Morgunblaðið - 17.02.1963, Blaðsíða 3

Sunnudagur 17. febrúar 1963
MORCU1SBLAÐ1Ð
3
Nú veröur hann
Svíþjóðarsamtal við Eggert Gíslason
U M þessar mundir er ver-
ið að Ijúka byggingu nýs
skips í Svíþjóð, sem er eign
Guðmundar á Kafnkels-
stöðum og hinn aflasæli
skipstjóri Eggert Gíslason
mun stjórna.
Blaðið átti tal við Guðmund
og spurðist fyrir um hvernig
gengi. Hann sagði verkið
ganga allvel en hins vegar
væri Eggert nú úti í Svíþjóð
og fylgdist með verkinu og
mundi hann vita betur um
þetta mál.
★
Við spurðum um nafnið á
hinu nýja skipi og sagði Guð-
mundur að það ætti að heita
„Sigurpáll“.
Eætt hefði verið allmikið
um Víðisnafnið. Talað var um
að flytja nafnið Víðir II yfir
á hið nýja skip, en það var
skoðun ýmsra að það væri
ekki heimilt nema með leyfi
Sigurðar Magnússonar, eig-
anda Víðis SU 175 frá Eski-
firði. Sigurður hefir keypt
einkaleyfi á því nafni, en gat
þó ekki látið má það af skip-
um, sem þegar héldu því. Því
má Víðir II, sem nú er, hafa
það áfram, en það mun ekki
verða fiutt yfir á annað skip,
nema leyfi Sigurðar komi til.
Sigurður svaraði því til, er
um leyfi hans var sótt:
— Ég veit að gæfa fylgir
þessu nafni. Má Víðir Sveins-
son, sem nú er skipstjóri á
Víði II, ekki njóta gæfu nafns
ins með því að það fylgi sama
skipi?
Þar með var málið útrætt
og nafnið verður ekki flutt.
Hins vegar átti Guðmundur
Víðisnafnið löngu á undan
Sigurði og eignaðist það fyrst
með skipi er hann keypti
brotið og sjórekið uppi
Akranesi árið 1922. En þar
sem skipið var nýlegt var not-
að úr því það sem hægt var,
en að öðru leyti byggt upp.
Og númerin á þessum skip-
um eru svipuð. Víðir SU er
nr. 175, Víðir II 275 og Sigur-
páll verður nr. 375, en það
númer var m. a. laust er Egg-
ert fór að athuga um númer
hjá sýslumanninum í Gull-
bringu- og Kjósarsýslu.
— Hvað um nýju síldar-
verksmiðjuna í Sandgerði?
spyrjum við.
— 'Hún var tilbúin til starfa
15. janúar og er búin að
vinna 400 tonn af mjöli, sagði
Guðmundur.
★
Við vendum okkar kvæði í
kross og hringjum til Mar-
stad í Svíþjóð og náum von
bráðar tali af Eggert. Hann
er hinn kátasti, enda kom
konan hans út til hans á föstu
daginn. Samtalið við hann fer
hér á eftir.
— Hverníg gengur smíði
nýja bátsins? spyrjum við.
— Þetta gengur sæmilega
og hér eru ágætir starfsmenn,
en það er eins og alltaf með
smíði nýrra skipa, ýmsar or-
sakir valda því að smíðin hef-
ir dregizt nokkuð. Það var
gert ráð fyrir því um áramót
að henni yrði lokið í febrúar-
lok.
— Hvað verður nýja skipið
stórt?
— Það er ekki búið að mæla
það enn. Það er 160 tonn áður
en mældir eru lokaðir gang-
ar, sem kallað er. Það verðu’r
eitthvað um 200 tonn.
— Okkur langaði til að
spyrja þig um nafnið á skip-
inu. Það hafa eins og þú hefir
sjálfsagt frétt, gengið alls
konar sögur um það.
— Það er tómt kjaftæði,
þessar sögusagnir.
— Eruð þið búnir að skíra
hann?
