Morgunblaðið - 25.03.1962, Síða 3

Sunnudagur 25. marz 1962
MORGUNBL4Ð1Ð
3
VORIÐer komiff, effa þaff vona
menn að minnsta kosti. Blíff-
viffriff undanfarna daga hefur
ekki fariff fram hjá neinum,
fólk hefur jafnvel sézt létt-
klætt á götunum og börnán
horfa löngunarfullum augum
út um glugga skólastofunnar.
Eftir skólann gengur víðast
erfifflega aff halda þeim inni
viff lestur. því veðurblíðan er
alltof freistandi.
Myndirnar her a siffunm
voru íeknar á föstudaginn. Þar
eru nokkur börn í „kílubolta"
í Hljómskálagarðinum. Stelp-
an gefur strákunum ekkert
eftir, því kraftur er lagður í
höggið.
Naesta mynd er fra leikvell- •
inum viff Hringbraut. Hver
róla er upptekin, en stöllurnar
tvær deyja ekki ráðalausar,
þær tvímenna, og kannski er >g wmk *
þaff bara skemmtilegra. -n~—-nmni-miiimimi ,|fí
Loks er onn/ur mynd úr
Hljómskálagarffinum. Skyldi
heimurinn ekki vera stór í aug
um þeirrar litlu, risastór skóg
ur og ócndanlegar flatir! En
þó þarna séu affeins lágar
hríslur og runnar er Hljóm-
skálagarðurinn bæjarbúum
kærkominn staður. Þar geta
þeir „komiff börnum sínium á
gras“. — Ljósm. tók Ól. K. M.
Sr. Jónas Gislason:
Heyrum Guðs orð
3. sirnnudagur 1 föstu
„Og hann rak út mállausan El-
an anda, og er andinn var farinn
út. þá talaöi máliausi maðurinn.
Og inannf jöldinn undraðist, en
sumir þeirra sögðu: Með fulltigni
Beelsebúls, foringja illu andanna,
rekur hann iilu andana út. En aðr
ir freistuðu hans og kröfðust af
honum tákns af himni. En hann,
er vissi hugrenningar þeirra, sagði
við þá: Sérhvert það ríki, sem er
sjálfu sér sundurþykkt, leggst i
auðn, og hús fellur á hús. En ef
Satan er sjálfum sér sundurþykk-
ur, hvernig fær riki hans staðizt?
I»ví er þér segið, að ég reki lllu
andana út með fulltigni Beelse-
búls, með hvers fulltigni reka þá
synir yðar þá út? Dömarar yðar
skulu þeir því vera. En ef ég rek
illu andana út með fingri Guðs,
þá er guðsríki komið yfir yður.
I'egar sterkur maður, alvopnaður,
varðveitir hús sitt, þá er allt í friði,
sem hann á. En komi sá, sem
sterkari er en hann, og sigri hann,
tekur hann ÖU hertygi hans, er
hann treysti á, og skiptir herfang-
inu frá honum. Sá, sem ekki er
með mér, er á móti mér. Og sá,
sem ekki samansafnar með mér,
hann sundurdreifir. Þegar óhreinn
andi er farinn út af manninum,
fer hann um vatnslausa staði og
leitar hvíldar, og er hann finn-
ur hana ekki, þá segir hann: Ég
vU hverfa aftur £ hús mitt, það-
an sem ég fór. Og er hann kemur,
finnur hann það sópað og prýtt.
Þá fer hann og tekur með sér sjö
aðra anda verri, og þeir fara inn
og setjast þar að, og verður svo
hið síðara þess manns verra en
hið fyrra. — En er hann var að
segja þetta, hóf kona nokkur £
mannfjöldanum upp rödd sina og
mælti við hann: SæU er sá kvið-
ur, er þig bar, og þau brjóst, er
þú mylktir. En hann sagði: Já,
en sællr eru þeir, sem heyra Guðs
orð og varðveita það".
Lúk. 11, 14—28.
I.
Undarlega er oklkur mönnuim
fariff. Við reynuim alltaf að
finna skýringar á hlutunuim. Ef
við fellum okkur ekki við þær
staðreymdir, sem mœta okkur í
lífinu, reynum við oift að burt-
skýra þær, þannig reynum við
oft að friða samvizkuna.
í mannfjöldanum, sem guðs-
spjallið segir okkur fré, að hafi
toomið til Jesú, voru margir, sem
voru honum andistæðir. f>eir
höfðu eflaust oft verið í návist
hans áður. Þeir höfðu heyrt orð
hans, séð verk hans. En þeir
trúðu samt ekki á hann. Þeir
vildu etoki trúa á hann.
Þeir gátu ekki neitað þeim
staðreyndum, sem þeir urðu
vottar að. Hann vann kraftaverk,
sem enginn annar gat unnið.
Hann flutti boðskap, sem var
svo gagnólíkur þvá, sem aðrir
töluðu. Hann var hinn einstæði.
Það var þeim ljóst.
En þeir reyndu að burtskýra
Jesúm. Hann var máttugur, en
máttur hans var af hinu illa.
