Morgunblaðið - 19.12.1962, Page 12

Morgunblaðið - 19.12.1962, Page 12
12 MORGVNBLAÐIÐ Miðvikudagur 19. des. 1962 i Ctgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavlk. Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson. Ritstjórar: Valtýr Stefáns^on (ábm.) Sigurður Bjarnason frá Vigur. Eyjólfur Konráð Jónsson. Matthías Johannessen. Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson. • Útbreiðslustjóri: Sverrir Þórðarson. Ritstjórn: Aðalstræti 6. Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480. Áskriftargjald kr. 65.00 á mánuði innanlands. í lausasölu kr. 4.00 eintakið. AÐ HAGNAST A BLEKKINGUNNI F’yrir skömmu ritaði Ólafur Björnsson, prófessor, „Vettvang" hér í blaðið. Benti hann þar á, að sú hefð að kenna stjórnmálastefnur við hægri og vinstri ætti rót sína að rekja til frönsku stjombyltingarinnar og vitn- aði til orða Max Eastmans, sem sérstaklega hefur gert þetta að umræðuefni. Síðan segir: „Niðurstaða Eastmans er sú, að notkun þessara orða sé nú orðin beinlínis villandi og aðeins til þess fallin að glepja fólki sýn, ef það vill gera sér grein fyrir því, hvaða hug- sjónir liggja að baki mismun- andi stjórnmálastefnum. Rökin fyrir þessari niður- stöðu Eastmans er hin ger- breytta merking þessara orða frá því þau ruddu sér fyrst til rúms á tímum frönsku stjórnbyltingarinnar. Hann bendir á það, sem drepið var á í upphafi þessarar greinar, að á þeim tíma voru þeir kall- aðir vinstri menn, sem börð- ust fyrir jafnréttis- og frels- ishugsjónum frönsku stjórn- byltingarinnar, en hægri menn þeir, sem vörðu hið gamla skipulag, einveldi kon- ungs og forréttindi aðalsins. Frelsi einstaklingsins var hugsjón vinstri manna, en forráð hinnar landföðurlegu stjórnar, er segja skyldi ein- staklingum fyrir verkum í stóru og smáu, hægri stefna.“ Síðan er réttilega á það bent, að merking þessara orða hafi gjörsamlega snúizt við. Nú nefna þeir inenn sig vinstri menn, sem vilja ganga sem lengst í því að skerða frelsi einstaklingsins og tryggja ofurvald ríkisvaldsins — og þeim mun meiri vinstri menn sem þeir vilja ganga lengra í frelsisskerðingunni. Hinir eru aftur á móti nefnd- ir hægri menn, sem vilja tryggja frelsi og réttindi ein- staklingsins og koma í veg fyrir ofurvald ríkisins. 1 niðurlagi greinar sinnar bendir Ólafur Björnsson á það, að æskilegt væri að orð- hagir menn, sem þekkingu hafa á því, sem raunverulega slcilur hinar mismunandi stjórnmálastefnur, spreyttu sig á því að finna einhver betri orð í stað vinstri og hægri. „Vinstri menn“ sem svo nefna sig, hafa lengi notið góðs af hinni 170 ára gömlu merkingu þess orðs og notað hana um allt aðra stefnu og sjónarmið en upphaflega var gert, eins og áður hefur ver- ið á bent, Hér á landi er að vísu svo komið, að orðið „vinstri stefna“ hefur öðlazt nokkum veginn rétta merk- ingu, síðan „vinstri stjómin" var við völd og menn kynnt- ust úrræðaleysi hennar og aumingjaskap. Hitt er rétt, að hugtakarugl ingur á borð við þennan er ætíð hvimleiður, en auk þess gerir hann erfiðari allar heil- brigðar umræður um stjóm- máL AFSJAÐA FL UGMANNSINS 17"ommúnistamálgagnið hef- *■*■ ur undnfama dagá ráðizt með heift að Sigurði Ólafs- syni flugmanni, Er það í sam- ræmi við aðra afstöðu