Morgunblaðið - 06.07.1961, Blaðsíða 16

16
MORGVNBLAÐ1Ð
Fimmtudagur 6. júlí 1§61
Skyndibrúðkaup
Renée Shann:
18
— Já, það þótti okkur nú líka
sjálfum mamma. — Við Robin
vorum bæði óhuggandi.
— Mér skilst nú, ai. þú farir
til hans aftur þegar kyrrð kemst
á, er það ekki?
— Já, og ég er nú að vona, að
það verði sem allra fyrst. Hvern-
ig eru fréttirnar í dag?
— Allt óbreytt. Vitanlega höf-
um við fylgzt nákvæmlega með
öllu sem gerist, dag frá degi.
Júlia setti frá sér töskuna í
forstofunni og spurði, hvort nokk
ur bréf hefðu komið til sín. Það
var helzt vonin um það sem
hefði getað gert heimkomuna
þolanlega.
— Það eru fjögur bréf. Ég
setti þau upp í herbergið þitt.
— Og við skulum lofa þér að
lesa þau í friði, sagði Sandra og
tók töskuna, til þess að bera
hana upp á loft.
— Já, ef þú verður ekki of
lengi að því, sagði frú Fairburn.
Teið er að verða tilbúið.
Gæsasteggurinn ungi sem er
fyrsta sinn á leið suðureftir,
slæst í för með fleiri gæsum eftir
að hafa sloppið undan skotum
veiðimaimsins. Og eftir nokkra
Júlia leit kunnuglega kring
um sig, þegar hún kom upp í
herbergið, og hugsaði með sér,
hve stutt væri síðan hún fór það
an síðast. Og nú var hún komin
í það aftur, og hamingjan mátti
vita til hve langrar dvalar. Hún
sá gráu flugbréfin frá Robin,
sem stóðu upp við spegilinn á
snyrtiborðinu, og það hressti
hana ofurlítið. Sandra leit á hana
með samúðarbrosi.
— Dokaðu bara yfir þeim eins
lengi og þú vilt, sagði hún um
leið og hún gekk út.
Júlía fleygði sér á rúmið sitt,
leit á stimplana á bréfunum, til
þess að geta opnað þau eftir
réttri timaröð, og naut svo ham
ingjunnar af orðum Robins. Því
að bréfin voru svo lifandi, að
það var alveg eins og hún heyrði
hann sjálfan tala. Tárin komu
fram í augu hennar. Elsku Robin
Hvað hún saknaði hans og hve
heitt hann elskaði hana! Hún
ætti ekki að taka sér þennan
daga hefur hann og félagar hans
komið sér fyrir á malarhólma út
af strönd Florida, þar sem þeir
hafa í hyggju að dvelja um vet-
urinn
skilnað þeirra svona nærri, vissi
hún. Það gat vel orðið aðeins
um stundar sakir og svo yrðu
þau saman aftur! Hún las þau
hægt og hægt og kveið fyrir
þegar hún hefði lokið \ ið þau
Það var svo dásamlegt að frétta
af honum. Og svo byrjaði hún að
lesa þau í annað sinn, allt þang
að til hún heyrði móður sína
kalla að neðan.
— Teið er komið, Júlia. Ætl-
arðu aldrei að koma?
Sandra, sem var byrjuð að
drekka, svaraði henni hvasst: —
Hún verður komin eftir andar-
tak. Það er engin ástæða til að
reka á eftir henni.
— En ég er varla farin að sjá
hana, Sandra. Þú getur um tal-
að, sem fórst á móti henni á stöð
ina. Ég vil heyra fréttirnar.
— Það er nógur timi til þess.
Þú verður að muna, að það er
henni ekki óblandið gleðiefni að
vera komin heim aftur.
— Það get ég ekki skilið. Mér
finnst hún mega prisa sig sæla
að eiga heimili til að koma á.
