Morgunblaðið - 17.02.1963, Blaðsíða 20

20
m n n c i ny b l 4 ð i &
Sunnudagur 17. febrúar 1961
PATRICIA WENTWORTH: mnmu 1 11
MAUD SILVER
_______KEMUR í HEIMSÓKN
Þegar dagurinn kom, dræmt |
og treglega fór allt þetta fólk á
fætur og tók til við störf sín.
Katrín Welby fór á fætur til að
ná í vagninn klukkan 9.40 til
Lenton. Hún hitaði sér kaffi og
ristaði nokkrar brauðsneiðar.
Hún var ekki föl lengur því að
hún hafði gert ráðstafanir til að
forðast svo óviðeigandi hlut.
Hún leit út að mestu eins og
hún var vön, nema hvað hún
var með hatt — gráan hatt. sem
fór vel við fatnað hennar, með
fjöður undir borðanum.
Hann kom út um útidyrnar og
læsti þeim síðan á eftir sér, og
sá þá frú Fallow koma eftir
brautinni, í mesta flýti og alveg
að springa utan af fréttunum.
Katrín bauð góðan daginn, én
svo kom fréttabunan.
— Ja, ég á nú að réttu lagi að
vera hjá ungfrú Cray, og þér
eruð sjálfsagt hissa á mér. én
ég sagði við hana Riettu, að ég
gæti ekki annað en hugsað um
veslinginn hana frú Mayhew.
Það er alveg voði, hvernig hún
hefur látið. Maðurinn hennar
getur ekki fengið hana til að
bragða mat. Hún gerir ekki ann-
að en svolgra í sig te og svo
grætur hún. Svo að ég sagði við
Riettu: — Ég á hænu, sem hefur
verið að verpa og ég á ný egg.
Hvernig væri, að ég færi til
veslingsins hennar frú Mayhew
og reyndi að þeyta egg út í teið
hjá henni, svo að hún fengi þó
einhverja næringu. Og ungfrú
Rietta pagði allt í lagi, svo • að
ég flýtti mér að fara.
Katrín leit á armbandsúrið
sitt. Vagnstöðin var rétt við hlið
ið. Hún hafði fimm mínútur til
umráða. Hún sagði:
— Ég hélt. að þér hefðuð held
ur farið hina leiðina, bakatil.
Röddin var róleg og skjálfta-
laus. Samt hélt hún nú ekki, að
frú Fallow hefði tekið á sig
krók, til þess að segja henni,
hvort frú Mayhew hefði þegið
að fá egg út í teið sitt.
Þunna, dökka andþtið á frú
Fallow, titraði af- óþolinmæði.
Hún vildi geta haldið áfram með
söguna sína án þess að vera taf-
ia.
— Það gerði ég líka- svaraði
hún. —- Og þegar ég kom þang-
að, jæja það gerði nú ekki bet-
ur en ég myndi, hvaða erindi
ég átti. í>að var nú meiri fyrir-
gangurinn! Mér skildist, að lög-
reglustjórinn heíði komið þarna
aftur, seinnipartinn og konan
með honum, sem er gestkomandi
hjá henni frú Voycey, og þau
fara inn í skrifstofuna. Og
stundarkorni seinna kemur
Drake fulltrúi þangað og ijós-
myndarinn og einir tveir til, og
svo taka þeir ljósmyndir og
gipsmót. En þessi ungfrú Silver
— hún var þá farin. Líklega hef-
ur hún' verið fyrir þeim og lög-
reglustjórinn komið henni burt.
42
Katrín var að setja upp hanzk-
ana og sléttaði þá vandlega - á
fingrunum.
— Og af hverju voru þeir að
taka myndir og gipsmót?
Frú Éallow kom nær og sagði
með rödd, sem smaug gegn um
merg Og bein:
— Það voru fótspor.
— Fótspor? Katrín hopaði á
hæl, en frú Fallow kom á eftir.
— Já, iótspor. Þarna undir
glugganum hjá sýrernurunnun-
um. Það lítur út fyrir, að einhver
hafi staðið þar, á miðvikudags-
kvöldið um það leyti. sem hr.
Lessiter var myrtur. Og nú eru
þeir búnir að mæla allt og Ijós-
mynda, til þess að geta séð, hver
það hafi verið. Og svo er guði
fyrir að þakka, að þeir geta ekki
komið því á hana ungfrú Riettu,
því að þeir segja, að þessi fót-
spor séu smá, og það er þó ekki
hægt að segja um hana. að hún
sé fótnett. Hún hefur1 lögulega
fætur, en smáir eru þeir ekki,
og víst er um það. Svo að þetta
getur komið ungfrú Riettu að
gagrii og líka honum Cyril
Mayhew. Við vitum vel, að hann
er hálfgerður vandræðagripur,
en hann notar ekki dömuskó
I númer fjögur og gæti ekki not-
að. Og ég hefði getað sparað
mér þetta með eggin. Frú Mey-
hew er alveg eins og önnur
manneskja — hún er lifnuð við,
svo að því skyldi enginn maður
trúa og borðaði reykta síld og
þrjár sneiðar af ristuðu brauði
og marmelaði með. Svo að mér
datt í hug að fara þessa leiðina
og segja yöur fréttirnar, ef þér
væruð einhversstaðar nærri. En
ég má b 11 ekki vera að slóra.
