Morgunblaðið - 31.12.1964, Side 14

14
MORGU N BLAÐIÐ
Fimmtudagur 31. des. 1964
— Annáll ársins
Framhaíd af bls. 12
fyrir austan og buðu mörgum,
en íslenzka lambakjötið var
þrotið í búðunum hér syðra.
Hákon Bjarnason reit nú sína
fyrstu grein um norræna sam-
vinnu og SAS og hótaði vin-
slitum. Olli grein þessi óhug
miklum á hinum Norðurlönd-
unum, en þó fór fyrst að fara
um menn, þegar önnur greinin
birtist — og loks sú þriðja.
Var talað um að leggja niður
SAS, en loks náðist samkomu-
lag í þessari eilífðardeilu um
Loftleiðir með því að gengið
var að kröfum Islendinga eins
og vera ber. Er haft fyrir satt,
að vinir okkar og frændur
hafi kosið friðinn og áfram-
haldandi norræna samvinnu
fyrst og fremst til þess að
halda áfram að njóta reynslu
okkar í skógrækt.
ítalskir kvikmyndatöku-
menn komu hingað og tóku
hluta úr væntanlegri biblíu-
mynd í Surtsey. Hafa þeir
aðra biblíumynd í smíðum og
verður hún mestmegnis tekin
á vertíðarböllum í Vestmanna
eyjum. Hingað komu norræn-
ir landbúnaðarráðherrar og
undruðust yfir öllu grasinu
hér — og norskur skógræktar-
flokkur kom líka, en var flog-
ið heim, þegar veizlunum lauk
— og búið var að sýna þeim
Hljómskálagarðinn.
Malbikunarframkvæmdir
borgarinnar voru miklar og
var allt malbikað, sem hægt
var að malbika. Þegar nýja
malbikunarsamstæðan v a r
keypt gleymdist að spyrja
hvernig ætti að stoppa hana
eftir að búið væri að setja
allt 1 gang — og það var á-

Rússar til að leggja friðar-
dúfuraddirnar til. En hingað
til hafa þær ekki verið í háu
verði — og situr enn við sama.
Brezkur prentari setti heims-
met í sundi yfir Ermarsund
og sannaði, að prenturum er
flest betur gefið en að prenta.
Reykjavikurlögreglan fékk
svonefnt „wakie-talkie“ tæki,
sem lögregluþjónar höfðu
óskaplega gaman af að nota
— Oig tala hver við annan hér
og þar í bænum. Síðar var
tæki þetta nefnt „labb-rabb“
og þótti möfgum, að nóg hefði
verið fyrir af labb-rabbi hjá
lögregluþjónum þótt þeir
tækju ekki tæknina í þjónustu
sína við það starf. En undir
árslok var óskað eftir nýjum
liðsauka fyrir lögregluna,
konum og körlum, því þeir
gömlu voru orðnir leiðir á að
rabba hver við annan — og
þörf varð á nýjum röddum í
labb-rabbið.
Síldin barst nú á land alls
staðar annars staðar en þar
sem hægt var að veita henni
viðtöku. Á Austfjarðarhöfn-
um var slegizt um löndunar-
pláss — og ef ekki um það,
þá eitthvað annað. Kom til
mála að landa á Egilsstöðum,
en hætt var við það vegna
þess að engin söltunarstöð var
á staðnum. — En fyrir norð-
an var sama eymdin og áður,
hreint neyðarástand á Skaga-
strönd vegna síldarleysis —
og á Siglufirði skorti allt ann-
að en síldarleysi. Enda var
þess skammt að bíða, að bæj-
arstjórn ákvæði að leggja
bæjarfélagið niður, því síðar
var öllum bæjarstarfsmönn-
um sagt upp — og var þá
enginn fastráðinn annar en
bæjarstjórinn, sem hafði ekki
annað fyrir stafni en reikna
stæðan til þess hve vel gekk. 1
haust fengust tæknilegar upp-
lýsingar sem gerðu fært að
stöðva .vélarnar, en síðan hef-
ur ekki verið hægt að fá þær
aftur í gang. Benedikt G.
Waage var heiðraður af Frökk
um í tilefni aldarafmælis bar-
óns þess, sem endurlífgaði
Olympíuleikana. Frakkar hafa
enn ekki uppgötvað mistök
sín og bíður Benedikt nú eftir
arfinum eftir baróninn, sem
ku hafa verið loðinn um lóf-
ana. Og borgarráð samþykkti
kvöldsöluleyfi fyrir nokkrar
verzlanir, Bítlamyndin var
sýn<i í Reykjavík — og
milljónatjón varð á kartöflu-
uppskerunni vegna nætur-
frosta. Annars var ekki sögð
nein ástæða til að vera með
áhyggjur, því Grænmetisverzl
uninni hefur hingað til tekizt
að koma út hverju sem er.
