Morgunblaðið - 08.09.1963, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAÐID
Sunnudagur 8. sept. 1963
Richard Burton leikur um þess
ar mundir í kvikmyndmni
„Becket“, sem gerð er eftir sam
nefndu leikriti. Hann leikur að
sjálfsögðu aðalhlutverkið í kvik
myndinni, Thomas Becket, erki-
biskup. — Hér sést hann í full-
um skrúða, ræða við sir Basil
Spence, arkitekt hinnar nýju
dómkirkju í Coventry, þegar sá
síðarnefndi heimsótti kvikmynda
verið nýlega. Arkitektinn kom
til að líta á eftirlíkingu af dóm-
kirkjunni í Canterbury, sem gerð
var fyrir kvikmyndina. Hann
varð stórhrifinn af eftirlíking-
unni og taldi hana listaverk.____
Norðurlönd eiga marga full-
trúa á hinni árlega kepni sýn-
ingarstúlkna, sem hið franska
fyrirtæki „Comité de l’élégance
Francais“ heldur á ári hverju.
Hópurinn fer til franskra og
belgískra baðstaða og sýnir gest
unum þar nýjustu tízkuna. Full-
trúi íslands er Líney Friðfinns-
dóttir (lengst t.v.) sem var 5.
í fegurðarsamkeppninni í fyrra.
Hún fékk boð frá París um að
taka þátt í mótinu, sem stendur
í meira en mánuð. Þetta er í
fyrsta sinn sem Líney er í Frakk
landi og hún er full hrifningar
yfir landinu, sólskininu og Frökk
unum. Hún segist hafa heimþrá
en samt getur verið að hún
framlengi samningnum við
franska fyrirtækið. Auk Líneyj-
ar eru m.a. ungfrú Svíþjóð, Kar-
in Hyldegárd Jensen (t.h. og hin
norska ungfrú Evrópa Mette
Stenstad (í miðið), svo það má
segja að hinar norrænu stúlkur
hafi dottið í lukkupottinn í
París.
í BYRJUN vikunnar fanns
Alexandra, fyrrverandi drottn-
ing Júgóslavíu, meðvitundar-
laus í húsi sínu í Feneyjum,
Framhald á b Ls. 23________
í fréttunum
.♦ „Norrænn andi og
bróðurhugur“
I Þetta bréf hefur Velvak-
anda borizt frá íslendingi í Sví
þjóð:
„Erindið er ekki háreist eða
merkilegt, en sendi hér úr-
klippu úr Jönköpingsposten, er
taka má sem dæmi upp á
sænska blaðamennsku og sports
anda. Það, sem að íslandi snýr
hér í pressunni, er margt eða
flest í þessum dónalega dúr, þeg
ar ekki ríkir alger þögn um það,
sem íslendingar afreka á al-
þjóðavettvangi. Ekki var hér
minnzt á frammistöðu Friðriks
Ólafssonar í sumar. Hvergi
lína um afreksmanninn Vil-
hjálm Stefánsson, er hann lézt
á sl. ári. Þetta eru tvö dæmi af
mörgum um bróðurhug og
„norrænan anda“. Ekkert má
skyggja á Svíann. Hjálögð grein
er „byrá“-dreifð (send út frá
fréttastofu) og birtist vafalaust
í mörgum hérlendum blöðum.
Hún kom í tveimur helztu blöð
um Jönköpingsléns (280 þús.
íbúar)“.
♦ Sænsk afbrýðisemi
og öfundsýki og
Guðrún Bjarna-
dóttir
I Þessu bréfi fylgir svo úr-
klippa. Því miður er hún of
löng til þess að birtast hér í
heild, en inntakið er að sanna
Svíum, að fegurðardrottningar
efni þeirra hefði átt að vinna
keppnina á Langasandi. Reynt
er að svívirða íslenzku fegurð
ardrottninguna um leið. —
Upphaf hinnar sænsku greinar
er þannig:
„Stúlkan, sem hafði flest
„mest“ meðal þeirra 15, sem
komust í úrslit á Langasandi,
var óumdeilanlega hin 21 árs
Helsingjaborgarstúlka Riina
Krusvik. Hún var hæst,
grennst, málalærðust (7 tungu-
mál), gáfuðust, opinskáust og
fékk mest umtal í bandarísku
blöðunum, — 17 línur, en sú
spánska fékk t. d. 6 lín-
ur, og þær frá Suður-Afríku,
Ástralíu og íslandi 5 línur
hver".
Velvakandi getur ekki stillt
sig um-að lofa lesendum að sjá,
hverning upphaf klausunnar
var; það er enn skemmtilegra
á sænsku: Hon var mest láng,
mest smal, mest sprákkunnig
(7 sprák), mest intellektuell,
mest frisprákig . . .
Síðan heldur greinin áfram:
„í sjónvarpinu var hún tvímæla
laust mest töfrandi, virðuleg-
asta og persónulegasta stúlkan.
