Morgunblaðið - 13.10.1964, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 13. okt. 1964
MOKGUHBLAÐID
Framhald af bls. 1
Ihálf þrjú síðdegis á laugar-
dag, eða því sem næst, er
slysið varð“, sagði Olav. „Við
vorum þá staddir útaf Dýra-
firði, líklega um 9 mílur frá
Sléttunesi. Við vorum að
draga línuna og höfðum dreg-
ið um 12 bjóð. Eg var stadd-
ur á þilfarsganginum stjórn-
borðsmegin, Hannes skipstjóri
í brúnni, tveir menn voru á
þilfari frammi við spil, en
Ihinir í lúkar.
Skyndilega kom mikið brot
6 bátinn. Eg man að bátur-
inn fylltist af sjó á andartaki,
og fann að hann var lagstur
á hliðina. Mér varð það fyrst
fyrir að komast undan stýris-
Ihúsinu og upp á þakið, þar
sem gúmmíbátamir voru.
Mér tókst að klóra mig þangað
upp, Og hóf að reyna að losa
annan bátinn. í>að tókst ekki.
Skipið seig nú enn meira á
hliðina, og færði mig og
gúmmíbátana á kaf. Síðan
rétti það sig svolítið aftur, en
samt lá það að heita flatt.
Olav Öyahals og
— Gúmbátnum skaut upp 10
mínútum eftir að Mummi sökk
Aðstaðan var slæm og mér
tókst ekki að losa bátana. Á
meðan þetta var að gerast
voru allir komnir upp á hlið
stýrishússins, nema matsveinn
inn.
Síðan fór skipið aftur að
síga og í þetta sinn hélt það
áfram, þar til það var komið
á hvolf eða því sem næst. Þá
klifruðum við fimm, sem eftir
vorum, á kjölinn, en skipið
seig enn, okkur skolaði af
kjölnum, og svo sökk það.
Það hafa ekki liðið meira en
þrjár mínútur frá því sjórinn
skall á þvi og þar til það
sökk“.
Mennirnlr tínast í djúpið
„Við höfðum engin björgun
arbelti, það var ekki tími til
að ná í neitt slíkt. Við svöml
uðum þarna í sjónum fjórir.
Einn sáum við aldrei eftir að
okkur skolaði af kjölnum.
Annar sökk rétt á eftir fyrir
framan augun á okkur, og þá
vorum við þrír eftir.
„Við héldum okkur uppi
góða stund, Hklega 10-15 mín
útur. Við vorum orðnir æði
kaldir, og þarna var ekkert
til að bjanga sér á.“
„Höfðuð þið ekki gefið upp
alla von?“
„Nei, maður gefur ekki upp
vonina fyrr en í fulla hnef-
ana. Og skyndilega skaut upp
bjarghring. Við syntum að
hringnum og tókst að ná hon-
um. í>á vorum við orðnir
tveir, Hannes og ég. Þriðji
maðurinn var hvergi sjáanleg-
ur.“
B j örgunarbátur
kista
eða matar-
o.g stirðir. Við hjálpuðum hvor
öðrum og tókst þetta að lok-
um.
„Þegar víð vorum komnir
upp í bátinn, skárum við kist-
una frá. Út úr henni stóðu
naglar og við vorum hræddir
um að hana mundi reka á bát-
inn og sprengja hann. Við
settum úr rekakkeri, og síðan
reyndum við að skyggnast um
eftir hinum mönnunum en
sáum ekkert. Þú jusum við
bátinn, en í honum var all-
mikill sjór.

Hannes Oddsson, skipstjóri, og kona hans, Erna Einars-
dóttir, á heimili þeirra í gær. Hannes hafði ekki að fullu
náð sér eftir volkið og var rúmfastur.
„Við héngum nú þarna á
hringnum til að byrja með.
