Morgunblaðið - 09.12.1962, Síða 10

10
MORGVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 9. des. 1962
m
„Þjdöfylkingin's styöst viö pdli-
itíska lögreglu og sovézkanher
Atvinnutækin á að þjóðnýta og stofnsetja
f ÁÆTLUN sinni um valda
töku Kommúnistaflokksins
hér á landi með atbeina
„þjóðfylkingarinnar“, sem
sagt er frá á forsíðu blaðs-
ins í dag, lýsa kommún-
istar ráðagerðum sfnum
um að setja hér á stofn
ríki með kommúnisku
skipulagi á þessa leið:
„Það hefur því jafnan
verið, og er, aðaltakmark
Sósíalistaflokksins að
skapa og tryggja alþýðu-
völd á íslandi, afnema auð-
valdsskipulagið og koma
á sósíalisku þjóðfélagi. Allt
starf hans verður að þjóna
þessu markmiði og öll
Istefnumið hans í einstök-
um málum að miðast við
þetta lokatakmark.“
Kommúnistar eru sér
þess hins vegar meðvit-
andi, að af eigin ramm-
leik muni þeir ekki geta
komizt hér til valda á lýð-
ræðislegan hátt. Og valda-
töku sína með vopnaðri
byltingu telja þeir ófram-
kvæmanlega, eins og mál-
um er nú háttað, einkum
þar sem allt skipulag flokks
þeirra sé í molum, megin-
þorri íslenzku þjóðarinnar
hafi andúð á ofbeldi og
þjóðfélagsástandið á ís-
landi sé gjörólíkt því á-
standi, er ríkt hefur í þeim
löndum, þar sem komm-
únistar hafa náð völdum
með beinni valdbeitingu.
Með hliðsjón af þessu
8 telur íslenzki Kommún-
istaflokkurinn, að „megin-
atriði sé að koma á þjóð-
fylkingu.“ Og að þeirri
„þjóðfylkingu“ eigi að
standa „öll lýðræðisöfl í
landinu", sem valdatöku-
áætlunin kveður aðallega
vera Kommúnistaflokk-
inn sjálfan, samherja hans
í Alþýðubandalaginu,
Framsóknarflokkinn og
Þjóðvarnarflokkinn. Síðan
segir:
„Bak við slíkt pólitískt
samstarf þarf að kosta
kapps um að koma á skipu
legri og náinni samvinnu
milli allra samtaka alþýð-
unnar, s.s. Bandalagi starfs
manna ríkis og bæja, Al-
þýðusambandsins, sam-
vinnufélaganna, bænda-
samtakanna, svo og þjóð-
arsamtaka eins og Sam-
taka) þarf að stefna að því
Slík víðtæk samfylking
(þ.e. fyrrnefndra stjóm-
málaflokka og félagssam-
taka þarf að stefna að því
að ná meirihluta á Alþingi
til þess að framkvæma sam
eiginlega stefnuskrá, og
það þarf að leggja ríka á-
herzlu á, að þau samtök
fólksins, er að samfylking-
únni standa, verði sem
virkust til þess að tryggja
djarfa og undansláttar-
lausa framkvæmd þessarar
stefnu“.
í beinu framlhaldi af þessu
segir síðan:
„Meginatriði er að kwna á
þjóðfylkingu, sem stendur
svo faðt saman um stefnuskrá
til langs tíma og framkvæmir
Ihana svo afdráttarlaust, að
hín eigi aðeins haldi trausti,
sem fólkið hefur sýnt henni,
heldur njóti vaxandi trausts,
takist með verkum sinuim að
vinna öruggt fylgi yfirgnsef-
andi meirihluta landsmanna,
'þannig að tryggt sé, að ekká
komi til þess, að hún missi
völdin í miðjum kMðum“.
• Pólitísk lögregla verði
sett á stofn.