Sandra horfði á móður sína og
spurði sjálfa sig, hvort hún væri
svona gjörsneydd öllu ímyndun-
arafl: að geta ekki skilið tilfinn
ingar Júlíu í sambandi við það,
sem gerzt hafði. En auðvitað
vissi hún, að gamla konan var
svo eigingjörn, að hún gat aldrei
séð nokkurn hlut frá annarra
sjónarmiði.
— Einmitt núna, sagði hún —
ætti Júlía að vera á brúðkaups-
ferðinni sinni, í staðinn fyrir að
vera heima hjá fjölskyldunni.
— Það veit ég og gleymi því
heldur ekki, sagði frú Fairburn,
stuttaralega og sannleikanum ó-
samkvæmt. — Ég er aðeins að
reyna að segja, að úr því hún
þurfti að koma heim, þá langar
mig auðvitað að vita, hvernig
þessi ferð hennar hefur gengið.
Júlía kom inn í setofuna um
leið og móðir hennar lauk ræðu
sinni og heyrði síðustu orðin.
— Fyrirgefðu, mamma, ég ætl
aði ekki að vera svona lengi. En
ég varð að lesa bréfin frá Robin.
í>að eru þau fyrstu, sem ég fæ
frá honum eftir að við skildum.
— Eg veit það, væna mín. Settu
þig nú niður. Ég bakaði uppá-
haldskökuna þína.
— Það var fallega gert af þér.
Hvar er John?
— Hann kemur á hverri stundu
— Fannst þér það ekki spenn-
andi, sagði Sandra, — að láta á-
varpa þig sem frú Robin Carey?
— Þú getur nú nærri. Það er
varla að ég sé búin að venja mig
á að skrifa nafnið mitt þannig.
Fru Fairburn settist við tekönn
una og sagðist vilja heyra allt,
sem við hefði borið síðan Júlía
fór f • landinu.
— Það er nú til nokkuð mikils
mælzt tautaði Sandra, og bætti
svo við, dálítið snöggt: — Viltu
ekki lofa Júlíu að vera svolítið
í friði, mamma? Það er ekki víst
að hún kæri sig neitt um að láta
spyrja sig út í þaula
Nokkru seinna, í skrifstofum
náttúrufræðiritsins, sem Markús
vinnur við....
— Mér finnst nú ekki nema
eðlilegt þó að móðir vilji gjarnan
frétta um giftinguna hennar dótt
ur sinnar
— Vitanlega, sagði Júlía, án
þess að skipta skapi. — Vitanlega
skal ég segja frá því öllu saman
Síðan hlustuðu þær mæðgurn-
ar með athygli
— Mér finnst nú bara einkenni
legt, sagði frú Fairburn, þegar
sögunni var lokið, — að Robin
skyldi vilja halda áfram með
giftinguna, eins og á stóð
Júlía leit upp og á móður sína
og svipurinn var dálítið ögrandi
— Hann stakk nú upp á því sjálf
ur, að við frestuðum henni
— Já, hefði það ekki verið skyn
samlegra?
— Nei, það hefði það ekki svar
aði Júlía. — Til þess hefði ég
ekki getað hugsað
— Þar er ég á sama máli sagði
Sandra. — Hæ, þarna kemur
John, hélt hún áfram, er hún
heyrði að dyrnar opnuðust. Mikið
var hún fegin að bróðir hennar
skyldi einmitt koma inn á þess-
ari stundu. Henni fannst móðir
sína hafa yfirgengið sjálfan sig
í skorti á háttvísi
John kyssti Júlíu og lét þess
getið að það hryggði sig að sjá
hana. — Þetta er einhver neyð-
arlegasta ákoma sem ég get hugs
að mér. Þú hefðir átt að sjá skap
ið mitt, þegar við fengum bréfið
frá Robin
Júlía fann til þakklátsemi við
bróður sinn, fyrir þennan skiln-
ig hans á málinu. — Ég er nú
að vona að þetta standi ekki
lengi, sagði hún. Síðan leit hún
á öll hin, sem nú sátu við borðið.
