Morgunblaðið - 31.12.1964, Síða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 31. des. 1964
SVARTAR
RAFPERLUR
EFTIR PHYLLIS A. WHITNEY
Tracy fann sjálf, að hún brosti.
— Ég skal reyna að muna það.
— Gott. Og nú viljið þér
kannski halda áfram með þessi
húsverk. Ég þoli ekki lengur
þenrnrn hrærigraut undir borð-
inu. Ég vil búa til minn hræri-
graut sjálfur.
Hún vissi, að hann ætlaði þess
um orðum sínum að særa hana,
og því einbeittari var hún að
verða fullkomlega róleg. Hún
settist á gólfið og tók að raða
blöðunum aftur, eins og hún
hafði gert daginn áður.
Það varð kyrrð í stofunni.
Eftir því sem Tracy miðaði
áfram fór hún að hafa meiri
áhuga á verkinu sjálfu. Og svo
niðursokkin var hún í að finna
texta og tilsvarandi myndir, að
hún hrökk við þegar Miles ávarp
aði hana.
— Þegar ég kom inn áðan,
heyrði ég eitthvað, sem virtist
vera hnakkrifrildi hjá Murat og
frúnni. Þér fóruð inn í stofuna
hennar, var ekki svo? Vitið þér
kannski, hvað um var að vera?
Tracy var steinhissa á, að hann
skyldi fara að spyrja hana um
einkamál heimilisfólksins.
•— Ég hafði enga hugmynd um,
hvað um var að vera, sagði hún.
— Rétt í því að við Fazilet kom-
um upp, kom dr. Erim þjótandi
út frá frúnni og þaut áfram nið-
ur'stigann. Fazilet elti hann og
ég hef ekki séð hana síðan. Við
Halide fórum svo með tevélina
til frúarinnar, og hún virtist af-
skaplega æst út af því sem gerzt
hafði. En vitanlega minntist hún
ekkert á það við mig.
Miles sneri sér aftur að skraut-
rituninni sinni. Þegar hann tók
aftur til máls, var það í miklu
vingjarnlegri tón, rétt eins og
hann vildi sannfæra hana um
eitthvað.
— Ég býst við, að þessar skýr-
ingar í smáatriðum á mósaík virð
ist vera stæling og skýrslugerð,
en það er nú samt verk, sem
þarf að vinna. Svo mikið er í
þann veginn að fara forgörðum,
að nákvæmar lýsingar á því eru
nauðsynlegar. Þér vitið, að fyrir
fáum árum var saga Tyrklands
enn óskráð og þau skjalasöfn,
sem til eru, hafa ekki verið not-
uð nægilega. Fáar þýðingar hafa
verið gerðar. Ég er ekki einn við
þetta verk. Fjöldi manna aðstoð-
ar mig við þessa skýrslugerð.
Og þegar það er allt komið í
Rlaðburðarfólk
nst til blaðburðar í eftirtalin hverfi
Þinghollsstræti
Bergstaðastræti
Freyjugata Lynghagi
IVieðalholt Hjarðarhagi
Laugavegur frá 1-32
Laugavegur frá 33-80
Barónsstígur
Fossvogsblettir
Seltjarnarnes (Skólabraut).
Laufásvegur hærri tölur
Sími 22-4-80
bók, getur það orðið einhvers
virði.
Tracy leit til hans þar sem
hann sat á háum stól við teikni-
borðið. Skugginn undirstrikaði
grófgerða andlitsdrættina og ská-
settu hrukkurnar út frá munn-
vikunum, en huldi hins vegar
þennan kulda, sem hún hafði svo
mikla óbeit á. Hún varð þess vör,
að henni hlýnaði í huga til hans,
er hún sá, að hann var áhuga-
samari en hún hafði gert sér í
hugarlund. Maður, sem vann af
einlægni að verkinu, sem hann
hafði tekið sér fyrir hendur.
Hún hikaði áður en hún herti
sig upp í að leggja fyrir hann
spurningu:
— En gæti ekki einhver og
einhver tekizt á hendur þessa
afritunarvinnu, svo að þér gætuð
sjálfur beitt yður í næði að raun-
verulega verkinu?
— Það vill svo til, að ég hef
áhuga á þessu sérstaka verki,
svaraði hann þurrltga.
