Morgunblaðið - 19.07.1962, Qupperneq 16

/
16
MORCVFBLAÐIÐ
Fimmtudagur 19. júlL
Alexander Fullerfon
30
Guii Fordinn
Nú. Ég skil. >á....
Við sk'Ulum hvíla okkur. Betur
getur maður ekki varið seinni-
parti sunnudags í svona loftslagi.
Við fórum wm kluikkan fjögur
og ókum til Ostruflóa til að
synda og liggja í sólskininu. Það
vair þarna mangt fólk í sömu er-
indum, en það gerði ekkeirt til,
því að við sáum það ekki. Þegar
sól tóik að lsekka á lofti, fóruim
við aftur til gistihússins, fenguim
okkur ískalda drykki úti fyrir,
fórum síðan upp aftur og í bað
saman, létum svo vel hivOrt að
öðru og fóruim afbur í bað, og
étum síðustu appelsínurnair. Ég
Ibafði keypt þær á torginu fyrsta
morguninn, sem ég var iþarna og
var að brjóta heiiann um, hvort
Jane og Lessing xnundu koma.
Mér fannst hlsegileigt, þegar ég
minntist þess, að þetta var bara
í gærmorgun.
Ég var að þurrka bakið á Jane,
iþegar hún sagði allt í einu:
Ted....
Já. Ertu orðin nógu þurr?
Já, ætli ekki það. Hún sneri
sér við. Ted, mér finnst við ætt-
um að fara að haga okkur skyn-
samlega.
• Og með því áttu við....?
Felix gæti farið að koma á
hvaða stundu sem er. Við rnegum
ekki leggja í of mikla hættu,
fyrir eintóman bjánaskap, því
það yrði 'hræðilegt ef. ...
Hann sagðist verða burtu í tvo
daga. Ennþá er ekki liðinm nema
eimn. Við eigum alltaf næstiu nótt
til góða.
Já, harnn sagði tvo daga, en það
er alts ekki víst, að það sbarndi
heima. Ég veit ekki einu sinni,
hrvert hann fór. Þú verður að
Mta á þetta sömu augum og ég,
elsku Ted.... Þetta gæti orðið
Ihræðilegt, svona á opimberum
gististað, þar sem engimn kann
að þegja....
Ég skil. Ég sat á röndinni á
baðkerinu og diró hana mú upp
á hnén á mér og kyssti hana á
mjúkar, sólbrenndar axlirnar.
Áttu við það, að þú viljir ekki
sofa hjá mér í nótt?
Það er ekki spumingin um,
hvað maður kánn að vilja....
heldur er það... .eims og ég sagði
þér....
Ég veit. Og ég ætla ekki að
fara að rífast við þig um það.
Þú ért indæll, Ted.
Við skulum fá kivöldmat undir
eins og Opcnað er, og svo geturðu
verið uppi hjá mér fram að hátta
málum. Er það í lagi?
Hún brosti. Já, við skulum
hafa það þannig.
Ég varð himinlifamdi. Ég hefði
ekki getað hiugsað mér að eiga
að hætta þessu svona snögglega
og ekki geta átt von á að sjá
ihana vikum saman.
Við skulum fá okkuir vín með
matnum. Ekki drekfca neitt á und
an, en fá okkur flösku með matin-
um.
Höfúm við efni á því?
Hvað í dauðanum áttu við
Ég gæti orðið dýr í rekstri. Og
við fengum nóg í gærkvöldi til
að endast öllum Don-Kósökkum
í heilan mánuð.
Jæja. í kvöld sbulum við fá
þessa flösku, sem ég hefði eytt
peningxun fyrir í gærkvöldi, ef
ég hefði komizt að með það, í
stað þess að drekka ókeypis.
Ekki ókeypis, Ted. Þú manst,
að þú átt að skrifa greinina. Það
verðurðu að geta.
Vitanlega geri ég það. Ég kem
tii með að hafa nógan tíma til
þess. AXlt of mikinn tíma.
Hún kom til mín aftur, hálf-
klædd og lagði armana um háls-
— Hvernig heldurðu að þetta endi? Það eru aðeins tveir
mánuðir til jóla og þú situr hinn rólegasti og hlustar á
ntvarpið.
inn á mér. Þetta verður ekki svo
voða langt, Ted. Þú mátt ekki
vera að gera þér áhyggjur út af
því.
