Morgunblaðið - 11.05.1963, Qupperneq 14

14
MORGVPIBL4Ð1Ð
taugardagur 11. maí 1963
Björn Pálsson við nýju flugvélina sína rétt fyrir brottförina frá Panshanger.
— /V/eð Lóunni
Framhald af bls. 9.
Á suðurodda Suðureyjar í
Færeyjum er vitinn Akra-
berg, sem við tökum stefnu á.
Um 60 mílur suður af honum
sést einstaka fugl á flugi og
er það nokkra stund eina
merkið um nálægð lands, þar
sem skúrir eru öðru hverju á
leið okkar og ná frá skýja-
þykkninu alveg niður í sjó og
varna okkur útsýnis.
Loks tökum við þá að
greina fjöllin á Suðurey og
brátt rís hún öll úr sæ.
Skammt fyrir vestan Akra-
berg er þorpið Sunnböur og
sé ég að _ þar er á kortinu
merktur „lendingarstaður“ og
vek máls á þessu við Björn.
— Það er nú öðru vísi lend-
ingarstaður en við þurfum,
— nema við komum sjóleið-
ina þangað, segir hann.
Við fljúgum vestan við
Suðurey og stefnum á eyju
þá, sem Vágar nefnist, en þar
er flugvöllurinn. Á hægri
hönd sjáum við Sandey og
Straumey.
Yfir Vágum er mikið skýja-
þykkni og útlitið fremur'
slæmt. Er við nálgumst eyna,
sjáum við hvar breiður foss
fellur fram í sjó, en strand-
lengjan er nokkrum tugum
metra fyrir ofan sjávarmál.
í ljós kemur, að fossinn er
afrennsli Sörvágsvatns, en
einmitt við það er flugvöll-
urinn. Svolítil glufa er yfir
vatninu og komumst við inn
yfir það undir skýjum. Milli
norðurenda vatnsins og bæj-
arins Sörvágs er háls og á
honum er flugvöllurinn, en
þaðan sést hvorki Sörvágur
né vatnið. Flugbrautin er
kílómeter á lengd og stendur
vindurinn þvert á hana. Lend
ingin tekst þó giftusamlega
og er mikill mannfjöldi sam-
an kominn á vellinum, enda
koma sjaldan flugvélar til
Færeyja. Flugið frá Storno-
way hefur tekið 3 klst.
Fyrstur til að heilsa okkur,
þegar. við stígum út úr vél-
inni, er Larsen, sýslumaður í
Sörvági. Hann hefur séð um
að benzíntunnum hefur verið
komið fyrir og allt undirbúið,
svo við þurfum ekki að hafa
langa viðdvöl. Bill og Lárus
taka að sér að sjá um benzín-
tökuna, en við Björn förum
heim með sýslumanni. Frú
Larsen býður okkur til stofu,
þar sem við drekkum kaffi og
gæðum okkur á jólaköku og
smákökum, rétt eins og við
værum komnir heim.
Sýslumannshjónin segja
okkur, að þau hafi oft dval-
izt á íslandi og séu tvö börn
þeirra búsett þar. Larsen seg-
ir okkur einnig, að miklar
vonir séu bundnar við fyrir-
hugað áætlunarflug Flugfé-
lags íslands til Sörvágs. —
Tengdasonur Larsens, sem
verður umboðsmaður Flugfé-
lagsins, drekkur einnig kaffi
með okkur. — Það er víða
fallegt hér í Færeyjum, segir
hann. Þegar flugvélarnar eru
farnar að koma hingað reglu-
lega, ættuð þið að eyða hér
nokkrum tíma og skoða ykk-
ur um.
★
Að lokinni kaffidrykkju
höldum við aftur upp á flug-
völlinn og stenzt það á end-
um, að félagar okkar eru bún
ir að fylla alla tanka Lóunn-
ar. Kveðjum við því eyjar-
skeggja og leggjum af stað
síðasta áfangann, — sem
verður drjúgur. Við fljúgum
út Sörvágsfjörð, og er flugið
á, þar sem fjörðurinn er mjög
hækkað eins ört og kostur er
þröngur og há fjöll á báða
vegu. Mjög snarpir sviptivind
ar kasta vélinni til og frá, er
við nálgumst fjarðarmynnið,
en rétt fyrir utan það rís
klettaeyjan Mykines.
Brátt tekur að hægjast um
og við losum öryggisbeltin.