Þegar þulurinn nefndi fyrst
þær fjórar stúlkur, sem komu
næst á eftir sigurvegaranum
(nr. 5, 4, 3 og 2) . . . ungfrú
Kóreu, ungfrú Bandaríkin, ung
frú Austurríki og ungfrú Eng-
land . . . var ég viss um Riina
okkar hefði unnið. E.t.v. ungfrú
Ástralía, en í fyrra vann Ástra
lía, og það hefur náttúrlega mik
ið að segja
í staðinn fyrir það varð hin
20 ára Guðrún Bjarnadóttir frá
íslandi Miss International, og
valið varð — íslendingarnir
verða að afsaka — að teljast lé
legur brandari (eða gróft gam-
an) — valet máste betraktas
som ett dáligt skamt).
Fyrst stúlkum frá öllum heim
inum er boðið opinberlega til
fegurðarkeppni á Langasandi,
þá ætti að velja dómara, sem
falla ekki fyrir einni litlausustu
stúlkunni í lokakeppninni.
Eg dæmi ekki aðeins eftir
sjónvarpsútsendingunni, þótt
maður sjái þar oft betur en frá
áhorfendasvæðinu vegna ljós-
næmi myndavélanna, heldur eft
ir að hafa verið með ungfrún-
um frá íslandi, Danmörku, Finn
landi og Svíþjóð í nokkra
klukkutíma, tveimur dögum
fyrir lokakeppnina.
Ungfrú ísland hefði ekki einu
sinni fengið atkvæði mitt í
keppni um ungfrú Skandinavíu.
Hún hefði orðið nr 4, aðeins á
undan ungfrú Finnlandi, sem
vegna kunnáttuskorts í sænsku
(svo!) og ensku var einangr-
aðasta stúlkan í keppninni“.
♦ Þarf engan að undra
og huggunarríku orð. Þótt
sænska stúlkan skaraði þann
ig fram úr öllum, er samt ekki
reynt að skýra, hvers vegna
hún var ekki einu sinni meðal
þeirra fjögurra, sem næst gengu
Guðrúnu. Hitt er líka fróðlegt
að vita, að sá, sem ekki kann
sænsku, verður einmana í
Bandaríkj unum.
Nei, hér er bara gamli sænski
stórveldis- pg þjóðernishrokinn
á ferðinni. Það þarf annars eng
an að undra, þótt sænska stúlk-
an fengi mest umtal í bandarísk
um blöðum. Sænskar stúlkur fá
yfirleitt mikla „pressu“ í erlend
um blöðum, beggja vegna At-
lantshafsins, en af ástæðum,
sem Svíar eru annars ekki neitt
stoltir af. Sá, sem verið hefu-
á baðströndum við Miðjarðar
hafið, þekkir glottið, sem fær-
ist yfir andlit innfæddra, þegar
talið berst að „skandínavísk-
um“ stúlkum, og þá einkum
sænskum. Þess vegna er gam-
an að sjá litla og netta Franz-
menn og ítali sprellandi í kring
um „tröllkonurnar úr norðr-
inu“, sem þeir kalla svo sín á
milli.
♦ Fáfræðin mikil
í þessu sambandi má minna
á, að fyrir nokkru mátti sjá í
sænsku blaði grein um mennt-
unarástandið í heiminum. —
Greininni fylgdi kort, og var ís-
land þar merkt, sem land, er
stæði á mjög lágu mennmgar-
stigi: það var merkt „analfa-
betisma", þ.e. fólkið á íslandi
er hvorki læst né skrifandi. Með
an slíkar staðhæfingar birtast
í sænskum blöðujn, ætti að verá
óhætt að fræða Svía ofboðlítið
betur um „litla og frumstæða
frændann í Atlantshafinu”, áð-
ur en bræðraþelið verður
meira.
Annars eru Svíar ekki einir
um fáfræði varðandi ísland.
Fyrir stuttu hitti einn blaða-
maður Morgunblaðsins tvo
norska háskólaborgara, annar
lagði stund á læknisfræði, en
hinn á trúarbragðafræði. Þeir
spurðu í fullri alvöru, hvort ís-
land tilheyrði Ameríku eða
Evrópu; mundu sem sagt ekki
úr landafræðinni (eða sögunni)
hvort ísland var 1 flokki með
Kúbu eða írlandi.
Það er auðvitað ástæðulaust
fyrir okkur að taka svona lag
að neitt nærri okkur; það er
of fáránlegt til þess. En við
skulum ekki halda, að skandína
vískar þjóðir viti nokkurn skap
aðan hlut meira um okkur en
aðrar þjóðir, eða láti sér eitt-
hvað tíðara um okkur, nema
síður sé. — Helzt væru það þá
Danir.
Málflutningsskrifstofa
JON N. SIGURÐSSON
Sími 14934 — Laugavegi 10