— Það er ákveðið hvað bát-
urinn á að heita. Hann á að
heita Sigurpáll.
— Gera þessar sögur þér
nokkuð til?
— Nei, nei, þetta gerir mér
gær. Þá snjóaði allan daginn
og menn að vera úti við
suðuverk og smíðar, það er
bókstaflega alveg ómögulegt.
Þeim verður ekkert úr vinnu.
Þetta er eins og maður veit
óviðráðarilegt. Maður getur
ekkert við þetta ráðið þegar
móttarvöldin koma til.
— Svo við snúum okkur aft
ur að nafninu, þá vorum við
búnir að frétta að Sigurður
Magnússon hafi ekkert „vilj-
að fyrir þá bræður gera“, það
er þig og bróðir þinn.
— Eg hef nú aldrei haft
nema gott af Sigurði að segja.
En þetta með nafnið er ann-
að mál. Og það verður að hafa
sinn gang.
— Og þú ert ánægður með
þetta nýja nafn?
— Jú, jú. Mér datt þetta
svona í hug. Það spinnast svo
um þetta alls konar þjóðsögur
og svo er skáldað svo mikið
í kringum þetta.
— En hefir þú ekki alltaf
Eggert myndaður við Víði II, það happaskip.
ekkert til. Enda væri maður
vitlaus ef maður væri hör-
undsár út af svona smámun-
um.
— Er það raunin á, að þig
hafi dreymt þetta?
— Æ, ég veit ekkert um
það.
— Er ekki allt í lagi, ef það
er satt, þótt þú lofir mér að
heyra það.
. —• Heyrðu!
— Já.
— Er nokkuð að frétta
heima?
— Já, já. Það er ýmislegt
að frétta. Arftaka þínum á
Víði II hefir t. d. gengið ágæt-
lega.
— Það er fínt. Það er nú
það bezta, sem maður heyrir
að heiman.
— Annars er dauft yfir síld
inni núna.
★
Þar með hafði Eggert ^leg-
ið okkur út af laginu með
draumamálin og talið berst að
því hvenær hann komi heim
með Sigurpál.
— Ef allt gengur eðlilega
eins og er, getur hann orðið
til upp úr miðjum marz. Ann
ars er aldrei hægt að segja
ákveðið um þetta upp á dag.
Við skulum taka til dæmis í
verið svolítið sérvitur?
— Nei, það er síður en svo.
Það er svona 90% af öllum'
sjómönnum sem dreymir
stanzlaust fyrir daglátum og
ég er ekkert einstakur í því.
Það skapast svo alls konar
sögur í kringum þetta, þegar
manni gengur vel í augnablik
inu. Maður veit aldrei hvað
framtíðin ber í skauti sínu.
— Já, það skapast alltaf
þjóðsögur í kringum menn
sem gengur vel, skjótum við
inn í.
— Og stór hlutinn af þeim
lygasögur, eins og þjóðsögur
eru.
★
— Það er gott að þetta
gengui allt eðlilega hjá ykk-
ur.
— Þetta er allt á réttri leið
og ég trúi ekki öðru en skipið
verði gott þegar þar að kem-
ur.
— Eruð þið með nokkur sér
stök ný tæki, sem ekki hafa
þekkzt heima.
— Eru ekki komnir nýir
neðansjávar-radarar eða ann-
að þess háttar.
— Það munu vera komin
neðansjávarsjónvörp, eins og
þeir eru með hjá landhelgis-
gæzlunnL
SR- JÖNAS GÍSLASON
IBLÍUDAGUR
i.
1 SÍÐASTA þætti lagði ég á-
herzlu á, að Biblían væri sá
eini grundvöllur, sem öll kristni
kenning byggir á. í henni hefur
Guð opinberað okkur mönnun-
um vilja sinn og hjálpræði.
Þess vegna þykir kristnum mönn
um vænt um Biblíuna. Hún er
þeim dýrmætari en allt annað.
