Morgunblaðið - 28.04.1961, Qupperneq 16

\
16
MORGUNBLAÐIÐ
FöstudagUr 28. apríl 1961
Aðalstræti 9
Beint frá Skotlandi
BARNAFATNAÐUR úr 100% ull
Heimsþekkt gæðavara.
Dömu síðbuxur
margar gerðir.
Hægt er að fá saumað eftir máli.
VERIIUNIN
^^LAUGAVEG 18
Laugavegi 28.
4ra herb. rishœð
við Sigtún til sölu. Fallegt útsýni. Fallegur garður.
Hitaveita.
STEINN JÓNSSON
lögfræðistofa — fasteignasala
Kirkjuhvoli — Símar 14951 -— 19090.
Rósir
Pottaplöntur
Pottamold
Pottagrindur
Blómaáburður
Gróðrastöðin við Miklatorg.
Símar 22-8-22 og 1-97-75
Félagslíf
Farfuglar
2.Vz dags ferð í Tröllakirkju
um næstu helgi. -— Farseðlar
sækist á skrifstofuna 1 kvöld kl.
8.30—10.
Frá Ferðafélagi Islands tvær
ferðir á sunnudag. Göngu- og
skíðaferð á Skarðsheiði. Hin
ferðin er í Raufarhólshellir. —
Lagt af stað í báðar ferðirnar kl.
9 á sunnudagsmorguninn frá
Austurvelli. Upplýsingar í skrif-
stofu félagsins Túngötu 5, símar
19533 og 11798.
IVfinjagripir
Óskum eftir að komast í samband við framleiðendur
minjagripa og annarra þjóðlegra muna, með um-
boðssölu fyrir augum.
Uppl. í síma 23403 í dag og eftir kl. 7 næstu daga.
\ Víðimel
höfum við til sölu 100 ferm. efri hæð i villubyggingu,
svalir, hitaveita.
RANNVEIG ÞORSTEINSDÓTTIR, hrl.
Laufásvegi 2 — Sími 19960.
Certina úr
er bezta
fermingargjöfin
RTINA
O M AT I CZ
2
LESBÖK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
hérna einhvers staðar rétt
hjá.“ Úlfurinn hljóp nú
fram og aftur og hnusaði
og þefaði, þangað til hann
kom þar að, sem andar-
unginn lá. Hnoðri skalf af
hræðslu og velti því fyrir
sér, hvað hann ætti að
taka til bragðs.
„A-ha“, sagði úlfurinn,
„ég fann að þetta var
andalykt. Þú ert óttalegt
kríli en ef þú værir eins
soltinn og ég, þá mundi
þér finnast, að jafnvel
einn munnbiti væri þó
betri en ekkert."
„Ó vertu nú góður,“
sagði Hnoðri. Honum
hafði dottið gott ráð í hug.
„Ég er ekkert nema pínu-
lítíll andarungi, en þú ert
nógu svangur til að éta
heila kú.‘
„Satt segir þú,“ urraði
úlfurinn og fitjaði upp
á trýnið.
„Ég get látið þig ná í
kúna í fjósinu hjá bónd-
anum,“ sagði Hnoðri.
„En ég kemst ekki inn
í fjósið," urraði úifurinn.
„Til þess kann ég ráð,“
svaraði Hnoðri, „og ég
skal sýna þér, hvernig þú
getur komist inn.“
„Ertu viss?“ spurði
úlfurinn.
„Alveg viss,“ anzaði
Hnoðri.
„Látum þá slag standa,"
sagði úlfurinn, „en ég
ætla að bera þig í munn
inum, þá er ég viss um,
að þú reynisr ekki að
svíkja mig.
Hnoðri fann fljótt að
það var ekkert sérlega
skemmtilegt að vera milli
tanna úlfsins. En þannig
var þó hægt að vera fljót-
ur í förum. Eftir andar-
tak voru þeir komnir yfir
ergið og heim á hlað.
„Sýndu mér, hvar hægt
er að komast inn í fjósið.
Fijótt nú, áður en dýrin
verða vör við mig og
vekja bóndann.“
„Slepptu mér þá, svo að
ég geti sýnt þér það,“
hvislaði Hnoðri.
Úlfurinn opnaði ginið
og Hnoðri- datt niður á
hlaðið. Eldskjótt hljóp
litli andarunginn inn um
gat, sem var neðst á hurð
inni.
„Þetta er nú leiðm, sem
ég fer inn í fjósið," kall-
aði hann, „ætlar þú ekki
að koma líka?“
Úlfurinn varð svo reið-
ur, að hann fór að ýlfra
og væla. Dýrin í gripa-
húsunum vöknuðu við
vondan draum.
Kýrin öskraði, grísirnir
hrinu, endurnar sögðu
bra, bra, og hestarnir
hneggjuðu, en hundur
bóndans fór að gelta.
