Morgunblaðið - 17.05.1962, Page 20

20
r MORGUNBLAÐ1Ð
Fimmtudagur 17. maí 1962 '
GEORGE ALBERT CLAY:
GINA
Saga samvizkulausrar konu
að .... Hún lauk ekki við setn-
inguna. Honum þykir vænt um,
að þú skulir vera hjá okkur og
hann vill, að þú vitir, að hann sé
stoltur af því að þú hefur hjálp-
að okkur. Svo var hún farin út
og Gina varð ein eftir með hugs-
anir sínar og ákvörðun.
Næstum áður en hún hafði af-
ráðið, hvað gera skyldi, var hún
búin að taka saman litlar föggur
sínar og vefja Þ®r inn í hinn
kjólinn sinn. Það var auðvelt að
komast út. Hú ætlaði að fara tfl
Tim og deila kjörum með skæru-
liðunum þangað til Ameríku-
mennirnir kæmu. Hún vonaðist
eftir að geta verið hjá Tim dag
og nótt.
Luisa var háttuð. Hún var kom
in í síða bómullar-náttkjólinn
sinn, en ekki komin upp í rúmdð
Hún hafði verið að biðja bænirn-
ar sínar, þegar Gina barði að
dyrum.
Þú verður að segja mér, hvern
ig ég get komizt til skærulið-
anna, sagði Gina og stóð á önd-
inni. Ég vil fara þangað. Mér er
ekki óhætt hérna. Kempei Tai
talaði við mig í dag. Ég vil fara
í kvöld — strax!
Það er erfitt líf, sem þeir eiga,
Gina. Engin þægindi, ekki einu
sinni eins og við höfum hérna.
Hún leit kring um sig í herberg-
inu, sem var jafntómt og Ginu
herbergi.
Það er sama. Ég get alltaf þol-
að það í fáeinar vikur.
Fáeinar vikur! Hversvegna
segdrðu það. Hvað á að verða
eftir fáar vikur?
Þangað til Ameríkumennirnir
koma
Luisa svaraði hægt, eins og hún
vildi dvelja við hvert orð: Við
getum vel orðið að bíða eftir
þeim í nokkur ár enn.
Nokkur ár? Það setti hroll áð
Ginu. En þið talið öll um þetta
eins og þið búizt við þeim rétt á
næstunni.
Komdu inn og settu þig niður
Gina, sagði Luisa rólega. Þetta
hefur verið misskilningur. Ég
held, að við ættum að tala sam-
an.
Ég vil ekkert tala! hvæsti
Gina. Til hvers hafið þið verið
að Ijúga að okkur um Ameríku-
mennina?
Við höfum engu logið, enda
þótt við höfum kannske valdið
misskilningi hjá þér. í okkar aug
um, sem getum eins búizt við
eilífðardvöl Japananna hérna,
eru nokkur ár ekki nema skamm
ur tími. Þú skilur það sjálfsagt
ekki, Gina, en fyrir okkur var
lífinu lokið þegar Japanirnir
komu hingað og það hefst ekki
að nýju fyrr en þeir eru farnir.
Og heldurðu, að þetta geti
skipt árum?
Það er bágt að segja. Luisa
yppti öxlum. Það er vitanlega
strangasta leyndarmál, en okkur
hefur verið tilkynnt, að það geti
skipt árum en hinsvegar geti
verið, að þeir séu þegar lagð'r
af stað hingað. Meira vitum við
ekki.
Ginu varð hugsað til Tims.
Jæja, þá, ef það getur skipt ár-
um. Ég þoli það líklega ef aðrir
þola það og einhverjar konur
verða þeir að hafa þarna.
Það eru þar fáeinar, sagði
Luisa, og ég fer þangað eftir
nokkrar vikur, því að þá verður
verki mínu hér lokið. Við erum
búin að nota sömu aðferðina of
lengi og verðum nú að finna ein-
hverja aðra. Og þá fer ég til
Tims og við giftum okkur.
Giftið ykkur? öskraði Gina.
Vissirðu það ekki, að við mund
um einhverntíma gera það? Nú
höfum við prest þarna, og við
erum búin að bíða nógu lengi.
Gina fann til ógleði. Hún hall-
aði sér máttleysislega að hurð-
inni, og fannst helzt eins og
ætlaði að líða yfir hana, og hún
endurtók í sífellu. Þá mátt það
ekki! Þú mátt það ekki!
Ég var að hugsa um, hvort þú
vildir fara upp í fjöll til að
forða þér — eða til þess að hitta
Tim.
Gina gekk að Luisu og lagði
hendur á axlir hennar. Hún
gleymdi algjörlega öllu stolti
sínu fyrir hinu, að hún varð að
koma Luisu í skilning um það,
sem henni lá á hjarta. Þú mátt
ekki giftast honum, Luisa! Ég
elska hann!