— Guð minn góður, hvað það er
skrítið að vera komin heim aft-
ur!
— Já, það er von, veslingur-
inn, sagði frú Fairburn og bætti
síðan við í öðrum tón við John:
— Æ, í guðs bænum John, seztu
ekki niður við borðið með svona
skítugar hendur.
John horfði á útataðar hendur
sínar og stóð síðan letilega upp.
— Afsakaðu, mamma, en ég
heyrði í ykkur og kom þessvegna
bein. inn. Þá birti yfir svip hans.
— Hvert í veinandi, haldið þið
ekki að fínu rjómakökurnar séu
komnar á borðið! Þær höfum við
ekki séð síðan þú fórst, Júlía.
Þá sér maður hver er uppáhalds
barnið hennar mömmu. Aldrei
fáum við Sandra svona góðgæti!
VIII.
Júlía vaknaði næsta morgun og
var stundarkorn að átta sig á
öllu, sem gerzt hafði. Hvað var
hún að gera hér í gamla herberg
inu sínu með rúmið hennar
Söndru við hinn vegginn? Og svo
varð henni snögglega ljóst, hvern
ig ástatt var. Hún stakk hendi
undir koddann og tók fram bréf
Robins. Hún hafði lesið þau áður
en hún slökkti ljósið í gærkvöldi,
og nú ætlaði hún að byrja dag-
inn með því að lesa þau aftur.
Eflaust kynni hún þau utanbók-
ar, áður en langt um liði. Og
hvað var athugavert við það?
Þau voru eina sambandið, sem
hún hafði við hann. Nú varð hún
þess vör, að Sandra var að vakna
og reis upp við olnboga.
— Hæ sagði Sandra! Ertu al-
veg búin að gleyma því, að þú
varst komin heim aftur?
— Já, rétt þegar ég var að
vakna, mundi ég ekki eftir því.
Hvaða dagur er í dag?
— Hér er nýjasta heftið af
náttúrufræðiritinu Markús..Og
Birkibita auglýsingin er mjög
ef tirtektar verð!
— Sunnudagur.
— Já, auðvitað. Og ef ég man
rétt var það enginn uppáhalds-
dagur hjá okkur, nema við hefð-
um eitthvað skemmtilegt fyrir
stafni.
— Það höfum við víst ekki f
dag. Nema þér hafi dottið eitt-
hvað gott í hug.
— Ég hélt kannske, að þú ætl
aðir á stefnumót.
— Nei ekki svona fyrsta dag-
inn, sem þú ert heima.
— Vildi Clive hitta þig?
— Ekþert sérstaklega. Hann
vissi, að ég yrði ekki laus.
Skyldi Clive þá verða laus sjálf
ur? hugsaði Júlía. Eða var hann
•kannske sjálfur önnum kafinn,
af því að þetta var fyrsti dagur
konunnar hans heima, eftir þetta
langa leyfi hennar. Júlía leit á
myndina af honum á borðinu við
rúm Söndru. Já, þetta hafði ver-
ið Clive Brasted, sem hún sá í
gær vera að heilsa sinni fögru
konu og að því er virtist með
miklum feginleik og hrifningu.
— Vissi Clive, a" ég var að
■koma með Staffordshire?
— Ég býst við því. Þó man ég
nú ekki, hvort ég nefndi beinlín-
is nafnið á skipinu, og þó hef ég
líklega gert það. En hversvegna
spyrðu að því?
— Af engu sérstöku, sagði Júl-
ía og hugsaði með sér, hvaða á-
hrif það myndi hafa ef hún
segði: — Af því að konan hans
var á sama skipi, og ef hann er
að reyna að telja þér trú um.
SHlltvarpiö
Fimmtudagur 6. júlí
8:00 Mongunútvarp (Bæn. — 8:05
Tónleikar. — 8:30 Fréttir. —•
8:35 Tónleikar — 10:10 Ve5ur-
fregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar).!