Því miður er Biblían í minni
metum hjá fjölda íslendinga en
vera skyldi. Eitt hið mesta ó-
þurftarverk, sem verið hefur
unnið kristni og kirkju þessa
lánds, er niðurrif Bi'blíunnar. í
nafni vísindamanna hafa margir
menn, jafnvel guðfræðingar,
reynt að draga úr gildi hennar
sem hins guðlega orðs til okkar
mannanna talað. Og nú er svo
komið, að margir nútímamenn
gera lítinn un á Biblíunni og
öðrum þeim bókum, sem ritaðar
hafa verið. Þeir afneita hinu ein-
stæða við hana.
Þetta hefur raunar berlega
komið fram í trúmálaumræðum
þeim, sem staðið hafa um skeið
í blöðum hérlendis. Menn neita
að taka orð Biblíunnar til greina
til úrskurðar um kristna kenn-
ingu. Menn taka alls konar .op-
inberanir" og bollaleggingar nú-
tímamanna jafnvel fram yfir
þann boðskap, sem okkur er
fluttur í Biblíunni.
Það er alls ekki hægt. Það er
ekki hægt að skilja að kristin-
dóminn og Biblíuna. Sá maður,
sem hafnar Biblíunni sem orði
Guðs, hafnar um leið kenningu
kristindómsins. Og hversu mjög
sem hann reynir að kalla hinar
nýju kenningar, sem hann kann
að aðhyllast, kristindóm, þá er
það aðeins frekleg blekking og
fölsun staðreynda.
Kristindómurinn er það eitt,
sem Biblían flytur okkur. Kenn-
ing hans byggist aðeins og ein-
vörðungu á þeirri guðsopinber-
un, sem hún hefur að geyn.a.
Þ e s s i grundvallarstaðreynd
kristinnar trúar verður aldrei of
oft undirstrikuð. Boðskapur
Biblíunnar og kenningar kristin-
dómsins eru og hljóta að vera
eitt og hið sama.
II.
, Þetta gera kristnir menn sér
ljóst. Þeim þykir vænt um Guðs
orð. Þeir lesa það reglulega og
sækja styrk og kraft í lestur
þess.
Og þeir láta sér ekki nægja
það eitt að geta lesið orð Guðs.
Þeir þrá að útbreiða það sem
allra víðast um jörðina, svo að
allir menn eigi þess kost að
kynnast opinberun Guðs og
eignast trúna á hinn krossfesta
og upprisna frelsara, Jesúm
Krist.
Þess vegna hafa kristnir menn
stofnað stór og mikil félög til
þess að gefa út Biblíuna á fjöl-
mörgum tungumálum. Þessi fé-
lög eru nefnd Biblíufélög. Hafa
mörg þeirra unnið ótrúlega mik-
ið starf að útgáfu og útbreiðslu
Biblíunnar um allan heim.
Engin bók hefur verið gefin
út í jafnstórum upplögum og
Biblían. Engin bók hefur verið
þýdd á jafnmörg tungumál. í
dag mun láta nærri, 'að Biblían
eða einhver einstök rit hennar
hafi verið gefin út á nærri 1200
— Heldurðu að þau komi að
gagnL við fiskveiðar?
— Maður veit aldrei, en við
fáum ekkert slíkt. Ég fæ ekk-
ert nýtt í sambandi við tæki,
en læt útbúa ýmislegt smá-
vegis, sem verður til hagræð-
is svona eftir mínu höfði, til
að hafa þetta eins gott og
maður hefir vit á.
Þar með lýkur þessu spjalli
við Eggert á Víði II, sem í ná-
inni framtíð verður sjálfsagt
kallaður Eggert á Sigurpáli.
— vig.
tungumálum. Og oft er það svo.
að Biblían er eina bókin, sem
komið hefur út á viðkomandi
máli.
Oft er það svo, að kristniboð-
ar, sem störfuðu á meðal frum-
stæðra þjóða, sem ekkert ritmál
áttu, hafa búið til ritmál fyrir
þessar þjóðir og þýtt einstök rit
Biblíunnar á þessi frumstæðu
mál. Og stöðugt er unnfð að
nýjum þýðingum og nýjum út-
gáfum hennar. Það væri hægt að
segja argar hrífaijdi sögur frá
þessu starfi, en þess er enginn
kostur hér að sinni.