Já, en þú ert nú gift kona,
sagðj Luisa rólega, og við elsk-
um hvort annað af öllu hjarta.
Við höfum ákveðið þetta allt.
Tim hefur þegar elskað mig
lengi. Auðvitað gefur hann þér
griðastað uppi í fjöllunum, en ..
Það vil ég ekki! Gina reif upp
hurðina og hljóp eftir ganginum
til herbergis síns. Hún fleygði
sér á rúmið, en tárin vildu ekki
koma — eina tilfinningin hjá
henni var reiði. Og hatur! Hún
iþóttist vita, að ef hún gæti hitt
Tim, þó ekki væri nema stundar-
korn, þá mundi hún geta út-
skýrt allt fyrir honum: að hún
hefði aldrei elskað Vicente, held
ur aðeins hann einan, og svo
mundi það verða um alla framtíð
Væri ekki Luisa, gætu þau verið
saman og orðið hamingjusöm. En
svo var Luisa alltaf og allsstaðar
fyrir henni. Ef Luisa bara færi
eða eitthvað kæmi fyrir hana ..
Það var íil leið út úr þessum
ógöngum. Ein leið. Hún settist á
rúmstokkinn og hugleiddi þessa
einu leið. En Tim mátti aldrei
fá að vita það og heldur ekki
gömlu hjónin. Hún neri á sér
augun og dró greiðu gegn um
hárið á sér. Síðan læddist hún
eftir ganginum og framhjá dyr-
um Luisu, en þaðan barst ekkert
hljóð. Á næstu mínútu var hún
komin yfir garðinn og að morg-
unstofunni. Þar var ljós inni, en
Teki majór var þar ekki. Þar
var enginn maður. Hún gekk að
borðinu og hringdj í númerið,
sem majórinn hafði gefið henni
forðum.
Einhver japönsk rödd svaraði
og hún bað aftur og aftur um
einhvern, sem talaði ensku. Með-
an hún beið, leit hún kringum
sig í þessu þögla herbergi, þar
sem birtan náði ekki út í horn-
in, svo að hún bjóst við, að ein-
hver skæruliðinn gæti komið
þjótandi fram úr myrkrinU á
hverri stundu. Hefði majórinn
bara getað verið þarna! Ekkert
hljóð heyrðist nema tifið í
klukku einhversstaðar inni, en
það færðist í aukana, þangað til
það var einna líkast því, sem
það fyllti stofuna. Fingurnir á
henni voru kaldir meðan hún
hélt um heyrnartólið, og hjartað
barðist þangað til hún heyrði
meira í því en klukkunni
Já, hver talar? Röddin kom
svo snögglega í simann að hún
hrökk við og varð að stilla sig
um að æpa upp. Hver talar, meö
leyfi?
Hún vissi, að hún yrði að stilla
sig. Maðurinn í símanum mátti
ekki halda, að hann væri að tala
við einhvern taugaveiklaðan
aumingja. Hann varð að trúa
henni, og hann varð að hafast
eitthvað að. Hún svaraði: Á
morgun ætlar Luisa Sffredo, sem
hefst við í húsi Diego de Aviles,
að fara upp í fjöllin til móts við
skæruldðana, sagði hún og rödd-
in var nú alveg róleg, og hún
vissi alveg hvað hún var að gera.
Hún mun hafa meðferðis dýr-
mætar upplýsingar og peninga
handa þeim.
Hver talar, með leyfi?
Hún ýtti frá sér símanum, rétt
eins og hann væri að brenna
hana. Hún hafði talað lágt og
nú heyrði hún aftur tifið í klukk
unni, og horfði dauðskelfd út í
dimmu hornin í stofunni. Þar
gat einhver ósýnilegur verið að
hlusta.
Jæja, þú gazt þá náð í upp-
lýsingar, þegar til kom! sagði
karlmannsrödd við hliðina á
hehni og hún hrökk við og æpti,
er hún sá Teki majór, sem var
aðeins íklæddur lendaklæði, eins
og Japanir nota oft eitt fata.
Hann var einkennilegur í daufri
birtunni, með vott hárið og vatn-
ið hripandi af breiðu herðunum.
Hún hló hátt. Það var svo
skrítið, að hann skyldi vera úti í
sundpollinum. Hún hló æ meira
þegar hún hugsaði sér hann
syndandi fram og aftur í myrkr-
inu, án alls asa eða assingar, með
an hún bjó yfir leyndarmálum,
sem hann hefði viljað gefa allt
fyrir að komast að. Hún hló þang
að til hann sló hana í andlitið,
en þá fór hún að gráta.
