögn við borðið. Ruff
sat hjá Janet og horfði á hana
löngunaraugum. Hún leit á hann,
en hann dinglaði rófunni og
vonin skein út úr augunum. Hún
laut fram og klappaði á úfinn
hausinn á honum.
— Viltu svolítinn bita, Ruffy?
Ruff hámaði í sig kjúklings
bitann, sem hún gaf honum, af
mikilli græðgi. Venjulega fékk
hann ekki mat sinn við borðið.
Það leyfði Margot ekki. Ef Phil-
ip var einn, var hann stundum
heppnari. En það var bara Mar-
got, sem var miklu oftar ein
við borðið.
— Ég skal fara með þig út
eftir mat, Ruff, sagði Janet. Svo
leit hún á foreldra sína á víxl.
— Gætum við ekki farið öll út
að ganga í Kensington-garðana?
spurði hún. — Það er svo indælt
veður í kvöld.
— Ef þú vilt, sagði faðir henn-
ar. — Annars ætlaði ég að stinga
upp á að við færum í bíó.
— Ég held ég vilji heldur fara
út að ganga, pabbi.
Margot var að því komin að
benda á það, að hún hefði mestu
óbeit á því að ganga, en stillti
sig samt með mikilli fyrirhöfn.
Hún vildi ekki verða nöldur-
skjóða. Eða var hún kannske
þegar orðin það? Ó, guð minn,
hugsaði hún; það var hún líklega
þegar orðin. En það var ekki
henni að kenna, heldur Philip.
Það var hann, sem hafði gert
hana svona erfiða í umgengni.
Hún væri allt öðruvísi ef hann
bara elskaði hana enn.
II.
Janet barði að dyrum og stakk
síðan höfðinu inn um gættina á
herbergi móður sinnar.
— Ég er að fara, mamma.
— Hvert?
Janet stundi. Þetta var einum
of mikið.
— Út á flugvöll að taka á móti
honum Nigel.
— Vitánléga! því var ég búin
að gleyma.
— Við ætlum að borða hádeg-
isverð saman og svo kem ég með
hann hingað. Pabbi segist ætla
að verða heima.
Margot leit við frá snyrtiborð-
inu sínu.
— Það er ekkert að marka. Þú
hlýtur að vita, að pabbi þinn er
óáreiðanlegasti maður, sem til
er.
— Hann verður nú heima
samt, enda stendur dálítið sér-
staklega á. Margot hleypti brún
um. — Ég verð að segja þér,
Janet, að ég er þessari trúlofun
alveg jafn mótfallin og þegar þú
minntist fyrst á hana, daginn
sem þú komst heim.
Janet greip andann á lofti.
Fjöldamörg ónotaleg svör komu
upp í huga hennar, svo sem það,
að hún ætlaði að lifa sínu eigin
lífi og mundi ekki þola neina
afskiptasemi utan að, jafnvel
.ekki af hálfu móður sinnar. Hún
gat líka minnt hana á það, að
þegar Susy Greenwood, dóttir
Priscillu, beztu vinkonu móður
hennar, gifti sig í vor sem leið,
hafði mamma hennar verið að
tala um, hvað Priscilla væri
heppin að losna við Susy svona
unga og í svona góðar hendur.
Já, hún hefði svei mér getað
sagt ýmislegt sitt af hverju, en
Skáldið og mamma litla
1) Ég er orðin leið á þessum á- 2) Samkvæmt fjárhagsáætluninni 3) ....en hallinn varð kr. 2567,00
«tlunarbúskap. fyrir síðasta mánuð áttum við að — þú veizt — nýi hatturinn minn.
hagnast um kr. 1,25 miðað við næsta
mánuð á undan....
a
r
k
ú
ó
— Hvað er það Hunt? á vasaklút! Hún er frá mann- Hann vill fé tvö þúsund dollara!
•— Það er orðsending skrifuð inum sem tók drenginn ...
einhvern veginn hikaði hún við
það. Hún vildi ekki móðga móð-
ur sína eða rífast við hana, ef
hjá því yrði komizt, og sízt út
af því sem var svona áríðandi
og mikilvægt. Nú óskaði hún
þess heitast að allt kæmist í lag,
þegar foreldrar hennar hittu
Nigel. Hún treysti á persónu-
töfra hans og aðra eiginleika,
sem gerðu hann æskilegan
tengdason.