12:55 ,,A frívaktinni**, sjómannaþáttur
(Kristín Anna Þórarinsdóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. --
15:05 Tónleikar. —16:00 Fréttir
og tilkynningar. — 16:05 Tón-
leikar. — 16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Lög úr óperum.
18:55 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Erindi: A þingi leikhúsmanna I
Vínarborg (Guðlaugur Rósin-
kranz þjóðleikhússtjóri).
20:20 Tónleikar: Tríó nr. 5 í D-dúr op,
70 nr. 1 (Geister“-tríóið) eftir
Beethoven. — Adolf Busch leik
ur á fiðlu, Hermann Busch á
selló og Rudolf Serkin á píanó,
20:45 Frásöguþáttur: Sólbráð á Siglu-
firði (Þórunn Elfa Magnúsdóttir
rithöfundur).
21:10 Tónleikar: Fjórar konsertaríur
eftir Mozart. Maria Stader og
Kim Borg syngja
21:40 Erlend rödd: Halvard Lange ræ3
ir um friðsamlega sambúð þjóða
(Sigurður A. Magnússon blaðam)
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ölokna bréfið" eft
ir Valeri Osipov; II. (Pétur Sum
arliðason kennari),
22:30 Sinfóníutónleikar:
Sinfónía nr. 3 op. 27 („Sinfónía
Espansiva") eftir Carl Nielsen,
Sinfóníuhljðsveit danska útvarpa
ins leikur. Einsöngvarar: Inger
Lis Hassing og Erik Sjöberg. —
Stjórn.: Erik Tuxen.
23:05 Dagskrárlok.
Föstudagur 7. júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar — 10:10 Veðurfr ).
12:00 Hádegisútvarp. (Tónl, — 12:23
Fréttir, tilk. og tónl.).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku.
13:25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:03
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til
kynningar. — 16:05 Tónleikar,
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Harmonikulög
18:50 Tilkynningar. — 19:30 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Ballettónlist *,úr óper
unni „Hedy“ eftir Fibich. —
Hljómsveit Þjóðleikhússins I
Prag leikur. Frantisek Skvor
stjórnar.
20:15 Efst á baugi (Björgvin Guðmundt
son og Tómas Karlsson).
20:45 Tónleikar: Lög úr óperettunnt
„Brosandi land'* eftir Lehár. —
Elisabeth Schwarzkopf, Emmy
Loose, Nicolai Gedda og Ericli
Kunz syngja. Hljómsveitin Phil-
harmonia leikur með. Ottó
Ackermann stjórnar.
21:00 Upplestur: Ölafía Arnadóttir lea
frumsamin ljóð.
21:0 Islenzkir píanóleikarar kynna són
ötur Mozarts; XV. Guðrún Krist
insdóttir leikur sónötu í F-dúr
K533.
21:30 Útvarpssagan: „Vítahringur" eft
er Sigurd Hoel; XVII. lestur —
(Arnheiður Sigurðardóttir).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ólokna bréfið" eft
er Valeri Osipov; III. og síðasti
lestur (Pétur Sumarliðason kenn
ari).
22:30 Islenzk dans- og dægurlög,
23:00 Dagskrárlok.
mmr
*kæíiskápsins
I L . .■
-Hversu o]l wffiíplmm j
<etli& þér aPfaupa fcliskápM
* m
- Jaab Ur vanáa val í|af)s.|
^ . Austurs
Kelvinator Kæjiskáourinn e^r áran^ryem,
.ýXi
— Hann er með nasakvef.
a
r
í
ú
á
ÖOME TIME
LATER, IN THE
OFFICES OF THE
OUTDOOR
MAGAZINE
WHICH EMPL0Y5
MARK TRAIL
. AS A ROVING
PHOTOGRAPHER
AND Y/RITER...
HERE'S THE NEW COPY
OF "WOOOSS W/LPL/FE*
MARK...AND THE CHERRV
BIR«H BAR AD IS