Ég veit. Og ég er að reyna að
láta það ógert. Þessvegna gat ég
ekki hugsað mér að láta þetta
enda núna á staðnum og stund-
inni. Ég var ekki aðeins....
Elskan mín, heldurðu, að ég
viti þetta ekki. Mér er sjálfri al-
veg eins innanbrjósbs.
Ég elska þig.
Ég elska þig líka. Það væri
gaman að vita, hversu oft við
eigum eftir að sagja þetta hvort
við annað, áður en við verðum
að dufti og ösku.
Það verður nú ekki reiknað
nema í rafeindaheila. Nú skulum
við flýta okkur. Matsalurinn
verður opnaður eftir andartak.
Máltíðir á sunnudagskvöldum
á svona stöðum eru sjaldnast upp
á það bezta, en við vorum bæði
nógu hungruð til þess að hafa
lyst á matnum og vínið hjálpaði
líka til. Við fengum okkuir svo
kiffi úti, og svo fór ég upp í mitt
herfoengi en Jane í dfgreiðsluna,
til að spyrja, hvort nokkur orð
sending hefði komið frá mannin-
um foennar. Þegar hún kom til
miín, svo sem tuttugu mánútum
síðar, sagðist hún ekkert hafa
frétt frá honum. Ég bjóst ekki
við, að gistihúsið mundi gera sér
teljandi rellu út af þvi, þar sem
Lessing borgaði leiguna fyirir
herbergið sitt, hvocrt sem hann
kom eða kom ekki, svo að gisti-
hússins vegna gat komið hvenær
sem hann vildi, og þyrfti efcki
að gera nein boð á undan sér.
Það hafði þaina gest, sem borg-
aði þrjár máltdðir á dag, án þess
að éta nokkra þeinra, og það
hefði vafalaust verið fegið að
hafa húsfylli af slíkum gestium.
Jane stóð lenguir við hjá mér
en hún hafði ætlað. Hún hafði
verið hrygg, rétt eins og öllu
væri nú að verða lokið, og einu
sinni hafði hún grátið, eins og
ferðum í Mbeya. Ég drakk tárin
hennar og meðan ég var emn að
kyssa tárvott andlitið, leið þetta
stjómleysisástand hennar hjá og
bún var næstum reið við sjáifa
sig fyrir að haifa látið svona und-
an tilfinningum sínum, og nú
vildi hún vera kát, til þess að
foæta þetta upp. En þessi kæti
hennar var ennþá dapurlegri en
gráturinn, og þegar hún loksins
leit á klukkuna við rúmið og
varð bilt við, hvað hún var búin
að vera lengi, létti okkur næst-
um báðum. En sjálfur hefði ég
getað grátið, þegar ég sá hana
standa úti við dyrnar í þunna
innisloppnum sínum.
En í stað þess læsti ég dyrun-
um á eftir henni og stóð svo
grafkyrr, þangað til sviminn leið
frá höfðinu á mér. Ég famn píp-
una mína og tróð í hana og á
meðan hugsaði ég um, hversu
klaufalega mér hafði farizt að
eyða þessu kvöldi og hvernig ég
hafði gert skyssu, þegar ég var
að lokka hana í þessa kveðju-
athöfn. Ég kveikti í pípunni og
gekk út á svaliroar og hallaði
mér fram á grindverkið og horfði
á pálman og litlu röndina, sem
sást af höfninni. Flutningadallur-
inn lá þar enn og nú voru drátit-
arbátar við hliðima á honum. En
svo leit ég nær mér, á svæðið
fyrir framan ,gistihúsið, og þar
stóð guli Fordinn.
15.
Saga Teds — XII.
Bíllinn stóð efcki á grasrönd-
inni, sem ætluð var fyrir bíla-
stæði, heldur úti á veginum sjálf
um, beint á móti dyrunuim inn í
gistihúsið.