því að hun ungrú Rietta bíður
eftir mér.
Þær hengu út um stólparhlið-
ið.
Katrín náði í vagninn.
XXXVÍ.
— Auðvitað, elskan mín, verð-
urðu að taka á móti honum í
setustofunni. Bessie skal kveijcja
upp alveg í býtið.
— Þakka þér fyrir, Cecilia.
Og það var í rauninni þakkar-
vert, því erfitt viðureignar, að
maður skyldi ekki mega spyrja
um málefni náungans. Já, þessar
siðareglur eru ekki lambið að
leika sér við. Og nú roðnaði hún
í framan af áreynslunni við að
stilla sig. En þegar bíll lögreglu-
| stjórans rann í hlaðið. gerði hún
Iekki annað en endurtaka, að
hún ætlaði ekki að ónáða þau,
og gekk svo inn í borðstofuna,
i minnug þess, að Maud hafði allt-
! af verið svo andstyggilega þag-
mælsk, jafnvel á skólaárunum.
í setustofunni endurtók Maud
Silver viðtal sitt við Katrínu
Welby og það, sem Alan Grover
hafði trúað henni fyrir. March
sussaði nú að visu ekki 'við því
síðarnefnda. en leyfði sér að
benda á, að það, sem skrifstofu-
maðurinn hafði sagt væri ekki
neinn vitnaframburður. Ungfrú
Silver samsinnti því, en bætti
við, með ofurlitlum hósta, að
hún hefði orðið hrifin af hrein-
skilni hans, og vildi jafnframt
ekki gerast sek um það að breiða
yfir vitneskju. sem lögreglan
gæti haft gagn af.
Lögreglustjórinn var í greini-
lega betra skapi nú en daginn
áður. Hann hló Og sagði:
— Það mundir þú aldrei gera.
Ef hann sagði þetta í léttum
tón, kom svarið i öllu alvarlegri
tón:
— Mjög sjaldan, en þá af góð-
um og gildum ástæðum, Randal.
Og svo var eitt, sem ég vildi
gjarna benda þér á, þó að það
hafi ef til vill þegar verið gert,
en ef ekki. þá....
— Hvað er það?
— Það er þetta með síma-
hringingarnar á miðvikudags-
kvöldið.
— Hringingar?
— Já. Við vitum, að rú Welby
var í símanum í tíu mínútur og
talaði við ungfrú Cray milli 8.20
og 8.30.
— Var það Katrín Welby, sem
hringdi?
— Já. Ungfrú Cray neitar að
segja, hvað þær hafi talað um.
Þegar ég gaf í skyn, að það hefði
verið viðskiptamál, sagði hún:
.,Það má eins vel kalla það“, og
þegar ég spurði, hvort það
stæði í nokkru sambandi við
Lessiter, sagði hún bara „Ó“, og
það var eins og kæmi á hana.
Frú Welby varð reið og að ég
held. hrædd líka, þegar ég
minntist á þessa hringingu. Og
þegar ég minntist á minnisblað-
ið, sem er saknað, er ég alveg
viss um, að hún varð sem
snöggvast alveg dauðhrædd. Ef
ég íegg saman öll' smáatriðin,
sem ég hef tekið eftir eða gripið
upp úr þvaðrinu hérna á staðn-
um, er ég alveg viss um. að frú
Welby hefur komizt í illilega
klípu, við heimkomu Lessiters.
Frú Lessiter lét hana hafa hús-
gögn í Hilðhúsið. Svo hefur ver-
ið smá-'bætt við þetta, og sumt,
sem þangað hefur farið, er mjög
verðmætt. F Welby hefur lát-
ið það í veðri vaka við alla. að
þetta væri allt að gjöf. Svo kem-
ur Lessiter heim. Það væri ekk-
ert óeðlilegt, að hann vildi fá
einhverjar sannanir fyrir því, að
móðir hans hefði gefið frú Wel-
by svona margar og verðmætar
gjafir. Það liggja fyrir sannanir
fyrir því, að hann var að leita í
húsinu að blaði, sem hann sagði
vera minnisblaðið, sem hann
minntist á við ungfrú Cray. Frú
Fallow. sem vinnur I Melling-
húsinu, sagði ráðskonunni hjá
frú Voycey, að hann „væri bók-
staflega að snúa öllu við“, til að
finna skjal. sem frú Lessiter
hefði látið eftir sig handa hon-
um. Við vitum, að skjaiið fannst,
þar sem ungfrú Cray sá það á
borðinu hjá honum. En nú
finnst það hvergi. Ég held, að
ekki sé hægt að álykta annað en
að þetta skjal hafi verið mein-
legt fyrir einhvern, sem þess
vegna lagði kapp á að koma því
fyrir kattarnef. Ég vil nú ekki
ganga svo langt að fullyrða, að
þessi persóna hafi verið morð-
inginn sjálfur. en það er þó allt-
af hugsanlegt.