Hnoðri stakk' höfðinu
út um gatið og kallaði til
úlfsins:
„Þér er víst bezt að
taka til fótanna, hr. úlfur.
Þarna kemur bóndinn
hlaupandi með byssuna
sína. Ég kæri mig ekki
um, að þú verðir lagður
að velli í nótt, því að
þegar ég stækka, ætla ég
að berjast við þig sjálf-
ur!“
„Nú vona ég, að þú haf-
ir lært dálitla lexiu,“
baulaði kýrin, þegar
Hnoðri skreið undir væng
inn á mömmu sinni. „Ég
vona, að þú hafir lært, að
litlar endur eiga að halda
sig hjá mömmu sinni.“
„Já,“ samþykkti Hnoðri
— „litlar endur eiga að
vera hjá mömmu. En
þegar'eg verð stór,“ bætti
hann við, „skal ég ná
mér niðri á úlfinum. Ég
vil vera önd, sem getur
allt.“
Kýrin hristi höfuðið og
sagði:
„Þvílíkur lítill og skrít-
inn andarungi. Skyldi
honum í raun og veru
takast það?
Endir.
Fyrir nökkru birtum
við bréf frá Þóru Björk
Ólafsdóttur. Hún hafði
sent okkur tvær kross-
gátur og við sögðumst þá
ætla að geyma aðra kross
gátuna þar til síðar. Nú er
þá komið að því, að við
efnum loforðið, en kross
gátan er svona:
Lárétt: 1. sleip; 5 frægð
6. á húsi.
Lóðrétt: 2. ávíta; 3. und
irbúa; 4. millibil.
★
J. F. COOPER
SlÐASTI MliKÍWii!
31. I dögun morguninn
eftir yfirgáfu ensku her-
mennirnir William-
Henrys virkið. Konur og
börn ráku lestina. í hópi
þeirra voru Córa og
Alísa, ásamt Davíð söngv
ara, sem hafði tekizt það
hlutverk á hendur að
gæta þeirra á leiðinni.
Faðir þeirra og Heyward
urðu að fara fyrir liðinu
í broddi fylkingar.
Þó að Englendingarnir
úr virkinu og Frakkarnxr
í umsáturshernum, hefðu
samið sín á milli, voru
þeir samt til, sem þyrsti
eftir að hefna sín á Eng
lendingum. Það voru indí
ánarnir. Þegar hermenn-
irnir voru komnir spöl-
korn á undan, réðust indí
ánarnir skyndilega á kon
urnar og börnin. Árás
þeirra var hræðileg. Córa
Alísa og söngvarinn voru
skelfingu lostin, þar sem
þau urðu að horfa á það,
sem fram fór, án þess að
geta nokkra rönd við
reist.
Ráðninyar
Gátur :
10. Berthold, 11. Karl,
12. Adam.
Hólagötu 9, Vestmanna-
eyjum (við pilta eða stúlk
ur 11—12 ára); Jónasína
Þóra Erlendsdóttir, Brim
hólabraut 7, Vestmanna-
eyjum (10—11 ára); Ás-
gerður Ingólfsdóttir, Hafn
argötu 125, Bolungarvík
(14—16 ára); Björg Guð-
jónsdóttir, Hafnargötu 103
Bolungarvík (13—15 ára);
Benedikta F. Ásgeirsdótt-
ir, Hafnargötu 115, Bol-
ungarvík (13—14 ára);
Finnbogi B. Gunarsson,
Suður-Fossi, Mýrdal, V-
Skaft. (12—13 ára); Jón-
ína Hjaltadóttir, Ytra-
Garðshorni, Svarfaðardal,
Eyjafjarðarsýslu (12—14
ára).
====• =
Skrítlur
Frúiri: — Ég kom bara
til að bjóða þér góða noct,
elskan mín.
Prófessorinn: — Æi,
góða mín, geturðu ekki
látið það bíða, þangað til
í fyrramálið.
1. 7 börn, 2. Koddinn.
3. Hesthófsnaglinn.
Nafnagátan:
1. Hrappur, 2. Brand-
ur, 3. HjÖrtur, 4. Eiður,
5. Ófeigur, 6. Óskar, 7.
Helgi, 8. ölvir, 9. Sveinn,
Gátan
með rúnaletrinu: Regn-
boginn.
Gá.tur úr 12. blaði:
1. Hæstiréttur; 2. hljóm
sveit; 3. skugginn;4. gaml
ir; 5. engan; 6. í mýrkr-
inu 7. hún er móðir mín.
Kennarinn: — Hvað er
helmingurinn af 8?
Villi: — Ofan að eða
frá hliðinni?
Kennarinn: ■— Hvað
áttu við, drengur?
Villi: — Að ofan er það
0, en frá hliðinni er það
3.