Morgunblaðið - 28.04.1961, Síða 13

FösfudagUr 28. apríl 1961
MonwnniHÐiB
13
SÓL, sól, sól. Fáir kunna að
fagna sólinni eins og íslend-
ingar. líklega eru þeir næst
því að vera sóldýrk-
endur. í gamalli vísu segir að
eldur sé beztur, og sólarsýn.
Eitt fegursta ljóð miðaldanna
er líka kennt við sólina, en
sjálft er þetta ljóð eins og
dálítill geisli úr miðalda-
myrkrinu.
En hver hugsar um skáld-
skap í slíku veðri: tak hnakk
þinn og hest — og við flýttum
okkur út úr ritstjórnarskrif-
stofunum og leituðum að íóJki
sem var önnum kaíið við að
safna sól og sumri í sarpínn.
Það var að vísu' nóg sól í
Austurstræti, en hefði mátt
vera léttara yfir svip fólksins,
fannst okkur. Sumir voru
þungstígir. Það voru þeir sem
gengu inn í Búnaðarbankann.
Aðrir voru léttari á sér. Það
voru þeir sem skilja söng
þrastanna. Enn aðrir með
Próflestur i Nauthólsvík.
fornaldarsvip undir þungum
brúnum. Líklega Mýramenn,
hugsuðum við, komnir af
■ Agli Skallagrímssyni, en ný-
fluttir í bæinn.
— Hér er ekkert um að
vera, eigum við ekki að
skreppa suður í Nauthólsvík?
— Jú, ágæt hugmynd, alveg
prýðileg.
Og þangað var ekið.
I fjörunni stóðu nokkrir
smástrákar Og reyndu að
egna sjóinn til reiði með. því
að kasta í hann grjóti. En það
var unnið fyrir gíg. Hann lét
ekki koma sér úr jafnvægir
en lá á heitum sandinum og
baðaði sig í sólinni.
Tveir eða þrír krakkar úr
Gagnfræðaskóla Vesturbæj-
ar fengu sér smábað og byrj-
uðu svo að busla og skvetta
köldu vatninu hvert á ann-
að. Það fór hrollur um okk-
ur.
Að landi sigldi rauður
kajak með ungan ræðara.
„Hvað heitir þú?“ spurð-
um við.
„Guðjón Jóhannsson", svar-
aði hann.
„Og hvað ertu gamall?“
„Fimmtán ára ‘.
„Og átt heima?“
„Á Borgarholtsbraut 46^
Kópavögi.“
„Bjóstu þennan kajak til
sjálfur?"
„Já, en ekki alveg einn.“
,‘Hverjir hjálpuðu þér?“
„Einn heitir Kristján og svo
voru fleiri strákar, en ég man
ekki hvað þeir heita.“
„Eruð það ekki vinir þínir“.
„Tja, jú.“
„Og manstu ekki hvað
þeir heita!“
,.Nei.“
„Hvað vöruð þið lengi að
smíða kajakinn?“
„Ekki mjög“.
„Fimm daga?“
„Lengur því við vorum í
skóla á morgnana."
„Hvaða efni er í honum?“
„Segl og fura, bara fura.“
„Hver kenndi ykkur að
smíða?“
„Enginn, þetta er ekki held
ur neinn vandi, bara nokkrar
mjóar spýtur og segl, Og svo
festum við tvo ölíudunka á
spýtu til að ^þalda jafnvæg-
inu.“
„Hvaðan eru þeir?“
,Esso og Shell.“
„Heldurðu að það stuðli að
nokkru jafnvægi?"
„Við höfum þá til öryggis."
„Þið eruð bjartsýnir!"
„Það voru strákar í Kópa-
vogi, sem áttu kajak og
hvolfdu honum tvisvar, en
svo var þeirra kajak stolið Og
nú held ég að þessi sé sá
eini, sem er eftir í Kópavogi.“
„Er miklu stolið í Kópa-
vogi?“
„Ég átti stærri bát í fyrra
og setti hann við litlu bryggj-
una og ætlaði að taka hann
upp, áður en ég fór í sveit-
ina, en þá var hann horfinn.
Eða kannski hann hafi bara
sokkið í óveðri.“
„Er stundum hvasst í Kópa-
vogi?“
„Já, stundum."
„Á Finnbogi Rútur kajak?“
„Nei, ekki hef ég heyrt það,
en aftur á móti hef ég heyrt

að hann ætti bát, sem er eins
valtur og kajak“.
„Sigldirðu yfir Skerjafjörð-
inn í dag?“
„Já.“
„Og hvað varstu lengi?“
„Ég veit það ekki, ég kemst
ekki mjög hart vegna þess að
olíudunkarnir eru á honum.“
í þessu kallaði lítill snáði í
mömmu sína ög sagði:
„Mamma, viltu einhvern
tíma byggja svona skip handa
mér?“
„Hvað heitir þú?“ spurðum
við.
„Heimir Heimisson", svar-
aði hann mannalega.
