Morgunblaðið - 22.10.1961, Blaðsíða 20

20
MORGVTSBLAÐIÐ
Sunnudagur 22. okt. 1961
Dorothy Quen+in:
Þötilaey
27 Skáldsaga
ag leikarinn varð þess var, að
hún var ekki eins mikill krakki
og hann hafði haldið, heldur var
hún farin að dufla við hann.
Fnankie hafði gefið Joseph
bendingu, þar sem hann var á
ferðinni með glasbakkann. Ofur-
litla stund stóðu þau André við
vegginn með glös í höndum og
hann skálaði við hana.
Velkomin heim aftur, litla
min, sagði hann alvarlega, en
með einhverjum glampa í aug-
unum. Þó að það sé nú auðséð,
að þú skemmtir þér vel í kvöld,
þá er ég hræddur um, að þú
saknir þessara vina þinna, þegar
þeir eru farnir héðan aftur.
Já, ég veit ég sakna Sols, svar-
aði hún eins og satt var, en bætti
við með glettnisbrosi: Það var
leiðinlegt, að hún mamma þín
og Simone skyldu ekki geta kom
ið — þetta kvikmyndafólk er nú
ail'ls ekki eins slæmt og það er
sagt, eða hvað finnst þér?
Þetta 'er allra almennilegasta
fólk, einkum þó Sol, samþykkti
hann rólega, en augun voru eins
og hugsandi, er hann horfði á
hana. Hann kunni vel við pólska
leikstjórann, og gat vel skilið
velvild Frankies til hans, en hún
mundi nú samt sjá ennþá meira
eftir Rex, hélt hann. Þú getur nú
ekki ætlazt til, að mamma láti
undan, á hennar aldri, sérstak-
lega þegar fólkið er hér aðeins
eins og farfuglarnir.
Hún gerði sér hroll og berar
axlirnar ljómuðu í kertabirtunni.
Líklaga ekki. En það er nú leið-
inlegt samt.... Ég hefði gjarna
viljað, að hún hefði hitt þetta
fólk og viðurkennt það sem
mannlegar verur!
Hann setti tómu glösin þeirra
á lágt borð og horfði út um
gluggann. Herra landsstjórinn er
niðursokkinn í viðræður við hr.
Courvoisier, sagði hann bros-
andi. Líklega vonar hann að
geta haft einhverja aura út úr
gamla manninum, í nýju sykur-
ver ksmið j una.
Hversvegna getur Frakklands-
stjórn ekkj hækkað fjárveiting-
una? svaraði hún óþolinmóðlega.
Eyjan lifir hvort sem er alfarið
á sykrinum, sem er langstærsti
iðnaðurirm hér — ef þetta hefði
verið bandarísk eyja, vaeri
stjómin þar fyrir löngu búin að
semja viðeigandi lög. Ég er alveg
viss um, að de Gaulle mundi
styðja okkur í þessu vandamáli.
Og ef þú ekki býður mér upp
aftur, dett ég niður dauð hér við
fætur þínar, herra læknir! bætti
hugur hennar yið með ákafa.
Hún hafði endurtekið það hvað
eftir annað við sjálfa sig, að hún
væri að halda þetta samkvæmi
fyrir kvikmyndafólkið og af því
að tími væri til kominn, að eitt-
hvert samkvæmislíf tækist aftur
í Laurier, en í hjarta sínu vissi
hún vel, að það var bara átylla
til að geta dansað við André og
fundið sig í fangi hans. Svo ein-
faldur var tilgangurinn og svo
frumstæður. Og hér stóð hann
svo og hafði ekki annað þarfara
um að tala en sykurverksmiðju,
handa eynni og stóð við hiliðina
á henni, klæddri í sinn fegursta
skrúða og talaði við hann eins
og hún væri bæjarfulltrúi!
De Gaulle hefur öðrum hnöpp-
um að hneppa eins og er en að
gera sér rellu út af okkur, sagði
André allt í einu og brosti, er
hann sá hana hreyfa fótinn af
óþolinmæði. Og hann rétti fram
armana. Fyrirgefðu, en ég
gleymdi, að þetta var dans. Ég
er nú ekki eins útfarinn og hr.
Mallory, en. ...
