Morgunblaðið - 10.01.1962, Blaðsíða 16

!6
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 10. jan. 196*
----------N
Margaret Summerton
HÚSIÐ
VIÐ
SJÚINN
Skdldsaga
s____”_____>
Á andliti hennar voru enn
leifar af þessari skelfingu, sem
hafði gripið hana fyrir neðan
háaloftsstigann, en hún var ekki
lengur alveg stjörf. Nú talaði
hún hratt og með áikafa.
Ég lagði höndina á artn Es-
monds. Hún hélt ekki, að nein
hætta væri á ferðum fyrr en
Edvina æpti. Það var skelfilegt
áfaM. I>að var alveg eins og hún
ætlaði að líða út af. Ég hélt um
tíma að hún væri að falla í yfir-
lið.
Hvert er hún að fara núna?
spurði hann hásum rómi.
Heim. Hún verður að gera
það. Það verður að fara burt með
Timmy. Ég benti: Hann er þarna
niðurfrá, við lækinn, en hvenær
sem er, getur hann komið hingað
hllaupandi. Þú verður að koma
fram og ráða það við Mark og
Ivor, hvað til bragðs skuli taka.
Ég endurtók: Lísa verður að fara
heim með Timmy.
Án þess að líta við sagði hann:
Þú gætir eins vel farið með hann
heim, eða jafnvel Mark. Lísa má
ekki fara. Ég verð að tala við
hana.
Það er enginn tími til þess,
Esmond. Þetta veltur á mínútum.
Og þá skeði það. Andilitið á
Lísu snerist dálítið til hliðar og
Ivor laut höfðinu niður. Kann-
ske héldu þau, að enginn sæi til
þeirra. Eða kannske var þeim
sama um allt, nú orðið.
Þegar varir þeirra skildust,
flýtti Lísa sér burt og Esmond
sópaði mér til hliðar með hand-
leggnum og þaut til dyra. Svo
þaut hann niður háaloftsstigann.
Ég hljóp eins og ég komst, en
hann var kominn niður í for-
stofu á undan mér. Ivor beið
hans þar.
Lísa! æpti Esmond. Lísa!
Það þýðir ekkert að kalla á
hana, hún er farin, sagði Ivor og
setti sig þversum í dymar.
Esmond svaraði: Hvert sem
hún hefur farið, fer ég með
henni.
Mark stökk milli þeirra: Jafn-
vel þú ættir að vita4 að þú getur
ekki hlaupið út um hvippinn og
hvappinn. Þú verður strax hand-
samaður....
Nei, sagði ég. Ekki enn. Hann
hefur ofurlítinn tíma enþá.
Já, við höfum ennþá ofurlítinn
tíma, sagði Ivor og röddin var
ísköld. Því aðeins þó að við ger-
um enga vitleysu.. Farðu aftur
inn í stofu Esmond!
Ég fer ekki neitt fyrr en ég
hef talað við Lísu. Esmond ætl-
aði að stökkva á Ivor, en hinn
var sterkari, svo að hann komst
ekki neitt.
Hann sneri sér að mér. Farðu
og sæktu hana. Þú gerir það fyr-
ir mig, er það ekki, Charlotte?
Komdu þér út um bakdymar.
Fljót nú!
Henni er fullkomlega heimilt
að fara út hérna, sagði Ivor með
ósvífnislegri kurteisi og tók
handlegginn úr dyrunum.
Ég hljóp niður eftir hellustígn-
num. Lísa beygði sig yfir Timmy,
sem var að busla í sefinu, en
Kelly stóð með glennta framfæt-
ur og gjammaði allt hvað af tók.
Ég sagði: Láttu mig sjá um
hann Timmy. Það er verið að
spyrja um þig ... Og ég benti aft
ur fyrir mig.
Hún reisti Timmy við og talaði
til mín yfir öxl sér: Þú getur
eins vel farið heim og sagt þeim,
sem sendi þig, að þú sért að
vinna fyrir gýg. Við Timmy er-
um farir, héðan.
Hvert förum við, mamma?
sagði Timmy.