Nú var farið að tala um
alvarlega fjárþröng hjá Sam-
einuðu þjóðunum því Rússar
og Frakkar neita að borga
sinn hluta af friðun heimsins.
Var helzt talað um að gefa út
hljómplötu til fjáröflunar fyr-
ir friðarstarfið — og buðust
út kaupið sitt og skúra bæjar-
skrifstofurnar hálfsmánaðar-
lega. Var það borgað auka-
lega.
Og loksins, þegar menn
voru orðnir úrkula vonar —
eftir margra ára bið — um að
Faxaverksmiðjan hyrfi borg-
arbúum með einhverjum yfir-
náttúrulegum hætti þá brenn-
ur hún — en einum of seint.
Jónas var að byrja að fram-
leiða ólykt í henni. Jarðhita-
rannsóknir hófust í Borgar-
firði, Howard Anderson talaði
og söng í Zion, gömlu dar.s-
arnir voru að vanda í Búðinni
— og, þegar september gekk í
gafð var búið að veiða 368
hvali.
Þegar Svíar gáfu nær millj-
ón til Hallgrímskirkju var
Jörundur III kominn með yfir
30 þúsund mál og tunnur. Al-
þjóðlegar skýrslur sýndu enn
fram á yfirburði fslendinga:
Eldsvoðar voru sagðir tíðari á
fslandi en annars staðar og
voru ýmsar ráðstafanir gerð-
ar til þess að halda þessu hag-
steeða hlutfalli. Byggingar-
kostnaður á fslandi hafði
einnig tvöfaldazt á 10 árum
og var það meira en útlend-
ingar gátu státað af.
Þrátt fyrir júní-samkomulag-
ið var ekki talin þörf á nein-
um aukaráðstöfunum til þess
að halda þessum yfirburðum
enn um skeið. — Helztu and-
ans menn þjóðarinnar lögðu
heilann í bleyti og reyndu að
finna nýtt nafn á Klambratún
sakir virðingar þeirrar, sem
það skyldi aðnjótandi með af-
hjúpun styttu Einars Bene-
diktssonar. Bárust tillögur frá
öllum landshornum og stóð
hvergi á andagiftinni, því tún-
ið hlaut nafnið Miklatún — í
höfuðið á Miklubraut.
Mjólkin lækkaði um krónu
og þrjátíu og smjörið um 33
krónur svo að viðskiptavinir
kjörbúða gátu loksins hætt við
sjampóið. Surtsey var orðin
tveir ferkm. og kom engum
lengur á óvart. í Vestmanna-
eyjum var fólk búið að fá leið
á Surtsey fyrir löngu, þar var
hið svonefnda Surtseyjar-of-
næmi farið að gera vart við
sig og lýsti það sér þannig,
að menn gáfu frá sér marg-
vísleg búkhljóð, þegar minnzt
var á þetta stolt landsins.
Stjórnin í &-Vietnam sagði af
sér, en sat áfram — og her-
foringjaráðið skipti um nafn.
Enginn vissi nú lengur hvað
hver hét þar í landi, eða hvað
sneri upp — og hvað niður.
En varðskipið Óðinn — með
dómsmálaráðherra innan-
borðs — tók brezkan togara
fyrir vestan — af gömlum
vana og var siglt til ísafjarð-
ar, þar sem ráðherrann hélt
ræðu á héraðsmóti Sjálfstæð-
ismanna. Settu togaramenn
aukið fjör í ballið á eftir.
Annars voru brezkar togara-
komur til ísafjarðar orðnar
algengar, þegar hér var kom-
ið sögu. Byggir bærinn nú að
nokkru leyti afkomu sína á
slíkum gestagangi.
Jónas á Kletti var nú bú-
inn að fá nýja erlenda sér-
fræðinga til að eyða ilmin-
um frá verksmiðju sinni. —
Milljónastrompurinn hafði
ekki gert hálft gagn, því lykt-
in var enn í nösum sömu ná-
granna og áður. Efrir að sér-
fræðingarnir höfðu hellt ein-
hverju gutli niður í stromp-
inn sögðu þeir, að bezt væri
að fella ferlíkið og steypa ann
að álíka tveimur metrum
sunnar, því einn hinna sér-
fróðu hafði misst budduna
sína niður í strompinn og
- voru ekki tök á að ná henni
upp nema brjóta allt til
grunna. Bíður maðurinn enn
inni á Kletti eftir buddunni
sinni, því hann geymdi hús-
lyklana sína í henni.
Reykt íslenzkt lambakjöt
var sent Bretadrottningu, en
ekkert hefur verið látið uppi
um afleiðingarnar. ísafjörður
keypti malbikunartæki Gatna
gerðarinnar s.f. og verða þau
vísir að forngripasafni staðar-
ins.