Það hafði varla verið lifnað í
pípunni minni og nú slokkmaði í
henni. Ég hljóp inn í herbergið
og klæddi mig eims fljótt og ég
gat. Ég læsti ekki dyrunum; ef
Lessing kæmi nú í herbergið
mit, sem líklegt væri, ef Jane
hefði ekki orðið fljótari en hann
til þeirra herbergis, ef einhver
berði að dyrum, ætlaði ég að
segja: Kom inn! og láta sem ég
væri að afklæða mig og fara í
rúmið. En þá rmundi ég eftir rúm
inu, og nú lagaði ég til í því
og dró flugnanetið smyTtilega
fyrir. Svo fór ég í fötin, sem óg
‘hafði verið í við kvöldverðinn,
og aðgætti vandlega, hvort Jane
hefði nú ekki látið eftir sig mein
merki þarveru sinnar. En það
reymdist ekkeirt vera, nema ef
telja skyldi ofurlítínn ilm af
koddamum en hann fannst ekki
nema reka nefið í hann.
Ég gekk nú út í ganginn og
læsti hecrberginu á eftir mér.
Svo gekk ég hljóðlaga eftir gang-
inum til hægri. En til þess þurfti
að ganga fram hjá aðalstiganum
og þar hefði ég getað rekizt á
Lessing. En svo fór nú samt, að
ég hitti engan. Eftir ýmsum
krókaleiðum komsit ég framhjá
dyrum Jane og reyndi að hliusta,
hvort ég heyrði eitthvert manna-
mál þar inni, en svo varð ekki.
Ég fór löks niður bakdyrastig-
ann. og svo í kring um gistihúsið
og fram fyrir það. Aðal-húsa-
igarðurinn var alveg auður, að
öðru leyti en því, að einn ungur
maður sat þar Og las í bók og
ein feit koma var að sötra í sig
te. Ég ranglaði inn í barinm.
Ég er Jokaður. Það var inn-
lendi baitþjámninn, sem tók mér
með þessum arðum, og horfði á
mig með lítilli hrifningu.
Ég benti honum á, að enn væru
fimm mínútur eftir og bað um
viskí og sóda og foauð honum
sjálfum annan, en hann vildi
ekki annað en Coca Cola.
Hefur verið tómt hér í allt
kvöld? spurði ég.
Ekki nema síðasta háliftímann.
Fólk fer snemma í rúmið á sunnu
dögum.
Ég gekk upp stigann aftur og
til herbergis míns. Ég læsti efcki
dyrunum, því að ef Jame kæmist
í einhver vandræði, nú eða síðar,
kynni hún að vilja leita til mín.
Mér fannst ég vera svo langt
frá henni og leiðir svo lokaðar
okkar í milli, að ég gekk út á
svalirnar og svipaðist um Og sá
þá, að guli bíllinn var horfinm.
Ég var að forjóta heilann um
iþetta meðan ég kveikti í píp-
unni minni aftur. Lessing hlaut
að hafa komið, rétit eftir að ég
kom þarna fyrst út, líklega milli
iþess að Jane fór út frá mér og
ég kveikti fyrst í pípunni. Meðam
ég hafði verið að glápa á foílinm
hans, hafði hann líkleiga verið að
skrifa sig inn og þjónninn að
bera faramgurinn hans upp í her-
bergið. Og svo, meðan ég var
að klæða mig í óða önn, hafði
hann líklega farið út og flutt
foílinn til og út á stæðið, sem
ég gat ekki séð héðan, en var
hinsvegar sýnilegt úr hans
glugga. Og svo hafði hanm víst
farið inn um hliðardymar og
verið komimn inn, þegar ég kom
* *
GEISLI GEIMFARI
*- * *
i— Fleming ofursti, handtakið dr.
Draco og félaga hans frá Karz fyrir
morð og mannrán. Hann hefur nú
þegar tvo þriðju af leyndardómum
eldflaugarinnar.... E£ hann kemst
að síðasta atriðinu mun hann hefja
geimstyrjöld og enginn okkar fær
litið nýjan dag.
fram til að aðgæta, hvað var á
seiði.
Þetta var eina hugsanlega svar
ið við þessari vandaspumingu.
Ef það væri rétt, skyldi ég héð-
an í firá trúa fjarskynjun Jane.
Ég lauk úr pípunni minni, af-
klseddi mig í annað sinn það
kvöld, og fór síðan einm í rúmið
— í fyrsta sinn í tvo sólarhringa.
