Morgunblaðið - 05.03.1963, Qupperneq 20

20
MORCVIVBLAÐIÐ
J>ri3judagur 5. marz 1963
PATRICIA WENTWORTH:
MAUD SILVER
KEMUR í HEIMSÓKN
Ungfrú Silver sat inni í dag-
stofunni og prjónaði. Hún var nú
langt komin með seinni ermina
á peysunni hennar Jósefínu litlu,
Og vonaðist til að geta klórað
hana fyrir hádegisverð. Svo ætl-
aði hún að hekla skrautblúndu
á jaðrana með slaufum á og síð-
an ætlaði hún að taka til við
buxurnar. Það var kalt í veðri
og logaði glatt í arninum, sem
var hlaðinn úr rauðum múr-
steini, en sá litur fór ekki al-
mennilega við gluggatjöldin,
fannst henni, en ungfrú Silver
hafði ánægju af sterkum litum
og vildi hafa sem mest af þeim
kring um sig. Hún hafði svo
lengi orðið að hafast við í lit-
lausum skólastofum.
Hún hélt áfram að prjóna, en
hugurinn var langt í burtu. Hún
bjóst nú ekki beinlínis við heim-
sókn, en gat samt hugsað sér, að
hringt yrði til hennar.
Þegar Randal March kom inn
f stofuna, stóð hún upp til að
heilsa honum. Hann tók fast í
hönd hennar og hélt í hana leng-
ur en hann var vanur, og sagði
í mjög alvarlegum tón:
— Jæja, þú hafðir á réttu að
standa.
Unt leið og hann sleppti hönd
hennar og gekk að arninum,
sagði hún:
— Tókstu hann fastan?
— Nei, hann hafði blásýru á
sér. Hann er dóinn.
— Guð minn góður!
— Það losar okkur auðvitað
við mikið hneyksli, en — það
hefði nú samt ekki átt að koma
fyrir.
Hún settist. Hann fleygði sér í
stól hinumegin við arininn og
héit áfram:
— Jú, sérðu, hann varði sig
svo vel, að mig var farið að
gruna, að ég sjálfur væri að
vaða reyk, Jafnvel framburður
Alans Grover hefði verið tekinn
til greina, hefði verið hægt að
tæta hann sundur. Enginn er
hrifinn af þeim, sem hlera — og
hér var það starfsmaður, sem iá
55
á hleri hjá húsbónda sínum!
Hann bandaði hendi. — Hefði
það ekki verið fyrir þina hjálp,
hefði ég aldrei gengið eins langt
og ég gerði í morgun, og í miðj-
um klíðum var ég næstum alveg
búinn að missa móðinn. Náung-
inn var svo virðulegur og rök-
fastur og svo innilega hneyksl-
aður — að mér fannst allt vera
að verða ómögulegt.
— Hvað gerðist, Randal?
— Við höfðum húsleitarúr-
skurð. Hann opnaði skápinn sinn
og veik svo til hliðar meðan við
rótuðum í honum. Einhverntíma
meðan við vorum að þvi, hlýtur
hann að hafa setzt í stólinn og
tekið eitrið meðan við litum af
honum. Hann hafði eitrið á sér
og hann hlýtur að hafa tekið
það meðan Drake var að taka
fram tvo skókassa, sem voru
innst í skápnum. Þú^nanst þess-
ar fjórar ítölsku styttur — Árs-
tíðirnar. Það voru tvær í hvor-
um kassa. Við vorum rétt búnir
að taka Sumarið upp, þegar
hann stundi og valt um koll.
Ungfrú Silver endurtók upp-
hrópun sína:
— Guð minn góður!
March sagði gremjulega. —
Líklega fæ ég skammir fyrir að
láta þetta koma fyrir.
— Það er nú varla hægt að
kenna þér um það.
-— Nei, en ég var ekki nógu
vel á verði. Sannleikurinn var
sá, að ég var með hugann full-
| an af hræðsiu um, að ég hefði
verið að hlaupa á mig.
— Góði Randal minn.