Hún var ekki líkt því eins
kvíðin í sambandi við föður
sinn, þar eð hún vissi vel, aS
hans heitasta ósk var hamingja
hennar. Fljótt álitið var hans
samþykki miklu mikilvægara er»
hennar. Fengist það, gat hún
farið allra sinna ferða. En hún
vildi bara líka fá samþykki móð-
ur sinnar. Hún var hissa á því,
hve mikilvægt þetta samþykki
var henni. Og auk þess vildi hún
fá það fúslega og skilmálalaust.
Og hún vildi, að móðir hennar
yrði ánægð með hjónaband
þeirra Nigels.
Hún sagði, hógværlega; —-
Bíddu þangað til þú sérð hann,
mamma.
— Það gæti verið annað ef þú
vildir aðeins trúlofast honum.
En að gifta sig svona í einum
hvelli og fara til Washington . .
— En það er nú þessvegna,
sem við þurfum að gifta okkur
svona fljótt. Hann verður sendur
þangað mjög bráðlega og ég vil
fara með honum.
—• Getur hann ekki komið
eftir svo sem eitt ár og gifzt þér.
Líklega fær hann frí eins og aðr-
ir menn.
Janet leit á móður sína, efa-
blandin. — En hvernig gætum
við þolað að sjást alls ekki í
heilt ár?
— Góða mín, ef þið eru raun-
verulega ástfangin . . .
— Við erum það svo, að við
getum tæpast verið hvort án
annars í fimrn mínútur. Man.st
þú ekki, mamma, þegar þú varst
sjálf ung og ástfangin?
Margot sneri sér aftur að
snyrtiborðinu. Þrefaldi spegill-
inn endurkastaði mynd hennar
og Janet hnykkti við raunasvipn
um á andliti hennar. Hvað gekk
eiginlega að mömmu þessa dag-
ana? Var það óamkomulagið við
föður hennar? Hversu alvarlegar
voru þessar deilur þeira, sem
engan enda virtust ætla að taka?
Hún hafði komið á þriðjudag og
nú var laugardagur, og á þess-
um fjórum dögum hafði herini
orðið ljóst, hversu tómt þetta líf
sem þau lifðu, var af öllu, sem
einhvers er virði.
Hún furðaði sig á, að hún
skyldi aldrei hafa tekið verulegai
eftir þessu fyrr, en líklega hafði
það alltaf svona verið. Ást henn-
ar á Nigel gaf henni nýja innsýn
í samkomulagið hjá foreldrun-
um. Og eitt sá hún að minnstai
kosti nú, sem olli henni miklum
áhyggjum: Mamma hennar var
einmana og óhamingjusöm kona.
SHUtvarpiö
Laugardagur 11. marz
8.00 Morgunútvarp (Bæn — 8.05 Morg
unleikfimi — 8.15 Tónleikar —
8.30 Fréttir — 8.35 Tópleikar —*
9.10 Veðurfregnir — 9.20 Tónleilt*
ar — 10.00 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. -•
12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig<«
urjónsdóttir).
14.00 Lagður hornsteinn að hinni nýja
búnaðarbyggingu i Reykjavík.
14.30 Laugardagslögin — (15.00 Fréttir>
15.20 Skákþáttur (Baldur Möller).
16.00 Fréttir og veðurfregnir.
16.05 Bridgeþáttur (Hallur Símonars.)
16.30 Danskennsla (Heiðar Astvalds-
son danskennari).
17.00 Lög unga fólksins (Jakob Möller)
18.00 tJtvarpssaga barnanna: „Skemmti
legur dagur“ eftir Evi Bögenæa
III. (Sigurður Gunnarsson kenn*
ari)
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur barna og ung*
linga (Jón Pálsson).
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 „Kvöld i Vínarborg'*: Robert
Stolz og hljómsveit hans leika létt
lög.
20.30 Leikrit: „Vöf" eftir Guðmund
Kamban. — Leikstjóri: Baldvin
Halldórsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmur (35).
22.20 Úr skemmtanalífinu (Jónas Jóna*
son).
22.55 Danslög.
24 00 Dagskrárlok.