Tracy leit nú á hann með
meiri samúð en henni hefði nokk
urn tíma getað dottið í hug, og
14
velti því fyrir sér, hvernig hún
gæti rannsakað og grafizt eftir
hinni raunverulegu persónu
þessa manns, sem hafði verið
eiginmaður Annabel. Ef til vill
var dirfska og hreinskilni það
eina, sem gæti svælt hann út úr
þessu greni, sem hann hafði lok-
að sig inni L
— Frú Erim heldur, að þess-
ari bók verði aldrei lokið, og að
yður langi raunverulega ekkert
til að semja hana. Hún vill að
ég fari heim og segi hr. Horn-
wright, að henni verði aldrei
lokið — og láta hann aflýsa öllu
saman!
— Og hvað finnst yður sjálfri,
ungfrú Hubbard? spurði hann.
— Hvernig get ég vitað það?
Rétt áðan fannst mér' eins og
þér hefðuð trú á verkinu. En
það virðist bara ekki ganga neitt
vel.
Tracy velti því fyrir sér, hvað
hann mundi segja, ef hún segði
honum, að Fazilet teldi það vera
eins konar sjálfsrefsingu fyrir
ávirðingar hans í fortíðinni. En
nú hafði hún gengið nógu langt
í bili og þorði ekki að fara að
koma orðum að þessari hugsun.
Hún fann einkennilega til þess,
að nú var hún ekki orðin eins
áfjáð og áður til að leggja fyrir
hann beitu eða ögra honum. Hún
var farin að líta á hann, ekki
einasta sem eiginmann Annabel,
heldur sem sjálfstæða persónu
sjálfs hans vegna. Og það vakti
óró hjá henni.
— Frú Erim kann að hafa sín-
ar sérstöku ástæður til að vilja
ekki láta þessa bók verða full-
gerða, sagði hann. — Ef til vill
sömu ástæðurnar, sem leiddu til
þessa rifrildis við mág hennar.
Það er hugsanlegt, að þetta sé
rétt hjá henni og að þér séuð
að eyða tíma yðar til einskis hér,
Tracy Húbbard.
Hún trúði því ekki lengur, að
frú Erim hefði á réttu að standa,
en áður en hún komst að með
að segja það, leit hann aðvörun-
arorðum til dyranna.
— Hlustið! sagði hann.
Kópavogur:
Blaðburðarfólk
vantai nú þegar til blaðadreifingar
í Austur- og Vesturbæ
Hafið samband v/ð útsölumann
í síma 40748
JlttfgtlSlblftfrÍfr
— o —
Úr áttinni að stiganum heyrð-
ust smellir í háum hælum á
gangi. Miles beygði sig aftur yfir
teikniborðið sitt. Tracy fann
rósailminum af frú Erim bregða
fyrir, um leið og hún kom að
dyrunum og.leit inn.
— Má ég tala við þig, Miles?
spurði frú Erim.
— Vitanlega, Sylvana — gerðu
svo vel að koma inn.
— Það eru dálítil vandræði á
ferðum, tautaði Sylvana um leið
og hún kom inn.
Það var greinilegt, að hún
hafði ekki komið auga á Tracy
úti í horninu. Rósemisvipurinn
var kominn á hana aftur. Að
frátöldum ofurlitlum rellutón í
málrómnum, virtist hún í full-
komnu jafnvægi.
— í fyrsta lagi, sagði hún með-
an Miles þagði og beið, — finnst
mér, að þessi enska stúlka ætti
að fara heim til sín tafarlaust.
Mig furðar á, að þú skulir leyfa
henni að vera hérna, þegar ....
— Enska stúlkan er hérna,
sagði Miles. — Þér væri rétt að
segja« henni sjálfri, hvers vegna
þú telur, að hún eigi að fara
heim.
Það varð ekki séð, að frúnni
brygði- hið minnsta. Hún leit
þangað sem Tracy var og benti
henni að koma fram að dyrun-
um.
— Afsakið, sagði hún, — en ég
þyrfti að tala við hr. Radburn í
einrúmi.
Tracy leit á Miles um leið og
hún stóð upp. — Ja, ég vildi fyr-
ir mitt leyti gjarna vita, hvers
vegna frú Erim vill ekki, að ég
sé hérna, sagði hún.
— Ég er viss um að þér vitið
mætavel ástæðuna, sagði frúin.
