Morgunblaðið - 19.04.1964, Síða 3

’ Surinudagúr 20. aprít 1964.
MORGUNBLAÐIÐ
, ... ■■%v.v\\syv • ^'V %%■%■.% v.v. V" , v<«
Finnsku nuddararnir kenna Gunnari. Lengst til vinstri er Lenhard Nordberg, þá Gunnar Arn
dal, síðan Eðvald Hinriksson og loks Manu Ahonen .
Blindir og sjáandi nudda
Litið inn í gufubaðstofuna
Sauna í Hátúni 8

í SAMTALI við Eðvard Hin-
riksson á förnum vegi, sagði
hann okkur í fréttum, að ung-
ur íslenzkur, blindur maður
væri að læra nudd í gufubað-
stofu hans, Sauna, Hátúni 8.
Væri hér um eftirtektarvert
nýmælj að~ ræða, ’sem yki
starfssvið blindra manna hér-
lendis. Kennarar hans væru
tveir Finnar, sem störfuðu í
gufubaðstofunni, og væri ann
ar þeirra blindur en hinn lítt
sjáandi. „Það er almenn skoð
un,“ sagði Eðvald, „að blindir
menn séu jafnvel betri nudd-
arar en sjáandi. Ég man til
dæmis eftir því, að í bænuim
sem ég ólst upp, var einn
blindur nuddari, sem var eftir
séttastur allra í bænu.m. Hann
gekk milli húsa og nuddaði
fólk og hafði kappnóg að
gera.“
Við spurðum Eðvald hvort
við mættum koma og spjalla
lítiilega við nuddara hans. En
daginn sém heimsókn okikar
bar upp á, vildi svo óheppi-
lega til, að bvorki islenzki
lærisveinninn né blindi nudd-
arinn, Lenhard Nordberg frá
Akvenamnau-eyjum, voru við
staddir, en í stað þess hittum
við Manu Ahonen frá Kuopio
og nuddarana á kvennadeild-
inni, Mörtu Mustonen frá
Savonlenna, Sigríði Bjarna-
dóttur og Barböru Thinat frá
Þýzkalandi. Manu Ahonen er
snaggaralegur náungi, enda
kom í ljós að hann er mikill
íþróttamaður og er kunnur
fimleikamaður í heimalandi
sinu. Hann missti sjónina að
mestu leyti þegar hann var
15 ára. Ahonen býr, ásamt
Len/hard Nordlberg í Blindra-
heimilinu við Hamrahlíð. Þar
kynntust þeir Gunnari Arn-
dal, sem fékk strax mikinn
áhuga á að læra nudd. Gunn-
ar hefur verið alblindur í tvö
ár, og iila sjáandi síðan hann
var unglingur. Hann vinnur
Mynd úr kvennadeildinni. Á
ir.yndinni eru talið frá vinstri:
Sigríður Bjarnadóttir, Barbara
Thinat og Marta Mustonen.
nú við að strauja á Fæðingar
heimilinu við Eiríksgötu en
gerist han nuddari 'hefur 'hann
möguleika á að tvöfalda tekj-
ur sinar frá því sem nú er.
Eðvald Hinriksson sagði, að
bæði í Finnlandi og á Norður
löndunum, tæki þag um tvö
ár fyrir blinda að læra nudd.
Fái Gunnar hinsvegar undir-
stöðuæfingu í nuddi hér
heima og undirstöðukennslu,
mundi það nægja honum að
fara til Skandinavíu og ljúka
námi sínu á 6 mánuðum. Úlf-
ar Þórðarson, augnlæknir,
hefði sýnt mikinn áhuga á
þessu máli, ‘og boðizt til að
kenna Gunnari þau bóklegu
fræði, sem nauðsynleg væru.
Væri því allt útlit fyrir, að
Gunnar gæti fengið nauðsyn-
lega fræðslu og æfingu hér
heima.
Eðvald Hinriksson bætti
því við, að það háði mjög
starfsemi gufubaðstofu sinnar
sem og annarra hér í bæ, að
hér væri enginn nuddskóli,
og því yrði að sækja starfs-
krafta út fyrir landssteinanna.