En þá gerðist það, 10-15 mín.
eftir að skipið sökk, að nær
samtímis komum við auga á
kistu, sem skotið hafði upp úr
sjónum. Við vissum ekki hvort
þetta var matarkistan okkar
eða annar gúmmíbátanna. Kist
an kom upp góðan spöl frá
okkur, og rak í áttina frá okk
ur. Við syntum á eftir henni,
án þess þó að sleppa taki á
bjarghringnum, og náðum
henni fljótlega. Við vorum
orðnir æði þrekaðir þegar við
náðum henni, en kistan hafði
fyilt okkur nýrri von er við
sáum hana.
Vasahnífurinn hjargaði
„Við sáum okkur til mikils
léttis, að þetta var bjötrgunar-
bátskista, en ekki matarkist-
an. En lokið á henni var bund
ið fast. Ég var'með vasahnif í
vasanum, tókst að ná í hann
og skara á bandið, sem hélt
lokinu. Náðum við síðan bátn-
um í umibúðunum úr kistunni.
Þá tók það við að draga Mn-
una út úr honum, líklega 25
metra. Það gekk greiðlega- að
öðru leyti en þvi, að Hannes
flækti annan fótinn í henni,
en við gátum losað það.
„Þegar við höfðum dregið
alila línuna út og áttum ekki
eftir annað en að blása upp
bátinn, þá bundum við línuna
í kistuna, því við óttuðumst
að þegar bátinn blési út,
mundi hann reka skarpt und-
an vindi, og við e.t.v. missa
hann frá okkur.
Illa gekk að blása upp
bátinn
„Mesta brasið var að blása
upp bátinn með því að kippa
í línuna. Til þess að hann
blési út þurfti mikið átak. Við
reyndum báðir að spyrna í
hann og draga út linuna, en
það tókst ekki lengi vel. Loks
hélt Hannes bátnum lárétt-
um í sjónum, en ég setti línuna
yfir öxlina og spyrnti í, og
þá loks gekk það. Við höfð-
um fáu orðið fegnari um dag-
ana.
„Okkur gekk erfiðlega að
komast upp í bétinn, enda
búnir að velkjast í sjónum í
hálftiíma og orðnir þreyttir
,Bátnum marghvolfdi
„Síðan tók við 30 klukku-
stunda dvöl í gúmmibátnum.
Þetta var verst um nóttina,
því þá versnaði veður enn, og
bánum hvolfdi margoft, 5 til
6 sinnum. Okfcur tókst alltaf
að rétta hann við með því að
tfara út í hliðina, og láta öld-
una síðan velta honum yfir
aftur. Okkur var mjög kait
um nóttina og raunar allan
tímann. Gúmmíbáturinn var
af gamalli gerð og botninn
aðeins eintfaldur. Svo vorum
við heldur illa klæddir og
blautix.
Togarinn sá þá ekki ,
„Um morguninn sáum við
togara tilsýndar. Við skutum
blysi, en hann sá okfcur ekki.
Þá var farið að birta þannig
að blysið hefur líklega ekki
sézt vel. Með birtunni lagað-
ist veðrið dálítið og við sá-
um land, látrabjarg. Við vor-
um þá komnir dálítið suður
fyrir það, og vorum líklega
10—12 mílur úti.
* „Engin skip sáum við allan
daginn. Klukkan rétt fyrir 6
um kvöldið heyrðum við síð-
an í flugvél Landhelgisgæzl-
unnar. Hún flaug fyrst út
fyrir okkur, en fcom svo aft-
ur. Við skuturn þá blysi, en
þeir tóku ekki eftir því. Svo
fcom vólin í þriðja sfcipti,
að þessu sinni úr vesturátt og
stefndi beint á okkur. Þá
kveiktum við á handlblysi, og
þeir sáu það.
„Síðan hnitaði vélin hringa
yfir bátnum þar til brezki tog-
arinn kom eftir um tvær
klufcfcustundir. Þar var tekið
vel á móti okkur, við vorum
diifnir úr vosklæðunum, feng
in þurr föt, heitt að drekka
síðan settir í koju. Síðan var
siglt inn undir Látrabjarg en
þar tók Óðinn við okkur og
fluttir til Flateyrar", sagði
Olav.
Að lokum spurðum við Olav
hvað hann teldi að þeir tví-
menningarnir hefðu haldið
þetta lengi út í gúmmálbátnum
til viðbótar.