Flogið er í sömu hæð og áð-
ur, enda skýjahæðin svipuð,
og er stefnan tekin á radíó-
vitann á Hornafirði. Björn
segir okkur að áætlaður flug-
timi til Reykjavíkur sé 4%
klst. og munum við koma
þangað kl. rúmlega 8 um
kvöldið.
Nú taka búksorgir að hrjá
þá Lárus og Bill, en við Björn
erum hins vegar vel haldnir
eftir kræsingarnar hjá sýslu-
mannshjónunum. Er nú dreg-
ið upp nestið, sem við höfð-
um haft með okkur frá Storno
way, reykt svínakjöt, kex og
ávextir, og eru því gerð góð
skil. Segir ekkert af ferðum
okkar fyrr en um kl. hálf sex
að smám saman fer að létta
til, unz alveg er orðið heið-
skírt og við hækkum flugið
í 6000 fet. Skömmu síðar
kallar Bjöm úr stjórnklefan-
um og spyr, hvort okkur
langi ekki til að sjá ísland.
Við Lárus tökum því ekki
ólíklega og stingum höfðun-
um inn um gættina. Sjáum
við þá ógreinilega ljósa rönd
langt fyrir framan okkur. —
Eru þetta ekki bara ský?
spyr ég. — Viltu veðja? spyr
Bjöm.
Áður en stofnað er til veð-
mála, fer röndin ljósa að taka
á sig mynd langrar hvítrar
fjallastrandar. Þetta er Vatna
jökull og fjöllin austan hans.
Við eigum þó enn talsvert
flug fyrir höndum áður en
við náum ströndinni. Það,
sem við sjáum af landinu
virðist alþakið snjó og held-
ur kuldalegt, en hins vegar
mjög hreint og tignarlegt.
Nú stefnum við á Öræfa-
jökul og tilkynnir Björn okk-
ur, að flogið verði norður
fyrir hann og síðan tekin bein
stefna til Reykjavíkur.
Þegar við nálgumst jökul-
inn er flugið hækkað og kom-
um við fyrst inn yfir Breiða-
merkursand og fljúgum upp
milli Öræfajökuls og Breiða-
merkurjökuls. Hvannadals-
hnjúkur er hulinn skýjum, en
annars er heiðskírt yfir jökl-
inum. Er við komum norður
fyrir Öræfajökul er stefnan
tekin til austurs og er þá Háa
bunga fram undan á hægri
hönd, en Grænalón á þá
vinstri, Loks þrýtur jökulinn
og er þá flogið í minni hæð
yfir Langasjó og síðan Tungna
á. Eftir nokkra stund förum
við fram hjá Þórisvatni, en
nú fer skyggnið að versna og
segir ekki af ferðum okkar
fyrr en við erum komnir
austur fýrir Þingvallavatn og
yfir Mosfellsheiðj, en þá kall-
ar Björn til okkar Lárusar:
— Sjáið þið hverjir eru á
eftir okkur?
Við lítum aftur um glugg-
ana og sjáum þá, að tvær
smærri flugvélar fylgja okk-
ur eftir. Eru þama á ferðinni
hinar vélarnar hans Björns.
Björn heilsar með því að
halla vélinni sitt á hvað, og
svara hinir á sama hátt.
Bezta veður er í Reykjavík
og fljúgum við í hringi yfir
bæinn áður en lent er.
Flugáætlunin stenzt, þótt
leiðin hafi verið löng og vind-
ar breytilegir. Við lendum í
Reykjavík kl. 8,10 á páska-
kvöld.
Geysilegur manmfjölldi er
saman kominn á flugvellinum
til að fagna Birni og líta á
nýju flugvélina. Þegar Björn
er að lenda, stingur Captain
Bright upp á því, að áhorf-
endum verði gefin hugmynd
um flughæfni vélarinnar.
Björn stöðvar hana þá á braut
inni, gefur hreyflunum síðan
ríflega benzín. Vélin þýtur af
stað og eftir að hafa farið
nokkra tugi metra af braut-
inni er hún xomin á loft aft-
ur og hækkar flugið ört, —
þetta er næstum eins og að
sitja í lyftu.