En þú ert nú elzti vinur minn
hérna og fólki fyndist það eitt-
hvað skrítið, ef þú dansaðir ekki
við sjálfa húsmóðurina! stríddi
hún honum, og gleymdi sam-
stundis öllu nema músíkinni og
nálægð hans. Það hafði verið
gaman að dansa við Rex, en það
var eins og hver önnur fimleika-
æfing, og þetta var allt annað.
Svo gjörólíkt, að hún þorði ekki
annað en loka augunum, svo að
André sæi ekki ástina, sem út
úr þeim skein.
Hvað sagði ég þér tautaði Bill
við Moiru og kinkaði koili til
þeirra þar sem þau svifu um í
dansinum, rétt eins og í
draumi. Þau voru trúlofuð þegar
þau voru krakkar og trúlofuð
verða þau bráðum aftur, svo
framarlega sem ég heiti Bill
Kerryns! Og Moira hló eins og
miðaldra piparmejar eru vanar
að hlæja, velviljuð og rómantísk
í huga sínum.
Það færi betur að svo yrði —
eyjarinnar vegna, játaði hún ró-
lega, og um leið kjaftsihögg fyrir
gömlu nomina hana mömmu
hans. Ég get illa hugsað mér
ungfrú Laurier fara að beygja
knén fyrir þeim gamla vargi og
harðstjóra. Það er einmitt það,
sem sú gamla skrukka hefur
þarfnazt árum saman. einhvers,
sem þorir að standa uppi í hár-
inu á henni....
Bilil hló. Já, þann bardaga
vildi ég gjarna horfa á. Sú litla
hefur alla sína tíð vitað hvað
hún vildi.
Frankie fann alveg á sér, með
næmleika konunnar, hvað verið
var að tala um þau André. Þau
höfðu horft á hana dansa við
Rex og dáðzt að danskunnáttu
hennar, en nú voru þau að horfa
á hana með aðdáun og velvilja
í senn. Henni varð hverft við til-
hugsunina' um það, að enginn
hér staddur, að sjálfri henni og
Sol undanteknum, vissi, að
André og Simone voru trúlofuð.
Helena hafði sagt, að það ýrði
ekki opinberað fyrr en Simone
væri komin úr sorginni. Henni
fannst brosandi tillit fólksins
vera eins og hæðni gagnvart
henni, þar sem þau voru svo
fjarri öllu sanni.
Rex var sá eini, sem ekki
brosti til þeirra, er þau dönsuðu
fram hjá honum. Hann glápti
bara á þau og laglega drengja-
andlitið var með greinilegum
gremjusvip. Hann var í svo illu
skapi að hann gleymdi alveg að
vera vingjarnlegur við ungu
dömuna sína, og gleymdi alveg
leikgrimunni, sem hann kunni
annars svo vel að bera á al-
mannafæri.
Mallory hinn ungi er eins og
hann langaði mest til að kálð
mér, sagði André letilega, e'r þau
hættu að dansa og gengu saman
út á svalirnar. Ætlarðu Itannske
að giftast honum?
Giftast.... Rex? sagði hún
steinhissa, og ætlaði ekki að trúa
sínum eigin eyrum. Rex var fjór-
um árum eldri en hún, og hækk-
andi stjarna í kvikmyndum og
sjónvarpi, en hún hugsaði sér
hann aldrei öðruvísi en sem
krakka. Hún gat ekki annað en
hlegið að spurningunni, hvort
hún ætlaði að eiga hann. En
André horfði svo fast á hana,
að henni datt allt í einu í íhug,
að hún kynni að koma upp um
sig með því að þvertaka fyrir
þetta.
Ekki hefur hann nú beðið mín
enn, sagði hún lágt og skjálftinn
í röddinni hefði getað stafað af
allt öðrum tilfinningum.
Þá á hann það eftir. Hann er
afskaplega ástfanginn af þér.
Þau stóðu í skugganum yzt á
svölunum. Að baki þeim, inni í
salnum, setti einhver útvarpið
í gang og Suður-Ameriku-mús-
íkin steig og lækkaði, rétt eins
og brim við sjávarströnd.
Frankie var fegin, að dansin-
um þeirra skyldi vera lokið. Hún
skalf er hún stóð upp við kaldan
steininn við bogagluggann, og
hún vissi vel, að hún var að
greiða ofhátt verð fyrir þessa
stolnu gleði, sem hún hafði átt
síðustu mínúturnar. Það heyrðist
lítið til Andrés fyrir músíkinni
og glasaglaumnum og hávaðan-
um á svölunum, en hún heyrði
samt hvert orð greinilega.
