Morgunblaðið - 03.02.1965, Side 3

MORGUNBLAÐIÐ
3
1 Miðvikudagur 3. febrúar 1965
I
— HEYRÐU, «ru ekki
til miðar hérna?
Hann hallaði sér fram á
diskinn, smávaxinn ungling-
ur með bítlagreiðslu. Sú, seiji
var innanbúðar, var að sinna
viðskiptavini, sem var að
kaupa nýju plötuna hans
Svavars Geste. Hún leit upp
og sagði:
— Jú, það eru nok.kur sæti
laus. ®
— Ég ætlaði a’ð fá tvo miða
á föstudaginn, sagði sé stutti
og veifaði þremur hundrað-
krónuseðlum. Er ekki til fram
arlega?
— >að eru engir hljómleik-
ar á föstudaginn, sagði af-
greisðlustúlkan og brosti. Sá
stutti var ekki af baki dott-
inn:
— Jæja, á fimmtudaginn
þá. Helzt á 1. bekk. simann.
Allan daginn var þröng á þingi í búðinni. Björg selur miðana rneðan Valgerður -svarar í
(Ljósm. Mbl. Sv. Þorm.).
Miðarnir renna út...
Hann var heldur bjartsýnn,
því að afgreiðslustúlkan upp-
lýsti, að ekki væru til miðar
framar en á 20. bekk.
— Ja, hvur röndóttur!
Hann klóráði sér í kollin-
um og velti vöngum góða
stund.
— Jæja, tvo á 20. betkk
klukkan ellefu.
Hann fékk miðana sína, og
gekk svo út í rigninguna
hress í bragði.
Það er ekki á hverjum degi,
að smiáfólkinu gefst tækifæri
að sjá og heyfa snillinga á
borð við „The Swinging Blue
Jeans“. Það varð líka uppi
fótur og fit, þegar sú tiðinda-
saga komst á kreik og barst
út um alla borgina, að þeir
væru áð koma til Reykjaví'k-
ur.
„Liverpool bítlarnir", eins
og þeir eru kallaðir, ætla að
halda sex hljómleika í Aust-
urbæjarbíói í næstu viku á-
samt Keflavíkurbítlunum
HLJÓMUM og smábítlahijóm-
sveit, sem heitir TEMPÓ. Sala
aðgöngumiða hófst í gær, og
má með sanni segja, að þeir
hafa runnið út eins og heit-
ar lummur.
— í>að hefur aldrei verið
svona mikið að gera hjá okk-
ur, sagði Valgerður, afgreiðslu
stúlka í hljóðfæraverzlun Sig-
ríðar Helgadóttur í Vestur-
veri, þegar við litum þangað
inn rétt fyrir lokun í gær.
Síminn hefur bókstaflega ekki
þagnað, og það hefur verið
stanzlaus ös í búðinni, síðan
við byrjuðum að selja í morg
un. Það má heita, að uppseit
sé á tvo fyrstu hljómleikana
— og á hina fjóra er uppselt
aftur á 20. bekk, en húsið
tekur um 800 manns í sæti.
— Og í þeim svifum birtist
ungur maður, sem sagðist ætla
að sækja pantanir.
— Sex miða, sagði hann.
Ég hringdi í morgun.
Vinkona hans spurði:
— Hverjir ætla eiginlega að
fara?
— Það er hellingur, sagði
ungi maðurinn og dró fram
budduna. Svo fékk hann mið-
ana sína, en við spurðum:
— Ertu alveg bítilóður?
— Alveg snar, sagði hann.
— Ætlarðu kannski oftar
en einu sinni, spurðum við.
— Tvisvar — að minnsta
kosti, sagði hann.
— Það verða aldeilis út-
gjöld, sögðum við.
— Ekki fyrir að sjá Swing-
ing Blue Jeans, maður, sagði
hann og gaf vinkonu sinni
merki um, að þeim vœri ekki
til setunnar boðið.
Næst gekk að afgrei'ðslu-
borðinu smávaxin ungfrú.
— Heyrðu, sagði hún við
afgreiðslustúlkuna, eru til
miðar á miðvikudaginn.
— Já, sagði afgreiðslustúlk
an. Á 20. bekk.
— Ég ætla að fá tvo miða
á mfðvikudaginn klukkan
sjö.
Meðan Björg, afgreiðslu-
stúlkan, náði í miðana, spurð-
um við þá stuttu:
— Fékkstu aur hjá pabba?
— Já, sagði hún, dálítið
feiminn.
— Ætlarðu þá að bjóða hon
um með þér?
— Ætli hann vilji nokkúð
koma, sagði hún.
— Ætlarðu þá að bjóða
kærastanum, spurðum við og
hún svaraði að bragði:
— Já, auðvitað!
Eftir andartaksiþögn leit hún
upp og sagði:
— Nei, annars — ég ætla
ekkert að bjóða neinum kær-
asta. Ég ætal bara með vin-
konu minni. Svo á ég heldur
ekki neinn kærasta, sagði hún
og með það var hún horfin
með miðana sína í vasanum.

STAKSTEINAR
Virtist utanveltu
BIRGIR ísleifur Gunnarsson rit-
ar nýlega víðsjá í tímaritið
Stefni, sem gefi'ð er út af Sam-
bandi ungra Sjálfstæðismanna.