Þegar hér var komið sögu
fréttist, að nefnd íslenzkra
sölumanna hefði flogið í
skyndi til Moskvu — með
leynd. Vitanlega var ekki um
landsölu að ræða, því Bresh-
nev hafði nú ekki neinn áhuga
á öðru en niðurlagðri síld.
Einar var með úttroðna vasa
frá Mars Trading, Lúðvík
hafði bundið rauða vasaklút-
inn utan um sína byrði, en
hinir voru með poka og tösk-
ur — allt niðursuðudósir fyr-
ir félaga Breshnev. Var tekið
á móti nefndinni í viðhafnar-
>sal í Kreml — þeim sal, sem
síldarmatsmenn Ráðstjórnar-
innar eru við störf sín. Var
Brynjólfur með dósahníf á
lofti og opnaði hverja dósina
á fætur annarri, en félagi
Breshnev lét sér nægja að
lykta. Ákvað hann svo að
bragða og lét þá Lúðvík eta
upp úr hálfri dósinni, beið svo
í fimm mínútur, en tók einn
bita, þegar sýnt var, að Lúdda
yrði ekki meint af innihald-
inu. Beið nefndin nú méð
ödina í hálsinum í tvær mín-
útur samfleytt — og þá loks
kinkaði félagi Breshnev kolli
og var greinilega ekki óánægð
ur. Vöknaði Einari um augu
og færði hann honum íslenzkt
gæruskinn að gjöf frá Kven-
félagi Sósíalista. Var síðan
rætt um prísa og vöruvöndun,
að lokum sunginn Internation-
inn með orgelspili — og var
erindinu þar með lokið. —
Nefndin dvaldi í fimm daga í
Moskvu til að slappa af eftir
taugaspennuna og þann tíma
lifði hún á afgangnum af síld-
inni frá Marz Trading. Síð-
an var haldið heim og ferð-
uðust nefndarmenn þá um
þvert og endilangt landið og
sögðu frá viðskiptum sínum
við félaga Breshnev, en Lúð-
vík klökknaði af geðshrær-
ingu í hvert sinn sem hann
sagði frá því, að hann hefði
etið úr sömu dós og sjálfur
Breshnev. Markaði þessi við-
skiptamálaráðstefna í Kreml-
höll tímamót í síldariðnaði
landsmanna.
Um þessar mundir var Thor
Thors á Formósu, Gylfi í Pek-
ing. Hvorugir báru það við
að reyna að selja síld. Kjör-
bílar voru gerðir útlægir úr
Kópavogi vegna þess að útlit
þeirra braut í bága við hinn
ríkjandi byggingarstíl í kaup-
staðnum. Trillan Bensi frá
Akranesi strandaði á smokk-
fiskveiðum.
Óhemju ölvun var eina helg
ina í höfuðstaðnum og voru
58 menn settir inn eina og
sömu nóttina, flestir teknir
með labb-rabb aðferðinni.
Vélbáturinn Ögri bjargaði
flugvél úr sjávarháska suður
í hafi, en Rússar fylgdust með
flotaæfingum NATO fyrir
austan land. Kom það sér nú
vel fyrir Rússa hve vel þeir
búa herskip sín ýmsum tækj-
um til alls konar veiða, og
stóð allur NATO-flotinn agn-
dofa, þegar rússnesku her-
skipin settu út trollið og tóku
eitt og eitt hal á milli þess
sem þau beittu hinum flókn-
asta tækniútbúnaði tii þess að
hlusta eftir kafbátum. Er nú
ákveðið að setja botnvörpur í
allan NATO-flotann svo að
hann verði í engu lakari rúss-
neska sjóhernum. — Flugfé-
lagið hefði þá ákveðið að
kaupa Fokker Friendship.
Þá var sjálfvirk handfæra-
vinda fundin upp á Islandi og
vantar nú ekkert annað en
sjálfvirka karla til að stjórna
vindunum. Vörubíll með
fimm mönnum rann fram af
bryggjuhausnum í Hnífsdal.
Björguðust allir vegna þess
hve aðgrunnt er þarna. Fyrir-
hugað er nú að lengja bryggj-
una. — Fréttaritari Mbl. á
Skaganum símaði, að Akra-
nes væri nú aftur orðinn
kartöflubær og er það heilla-
vænleg þróun, því hingað til
hefur þetta einungis verið
knattspyrnubær í augum
landsmanna. Tízkuskóli And-
reu auglýsti sérstaka tíma fyr-
ir konur, sem vildu megra
sig, 400 metrar voru malbik-
aðir á Selfossi og stjórn Árna-
safns taldi afhendingu hand-
ritanna brot á stjórnar-
skránni.
Hófst nú október. Sagði Jo-
hannes Bröndum Nielsen, að
handritin ættu heima í menn-
ingarbæ — ekki Reykjavík.
Kvað hann algeran skort á
bókasöfnum í Reykjavík —
Framhald á bls. 23.
i