Nú lendum við aftur og í
þetta skipti er vélinni ekið
upp að gamla flugturninum
og staðnæmist hún þar. Ferð-
inni er lokið og ný flugvél
hefur bætzt í flugflota íslend-
inga, — flugvél, sem markar
tímamót í samgöngumálum
dreifbýlisins. íbúar af-
skekktra sjávarþorpa, sem
einangruð eru meirihluta árs-
ins, geta nú komizt til Reykja
víkur á einni klst. Áður urðu
þeir að notast við strjálar
ferðir strandferðaskipa.
Ö,
Protyvíck
Leiðin, sem farin var.
Londw?
NÝLEGA var kveðinn upp í
Hæstarétti dómur í máli, er reis
út af sambúðarslitum hjónaefna.
Fór stúlkan fram á bætur að
fjárhæð kr. 127.000.00, en að
meginstofni taldi hún það vera
ráðskonukaup þann tíma, er
hún dvaldist á heimili stefnda.
Tildrög málsins má rekja aft-
ur til áranna 1943—1944, en þá
hafði stúlkan, er var stefnandi
i máli þessu, kynnzt stefndum.
Stunarið 1950 hittust þau síðar
á Siglufirði og urðu þá kynni
þeirra allnáin. Ákváðu þau að
eigast og settu upp trúlofunar-
hringa um haustið. Var síðan á-
kveðið, að stefnanda kæmi til
Vestmannaeyja um vorið, en þar
bjó stefndi, og skyldi gifting
þeirra fara fram þar. Hún kom
í maí 1955 til Eyja og fóru þau
strax að búa saman, en bún
gekk þá með barni hans. Stefn-
anda skýrði svo frá, að upphaf-
lega hefði verið ákveðið, aö þau
létu gifta sig strax daginn eftir
komuna, en ekkert hafi orðið úr
þvi vegna andmæla móður
stefnda. Bjuggu þau síðan saman
án þess að giftast fram í ágúst
1952.
Á þessu tímabili ól hún fyrsta
barn þeirra. í ágúst mánuði taldi
hún sér ekki lengur vært á heim-
ilinu og fór burtu og til ísafjarð-
ar. Gekk hún þá með öðru barni
þeirra. Kynni þeirra héldust á-
fram og kom stefndur til hennar
á ísafirði og einnig hittust þau
sumarið 1953 á Siglufirði, en þar
dvaldist hún um skeið,
Ákváðu þau síðan að taka upp
sambúð að nýju og fluttist stefn-
andi á heimili stefnda í nóvem-
ber 1953 og hafði börnin með
sér. Var enn rætt um, að þau
létu gifta sig, en það dróst á
samt áfram óslitið fram á sumar
ið 1957, en það sumar var stefnd.
lur á síldveiðum fyrir Norður-
landL Gekk þá stefnandi með
þriðja barn þeirra. Það barn ól
hún á fæðingardeild Landspítal-
ans. Var þá svo komið, að bún
taldi sér ekki fært að hefja sam-
búð á ný. Hefur hún haldið því
fram, að þá hafi hún verið búin
að missa al’la von um, að stefnd-
ur giftist henni og einnig hafi
afskipti móður stefnds af heimil-
inu og andúð hennar í sinn garð
verið orðin sér óþolandi.
Stefnandi fór fram á það í
máli þessu, að stefndi yrði dæmd
ur til að greiða henni kr. 2.000.00
fyrir hvern mánuð, sem hún stóð
fyrir heimili hans og er þá mið-
áð við ráðskonukaup á því tíma-
bili. Taldi hún sig hafa búið
langinn. Sambúð þeirra hélztmeð stefnda samtals í 61 mánuð
og krafðist því kr. 122.000.00 í
laun. Þá krafðist hún og kr,
5.000.00 fyrir þvottavél, er hún
sagði, að stefndur hefði gefið sér
á sæng, þegar hún ól fyrsta
barn þeirra, en hann hafi síðan
neitað að skila henni.
Stefndur viðurkenndi, að hafa
verið trúlofaður stefnandi og
hafi þau búið saman frá maí
1951 til í jú'lí 1952 og síðan frá
nóvember 1953 til ágúst 1957.
Hann sagði það alrangt, að sam-
búðin hefði slitnað af orsökum,
sem hann ætti sök á. Stefnanda
sjálf ætti alla sök á sambúðar-
slitunum. Þá taldi hanri það úr
lausu lofti gripið, er stefnandi
héldi fram óþolandi afskiptum
móður sinnar, enda hefði hún
flutt af heimilinu 7. nóvember
Framh. á bls. 22