— Afsakaðu — þetta datt
svona út úr mér. En svona var
mér nú innanbrjósts. Og þá opn
aði Drake annan þessara Skó-
kassa og ég só gylltan fót koma
fram. Holderness hlýtur' líka að
hafa séð hann, en jafnskjótt sem
nokkur sæi styttuna, væri leikn
um lokið. Eg hefði átt að ganga
til hans tafarlaust, en ég eyddi
fyrsta augnablikinu í að iáta mér
létta, við að sjá styttuna koma
upp úr kassanum, en þegar það
augnablik var liðið, var skaðinn
þegar skeður. En til hvers í
ósköpunum var hann að taka
stytturnar.
Ungfrú Silver hóstaði ofurlít-
ið.
— Eg ímynda mér, að til þess
hafi getað legið ástæður. Hvarf
styttanna gaf í skyn innbrots-
þjófnað. Og auk þess hefur hr.
Holderness áreiðanlega vitað, að
þær voru mjög verðmætar. Hann
hefur getað ímyndað sér, að
hann gæti selt þær eftir einhverj
um krókaleiðum erlendis — það
eru allar mögulegar aðferðir til
slíks. Og hvað það snertir að
geyma þær í skápnum, þá er það
athugandi, að hann gat helzt
ekki geymt þær annarsstaðar.
Hann hefur sennilega ekki grun
að, að nokkur grunur gæti fallið
á hann sjálfan. Ef hann lokaði
myndirnar niðri, gæti hann verið
öruggur. Og það hefði hann líka
verið, ef ekki Alan Grover og
þessi húsleitarúrskurður þinn
hefði ekki komið til sögunnar.
Hann brosti til hennar.
— Þú ert óþarflega hæversk.
Þú hefðir heldur átt að segja:
„.... ef ekki Maud Silver hefði
komið til sögunnar.“ Og hvað
snertir þennan úrskurð, þá var
ég kominn ósköp nærri því að
afneita honum algjörlega. Eg
var farinn að ásaka mig fyrir
að hafa látið undan þér. Viltu
nú segja mér, hvað þú ætlaðist
til, að við fyndum þarna?
— Ekki annað en það, sem við
fundum, Randal.
— Stytturnar?
— Ef hr. Holderness var morð
inginn, var ég í engum vafa um,
að þær væru þarna. Og eftir að
hafa heyrt frásögn Alans Crov-
— Heyrirðu. Nú spila þeir „Á
er, var ég f engum vafa um, að
Holderness væri morðinginn.
— Þá kero ég aftur að því
sama: „.... ef ekki Maud Silv
er hefði komið til sögunnar.“
Hún kepptist við að prjóna,
svo að small í prjónunum, en
hristi höfuðið.
— Nei, nei, ég get ekki þakk
að mér neitt. Eg tók bara eftir
tveimur atriðum, og þar sem ég
hafði þegar hitt Alan Grover,
datt mér í hug að tala betur
við hami.
Randal March hélt áfram að
brosa blíðlega til hennar. Nú
hallaði hann sér fram í sætinu
og sagði:
— Ja, þessi atriði. Ætlarðu að
segja mér, hver þau voru. Ég
hefði gaman af að heyra þau.
— Sjálfsagt, ef þig langar til
þess. Eins og þú veizt kom ég
að þessu máli án nokkurra for-
dóma. Ég þekkti ekkert af þessu
fólki, og hafði enga skoðun skap
að mér fyrirfram og þessvegna
tók ég vandlega eftir þeim á-
hrifum, sem hvert þeirra hafði
á mig. Fyrst var nú ungfrú Cray.
Ég gat ómögulega ímyndað mér,
að hún hefði neina sekt á sam-
vizkunni. Mér fannst hún hrein-
skilin og heiðarleg og afskap-
lega varkár með það, að beina
ekki grun að neinum sérstökum.
Það kom ekki til nokkurra mála,
að hún hefði tekið þessar ít-
ölsku styttur, eða sýnt hr. Less-
iter morðtilraun.
Það kom hlýr roði upp í and-
litið á Randal March. Hann kink-
aði kolli og sagði:
Haltu áfram!
Ungfrú Silver mældi ljósleitu
ermina, sem hún var að prjóna.
Það vantaði hálfan þumlung
enn upp á rétta lengd. Hún dró
að sér vænan spotta af hnykl-
ingum og hélt áfram:'
— Hvað snerti hann frænda
hennar, Carr Robertsson varð
ég að fara að mestu eftir ann-
arrar handar upplýsingum. Hann
var ekki í neinu skapi til að
láta mig spyrja sig í þaula, og
ég ætlaðist heldur ekki til þess.