þessa blaðs, því að það getur auð- vitað ekki með nokkru móti þolað, að hann skyldi neita að njósna fyrir húsbænduma austan járntjalds. En af þessu tilefni er rétt að rifja þetta mál upp enn einu sinni. Sigurður Ólafsson hafði keypt flugvél í Tékkósló- vakíu, sem reyndist hálf- eða alónýt. Hann átti fullan rétt á að fá bætur frá hendi selj- anda, enda var honum lofað þeim, og áttu þær að vera í formi nýrrar vélar. En þegar til átti að taka var neitað að greiða bæturnar, nema Sig- urður lofaði jafnframt að gerast njósnari fyrir fjand- menn íslenzka ríkisins. Sigurður Ólafsson neitaði að verða við þessari kröfu, þótt hann gerði sér grein fyr- ir því, að það gæti kostað hann gjaldþrot og tjáði ís- lenzkum yfirvöldum hvemig komið værL Út af fyrir sig er það rétt, að vegna þeirrar afstöðu hans einnar sér, hefði íslenzka rík- ið ekki verið skuldbundið til að greiða honum bætur. Hon- um bar að fara þannig að. En þegar það bætist við, að hann var neyddur til að kaupa flugvélina fyrir aust- an járntjald vegna innflutn- ingshafta og þar um slóðir er rétturinn þannig í hávegum hafður, sem menn vita, að ogerningur var að sækja INIasser einn studdi málstað Indverja INDVERSKA stjómin er óánægð með árangur fund- arins í Colombo á Ceylon. Ráðamenn í Nýju-Dehli höfðu vonazt til þess, að hlutlausu löndin sex (Ceyl- Nasser on, Burma, Cambodia, Eg- yptaland, Ghana og Indó- nesía), sem ákveðið höfðu að koma saman til að ræða, hver yrði bezta leiðin til að binda endi á landa- mæradeilur Indlands og Kína, myndu fordæma árás Kínverja. Það fór hins vegar á annan veg. Þessi lönd virðast hafa tal- ið vænlegast til lausnar að líta báðar þjóðirnar sem bræður og vini, er bera þyrfti sáttarorð á milli. Þegar frú Lakshmi Menon, er gegnir embætti varainnan- ríkisráðherra á Indlandi, sneri heim úr för sinni til Suðaustur-Asíu nýlega, kvart- aði hún nokkuð undan því, að vestrænar þjóðir virtust skilja betur málstað Indverja, en allmörg Afríku- og Asíulanda, sem telja sig hlutlaus. Þegar Nehru, forsætisráðherra Ind- lands, lýsti yfir því, að hann væri reiðubúinn að láta Al- þjóðadómstólinn fjalla um landamæradeiluna, sagði Nor- odom Sihanouk, prins frá Cambodiu: „Ég minnist þess, er Nehru skrifaði mér einu sinni og sagðist leggja mikla áherzlu á, að land mitt ætti að reyna að leysa deilur sínar við nágrannaríkin með samn- ingum við þau lönd, í stað þess að reyna að leysa þær á alþ j óða vettvangi“. Niðurstöður Colombofund- arins, í tillöguformi, hafa nú verið lagðar fyrir indverska ráðamenn og verða einnig lagðar fyrir valdhafana í Pek- ing. Tillögurnar eru taldar vera þannig, í aðalatriðum: í norðausturhéruðunum megi Indverjar sækja fram, allt að McMahon-línunni, þó þannig, að ekki sé sú lína dregin sam- kvæmt því, sem Indverjar vilja. Þannig á að semja sér- staklega um stöðu Dhola og Longju. Á miðsvæðinu skal ástandið vera óbreytt, en í Ladakh eiga Kínverjar að draga sig um 20 km til baka, inn fyrir þau svæði, sem þeir gerðu kröfu til 1959. — Það svæði, er þeir yfirgefa, skal vera vopnlaust svæði, en undir borgaralegri stjórn Kín- verja og Indverja. Á ráðstefnunni í Colombo voru það Egyptar einir, sem héldu fram þeirri kröfu, að Kínverjar drægju sig til baka, til