3|Utvarpiö
Sunnudaaur 17. febrúar
8.30 Létt morsumlöe.
9.20 Morgunhugleiðine uim mús
ík: „Söneur Fións“ eftir
Carl Nielsen (Árni Kristi
ánss'On).
9.3ö Morgiuntónleikar: Verk eft
ir Carl Nielsen.
11.00 Messa í elliiheimilinu Grund
(Auðuir Eir Vilhiálmsdóttir
cand. theol.^ prédikar: séra
Sigurbiörn Á. Gíslason bióix
ar fvrir al'tari. Söngflokkur
úr KFUM og K svngur. Org
anleikari: Gústaf Jóthannes
son).
12.15 Kádegisútvarn.
13.15 Tæikini os verksmennimg.
XVI. erindi: Um siálfvL. il
(Sveinn Guðimundsson verk
fræðingur).
14.00 Miðdegistónleikar.
15.30 Kaffitiminn. — (16.00 Veð
urfregnir).
16.30 Enþurtekið efni: a) Rann
veig Tómasdóttir talar um
(hiónabönd fóliks af ólálku
Ibiióðernii. — b) Sig.uröur
Biörnsson svngur sex ísL
lög.. — c) Stefán Jónsson
rithöf. fer mcð ljóð og íi.
17.30 Ba.rnatími (Helga og Huida
Vc \n isdætuir): . .Æ vint vri
S tikilsberi ar-Finns". leikriit
eftir Mark Twain og Flemmn
ing Gell, 1. hluti. — Leik-
stióri: Hildur Kalman.
18.20 Veðurfregnir.
18.30 „Sortnar bú, ský“: Gömlu
lögin suirfgin og leikin.
19.00 Tilkynningar. — 19.30
Fréittir.
20.00 Umhverfis iörðina: Guðni
Þórðarson segir frá dvöl
sinni í Japan.
20.25 Samsöngur í útvarpssal:
Albýðukórinn syngur.
Stiómandi: Dr Hallgrimur
Heleason. Píanóleikari: Guð
mundur Jónsson.
21.00 Sunnudagskvöld með Svav
ari Gests. spurninga- og
skemmtibáttur.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
—22.10 Danslög. — 23.30
Dagskirárlok.
Mánudagiur 18. febrúar
8.00 Morgunútvarp .
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Búnaðarþáttur: ólafur E.
Stefánsson ráðunautur talar
um meðferð kúanna næstu
mánuði.
14.00 „Við vinnuna" Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum".
15.00 Síðdegisútvarp.
17.05 Stund fyrir stofutónlist (Guð
mundur W. Vilhjálmsson).
18.00 Þjóðlegt efni fyrir unga hlust
endur (Stefán Jóns^pn rith),
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Þing-
fréttir. — 18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Sverr
ir Hermannsson viðskiptafræð
ingur).
20.20 Frá píanótónleikum i Há*
skólabiói 19. des. sl.
20.40 Á blaðamannafundi: Benedikt
Bjarklind stórtemplar svarar
spurningum. Spyrjendur: Ás-
mundur Sigurjónsson, Gísli
Ástþórsson og Haukur Hauks
son . Stjórnandi: Dr. Gunn-
ar Schram.
21.15 Tveir óperuforleikir: „Vald
örlaganna" og „Silkistiginn".
21.30 Útvarpssagan: „íslenskur að
all“ eftir Þórberg Þórðarson,
VII. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfr. — 22.10
Passíusálmar (7).
22.10 Hljómplötusafnið.
23.10 Skákþáttur — 23.45 Dagskrár
lok. ^
tNú er rétti tíminn a9 panta
20ára reynsla hérlendis
SIM111400 EGGERT KRISTJANSSON «CO HF
KALLI KUREKI
-
Teiknari: Fred Harman
— Hvernig getur gamalt spænskt
»verð verið hérna í eyðimörkinni?
— Fyrir löngu, árið 1540, kom
spænskur hershöfðingi, sem hét Cor-
onado hingað frá Mexíkó með fjöld-
an allan af hermönnum til að finna
hinar sjö gullnu borgir. Náungi, sem
hét „kýrhöfuð“, Cabeza de Vaca,
sagði að gullnu borgirnar væru
hérna nálægt.
— Kúrekarnir finna alltaf annað
slagið hjálm eða spora þar sem her-
menn Coronado háðu bardaga við
Indíána.
— Ég held að ég hafi séð fléira í'
hellinum þar sem ég fann sverðið.
— Kannski er eitthvað þar, sem við
getum notað.
— Já, en mér líkar þessir hellar
ekki of veL