„Langar þig til að eiga bát,
Heimir?“
„Já, Og ég ætla að smíða
hann sjálfur, ef mamma gerir
það ekki“.
Þegar við kvöddum dreng-
ina þóttumst við þess fullviss-
ir, að Heimir litli yrði að
smíða sinn bát sjálfur.
„Er þetta fyrsti dagurinn,
sem þið eruð hér í sumar?‘‘
spurðum við krakkana í
Gagnfræðaskóla Vesturbæjar.
„Já,“ svöruðu þau einum
kór.
„En eruð þið ekki í próf-
um?“
„Iss, jú, fyrsta prófið byrj-
ar á morgun.“
„Og þurfið þið ekki að lesa
undir þau?“
„Jú, við lesum barasta hér,
það er alveg nóg.“
„Og hvað hafið þið lesið í
dag?“
„Við erum búin að lesa einn
kafla í ensku.“
Já, einmitt það, hugsuðum
við og kvöddum, en stúlkurn-
ar kölluðu á eftir okkur og
sögðu:
„Þau eru andstyggileg, þessi
próf. Þá er betra að vera í ís-
köldu vatninu.“
Lítill drengur herti upp
hugann og kastaði grjóti í sjó-
inn . . .
Strákarnir í kajaknum.
Yfirlits-
sýning
Barhöru
f TILEFNI fimmtugsafmælis frú
Barböru M. Árnason heldur Fé-
lag íslenzkra myndlistarmanna
yfirlitssýningu á verkum lista-
konunnar þessa dagana. Sýning-
in er í Listamannaskálanum, og
hefur listakonan sjálf algerlega
annazt val þeirra verka, er sýnd
eru, Og komið sýningunni fyrir
í sýningarsal. Frú Barbara hefur
leitazt við að sýna sem breiðasta
mynd af verkum sínum í þessari
sýningu, en hún hefur lagt gjörva
hönd á margt og unnið á mjög
mismunandi hátt að myndgerð
sinni.
Á sýningu frú Barböru eru á
annað hundrað munir, og eru
það bæði myndir og bækur, vegg
teppi og mottur, að ógleymdum
myndaskermum, sem eru eitt það
sérstæðasta, er listakonan hefur
gert. Frú Barbara hefur lagt
mikla vinnu í svartlist, Og er
ágætt sýnishorn af verkum henn-
ar í þeirri listgrein á sýningunni.
Af þessari upptalningu, sem þó
er ófullnægjandi, verður ráðið,
að hér er um fjölbreytta sýningu
að ræða, og er ekki að efa, að
Afli
Stykkishólmsbáta
STYKKISHÖLMI, 2ö. apríl. —
í seinustu viku varð afli Stykkis-
hólmsbáta í allt 2'24 lestir í 27
róðrum. Sex bátar reru héðan.
Hæstan afla hafði mótorbátur-
inn Þorsteinn með 47 lestir í 5
róðrum. Annars var aflinn þessa
viku mjög jafn. í gær var frem-
ur vont veður, en afli varð 4—10
lestir á bát.
Goðafoss lestaði hér í'gær refa
fóður til útflutnings. Dvaldi
hann hér meiri hluta dagsins.
Sýslufundur Snæfellsness og
Hnappadalssýslu hófst í Stykkis-
hólmi í morgun. — Fréttaritari.
margur hefur áhuga fyrir því að
sjá verk frú Barböru M. Árnason,
frá ýmsum tímabilum. Hún er
um margt nokkuð ólík öðrum
listamönnum okkar, Og stíll henn-
ar er sérstæður. Hún vinnur oft
mjög fíngert og leggur mikla
áherzlu á smáatriði í sumum
myndurn sínum, og kemur það
greinilega fram í þeim verkum
er hún hefur gert til skreytingar
bókum og ljóðum. Teikning
hennar hefur sérstakan og per-
sónulegan blæ.
Það er ekki allt jafn gott á þess
ari sýningu, og ég fæ ekki betur
séð en að myndaskermarnir og
sumar motturnar séu það bezta,
er listakonan hefur gert. Þar fer
hún nokkrar aðrar leiðir en í
flestum öðrum verkum sínum og
nær sterkari tökum á litameð-
ferð heldur en t. d. er hún málar
í vatnslitum. Og eitt er áberandi
við list frú Barböru, en það er
tilfinning hennar fyrir skreyti-
list, sem kemur vel fram í mynd
um þeim, er hún hefur gert við
Passíusálma og aðrar bækur. Sér
lega njóta sín þessir hæfileikar
listakonunnar, er hún vinnur að
teppum sínum og myndaskerm-
um.
Ég skal ekki fjölyrða um þessa
sýningu frú Barböru M. Árnason,
en óg veit að margir munu hafa
ánægju af að sjá heildarmynd af
list þessarar duglegu listakonu.
Sýning hennar verður aðeins
opin fram að kvöldi fyrsta maí.
Að lokum vil ég óska frú Bar-
böru M. Árnason til hamingju
með þessi tímamót og þakka
henni fyrir landvistina síðustu
tuttugu og fimm árin.
Valtýr Pétursson.