Eða ertu karmske bara að
„safna“ honum, eins og mér og
Christopher Mayne? spurði hann
lágt.
Hvað í ósköpunum komið þið
Mayne þessu máli við? spurði
hún þreytuiega. Hvað veizt þú
svo sem um Ohris, André? Til
þess að fá tíma til að hugsa,
greip hún eftir vindlingi úr
kassa á steinborðinu þarna úti
og þá sá hún á honum vangasvip
inn eins og á erni, í ljósinu frá
kveikjaranum, sem hann brá
upp fyrir hana. Og um leið, sá
hún hæðnisglampann í grágrænu
augunum sem horfðu beint á
hana.
Ég_ veit ekki annað en það, að
þú varst rétt í þann veginn að
opinbena trúlofun ykkar, þegar
ég kom við í New York fyrir
tveim árum, svaraði hann rólega,
en nú hefurðu ekki gifzt honum,
svo að þá er sýnilegt, að þú hef-
ur bara ætlað að nota hann í
„safnið“. Og hvað mig snertir, þá
hef ég víst verið í því síðan þú
varst í vöggu. Það var nú ekki
nauðsynlegt að endursenda öll
bréfin mín óopnuð.... og það
Það var eins og gólfið gengi
í öldum undir fótunum á Frank-
ie. Mislitu ljóskerin, sem héngu
hér og þar, fóru öll í einn hræri-
graut fyrir augum hennar. Það
er að líða yfir mig, hugsaði hún,
og bað þess heitast, að hún færi
ekki að líða út af fyrir allra
augum, og það í boðinu, sem hún
var sjálf að. halda. Þetta sem
André hafði verið að segja, náði
ekki nokkurri átt. .hún skildi
það ekki. Hundrað spurningar
komu upp í huga hennar, en hún
var bara of ringluð til þess að
koma þeim út úr sér. Það varð
henni því mikill léttir, þegar Sol
kom til þeirra, með glasabakka
í hendi og brosti vingjarnlega
til hennar. Þó vissi hún sam-
stundis, að hann var þangað kom
in til að aðvara hana, ef til vilil
aðvara hana um að leika sér
SBUtvarpiö
Sunnudagur 22. október
8:30 Létt músik að morgni dags.
9:00 Fréttir. — 9:10 Veðurfregnir.
9:20 Morgunhugleiðing um músik: ,,A
hrif tónlistar á sögu og siði\
bókarkafli eftir Cyril Scott, í
þýðingu Kristínar Þ. Thorodd-
sen; I. (Arni Kristjánsson flyt-
ur).
9:35 Morguntónleikar:
a) Fantasía í A-dúr eftir César
Franck (Marcel Dupré leik-
ur á orgel).
b) Sönglög eftir Haydn (Dietrich
Fischer-Dieskau syngur; Ger-
ald Moore leikur undir).
c) „Myndir frá Brazilíu** eftir
Respighi (Hljómsveitin Phil-
harmonia leikur; Alceo Galli-
eri stjórnar).
10:30 Setning Almenns kirkjufundair:
Guðsþjónusta 1 Neskirkju (Séra
Bjarni Jónsson vígslubiskup pré-
dikar; séra Jakob Einarsson fyrr
um prófastur þjónar fyrir altarú
Organleikari: Jón Isleifsson).
12:15 Hádegisútvarp.
13:10 Erindi eftir Pierre Rousseau:
Saga framtíðarinnar; I: Vísindin
og samfélagið (Dr. Broddi Jó-
hannesson).
14:00 Miðdegistónleikar: „Acis og Gala
tea“, tónsaga eftir Hándel (Joan
Sutherland, Peter Pears, Owen
Brannigan, David Galliver og St.
Anthony kórinn syngja; hljóm-
sveitin Philomusica í Lundúnum
leikur. Stjórnandi: Sir Adrian
Boult. — Guðmundur Jónsson
kynnir).
15:30 Kaffitíminn: — (16:00 Veðurfr.).
a) Carl Billich og félagar hans
leika.
b) Friedrich Wúhrer leikur fiðlu
lög eftir Kreisler.
16:15 A bókamarkaðinum (Vilhjálmur
í>. Gíslason útvarpsstjóri).
17:30 Barnatími (Anna Snorradóttir) •
a) Framhaldssagan: „Pip fer á
flakk"; 2. lestur.
b) Leikrit: „A hættunnar stund'*
eftir Ragnar Jóhannesson.