Ræðir hann þar m.a. úrslit kosn-
inga þeirra, sem fram fóru í ýms-
um löndum á sl. hausti. Kemst
hann þar m.a. að orði á þessa
leið um kosningarnar í Banda-
ríkjunum og höfuðpersónur
þeirra:
„Víst var það að allmikill mun-
ur virtist á stefnu þeirra John-
sons og Goldwaters, en það verð- '
ur að segjast, að Goldwater virt-
ist aldrei ná verulegum tökum á
kosningabaráttunni. Hann virtist
utanveltu, sagði eitt í dag og
annað á morgun og fór oft timi
og orka í það að leiðrétta og túlka
ýmis ummæli, er hann lét eftir
sér hafa. Einhverju kann það að
valda, að áhrifamestu blöðin sner
ust gegn honum og blaðamenn
voru honum oft fjandsamlegir, og
hafa ef til vill rangsnúið ummæli
hans stundum. En þrátt fyrir það
kom Goldwater mjög klaufalega
fram i kosningabaráttunni og
ekki bætti varaforsetaefni hans,
Miller, um fyrir honum. Hann
virkaði ógæfulega þegar frá
upphafi. Enda þótt Goldvrater
hafi verið talinn gáfaður, heiðar-
^egur maður, þá tókst honum og
aðstoðarmönnum hans ekki að
skapa honum almenningshylli.
Almenningur snerist á móti hon-
um af meiri þunga en venja er
til um forsetaefni í Bandaríkjun-
um. Lyndon B. Johnson var hins-
vegar í allgóðri aðstöðu þegar frá
upphafi.”
Verðbólga
í ndgrannalöndunum
Alþýðublaðið birtir í gær for-
ustugrein, þar sem það ræðir um
vaxandi verðbólgu í Danmörku,
og áform dönsku Jafnaðarmanna-
stjórnarinnar um að leggja á
nýjan skatt, svokallaðan verð-
aukaskatt. En fjármálaráðherrann
danska vantar 1500 til 2000 millj-
ónir danskra króna til þess að
tryggja afkomu ríkissjóðs:
Einstœtt sœnskt
ar guðfrœðirit á
NÝLEGA var birt I sænska Mað-
inu Dagens Nyheter viðtal við
sænskan prest og fræðimann,
Arthur Malmgren að nafni, þar
Bem hann skýrir frá því, að hann
Viafi sumarið 1953 verið á ferð
í Reykjavík og fundið í skrá um
elztu bækur í Landsbókasafninu,
prentaðri aftan við Ritauka safns
ins 1939, fjögur sænsk guðræki-
leg rit frá 16. öld, bundin í eitt, og
hafi þar verið komin verk, sem
han hafi leitað árum saman.
í viðtalinu er einnig sagt frá
því, að Landsbökasafnið hafi léð
umrætt bindi til Lundar. í til-
76. ald-
íslandi
efni af þessu sneri Morlgunblað-
ið sér til dr. Finnboga Guðmunds
sonar, landsbókavarðar, og innti
hann frétta af þessu máli. Hann
kvað það rétt, að Landsbókasafn-
ið hefði í desember sl. sam-
kvæmt beiðni sent Háskólabóka-
safninu í Lundi bindi þetta og
væri nú unnið að rannsókn
þeirra verka sem hér um
ræðir en þau eru: Sálmabók,
S-ÁTTIN er nú alls ráðandi
hér á landi með súld eða rign
ingu, þar sem vindur stendur
á landið. Horfur eru á svipað
veðurlag verður næstu daga.
Catechismus, ein lítil bænabók,
Guðspjallabók og Pistlar.
Verk þessi voru prentuð í
Stokkhólmi 1502, og útgefandi
var Amund Laurentzson. Þykir
Svíum að vonum mikill fengur
í þesum verkum, því að þau hafa
eflcki varðveitzt annars staðar,
svo að kunnugt sé. Þeir hafa því
sótt um leyfi til að ljósprenta rit
þessi, og hefur það verið veitt.
Munu útgefendur láta Landsbóka
safninu í té 20 ljósprentuð ein-
tök.
Um feril bindisins, áður en það
komst í eigu Landsbókasafnsins,
er það kunnugt, að Jón Guð-
mundsson, ritstjóri Þjóðólfs, gaf
séra Þorvaldi Bjarnarsyni það
sumarið 1873.
Á austurströnd Bandaríkj-
anna var frost i gær og svalt
og bjart í nágrannalöndunum
fyrir austan haf.
„Enn er rætt um nýjan skatt á
auglýsingar og skattar á hlutafé-
lög verða hækkaðir. Póstur og
sími hækkar, og sama gera sum
tryggingagjöld. Þá er ekki talið
ólíklegt að „bráðabirgðaskattar“
síðan í haust, á áfengi og tóbakl
verði framlengdir, og til greina
kemur einnig benzínhækkun“,
segir Alþýðublaðið er það ræðir
um dönsk efnahagsmál. Síðan
kemst blaðið að orði á þessa leið:
Hvað veldur?
„Hvað veldur því að Danir
þurfa að undirbúa slíkar ráðstaf-
anir í veltiári, enda þótt vísitalan
hafi þegar hækkað verulega í
vetur? Hvað kemur Jafnaðar-
mönnum, sem sitja í minnihluta-
stjórn, til þess að leita samkomu-
lags við hina flokkana um slíkar
aðgerðir?
Svarið er einfalt: Verðbólga.
Islendingar eiga við sama vanda
að stríða, og hér á landi hefur
verið meiri eða minni verðbólga
í 25 ár. En undanfarin misseri
hefur verið vaxandi verðbólga í
öllum nágrannalöndum okkar, að
vísu ekki alveg eins ör og hér á
landi, en þó hættulega mikil.
Þessi verðbólga hefur haft mikil
áhrif á hækkandi verðlag hér á
landi, en hún hefur einnig hækk-
að verð á útflutningsafurðum
okkar, og þannig veitt íslenzku
efnahagslífi nokkurn styrk til að
þola sveiflur undangengina miss-
era.“