Væri það mjög kostnaðarsamt
eins og gefur að skilja, og
væri brýn þörf að vísir að
nuddskóla risi hér upp, áður
en langt um liði.
Þessu næst spjölluðum við
við Mörtu Mustonen. Hún var
ráðin hingað, eins og hinir
Finnarnir, gegnum Nuddara-
samband Finnlands. Marta
hefur verið hér tvo mánuði
og sagði, að það væri ekkert
verra, þó hún gæti ekki talað
við viðskiptavinina. Ef þeir
óskuðu einhvers sérstaks,
væru óskirnar túlkaðar jafn-
harðan. Marta sagðist 'hafa
lært í sama skóla og Manu
A’honen í Lahti og væri það
einn elzti nuddskóli'nn í Finn
landi, 43 ára gamall. Tæki um
eitt ár að læra venjulegt nudd
í skólanum, en auk þess hefði
hún lært að nudda eftir fyrir-
mælum lækna, og væri það
hálfs árs viðbótarnám.
Marta sagði, að Finnar
sæktu mikið nudd- og gufu-
baðstofur. Væri t.d. í bænum
Tampere, sem telur 160 þús-
und íbúa 24 nuddstofur. En
auk þess hafa öll sjúkrahún
sína sérstöku nuddara. Það
væri nú um ein öld síðan
nudd varð almennt í Finn-
Framh. á bls. 8.
Sr. Eirlkur J. Eiriksson:
Við getum
staðið með þér
Þriðji sunnudagur
eftir páska.
Guðspjallið Jóhannes 16—23
ÞAÐ er ’áhrifamikið að heyra
grát nýfædds barns. Það er eins
og þögnin sé gömul, en hljóð
barnsins algjör nýjung. Þegar
konan elur barn er hún hrygg
í lund, þegar stund hennar er
komin, en þegar hún hefur alið
barnið minnist hún ekki framar
þjáningarinnar af gleðinni yfir
þvi, að maður er í heiminn bor-
inn, segir í guðspjalli dagsins.
Rómverjar hinir fórnu kenndu
að allt væri gamalt, ekkert
breyttist. Allt vax til áður en
hver kynslóð kom til sögunnar
og alt hélt áfram að vera til
eftir hennar dag. Alltaf var verið
að leika sama leikinn, það var
aðeins skipt um leikendur. Menn
viðurkenndu að hér væri um
ömurleg örlög að ræða. Það var
þreytandi að vera alltaf að gera
hið sama, vitandi að lífið var
aðeins sífelld endurtekning
þekktra staðreynda. Það vaknar
ef ekki hatur til lífsins, þá leiði
á því, ritar Zeneka, kennari
Nerós. Sérfróður maður telur, að
fornþjóðir hafi líkzt manni sem
gengur aftur á bak og horfir með
eftirsjá á fortíðina. Inn í þennan
heim kemur kristindómurinn sam
algjör nýjung um svo margt,
með nýja trú og nýjan vilja. Þar
gildir ekki að taka við hinu
gamla og því sem er, óbreyttu,
heldur skal það umskapað.
Grikkjum var til forna mjög í
mun að sjá en kiistindómurinn
lagði áherzlu á viljann og breytn
ina. Orð Jesús varpa ijósi á þessa
staðreynd: Ef þér skiljið þetta
eruð þér sæli.r, ef þér breytið
eftir því. (Jóhannes 13, 17).
Hið nýja í kristindóminum er
margþætt. Þessa tvenns gætir
mjög: Guðs ríki er komið, krist-
ur er upp risinn. Upprisan er
ekki aðeins umliðinn atburður,
bún er virkt afl líðandi stundar
(Philipi 3, 10). Afturhvarf post-
ulans Páls sannar það bezt. Líf
einstaklinganna umbreyttist. —
Kristin trú lítur þannig á Jesúm
Krist að nýjung er. Samkvæmt
skoðunum fornmanna var maður
inn næsta óumbreytanlegur. Það
gat því ekki verið um afurhvarf
né endurfæðingu að ræða. í
kristindóminum er ekki um að
ræða að virða fyrir sér eilífar
óumbreytanlegar hugmyndir,
heldur hlýðni í verki við Guð
sem gerir ailla hluti nýja. Bæn
■

Jesú, til komi þitt riki, var ný.