„Með fuiltingi Beelsebúls". —
Þannig starfaði hann. Og þeir
gerðu sig ánægða með þessa
Skýringu. Þá losnuðu þeir við að
taka jákvæða afstöðu til Jesú.
Þá losnuðu þeir við að játa rétt-
mæti þess, sem hann boðaði.
Auðvitað sýnir Jesús þeim
fram á veiluna í röksemdafærsl
Savannah
í reynsluför
Yorktown, Virginia, 23. marz.
— (AP) —
KJARNORKUSKIPIÐ Savannah,
fyrsta vöruflutningaskipið af því
tagi, lagði úr höfii frá York-
town í dag í fyrsta sinn. Mim
skipinu verða siglt til reynslu
á hafinu fyrir utan Virginia-
fylki næstu tvo daga. Aðeins
60% af afli skipsins verður not-
að í þessari reynsluför, en í
fyrirhugaðri fimm daga reynslu
för 2. apríl verður skipinu siglt
með fullu aflL _
unni. „Rífci, sem er sjálfu sér
sundurþykkit, leggst í auðn“. —
Auðvitað. Sá, sem er ósamþykk-
ur sjálfum sér, fær ekki staðizt.
Og hvenær fór hið ilila að
vinna náðar- og lóknarverk tál
að hjálpa og gleðja? Var þaðL
trúlegt?
Nei, og ég er viss um, að innist
inni hefur þeirn fleetum verið
þetta ljóst. En þeir voru að reyna
að friða samvizkuna, af þvi að
þeir vildu ekki beygja sig fyrkr
Jesú. Þess vegna var þetta dióm
urinn, som þeir kváðu upp yfir
lífi og starfi frelsarans hér á
jörð. Það er í fuMu samræmi við
reflsinguna, sem þeir dœmdu
hann til, er hann var krossfest-
ur. Jesús, eini maðurinn, sem
lifað hetfur syndlaus á þesisari
jörð, var daemdur dauða sekur.
Þannig reyndu þeir að burt-
skýra Jesúm úr mannlegu lífi,
sem vildu ekkert hafa með að
gera trúna á hann.
n.
Við getum undrazt þetta. Við
getum kallað þetta furðulega
blindu og skammisýní í mati á
lífi og boðskap Jesú Krists. Og
það er rétt.
En gætum að. Það skyidi ekki
vera, að enn kveði menn upp
líkan dóm yfir Jesú Kristi? Það
skyldi ekki vera, að röksemda-
færslan sé álíka bágborin hjá
ýmsum þeim, sem telja sig þess
umkomna að dæma Jesúm Krist
í dag?
Nú segir enginn að vísu, að
hann hafi starfað í þjónuistu
hins illa, því að margir afneita
jafnvel tilveru þess. Það þarf
þó mikla blindu til að afneita
tilveru hins illa árið 1962.
En þeir eru ýmsir, sem virðast
telja sig umkomna að gera at-
hugasemdir við boðskap Jesú
Krists og vilja betrumbæta harni
frá sjónarmiði nútímans. Þeir
telja Jesúm aðeins barn sinna
tíma. Hann hafi ekki vitað bet
ur en fram kemur af frásögnum
Nýja testamentisins. Og aðrir
bæta þvi við, að lærisveinar
hans, einkum Piáll postuli, hafi
breytt kristnum boðskap svo
mjög, að það þurfi að reyna að
vinza kjarnann frá hisminu til
að finna, hvað Jesús sjálfur
boðaffi.
En ég er hræddur um, að þeir
standi í svipuðum sporum og
mennirnir, sem voru að gera ait-
hugasemdir við Jesúm Krist suð
ur á Gyðingalandi.
Auðvitað er hverjum manni
leyfilegt, meira að segja skylt að
taka afstöðu til boðskapar Biblí
unnar um Jesúm Krist. En hitt
ætti ekki að þurfa að táka fram,
að ekkert getur verið kristin-
diómur nema það eitt, sem kornið
er frá Jesú Kristi.
All't, sem okkur er opinberað
um Guð, eigum við ritað í BiM-
íunni. Þar opinberar Jesús Krist
ur okkur Guð. AMar aðrar kenn
ingar um Guð eru mannasetn-
ingar.
Auðvitað hafa margir aðrir
sett frarn undurfagrar kenning-
ar um líf og breytni. Margt er
fallegt í öðrum trúarbrögðum.
En fegurðin ein gerir ekki sMk
ar kenningar að kristindómi.
Kristindómur er það, og þaff
eitt, sem er í samhljóðan viff
boðskap Biblíunnar. Ekkert
annað. Það getur verið fallegit,
en það er ekki kristindómur, e£
það er í andistöðu við Guðis orð.
Reynum aldrei að burtskýra
þau atriði kristinnar kenningar
sem valda okikur erfiðleikum.
Beygjum akfcur heldur undir úr
skurðarvald Bibdíunnar. Tökum
við og varðveituni Guðs orð.
Þá eigum við hilutdeild í fyrir-
heiti Jesú, er hann sagði: „Sælir
eru þeir, sem heyra Guðs orð,
og varðveita það“.