Já, vel á minnzt: hvert ætlarðu
að fara? spurði ég.
Hún stóð nú upprétt og hélt
enn í höndina á Timmy. Þar sem
þú hefur getið þér svona mikið
til, geturðu getið upp á því líka.
Það, sem ske kann í þessu and-
styggðar húsi hér eftir, kemur
ekki mér við. Ég er búin að vera
þar.
Ég svaraði: Það var hvorki
Ivor né Mark, sem sendi mig.
Heldurðu, að ég viti kannske
ekki, hver sendi þig? Og ég
endursendi þig honum! Þú skilur
— og hún brosti fullkomlega ró-
lega — ég þarf hans ekki lengur
við. Ég er búin að dragast með
hann í fimm ár, og nú skal þvi
öllu vera lokið. Þú getur farið
og sagt honum það!
Og svo labbaði hún upp eftir
krákustígnum að bíLskúrnum. en
Timmy skokkaði á eftir henni.
Þegar ég kom inn í setustofuna
voru þar hávaða umræður. Það
voru Mark og Ivor að tala við
Esmond, sem lá aftur á bak í
stól.....þú ert alveg búinn að
missa þetta út úr höndunum, Es-
mond. Það eina skynsamlega er
að láta mig fara með þig í lög-
reglustöðina í Glissing, í stað
þess að láta þá taka þig hérna,
eða elta þig um allar jarðir eins
og glæpamann....
Þú ættir að skammast þín og
láta þetta afskiptalaust, Halli-
w£ll.
Esmond starði nú á mig: Vildi
hún ekki koma?
Hún er hrædd, og það er ekki
hægt að lá henni það. Hún vill
komast burt með Timmy.
Hann leit hægt við, af mér og
á Ivor. Ofsareiðin, sem hafði
komið honum ofan af háaloftinu
og alla leið fram að dyrum, var
einhvernveginn hjöðnuð niður,
og nú var hann aðeins nánast
forvitinn, er hann spurði: Hvert
eru þau að fara Ivor?
Það er enginn staður né stund
til að hugsa um -það núna.
Þú hefur stolið frá mér kon-
unni, Ivor, hélt Esmond áfram.
Skrítið er, það, að hefði ekki
Charlotte rekizt hingað, hefði ég
aldrei komizt að því. Það var
hún sem sagði mér það, skilurðu.
Hann varð hugsandi og hélt
síðan áfram: ....og svo lokaði
hún mig inni í þessu andskotans
háalofti og ég fór að hugsa um
ýmislegt, sem mér hafði aldrei
óður dottið í hug. Flugklúbbinn,
til dæmis að taka. Allar stund-
irnar, sem þið Lísa voruð þar..
Ivor gekk til hans og röddin
var grimmdarleg og köld: Ég vil
benda þér á, að eins og er, hef-
urðu ekki tíma til að hugsa um
annað en bjarga þínu auma lífi.
Og þínu! bætti Esmond við og
brosti um leið. Það eru fjórar
mílur í flugklúbbinn — tíu mín-
útna akstur! Er það þangað, sem
ferðinni er heitið hjá Lísu?
Hvað langt er þangað til þú átt
að hitta hana þar? Því að nú
hefur hún ekker.t flugskírteini,
svo að hún neyðist víst til að
bíða eftir þér?
Mark gekk fram og lagði hönd
ina á öxl Esmonds, en hann
hristi hana af sér. Skiptu þér
ekki af þessu, Mark, sagði hann
snöggt. Þetta er okkar Ivors á
milli. Farðu héðan og taktu
hana Charlotte með þér.
Ivor setti sig aftur fyrir dyrn-
ar. Héðan fer enginn út, fyrr en
við Esmond höfum lokið málum
okkar.
Lofið þið mér að segja ykkur
öllum eitt. sagði Esmond. Mér er
svo hjartanlega sama um alla og
allt nema mitt eigið líf. Svo er
Ivor fyrir að þakka, að það er
það eina, sem ég á eftir og ég
>f >f >f
GEISLI GEIMFARI
ætla líka að berjast fyrdr því.
