Morgunblaðið - 19.04.1964, Blaðsíða 21

P Sunnudagur 20. aprjl 1964.
MORGUNBLAÐI&
21
SAUMA- og BBiDGE
KLÚBBAB
ÞJÚNUSTA
yður til
ÁNÆGJD og FRÓÐLEIK8
SNYRTISÉRFRÆÐINGAR VORIR
munu heimsækja klúbbmeðlimi
í kaffihléinu, til skrafs og ráðlegg-
inga um val og notkun.
Coryse Salome
SNYRTIVÖRU,
sem flytur yður LEYNDARDÓMINN,
að vernd hins
KVENLEGA YNDISÞOKKA.
Pantið heimsóknina
í síma vorum
2-21-38
Laugavegi 25.
UPPI
ANDLITSHÚÐHREINSUN, SNYRTING,
HÁRGREIÐSLA, GEISLABÖÐ.
KVENNA
Fyrlr SUMARDAGINN FYRSTA
KVENSKÓR
— ★ —
Nýkomnir
SANDALAR
Litur: Drapp og brúnn.
Stærðir: 25—35.
FALLEGIR
DRENGJA-
°S
TELPUSKÓR
-★-
SKÓHIJSIÐ
Hverfisgötu 82 — Sími 11-7-88.
UPPREIMAÐIR
BARNASKÓR
Margir litir
Stærðir: 19—27.
Fagnii sumri í
fallegum skóm.
« LESBÓK BARNANNA
þú alls ekki opna munn-
inn.
Skjaldbakan: Hvers
vegna skyldi ég gera
það? Öllu er öhætt. Við
skulura leggja af stað.
(Fuglinn tekur prikið í
nefið. Skjaldbakan hang-
ir á því. f>au svífa hærra
og hærra upp í loftið).
Froskurinn: En hvað
þau eru komin hátt. Ég
vona, að skjaldbakan
opni niú ekki munninn.
Skjaldbakan (hugsar
með sér): Þetta er gam-
an. Ég skal sýna froskin-
tnm, að ég geti haldið
munninum lökuðum. (Nú
lækkar fuglinn flugið og
stefnir til frosksins).
Froskurinn: Þarna
koma þau og fljúga yfir
tjörnina mína.
Skjaldbakan lítur nið-
ur og sér froskinn):
Halló, kæri Froskur! Ég
sagði þér, að ég gæti þag
að! (En um leið og hún
opnar munninn og segir
þetta ,missir hún tak á
prikinu).
Froskurinn: Ó,ó, Skjald
baka! Nú slepptir þú
prikinu. Þú ert að falla
niður.
Skjaldbakan: Hjálp!
(Gusugangur. Skjaldbak-
an dettur í tjörnina).
Froskurinn: Skjald-
baka! Skjaldbaka, ert þú
heil og lifandi?
Skjaldbakan (vesæld-
arlega): Já!
Froskurinn: Meiddir
ú þig ekki?
Skjaldbakan: Nei! Sem
betur fer er ég ómeidd.
En aldrei, aldrei framar
skal ég opna munninn,
nema til að eta. (Og það
stóð hún við. Þess vegna
segir skjaldbakan aldrei
neitt og opnar ekki munn
inn. nema til að etai.
8. árg. ♦ Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson ★ 19. apríl 1964
David Barcley:
• •
OG
FLEKKÓm
ÍFRESKJAN
HAG nokkurn voru þeir
Kanínupabbi og Bangsa-
pabbi á morgungöngu eft
ir skógarstígnum, þegar
þeir heyrðu skaðræðis—
öskur, sem kom ofan úr
tré skammt frá þeim.
Kanínupabba brá svo,
að hann stökk hæð sína
í loft upp, en Bangsa-
pabbi tók að svipast um
og kom þá auga á þorp-
arann hann Þvottabjörn,
sem sat uppi á trjágrein
og virtist dauðskelkaður.
„Hvað er um að vera?“,.
rumdi í Bangsapabba.
Þvottabjörninn leit nið