En þegar ungfrú Cray sagði
mér af fullri hreinskilni, að í
fyrstunni hefði hann haldið, að
hún hefði myrt hr. Lessiter, og
væri jafnvel enn ekki viss um,
að hún væri saklaus af því,
þá fannst mér rétt að taka
mark á orðum hennar og telja
sjálfri mér trú um, að morð-
ingjans yrði að leita annars
persnesku markaðstorgi".
staðar. Þann þriðja grunaða gaf
ég fró mér, eftir að hafa *heyrt
framburð Alans Grover. A5
öllu öðru slepptu þá var það
svo, að ef hann hefði viljað
stela einhverju, þá var þarna
fjöldi hluta, sem betur lágu við
höggi og hefði ekki verið sakn*
að mánuðum saman, eða jafn
vel alls ekki. Það var sérlega
ótrúlegt, að hann færi að taka
þessa áberandi dýrgripi, sem
voru inni þar sem hr. Lessiter
hafðist við daglega, og víst var
um að þegar í stað yrði tekið
eftir. Því meir, sem ég hugsaði
um það, því greinilegra virtist
mér, að einhver hefði stolið
styttunum, sem ekki einungis
vissi, hvers virði þær voru, heldi
ur hefði líka í huga, að þjófn-
aðurinn á þeim skyldi líta út
sem nægileg ástæða til morðs-
ins, en dylja um leið hinn raun-
verulega tilgang með morðinu.
SHtltvarpiö
ÞriSjudagur 5. marz.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum" (Sig
ríður Thorlacius).
15.00 Síðdegisútvarp.
18.00 Tónlistartími barnanna (Jón
G. Þórarinsson).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir.
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Einsöngur í útvarpssal: Ey-
gló Viktorsdóttir syngur. Við
hljóðfærið: Fritz Weisshappel
20.20 Þriðjudagsleikritið: „Skrifart
verðbréfasalans" eftir Sir Art
hur Conan Doyle og Michael
Hardwick. Leikstjóri: Flosi
Ólafsson.
20.55 Sellólög af léttara tagi: Janos
Starker leikur við undirleik
Geralds Moore.
21.15 Erindi á vegum Kvensúd-
entafélags íslands: Kafli úr
sögu veðurfræðinnar (Ther-
esía Guðmundsson veðurstoíu
stjóri).
21.40 Tónleikar: Flautukonsert nr,
3 í D-dúr op. 10 eftir Vivaldi,
21.50 Inngangur að fimmtudagstón-
leikum Sinfóníuhljómsv. ísl,
(Dr. Hallgrímur Helgason),
22.00 Fréttir og veðuríregnir.
22.10 Passíusálmar (20).
22.20 Lög unga íólksins (Bergur
Guðnason).
23.10 Dagskrárlok.
16250 VINNINGAR!
Fjórdi hver midi vinnur að meðaltali!
Fiæstu vinningar 1/2 milljon krónur,
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hver* mánaðar.
ALLTAF FJÖLGAR YOLKSWAGEN
© ©
VORIÐ ER I INÍÁMID
Eruð þér farinn að hugsa til sumarferða?
Er það þá ekki einmitt VOLKSWAGEN,
sem leysir vandann?
PANTIÐ TÍMANLEGA
VOLKSWAGEN er ódýr
í innkaupi og rekstrL
Verð frá kr: 121.525.—
VERIÐ HAGSYN
Vinsældir VOLKSWAGEN hér á landi
sanna ótvírætt kosti hans við okkar stað
hætti. — VOLKSWAGEN er ekkert tízku
fyrirbæri það sannar bezt hið háa endur-
söluverð hans.
VELJIÐ VOLKSWAGEN.
HEILDVERZLUNIN. HEKLA HF
Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
KALLI KUREKI
*
*
Teiknarú Fred Harman
Gangandi og vopnaður lásboganum
íylgir Kalli Lilta-Bjór í áttina að
næsturstað Bykkju-Bjarna og pró-
fessorsins.
— Jú, jú, þú hlýtur að geta fundið
felustaðinn.
— Hann er hinum megin við þessa
hæð. Ég sá reyk þar í morgun og slóð
Bykkju-Bjarna lá þangað.
— Tjóðraðu hestinn. Við verðum
að fara á kreik fyrir birtingu.