Morgunblaðið - 01.10.1963, Blaðsíða 6

6
Mnoru"*i *o/o
■Þriðjudagur 1. okt. 1963
5350mannaliðog
1.6000 millj. kr.
Þarf til að halda áfram loggœzlu 5.Þ.
í Kongó til júníloka 1964
Sameinuðu þjóðunum, .
27. sept. — AP: —
Sameinuöu þjóðirnar verða að
hafa yfir að ráða 5350 manna
herliði, að minnsta kosti, ef
nnnt á að vera að halda áfram
löggæzlustarfi í Kongó þar til í i
júní næsta ár, að því er U Xhant, I
framk væmdastjóri samtakanna,!
tilkynnti á fundi Allsherjarþings
ins í dag. Áætlar hann, að lág-
marks kostnaður verði 19,2
milijónir Bandaríkjadala eða um
8600 milljónir ísl. króna.
U Thant skýrði frá því, að
ihann yrði að stöðva löggæzlu-
starfið í Kongó um næstu ára
ínót, ef Allsherj arþingið tæki
ekki ákvörðun um fjárveitingu
til þess. Óskaði hann eftir því,
að ákvörðun þingsins lægi fyrir
í tek fyrstu viku októbermánað-
ar.
Adoula, forsætisráðþerra Leo
poldviHe-stjórnarinnar i Kongó
hefur farið þess á leit við Sam-
einuðu þjóðirnar, að a. m. k.
3000 manns — af þeim 7000, sem
nú eru í Kongó — verði áfram
í landinu fyrstu sex mánuði árs
ins 1964, þar sem herinn í Kongó
sé hvorki nægilega þjálfaður né
vopnum búinn til þess að hann
geti einn haldið uppi lögum og
reglu í lýðveldinu. Varðandi
þetta atriði sagði U Thant, að
hermálasérfræðingar Sameinuðu
þjóðanna hefðu tjáð sér, að til-
gangslaust væri að ætla sér að
hafa minna lið í Kongó en 5350
manns. U Thant upplýsti enn-
fremur. að Adoula og stjórn bans
hefðu boðizt til að greiða 3,2
milljónir doHara af nauðsynlegri
fjárupphæð.
Frábær söngskemmtun
„Deep River Itoys'
.46
mT>EEP KIVER BOYS ásamt
píanóleikaranum Durante frá
Panama héldu söngskemmtun í
Austurbæjarbíói í gærkvöldi við
xnjög góðar undirtektir. Vakti
söngur þeirra mikla hrifningu
og hin lifandi framkoma þeirra
á sviði gaf tónleikunum léttan
og skemmtilegan blæ.
A efnisskránni vor lög af
ýmsu tagi, dægurlög, lög úr
söngleikjum og hinir sígildu
negrasálmar. Síðast en ekki sízt
sögðu „Deep River Boys“ sögu
negratónlistarinnar, sem þeir
túlkuðu með alþýðlegum negra-
lögum og kölluðu „The Blues
Fantasy". Loks má geta þess, að
þeir hafa nú til athugunar lög
Jóns Múla Árnasonar, sem trú-
legt er, að þeir syngi, áður en
þeir hverfa héðan af landi
brott.
„Deep River Boys“ komu hér
fyrir fjórum árum á vegum
skáta og héldu þá þrettán tón-
leika við vaxandi að-sókn og
húsfylli í lokin. Þeir skipta ár-
inu í tvennt, dveljast 6 mán. vest
«n hafs og 6 í Evrópu. >að lýsir
nokkuð vinsældum þeirra, að
þeir skemmta alltaf ár eftir ár
á sömu stóru skemmtistöðunum.
Að þessu sinni munu „Deep
River Boys“ endurtaka hljóm-
leika sína í Austurbæjarbíói á
miðvikudag og sunnudag. Á
þriðjudag verða þeir í Keflavík,
á fimmtudag á Akranesi, á
föstudag á Akureyri og á laug-
ardag á Selfossi. Héðan fara
þeir svo til Luxemborgar.
Síðar, 1 marzmánuði 1961, er
íslenzku ríkisstjórninni hafði
tekizt að fá viðurkenningu
brezku stjómarinnar fyrir tólf
mílna landhelginni og útfærslu
á grunnlínum, sem juku íslenzku
landhelgina um stór hafsvæði,
töldu brezkir togaraskipstjórar
að brezka ríkisstjórnin hefði
brugðizt sér og verið hlunnfarin
af íslendingum. Strax og þessi
nýi samningur gekk í gildi gerðu
yfirmenn á brezkum togurum
verkfall í mótmælaskyni og skor
uðu á hafnarverkamenn til sam-
starfs um að hindra löndun úr
íslenzkum togurum. Reyndi þá
mjög á árvekni og lægni Þórar-
Þórarinn Olgeirsson
ræðismaður 80 ára
ÞÓRARINN Olgeirsson, ræðis-
maður íslands í Grimsby, er átt-
ræður í dag.