Hann hélt henni fast x örmum
sér meðan hún var að gráta út,
en þegar hún var orðin róleg og
búin að jafna sig, sleppti hann
henni ekki að heldur. Nakið
brjóstið á honum var vott, vott
og sterklegt og andli hennar kom
upp að andliti hans, þangað til
hann lyfti upp hökunnj á henni
og kyssti hana og hendurnar á
SHUtvarpiö
Fimmtudagur 17. mal.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón-
leikar. — 10.10 Veðurfrengir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13:00 ,,Á frívaktinni', sjómannaþáttu*
(Sigríður Hagalín).
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir, t*l-
kynningar og tónleikar. — 16.30
Veðurfregnir. — Tónleikar. —
17.00 Fréttir. — Tónleikar).
18.30 Óperulög. — 18.45 Tilkynningar,
— 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Úr ýmsum áttum (Ævar R. Kyar-
an leikari).
20.20 Einsöngur: Brenda O’Dowda syng
ur vinsæl lög.
20.40 Erindi: Múhameð spámaður (Jón
R. Hjálmarsson skólastj.).
21.00 Tónleikar Sinfóníuhljómsveiitar ís
lands í Háskólabíói; fyrri hluti.
Stjórnandi Olav Kielland.
a) Pastoral-svíta op. 19 eftir
Lars-Erik Larson.
b) „Bergljót" op. 42 eftir Grieg.
Guðbjörg Þorbjarnardóttir
leikkona segir fram kvæði
Björnstene Björnson, í þýð-
ingu Matthíasar Jochumsson-
ar.
21.40 Upplestur: Andrés Björnsson les
ljóðaþýðingar úr norsku.
21.50 Einsöngur: Lillemari Östvig syng-
ur lög eftir Grieg.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Garðyrkjuþáttur: Þorgrímur Ein-
arsson garðyrkjubóndi talar um
plöntuval fyrir skrúðgarða.
22.30 Djassþáttur (Jón Múli Árnason).
23.00 Dagskrárlok.
Föstudagur 18. mai
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.(0
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón-
leikar. — 10.10 Veðurfrengir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 ,,Við vinnuna“: Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir, til-
kynningar og tónleikar. — 16.30
Veðurfregnir. — Tónleikar. —
17.00 Fréttir. — Endurtekið tón-
listarefni).
18.30 Ýmis þjóðlög. — 18.45 Tilkynn-
ingar. — 19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Daglegt mál (Bjarni Einarsson
cand mag.).
20.05 Efst á baugi (Tómas Karlsson).
20:35 Frægir söngvarar; XXIV: Irm-
gard Seefried syngur.
21.00 Ljóðaþáttur: Sveinn Skorri Hösk
uldsson magister les kvæði eftir
Hannes Hafstein.
21.10 Tónleikar: Tvær flautasónötrur
eftir Bach (Jean-Pierre Rampel
leikur á flautu, Robert Veyron-
Lacroix á sembal og Jean Huc-
hot á selló).
21.30 Útvarpssagan: „I>eir‘‘ eftir Thor
Vilhjálmsson; II. (Þorsteinn Ö,
Stephensen).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Upplestur: „Allt að veði“, smá-
saga eftir Donald Hough (Stein-
dór Hjörleifsson, leikari).
22.35 Á síðkvöldi: Létt-klassísk tón-
list.
a) Lög úr óperunni „Káta ekkj-
an‘ eftir Lehár (Anneliese Rot
henberger og Herbert Ernst
Groh syngja með kór og
hljómsveit; Wilhelm Stephan
stj.)
b) „Kvöld í Vín": Fílharmoníu-
sveit Vínarborgar leikur óper
ettuforleikina „Leðurblakan"
eftir Strauss, „Morgunn, mið
degi og kvöld“ eftir Suppé og
valsinn „Gull og silfur“ op.
75 eftir Lehár.
J 23.15 Dagskrárlok.
Blaöaafgreiösla
á Akranesi
Oss vantar áhugasaman og ábyggi-
legan mann eða konu til að annast
útsölu og afgreiðslu Morgun-
blaðsins á Akranesi frá 1. júní n.k.
Upplýsingar hjá framkvæmdastjóra
blaðsins
>f X-
GEISLI GEIMFARI
X- X- X-
— Við höfum eytt nógu miklum
tíma. Farið út! Sendu vörðinn þarna
burt, Geisli. Ég drep hann einnig, ef
með þarf!
Seinna, um borð í öðru geimskip-
inu....
— Og nú ætla ég að nota eitt af
þínum eígin brögðum á þig, John.
Þegar við höfum bundið ykkur
rækilega, setjum við Lára sjálfstýr-
inguna í samband og stökkvum út
úr skipinu.