Leikstjóri: Steindór Hjörleifs-
son.
c) Fimm mínútur með Ohopin;
lokaþáttur.
d) Ævintýraskáldið frá Oðinsvé-
um: fjórða kynning: Jón Sig-
urbjörnsson les eitt af ævin-
týrum skáldsins.
18:20 Veðurfregnir.
18 «60 „Island ögrum skorið": Gömlu
lögin sungin og leikin.
19:10 Tilkynningar.
19:30 Fréttir og íþróttaspjall.
20:00 Raddir að vestan: Síðari þáttur
úr Kanadaför (Jón Magnússon
fréttastjóri).
20:30 Frá tónleikum Sinfóníuhljómsv.
Islands í Háskólabíói 12. þ.m,
Stjórnandi: Jindrich Rohan. Ein-
leikari: Michael Rabin fiðlusnill-
ingur frá Bandaríkjunum.
Fiðlukonsert í e-moll op. 64 eftir
Mendelssohn.
21:00 „Hratt flýgur stund*4: — Mfr
skemmtiþáttur 1 útvarpssal und
ir stjórn Jónasar Jónassonar. —
Hljómsveitarstjóri: Magnús Pét-
ursson.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:05 Danslög.
23:30 Dagskrárlok.
Mánudagur 23. október
8:00 Morgunútvarp (Bæn: Séra Oskar
J. Þorláksson. — 8:05 Morgunleik
fimi: Valdimar Ömólfsson stj. og
Magnús Pétursson leikur undlir,
— 8:15 Tónleikar. — 8:30 Frétttr,
— 8:35 Tónleikar. — 9:10 Veðuír*
fregnir. — (10:00 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. *p*
12:25 Fréttir og tilk.).
13:15 Búnaðarþáttur: Gísli Kristjáne*
son ritstjóri ræðir við Ingólf I>or
steinsson fulltrúa um starfsemi
á Flóaáveitusvæðinu fyrr og síð-
ar. —
13:35 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk,
— Tónleikar. — 16:00 Veðurfr.
Tónleikar. — 17:00 Fréttir).
17:05 „I dúr og moll“: Sígild tónlist
fyrir ungt fólk (Reynir Axels-
son).
18:00 Rökkursögur: Hugrún skáldkona
talar við börnin.
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Þingfréttir — Tónleikar.
18:50 Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Um daginn og veginn (Thorolf
Smith fréttamaður).
20:20 Einsöngur: Magnús Jónsson
óperusöngvari syngur. Við píanó
ið: Fritz Weisshappel.
a) „O cessate di piagarmi'' ©ftlr
Scarlatti.
b) „Gígjan" eftir Sigfús Einar»*
son.
e) „Fjólan' eftir Þórartn Jón»*
son.
b) „Bí, bí og blaka" eftir Markúa
Kristjánsson.
e) „Síðasti dana" eftir Karl O.
Runólfsson.
f) „Vor“ eftir Magnús Bl. Jó*
hannsson.
g) „A vucchella" eftir Tosti.
20:40 Ur ýmsum áttum (Ævar R.
Kvaran leikari).
21:00 Minnzt sextugsafmælia Krist*
manns Guðmundssonar skálde,
Séra Sigurður Einarsson flytur
erindi, og lesið verður úr verlc*
um skáldsins.
21:30 Utvarpssagan: „Gyðjan og ux*
inn“ eftir Kristmann Guðmunds-
son; XXI. (Höf. les).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Hljómplötusafnið (Gunnar Guð-
mundsson).
aa-AO Dagskrárlok.
__ Ég veit ekki hvort verjandi þinn er góður lögfræðingur.
En hann dansar dásamlega!
>f >f >f
— Ofursti.... Handtakið Edwinu
Prillwitz undir eins!
— Þetta nægir, Geisli! Stúlkurnar
deyja!!
; — Haltu áfram! En ef þú hegðar — Fleming svarar.... Yfir.... ‘
>f >f X-
GEISLI GEIMFARI
— Ég er orðinn þreyttur á vitleys-
unni í þér, Geisli! Farðu að sendi-
stöðinni!
— Allt í lagi, Maddi! Þú ræður!
þér ekki rétt, kveiki ég á rofanum!
— Geisli höfuðsmaður kallar á
Fleming ofursta hjá öryggiseftirliti
jarðar.... Yfir....