En kommúnistar gera sér
grein fyrir því, að „traust“
þjóðarinnar á „þjóðfylkingar-
stjórninni" mundi ekki vara
lengi. Því telja þeir nauðsyn-
legt að gera „hreinsun" í nú-
verandi lögreglu og embættis-
mannaliði og koma hér á fót
pólitískri lögreglu, „aiþýðu-
lögreglu", að austrænni fyrir-
mynd. Um þetta atriði segir
m.a. í áætluninni:
„Lögregla og embættis-
mannalið verður að vera skip-
að á þann veg, að ekki ein-
ungis geti alþýðan treyst þess-
um aðilum í þeim átökum,
sem fyrrverandi yfirstétt
kynni að efna til og tryggt
sé, að þeir torveldi ekki fram-
kvæmd sósíalismans, heldur
verður að leggja ríka áiherzlu
á, að til þessara starfa veljist
trúir fulltrúar fólksins og
dugandi menn, sem leggi sig
alla fram í baráttunni fyrir
sósíaliskri nýskipan þjóðfél-
agsins". _____
★ Sovézkur her á að
tryggja „þjóðfylking-
unni“ völdin.
En eitt af meginskilyrð-
unum — og hið þýðingar-
mesta — „fyrir alþýðuvöld
um og sósíalisma á íslandi“
— þ.e. því, að „þjóðfylk-
ing“ kommúnista og banda
manna þeirra haldi völd-
um sínum — telja komm-
únistar hernaðarmátt
Sovétríkjanna.
Um þetta atriði segir:
„Pessar nýju aðstæður í
heiminum (þ.e. aukinn hern-
aðarmáttur komm.únistaríkj-
anna) mundi geta tryggt það,
að sósíaliska alþýðustjóm á ís
Iandi fengi að vera í friði“.
Og ermfremur:
„Dæmi Kúbu er bezta sönn-
unin fyrir því.“
Það er þannig beinMnis
játað, að áframhaldandi
völd „þjóðfylkingarstjórn-
arinnar“ á íslandi eiga að
styðjast við hernaðarmátt
Sovétríkjanna og annarra
kommúnistaríkja með til-
heyrandi sovézkri hersetu.
Sovézku vopnavaldi er
þannig ætlað að tryggja
valdaaðstöðu „þjóðtfyliking-
arinnar" til frambúðar,
hvað sem liði vilja íslenzku
þjóðarinnar sjálfrar.
„Þjóðfylkingin“ í
framkvæmd.
En hvers konar þjóðskipn-
lagi yrði komið á hér á landi
með valdatöku „þjóðfylking-
arinnar?“
Þeir, sem nú hafa tekið völd
in í Kommúnistatflokknum,
hinir kommúnisk skóluðu með
limir leynifélags SÍA, lýsa
því svo vel í skýrslu sinni til
formanns flokksins, Einars Ol-
geirssonar, sem birtist hér í
blaðinu á sl. vori, að ekki
samyrkjubú
verður á betra kosið. Þar er
tframkvæmd „þjóðfylkingar-
hugsj ónarinnar“ í því ríki,
Austur-Þýzkalandi, þar sem
þeir eru flestir „aldir upp“,
og þeir sækja fyrirmynd sína
til, lýst á þessa leið:
„Látum nú á valdaskipting-
una og lýðræðið hér í landi.
Því er haldið fram hér og
atf ýmsum félögum í Vestur-
Evrópu, að í þýzka alíþýðu-
lýðveldinu sitji samsteypu-
stjórn fimm flokka og ým-
issa óháðra félagssamtaka,
byggð á lýðræðisgrundvelli.
Þessir fiokkar og félög haíi
gert með sér bandalag og bjóði
sameiginlegan Usta fram í
kosningunum.
Þessi samsteypa er kölluð
„Die Nlationale Fromt“, eða
þjóðfylkingin. Allir flokkar
og ýmis fjöldasamtök eiga
fulltrúa í ríkisstjórninni enda
þótt í mjög ójöfnum mæli sé.
Allir eiga þeir sín málgögn
en misjöfn að stærð og upp-
lagi. Þetta Mtur prýðilega út
í fjarska.En þegar betur er
að gáð er hér aðeins um sýnd-
arleik að ræða. Við munum
nú rökstyðja það nánar. Það
þarf engum að koma á óvart,
að það er SED (þ.e. austur-
þýzki kommúnistafletkkur-
inn), sem frá upphafi þessa
bandalags hefur haft tögl og
hagldir í hendi sér. Þegar þessi
sambræðsla var gerð 1949 lá
ekki fyrir nein vitneskja um
styrkleikahlutföll flokkanna,
þar sem engar almennar kosn
ingar höfðu farið fram, SED
réði mestu um mótun sam-
starfsflokkanna, enda hafa
þeir allir sósíaliska forystu.