Miles kinkaði kolli til dyranna.
— Ég skal kalla á yður aftur,
þegar við erum búin að tala
saman.
Frú Erim gekk strax til hans
og staðnæmdist við teikniborðið
og skeytti ekkert frekar um
Tracy. Um leið og hún gekk út,
heyrði hún ánægjuóp frá frúnni,
er hún hallaði sér að Miles til
að skoða skrautletrið.
—. Þetta er fallegt! Það beztS
sem þú hefur enn gert, vinur
minn. Kaupandinn í New York
verður afskaplega ánægður. Það
virðist vera orðin mikil eftir-
spurn eftir tyrkneskri skrautrit-
un til skreytingar.
— O —
Tracy lagði hurðina hægt aift
ur og hljóp geign um salinn og
inn í herbergið sitt. Hún leit frá
svöli'unum yfir gljáanidi sjávar-
flötinn og fannst hún hafa þol-
að nóg til að ervdast sér daginn,
Einhvern veginn varð hún að
fá upp á yfirborðið að minnsta
bosti einn þessara undirstrauma,
sem leyndust í þessu húsi.
Hún vissi vel, að Sylvana
mundi ekkert segja henni. Erim
læknir virtist vera reiður henni
aí einhverj'Um ástæðum. En þá
var Fazilet ein eftir.
Það hafði þá loksins verið
hennar slæða, sem Tracy hafði
fundið í hallarrústunum, enda
'þótt Fazilet hefði ekki viljað
viðurkenna það.
Það var tími til kominn að
draga þessa tyrknesiku stúlku
fram í dags jósið.
IV.
Slæðuna, sem Tracy hafði
fundið í haUarrústunum, hafði
Sylvana Erim gefið Fazilet. Með
þessa slæðu í hamdtöskunni
sinni fór Tracy að leita að
tyrknesku stúlkimni, sem sagð-
ist hafa verið vinkona AnnabeL
Hún var ekiki í sínu herbergi,
en Halide sagði henni, að hún
mundi vera í rannsóknastof-
unni í Brekkuhúsinu.
Tracy hafði enn aildrei kom-
ið í þessa neðri hæð í Brekbu-
húsinu. Mestur hluti hennar
virtist vera einn salur, með
sterkum ljósum, en út úr honum
lágu svo dyr að tveim eð'a þrem
lit um herbergjum. í stóra sailn-
um voru skápar með öliluim
veggjum, og þar voru bprð með
ýmsum áhöldum og hillur með
búrum á, sem voru merkt, en f
þeim voru hvitar mýs og mar-
svín. ílmvatnsþefurinn þama
inni dró nokkuð úr óþefinum ai
þessum dýruim. í hinum enda
salarins var dr. Erirn að vinna
með tveim unguim aðstoðarmönn
um, og hann leit upp þegar hún
koim inn
Ljós brann í einni litlu komp-
unni og Tracy heyrði einhvem
raula eitthvert tyrknesbt lag fyr
ir munni sér. Hún leit þarna
inn og fann Fazilet, sem var
íkiædd hvítum slopp, og var
eitthvað að fást við mæ! igias og
virtist niðursokkin í verk sitt.
Hún leit upp og brosti til
Tracy. — Ertu komin í heim-
sókn? Gott! Komdu inn.
KALLI KÚREKI —>f~ — - -X- —— Teiknari: J. MORA
? Öxlin!!!!? ná hliðarbrúninni. Ég ætla að taka aí: brúninni.
3. Kalli reynir af ölluim mætti að þann kostinn að láta mig falla íram
Tracy gekk inn í litlu komp-
una, þar sem ilmur af sandal-
viði yfirgnæfði í foili allan annan
þef. Á vegg'hilium var fullit af
glösum, með ilmefnum, sem
voru flokkuð eftir tegundum —.
dýra-, blóma- og jurta-ilmefnL
— Vinnurðu sjálf olíurnar?
spurði hún.
— Sylvana gerir það stundum
á vorin og sumrin, sagði Fazi-
let.
— En það er erfitt og auð-
veldara að nota tilbúna kjarna
og olíur En mér þykir mest
gaman að blanda kjarnana sam
an.
En Tracy var nú ekki hingað
komin til að ta'la um ilmefni.
— Hefurðu mjög mikið að
igera? Ég þyrfti að taila dálítið