Hann rétti snöggt úr sér.
Ivor hvæsti: Það var vitið
meira. Ég reikna með, að við
höfum hér um bil tíu mínútur til
stefnu, ef við göngum út frá, að
frú Elliot hafi strax sent boð til
Adkins frá lögreglustöðinni. Við
hefðum haft meira svigrúm, ef
þú hefðir ekki eylt....
Esmond sýndi á sér engin
merki asa, en ruggaði sér hægt
fram og aftur á hælunum.
Ivor æpti að honum: Flýttu
þér! Þú mátt ekki gleyma, að ég
er með í þessu. Ef þú kemst í
hendur lögreglunnar, er mitt
frelsi ekki túskildings virði.
Það er mér einmitt völ Ijóst,
og satt að segja hef ég um lítið
annað hugsað í dag. Þar af leið-
andi held ég, að ég sé þér miklu
verðmætari dauður en lifandi.
Andlitið afmyndaðist af glotti,
sem þó hvarf samstundis aftur.
Þetta var hugmynd Marks, og
hann má eiga það, að þar hitti
hann naglann á höfuðið, aldrei
þessu vant.
Ivor sneri sér bölvandi að
Mark, en Esmond sagði stríðnis-
sig og greip um dyrahúninn.
Esmond sagði kærulleysislega:
Hvert þykistu ætla að fara?
Ivor hvæsti á móti: Þú ert
asni! Auðvitað eru komnir verðir
lega: Vertu ekki að eyða kröft-
tmum þínum á hann, Ivor. Þú
þarft líklega á þeim öllum að
halda við mig.
Ivor rétti höndina aftur fyrir
á vegina. Það er ekki nema ein
undankomuleið og hana gætir þú
farið líka. Þú hefur enn tíma til
þess, ef þú hættir að hlusta á
þessa tvo fábjána. Hvar held-
urðu, að ég hafi verið í allan
dag? Ég var að komast í sam-
band við Webster. Sendi honum
loftskeyti, og honum tókst að
komast snemma tii Wellmouth.
Hann liggur nú þar fyrir akkeri
og bíður okkar.
Mark tók fram í kuldalega: Ef
þú hlustar á þessa reyfarasögu
áttu ekki annað betra skilið en
það, sem bíður þín.
En Esmond svaraði forvitnis-
lega: Það er þá enn ætlunin, að
við förum saman?
Hvað annað? snuggaði Ivor.
Það vita orðið ofmargir af því,
að þú ert á lífi — og vita, að ég
veit það. Það er allt upp í loft
og það geturðu þakkað þessum
tveimur. Kemurðu þá?
Förum við ekki leiðina, sem
við ætluðum? spurði Esmond ró-
lega.
Mark greip í handlegginn á
Esmond. Það verður lögreglu-
vörður fram með öllum sjávar-
>f >f
hömrunum, og bíður eftir þér.
Hugsaðu þig betur um, bjáninn
þinn!
Ivor öskraði: f síðasta sinn að-
vara ég þig, Halliwell. Láttu
þetta afskiptalaust. Hann sneri
sér að Esmond. Nú bíð ég ekki
sekúndunni lengur eftir þér.
Esmond kinkaði kolli rólega
og horfði á hann. Við förrnn þá
eins og ráð var fyrir gert, eða
hvað?
Mark æpti: Láttu ekki eins og
asni, Esmond. Þú veizt, að hann
lætur þig aldrei komast í hend-
xxrnar á lögreglunni.
Esmond sneri sér við hægt og
rólega. Þú átt við, að heldur gefi
hann mér kúlu gegn-um haus-
inn? Veiztu, að þetta var mér
búið að detta í hug sjálfum.
Hann brosti lymskulega. En hon-
um getur orðið það erfiðara en
hann heldur.
Þú skilur — nú lagði hann
arminn um mittið á mér — að
ég ætla að taka vitni með mér,
eða ef þú vilt heldur kalla það
líftryggingu. Ekki alla leiðina,
og ekki lengra en ég þarf.