í henni fólst: Verði þinn vilji.
Mennirnir eiga að taka afleið-.
ingurn hinnar nýju. þekkingar
sinnar með verkum.
Það er eftirtektarvert, hve
orðið nýr hefur terskan gleði-
hljóm í Nýja testamentinu. Nýx
sáttrnáli, nýr himinn og ný jörð,
nýtt boðorð. Hið ga.mla er farið,
allt er orðið nýtt. Sjá, ég geri
alla hluti nýja. Postulinn segir
einmitt: Ég gleymi því sean að
baki er, en seilist eftir því sem
fyrir framan er. (Philipi 3, 14).
Kristindómurinn lítillækkar ekki
okkur mennina, hann bendir ein-
mitt á einstæðan hátt á hinu
miklu möguleika okkar. Fyrir
Guðs samfélag getum við öðlazt
eilífa lífsfyllingu.
En við skyldum gæta þess vel
að þetta getur ekki orðið baráttu
lau-st né án fyrirhafnar. Það er
ekki auðveldast af öllu að vera
kristinn. Þér munuð gráta o>g
kveina, en heimurinn mun fagna,
þér munuð verða hryggir. Þannig
er komizt að orði í guðspjallinu.
Einmitt vegna þe6is að kristin trú
leggur svo mikla áherzlu á
breytnina, viljann og hjartalag-
ið, á hann svo mikið erindi til
mannanna, til allra manna. Mörg
kenningin einskorðast við rökviit-
ið, en kristin trú miðax við mann
inn allan.
Nú kemur sumarið senn. Við
þyrftum að leitast við a’ð taka
okkur til fyrirmyndar hið nýja,
sem hvert sumar kemur með.
Við megum ekki stinga undir stól
þrém okkar, vorleysingjum '
hjartans, að vilja bæta heiminn
og sjálfa okkar. Til er líking, sem
við ættum að geta skilið um sum
armálin. Líklegt er talið af ýms-
um, að Eysteimm erkibiskup Er-
lendsson sé höfundur hennar.
Rætt-er um dýrlingsdauða Óilafs
konungs helga og kraítaverk
'hans. Hin nýja trú veldur mikilli
umibreytingu. Tekin er líking úr
náttúrunni, hiti trúarinnar bræð-
ir ís vantrúarinnar. Þessa líkimgu
hafa ýmsir notað í mismumamdi
búningi. Hér kemur það vél fram,
hvað það er að gerast kristinn.
Við skyldum gefa því gaum, að
sumarið sendir baráttusveitir
vorsins á undan sér og oft er
baráttam svó hörð, að ekki má
á milli sjá hvor sigri. Okkar
kostur er sá beztur, að gerast
trúaðir menn, heyra guðs orð og
varðveita það. Far þú og gjör
þú slíkt hið sama.
Það sem samitið oikkar skoirtir
menn er baráttuviljann, þrekið, *
sem til þess þarf að taka afstöðu
ekki með flokkum fyrst og fremst
eða ríkjasamsteypum, þótit þess
þurfi við, en gagnvart þeim öill-
um er skapa mannlífssumar og
hinum, sem viðhalda vetrinum.
Hvað gagnar góð vertíð, ef illa
er farið með aflanu? Þegar
Skúlamálið geisaði sem harðast
vestra, brutust nokkrir bændiur »
og sjómemn norður yfir Breiða-
dalsheiði á fund Skúla Thorodd
sen. — Þið getið ekkert gert,
sagði Skúli í fyrstu frekar stutt-
ur í spuna við komumemm. —
Við getum staðið með þér svör-
uðu gestirnir. Húsfreyja kom til
og varð að fagnafumdur.
Við getum heimfært þetta til
stærri baráttu enn mikilvægari.
Stöndum þar umfram allt réttu
megin. Barnið mýkast grætur.
Grátur þess vekur gleði og fljótt
fer barnið líka að brosa. Móður
gleðin er fögur sköpunargleðin
hrósar sigri. Eins eruð þér nú
hryggir í lund en ég mun sjá
yður aftur og hjarta yðar mun
fagna og enginn mun taka fögm-
uð yðar frá yður.
Amea
rJ'