í stuttu máli má segja, að
kristniboðar hafa víða unnið
ótrúlegustu þrekvirki á sviði
málvísindanna. Og tilgangurinn
með öllu þessu starfi hefur að-
eins veirið einn og hinn sami:
Að flytja æ fleiri þjóðum og
þjóðflokkum orð Guðs á móður-
málinu.
III.
Við vitum, að Biblían er stór
bók, rúmar 1100 blaðsíður að
stærð í íslenzku útgáfunni. Hér
er því um dýrar útgáfur að
ræða. Prentun Biblíunnar kostar
stórfé. Ef selja ætti hana á
venjulegu verði, yrði hún svo
dýr, að fáum yrði kleift að eign-
ast orð Guðs. Þess vegna hafa
Biblíufélögin lagt kapp á að
selja Biblíuna sem allra ódýr-
asta. langt undir kostnaðarverði.
Til þess að svo megi takast,
þurfa félögin að hafa miklar
tekjur af oðru en sölu hennar.
Og kristnir menn um gervallan
heihi gefa hundruð milljóna
króna ár hvert til þess, að hægt
sé að halda söluverði Biblíunn-
ar niðri. Þess vegna er Biblian
langódýrasta bókin á bókamark-
aðinum miðað við stærð og út-
gáfukostanð.
Hið íslenzka biblíufélag var
stofnað sumarið 1815 að forgöngu
Brezka og erlenda biblíufélags-
ins, sem er elzta og stærsta bibl-
íufélag heims. Það hefur nú fyr-
ir fáum árum tekið að sér út-
gáfu íslenzku Biblíunnar á nýj-
an leik, eftir að Brezka og er-
lenda biblíufélagið hafði annazt
útgáfu íslenzku Biblíunnar um
nær aldar skeið.
Markmið Hins íslenzka biblíu-
félags er hið sama og allra ann-
arra biblíufélaga: Að annast um
útgáfu og útbreiðslu Biblíunn-
ar, á fslenzku. Félagið er þvi
miður of fámennt Og vanmegn-
ugt fjárhagslega. Þó hafa ýmsir
unnið mikið og fórnfúst starf í
þess þágu.
Annað félag má nefna, sem
mikið hefur unnið að útbreiðslu
Guðs orðs með þjóðinni. Gideon-
félagið hefur nú um mörg ár
gefið hverju 12 ára skó’labarni í
landinu Nýja testamenti, auk
þess sem það hefur víða gefið
Bibliur og Nýja testamenti, t, d.
á sjúkrahús, gistihús, farþega-
skip og viðar. Starf þess er ó-
metanlegt fyrir útbreiðslu Bifol-
íunnar hérlendis.
Þó má betur, ef duga skal.
Nú er unnið að nýrri þýðingu
Biblíunnar úr frummálunum.
sem ætlunin er að reyna að gefa
út á 150 ára afmæll Biblíufé-
lagsins árið 1965. Sú útgáfa kem
ur til með að kosta mikið fé.
Þess vegna þarf félagið á að
halda góðum stuðningi allra
þeirra, sem láta sig varða út-
breiðslu Guðs orðs meðal ís-
lenzku þjóðarinnar.
í dag er almennur bibliudag-
ur. Látum hann verða okkur
hvatningu til að taka jákvæðan
þátt i starfi Hins íslenzka biblíu-
félags. Þar er íslenzkri kristni
lífsnauðsyn, að Biblían, orð
Guðs, hljóti aftur sinn fyrri sess
í vitund þjóðarinnar.
Biblian er opinberun Guðs,
gefin okkur til hjálpræðis. Hún
og hún ein hefur úrskurðarvald
um kristna kenningu. Því meg-
um við aldrei gleyma.
Jónas Gislason.