Mark æpti: Ef þú átt við
Charlotte, verðurðu að lesa upp
og læra betur. Hún fer ekki fet
héðan út....
Hann gekk skref fram, en
krepptur hnefinn á Ivor kom á
móti honum. Mark gat aðein3
vikið sér undan högginu, en f
sama bili kom Kelly þjótandi
með miklu urri og flæktist í fót-
xmurn á honum. Um leið og hann
datt, kom hnefinn á Ivor aftur.
Ég sá hann ekki falla en heyrðií
höggið og þegar Mark lá á gólf-
inu, brauzt ég um. Ég öskraði,
rykkti mér áfram, en áður en ég
kæmist alla leið, hélt Esmondl
höndunum á mér fyrir aftan bak,
Þú þarft ekkert að vera hxædd,
Charlotte, sagði Esmond rólega,
Hann er ekki líkt því dauður,
heldur hefxxr hann bara fengið
kjaftshögg, sem hann hefur gott
af og endist nógu lengi til þess
að við komumst af stað. En nú
kemur þú með mér. Þér skall
verða alveg óhætt. Ég læt engan
mann gera þér neitt mein.
Hann ýtti mér áfram og ég féll
í sterkar hendur Ivors og gat
mig hvergi hreyft.
Hvern djöfulinn ertu að
hugsa? æpti Ivor.
Esmond talaði yfir öxlina á
mér: Eins og ég sagði þér, ætla
ég að bjarga mínu eigin lífi, og
til þess á Charlotte að hjálpa
mér. Það geta hvort sem er ekki
aðrir en hún ein. Hann hristi ríg-
fasta únliðina á mér. Vertu ekkií
með þessi umbrot. Eftir hálftíma
aiUtvarpiö
Miðvikudagur 10. Janúar.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. —- 8.30 Fréttir. — 8,35
Tónleikar. — 9.10 Veðurfregnir,
— 9.20 Tónleikar). (10.00.
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. — 12.25
Fréttir og tilkynningar).
13.00 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
— Tónleikar. 16.00 Veðurfregnir.
— Tónleikar. — 17.00 Fréttir.
— Tónleikar).
17.40 Framburðarkennsla í dönsku og
ensku. «
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Bakka-
Knútur*' eftir séra Jón Kj%
ísfeld; XII. (Höfundur les).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Lög leikin á þjóðleg hljóðfæri
frá ýmsum löndum.
19.00 TiLkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Varnarorð, — nýr þáttur á veg-
um Slysavarnafélags íslands;
Gunnar Friðriksson forseti fé-
* lagsins flytur inngang að þætt-
inum.
— Berta Colby, þér verðið að
koma eignum yðar undan óvinum
yðar.... r ^
L — Haltu áfram, Mystikus!
— Arfleiðið Gar lækni að eignum
yðar til að vinna að ellirannsóknum
og veitið honum fullt umboð yðar.
— Ég geri það.
— Viturlega gert, frú Colby.
skal skrifa nauðsynleg skjöb
Ég
20.05 Tónleikar: Georg Feyer leikup
Vínarlög á píanó.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Eyrbyggja
saga; V. (Helgi Hjörvar rit-
höfundur).
b) íslenzk tónlist: Lög eftip
Björgvin Guðmundsson.
c) Bergsveinn Skúlason flytur
síðari hluta frásöguþáttar
síns um Höskuldsey.
d) ]>orsteinn skáld frá Hamrl
talar um Hákonanhál Eyvind-
ar skáldaspillis og les.
21.45 íslenzkt mál (Dr. Jakob Bene-
diktsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Upplestur: „Stjömusteinar**,
saga eftir Rósu B. Blöndals;
fyrri hluti (Bjöm Magnússon),
22.30 Næturhljómleikar:
Sinfónia um hafið eftir Vaug-
han Williams (Fílharmoníski
kórinn og hljómsveitin í Lund-
únum flytja. Einsöngvarar: Isobel
Baillie og John Cameroo,
Stjómandi: Sir Adrian Boult). é
23.45 Dagskrárlok.