Hann varð þegar á unga aldri
nafnkunnur togaraskipstjóri. Tók
hann við skipstjórn af Hjalta
Jónssyni á togaranum Marz árið
1910. Síðan var hann skipstjóri
á innlendum og enskum togur-
um í þrjá áratugi og ætíð með
mestu aflamönnum. Samt er Þór-
arinn ekki nafnkenndastur fyr-
ir þessi störf sín, heldur fyrir
umboðsstörf í Grimsby og Fleet-
wood fyrir íslenzka útvegsmenn,
allt frá byrjun siðari heimsstyrj-
aldarinnar til þessa dags. Störf
þessi hefur hann leyst af hendi
með þvílikum ágætum, að á
betra verður ekki kosið. Oft hef-
ur hann í þessum störfum sín-
um átt við ramman reip að
draga, t. d. er brezkir togaraeig-
endur höfðu sett löndunarbann
á ísaðan fisk úr íslenzkum tog-
urum. Þá var það fyrst og fremst
starfi hans að þakka að þar tókst
að hamla nokkuð á móti.
ins Olgeirssonar og fyrir atbeina
hans tókst íslendingum að fá
fiskinum af togurum sínum land-
að í Grimsby, þrátt fyrir það,
að allur úthafsfloti borgarinnar
lá aðgerðarlaus í höfn um nær
tveggja mánaða skeið, vegna
verkfalls yfirmanna.
Verkfallinu lauk með algjörum
ósigri verkfallsmanna og síðan
hafa landanir af íslenzkum skip-
um gengið hindrunarlaust í Bret-
landi.
Úrslitin hefðu eflaust orðið
önnur, ef ekki hefði notið skör-
ungsskapar, virðingar og vin-
sælda Þórarins hjá brezkum yfir-
völdum og löndunarverkamönn-
um í Grimsby. Svo hörð var
þessi deila, að Þórarinn varð að
landa fiskinum með lögreglu-
vernd.
íslenzkir og brezkir togaraeig-
endur sömdu fyrir milligöngu
efnahagsstofnunar Evrópu um
löndun á vissu magni af ísfiski
í Bretlandi. Samningur þessi var
Svo bregð-
ast krosstré
Berlín, 28. sept. — NTB.
ÞAÐ atvik gerðist í dag við
landamæri A- og V-Þýzka-
lands, nærri Walkecrid, að
varðturn aþýzkra landamæra
varða hrundi til grunna.
Menn voru í tuminum, er
atvikið gerðist. Lézt einn
þeirra.
• Enga hunda í Reykjavík.
„Víðförull“ skrifar:
„A hverju sumri skrifa ólög-
legir hundaeigendur í Rvík
greinar í Mbl. og bera sig aum-
lega, sumir leggja til að hunda-
hald verði leyft með ströngum
reglum og gjaldi. Þá ber eitt-
hvað nýtt við, ef þessir lög-
brjótar og sóðar taka upp á
því að virða sambýlisreglur
okkar fremur ef þeim er gefið
eftir. Borgarbúar þekkja ekki
hundahald af eigin raun en
mættu hugleiða, að Kópavogs-
búar tóku sig saman og ráku
þennan ófögnuð af höndum sér
því hundahaldið var komið út
í öfgar, og ónæðið og óþrifn-
aður keyrði úr hófi.
• Hvorki sót né hunda.
Útlendingar furða sig á því
að Reykvíkingar skuli hafa út-
rýmt sót- og hundaplágunni,
sem herjar erlendar borgir, og
segja að Rvík sé hreinasta borg
í heimi. Fjarstæða er að halda
fram, að hundar hafi uppeldis-
gildi fram yfir önnur dýr, sem
eru leyfð, t. d. fugla, fiska og
ketti. Þrælslund og matarást
hundsins er ekki uppbyggileg.
„Hundar verða hér hvorki
til gagns né þrifa,“ sagði kunn-
ur rithöfundur fyrir nokkru,
„hér þurfum við ekki á hund-
um að halda til eins eða neins
— og hinum dæmalausa óþrifn-
aði (og ónæði) af þeim hafa
allir kynnzt, sem komið hafa
út fyrir landsteinana".
Það er ekki einkamál hunda-
eigandans, þegar hann orsakar
það, að götur borgarinnar
verða útsparkaðar í hunda-
saur, og bílar og hús óviðkom-
andi fólks verður fyrir ótæm-
andi vatnsgangi hundanna.