En mér leið miklu betur nú en
mér hafði gert fyrir einni klukkiu
stund því að ég vissi, eða þóttist
að minnsta. kosti viss um, að ekk
ert hefði komið fyrir Jane, að
hún hefði náð til herbergis síns
áður en Lessimg kom, og ef far-
angurinn hans hecfði verið borinn
upp á undan honum — sem var
líklegt, úr því að hann hafði
fyrst skilið bílinn eftir á vegin-
um — þá hefði hún alltaf haft
nokkrar mínútur til að átta sig,
jiafnvel til þess að láta renna í
bað og fara í það. Ömnur ástæða
til þess, að ég var rólegri var sú,
að koma Lessings var greinleg
bemding til miín um að leggja af
stað, því að mig lamgaði ekki til
að vera að sniglast kring um
hana með Lessimg á næstu grös-
un — og því fyrr sem ég kæm-
ist af stað, því fyrr yrði þessari
ferð lokið.
Ég vaknaði seinna en ég var
van'ur. Eftir morgunverð til-
kynnti ég í afgreiðslumni, að óg
mundi fara annaðhvort í daig eða
snamima á morgun. Sfúlkan at-
fougaði skrána Og sagði, að þvl
miður væri leiga mín á herberg-
inu útrunnin í dag og ekkeirt
annað herbergi þarna til. Ef til
vill gæti óg kocmizt inn annara
staðar....
aitltvarpiö
8.00
12.00
13.00
15.00
18.30
19.30
20.00
els
20.20
20.45
21.05
21.35
22.00
22.10
VIII.
22.30
Fimmtudaffur !#. Júll
Morgunútvarp (Bæn. — Tónleilc
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón»
leikar. — 10.10 Veðurfregnir).
Hádegisútvarp (Tónleikar.
12.25 Fréttir og tilkynningar).
,,Á frívaktinni" sjómannaþátt*
ur.
Síðdegisútvarp (Fréttlr og ti'lk,
— Tónleikar. — 16.30 Veður*
fregnir. — Tónleikar. — 17.00
Fréttir. — Tónleikar).
Óperulög. — 18.45 Tilkynningar
— 19.20 Veðurfregnir.
Fréttir.
Tónleikar: Píanókonsert í
dúr op. 21 eftir Haydn (Emil Gil
og í»jóðlega fílharmoniusveitin
rússneska leika; Rudolf Barshaj
stjórnar).
Erindi: Svipast um á Kili (Er*
lendur Jónsson).
Ýmis óperettulög: Austurrískir
listamenn syngja og leika.
NFávitinn“, smásaga eftir Ingi«
björgu Ólafsson, þýdd af séra
Gunnari Árnasyni (Bríet Héð«
insdóttir).
Tónleikar: ,,1812", forleikur op.
49 eftir Tjaikovsky (Sinfóníu-*
hljómsveitin í Minneapolis leik*
ur; Antal Dorati stj.).
Úr ýmsum áttum (Ævar R. Kvar
an leikari).
Fréttir og veðurfregnir.
Kvöldsagan: „Bjartur Dagsson**
eftir Þorstein Þ. Þorsteinsson;
(Séra Sveinn Vikingur).
Dagskrárlok.
Föstudagur 20. júlí
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — Tónleik*
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón«
leikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12.25 Fréttir og tilkynningar),
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna"; Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
-- Tónleikar. — 16.30 Veðurfr,
— Tónleikar. — 17.00 Fróttir. —
Endurtekið tónlistarefni).
18.30 Ýmis þjóðlög. — 18.45 Tilkymu.
ingar. — 19.20 Veðurfregnir,
19.30 Fréttir.
20.00 Efst á baugi (Tómas Karlsson
og Björgvin Guðmundsson).
20.30 Frægir hljófæraleikarar; VI |
Marcel Dupré organleikari.
21.00 ,.Hendur borgarinnar eru kald*
ar“: Helgi Kristinsson les úr
nýrri ljóðabók eftir Jón frú
Páknholti.
21.10 Milliþáttamúsík úr óperunnf
„Die Frau ohne Schatten" eftir
Richard Strauss (Hljómsveitia
Philharmonia leikur; Eric L#ein«
dorf stjórnar.
21.30 Útvarpssagan: „Skarfaklettur**
eftir Sigurð Holgason; VII. —
sögulok (Pétur Sumarliðason),
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Bjartur Dagsson**
eftir Þorstein Þ. Þonsteinssonj
IX (Séra Svein Víkingur).
22.30 Tónaför um víða veröld; —
Svíþjóð (Ólafur Ragnar Gríms^
son og Þorkell Helgason sjá
um þáttinn).
23.15 Dagskrárlok.