þeirra vígstöðva, er þeir héldu fyrir 8. september, áður en samningar hæfust. Full- trúar annarra ríkja vildu ekki styðja þessa kröfu Nehrus. Ne Win, hershöfðingi, full- trúi Burma, sem þegar hefur samið við Kínverja um landa- mæradeilu þá, er land hans átti í við þá, var ákafur tals- maður þess, að tillögur ráð- stefnunnar yrðu á þann veg, að Kínverjar gætu gengið að þeim. Indónesar studdu þetta sjónarmið. Hættan, sem nú steðjar að Indverjum — og indverskir ráðamenn gera sér fulla grein fyrir henni — er sú, að Kín- verjar gangi að tillögunum, sem samþykktar voru á Col- ombofundinum. — Kínverjar höfðu, eins og áður er kunn- ugt, ákveðið að draga sig til baka, þannig, að þeir fórna engu þótt þeir fallist á niður- stöður fundarins. Indverjar geta hins vegar ekki gengið að þeim, ef þeir eiga að halda fast við yfirlýs- ingu Nehrus, er hann lýsti því yfir, að lágmarkskrafa Ind- verja væri sú, að Kínverjar drægju sig til baka til þeirra staða, er þeir voru á fyrir 8. september. Þannig er raun- verulega búið að búa í hag- inn fyrir stjórnmálasigur Kín- verja, sem gæti haft mikil á- hrif meðal þeirra þjóða, er telja sig fylgja hlutleysi, ekki sízt meðal slíkra þjóða í Asíu. Þeirrar skoðunar hefur gætt í Indlandi, að utanríkis- ráðuneytinu hafi illa tekizt að sannfæra „hlutiausar“ þjóðir um réttmæti málstaðar Ind- verja í landamæradeilunum. Ýmsir sendimenn Asíu- og Afríkjuríkja minna nú á, að er fyrr hafi verið deilt á al- þjóðasviðinu, þá hafi Nehru ætíð mælt með viðræðum, án þess að sett væru sérstök skil- yrði. Það gætti jafnvel undr- unar í indverska þinginu Nehru vegna þeirrar yfirlýsingar Nehrus, að hann væri því meðmæltúr, að Alþjóðadóm- stóllinn fjallaði um landa- mæradeiluna. Nehru vildi ekki leysa Kasmírdeiluna á þann hátt á sínum tíma. (Observer — öll réttindi áskilin) seljenduma til sakar, er augljóst, að íslenzka ríkið bsu: að minnsta kosti siðferðilega ábyrgð á tjóni Sigurðar. Sjálfsagt var því að greiða honum bætur úr ríkissjóði, eins og meirihluti Alþingis ákvað. AFSTAÐA MINNIHLUT ANS Isambandi við mál Sigurðar Ólafssonar flugmanns er þess að gæta, að kommúnist- inn í fjárveitinganefnd, Karl Guðjónsson, stóð að flutningi tillögunnar um að bæta hon- um tjónið, þótt hann síðan sæti hjá við endanlega af- greiðslu. Meirihluti kommúnistaþing manna fylgdi fordæmi Karls Guðjónssonar og sat hjá, en leiðtogar flokksins greiddu hins vegar atkvæði gegn til- lögunni, og kepptust þeir Ein- ar Olgeirsson og Lúðvík Jós- efsson þannig um að sýna hús bændum sínum fyrir austan járntjald hollustu sína. Ekki leynir sér heldur, að ástæðan til þess að Moskvu- málgagnið ræðst svo heiftar- lega að þeirn, sem stóðu að afgreiðslu þessa máls, er sú, að þannig hyggst blaðið geta náð sér niðri á Karli Guð- jónssyni. Það var hann, sem flutti tillöguna um að leysa kommúnistaflokkinn upp, og er nú hataður meira en nokk- ur maður annar í röðum kommúnista og allar aðgerðir taldar réttmætar til að eyði- leggja hann pólitískt. Ekki skal fjölyrt um af- stöðu kommúnista, en hitt er hryggilegt, að Framsóknar- menn skyldu ekki bera gæfu til að standa sem einn mað- ur að samþykkt þessarar sjálf sögðu tillögu.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.