Gegn því verður unnið, að við
lendum í sömu sjálfheldu og
aðrar þjóðir í þessum efnum,
því verður krafizt áframhald-
andi hundabanns og aukins
eftirlits. Það er sjálfselska og
jafnvel níðingsverk á háu stigi,
að binda hundgreyin og bæla
hér í borginni og ofurselja
hundana í hendur óvita böm-
um, sem kuðla þá eins og
gamalt plastleikfang. Frjáls-
ræði sveitanna er öllum skepn-
um eðlilegra en að vera í bönd-
um í borgunum.
VíðföruU."
8 Hitt sjónarmiðið.
Velvakandi þakkar bréf Víð-
föruls, sem er í harðorðara
lagi. Velvakanda hefur borizt
bréf, þar sem andstæðri skoð-
un er haldið fram, og þar sem
venja hans er að birta bréf
frá báðum málspörtum, kemur
það hér á eftir:
„1 blöðum Reykjavíkur hef-
ur gefið að líta nú síðustu
dagana auglýsingu frá lög-
reglustjóra, þar sem vitnað er
til laga frá 1924 um það, að
hundahald sé bannað í höfuð
undirritaður í París haustið 1956.
Var svo tilskilið, að íslendingar
hefðu fulltrúa í Bretlandi til þess
að annast um framkvæmd samn-
ingsins ásamt fulltrúa frá bi-ezk-
um togaraeigendum. Til þessa
vandasama starfs var Þórarinn
Olgeirsson kjörinn af íslenzkum
togaraeigendum. Hefur honum
tekizt að starfa þannig, að báðir
aðilar hafa mátt vel við una.
Þórarinn var lengst af meðeig-
andi í skipum þeim, sem hann
stjórnaði. Hafði hann forgöngu
um smíði nýrra togara, sem voru
svo fullkomnir að öllum útbún-
aði, að til fyrirmyndar þótti. Þá
var reglu- og hirðusemi Þórarins
eigi síður viðbrugðið. Einnig átti
Þórarinn hlut að stofnun ís-
lenzkra togaraútgerðarfélaga og
hefur verið hluthafi í þeim.
íslenzkir útvegsmenn bera ó-
skorað traust til Þórarins Ol-
geirssonar fyrir umboðsstörf
hans og margháttaða fynr-
greiðslu.
Sveinn Sigurðsson, ritstjóri,
hefur ritað ævisögu Þórarins:
„Sókn á sæ og storð“, sem út
kom árið 1960. Er frásögnin víða
hin fróðlegasta og sýnir enn einu
sinni hvernig hægt er með dugn-
aði og sterkum vilja að brjótast
frá fátækt og umkomuleysi til
frægðar og frama, þrátt fyrir
ýmsa tregalda, jafnframt því
sem öðrum er orðið að liði.
Sjálfur vil ég þakka Þórarni
og frú Nönnu konu hans gömul
og góð kynni og gestrisni, sem
ég hefi notið á heimili þeirra í
Humberston við Grimsby.
Þau hjónin eru nú stödd hér
í bænum. í kvöld gengst Félag
íslenzkra botnvörpuskipaeigenda
fyrir samsæti að Hótel Borg þeim
til heiðurs. Hinir mörgu^vinir og
kunningjar þeirra hjóna minn-
ast nú liðinna daga um leið og
þeir flytja þeim beztu óskir um
gæfuríka framtíð.
Sveinn Benediktsson.
borginni og viðkomandi laga-
brjótum tilkynnt, að þeir verði
látnir sæta ábyrgð, ef þeir fjar
lægi ekki kjölturakka sína taf-
arlaust
Sjálfur á ég ekki hund, en
mér er lífsins ómögulegt að
skilja, hvers vegna verið sé
að amast við því, þótt fólk hafi
hund, sér og börnum sínum
til ánægju. Okkur borgarbúum
gefast ekki allt of mörg tæki-
færi á því að komast í náin
kynni við blessuð dýrin, og
get ég ekki séð, að börnum
sá óhollt að eignast tryggan
vin, — það opnar augu þeirra
og hjörtu fyrir öðrum málleys-
ingjum og þau læra betur að
meta dýr en ella. Það er vitað
mál, að í nágrannalöndum
okkar er hundahald leyfilegt,
og fæ ég ekki skilið, hví hér
sé hundahald bannað með lög-
um.
Eflaust lágu rök á bak við
þessa 40 ára gömlu lagagrein
þegar hún var sett, en er ekki
tímabært að fella hana nú
úr gildi? Ef til vill telur lög-
gjafavaldið þau rök í fullu gildi
ennþá, en ef svo er væri fróð-
legt að fá að heyra hver þau
eru. — Hundavinur“.