Það virðist líka svo sem mál-
gögn þessara flokka séu frek-
ar málgögn SED en sjálf-
stæðra stjórnmálatflokka. í
blöðum 'hér verður aldrei vart
ágreinings um leiðir að marki,
og ákvörðun miðstjórnar SED
virðast einnig vera ákivarð-
anir þessara flokika. Svo er
gengið til kosninga tfjórða
hivert ár, sameiginlegur Msti
er lagður fram aðeins með
jaínmörgum fulltrúum og
kosnir verða. SED er mestu
ráðandi um skipun manna á
listann, þótt það sé formlega
samkomulagsatriði. Á fram-
boðsfundum eru engar deilur
um stefnur eða banáttuaðferð-
ir. Kosningabaréttan er aðal-
lega fólgin i því að fá sem
tflesta til að mæita á kjördegi,
enda þótt það sé viðurkennt,
að sú athöfn sé aðeins forms-
atriði. í þessa sérkennilegu
smölun fer óhemju undirfoún-
ingur og vinna, enda þarf eigi
Mtið til að fá 99% atkvæðis-
bærra manna ti'l að ganga til
toosninga, sem þegar eru ráðn-
ar. Mjög er lagt að mönnum
að greiða atlkvæði fyrir opn-
um tjöldum, enda gera það
flestir.
Með þessu móti er reynt
að gefa toosningunum svip
borgarlegra kosninga, enda
þótt hér sé byggt á allt öðr-
um grunni. f augum alls fjöld
ans hlýtur þetta að lita út sem
skrípaleikur einn, en atf hálfu
stj ór narvaldanna er þessu
slegið upp til að sýna einhuig-
inn að baki, — einkum gagn-
vart V-Evrópu. AlUr vita,
hrvernig til tekst. En jafntframt
þessu er hamrað á því, að
hér ríki betra og fullkomn-
ara lýðræði."
■jc Hóta vopnaðri valdbeit-
ingu, ef....
En þó að kommúnistar lýsi
því þannig yfir, að þeir kjósi
helzt að komast hér til valda
með tilstyrk annarra stjórn-
xnálatflotoka og félagssamitaka
og „að sú valdataka eigi að
geta farið fram með friðsam-
legum hætti á þingræðisvisu",
'þá virðast þeir telja beina
valdlbeitingu óhjákvæmilega
til þess að þeir nái hér völd-
um, ef þessar ráðagerðir þeirra
fara út um þúfur — og sér-
staklega, etf íslendingar ger-
ast aðilar að efnahagssam-
starfi vestrænna þjóða. Þess-
axi valdaránsáætlun sinni lýs-
ir flokksþing Kommúnista-
flokksins á þessa leið:
„Hvort þetta (þ.e. að valda-
takan „fari fram með frið-
samlegum hætti á þingræðis-
vísu“) tekst er hins vegar
mjög komið undir úrslitum
þeirrar stjórnmálabaráttu,
sem nú er háð á fslandi...
Hins er þó að gæta, að yfir-
stéttir afsala sér ekki völd-
um og auði af fúsum vilja
og þvi ill nauðsyn á, að al-
þýðan beiti fullri varúð og sé
við öllu búin.
Ef fsland yrði opnað fyrir
útlendu auðmagni og landið
innlimað í Efnahagsbandalag
auðvaldsrikja, og ef aftur-
haldssamasta hluta auðmanna
stéttarinnar tækist í skjóli er-
lendra auðhringja að koma á
í vaxandi mæli stjórnarhátt-
um, þar sem stjórnað yrði með
bráðabirgðarlögum óg þing-
ræðinu vikið meir og meir
til hliðar, en alþýðumni og
öðrum framsæknum öflum
tækist ekki að koma í veg fyr-
ir slíka óheillaþróun, þá gæti
svo farið að endurtaka yrði
þjóðfrelsisbaráttuna að nýju,
losa landið úr nýrri ríkjaheild
og þjóðina við einræðisstjórn
innlends og erlends auðvalds.
Ef lýðræðið á íslandi yrði af-
numið og harðstjóm inn-
lendra umboðsmanna erlends
valds tæki við, þá breyttust
viðhorfin. Þá væri íslenzkri
alþýðu varnað að heyja bar-
áttuna eftir leikreglum borg-
aralegs lýðræðis og þingræð-
is. “
if Þjóðnýting og áætiunar-
búskapur.
Kommúnistar ræða um það
Eramhald á ols. 17.
Ef áform „þjóðfylkingarmanna" tækjust mundi fsland lenda austan járntjalds.