„Við hefðum haft það af
næstu nótt“, sagði hann.
„Kannske daginn á eftir. En
um þriðju nóttina þori ég ekfci
að segja.“
STAKSTEINAR
Atlaga Franjsóknai
að verkalýðs-
félögunum
UNDANFARIÐ hefur staðið yflr
kjör fulltrúa á næsta þing Al-
þýðusambands íslands og er full-.
trúakjöri nú að mestu lokið.
Kosningamar hafa verið óvenju-
lega friðsamar og er það væntan-
lega vegna samkomulags ríkis-
stjórnarinnar við verkalýðssam-
tökin og atvinnurekendur sJ.
vor, en samkvæmt því er vinnu-
friður tryggður fram á næsta
vor. Almenn velmegun í landinu
hefur einnig haft sín áhrif.
Framsóknarmenn hafa þó
nokkuð skorið sig úr við þessar
kosningar. Hafa þeir í flestum
félögum vaðið fram á völlinn
með pólítískar æsingar og áróður
og skipað sér í fylkingar komm-
únista. Hefur atbeini þeirra ekki
sprottið af sönnum áhuga og bar-
áttugleði fyrir málstað verka-
lýðsfélaganna, heldur verið
örvæntingarfull tilraun til þess
að reyna að klekkja á ríkis-
stjórninni.
Sú för var ekki
til fjár
Timinn var í slikum baráttu-
hug s.l. laugardag, að þar var
þvi lýst yfir á útsíðu, að kosn-
ingin í Iðju væri raunverulegt
prófkjör um vinsældir ríkis-
stjórnarinnar og stuðning við
hana meðal launþega. Úrslit
Iðýukosninganna urðu þau, að
listi lýðræðissinna, sem borinn
var fram af stjórn félagsins og
studdur var af stjórnarflokkun-
um, sigraði með miklum yfir-
burðum, hlaut 65 af hundraði
atkvæða og bætti við sig 84 at-
kvæðum. Listi kommúnista og
Framsóknarmanna varð hins-
vegar fyrir miklu fylgishrauni og
tapaði hvorki meira né minna
en 171 atkvæði eða um þriðjungi
fyrra fylgis.
Menn eiga ekki von á því, að
Tíminn telji kosningar þessar
vera prófkjör um vinsældir ríkis-
stjórnarinnar fyrst um sinn.
Þessi dapurlega reynsla ætti að
kenna Tímamönnum vísdóm
orðskviðarins, að kapp sé bezt
með forsjá.
Leikið tveimur
skjöldum
„Yerkalýðsleiðtogar" Fram-
sóknarflokksins eru fjölhæfir
menn og. liprir að tala tungum
tveim. Þeir eru í einu orðinu
lýðræðissinnar og verður þá tíð-
rætt um kosti þess skipulags. Á
sama tíma gista þeir flatsængina
með kommúnistum og sýna ekki
á sér fararsnið.
Eitt dæmi þessa er Óðinn
nokkur Rdgnvaldsson, sem mun
starfa í prentsmiðju Timans og
vera meiriháttar „verkalýðsleið-
togi“ í Framsóknarflokknum.
Óðinn þessi er nýkominn heim úr
ferðalagi um Bandaríkin, þar
sem hann ferðaðist um í boði
Bandarikjamanna og kynnti sér
verkalýðsmál. Hefur hann sjálf-
sagt rætt þar vestra um
skemmdarverk kommúnista í
verkalýðshreyfingunni og kosti
lýðræðisins. Viðtal er við Óði*
í Timanum um helgina um ferða-
lagið og kemur þar m.a. fram,
að hann heyrði ónafngreindan
prófessor leika á gítar.
Á sama tíma og Óðinn er
vestra var svo skýrt frá því hér
heima fyrir, að hann sé á fram-
boðslista „vinstri manna“ í
prentarafélaginu, en aðrir fram-
bjóðendur á listanum voru vinir
hans kommúnistarnir, en í þeirra
skjóli situr hann í stjórn A.S.t.
Slík stefnulaus tækifærispólitik
er aðeins á færi æfðra Fram-
sóknarmanna.