Morgunblaðið - 08.01.1966, Qupperneq 21

Laugarfiagur 8. Janúar 1966
MORGU N BLAÐIÐ
21
— Haldið þér, að þér séuð fær
um að sjá fyrir fjölskyldu? spurði
tengdafaðirinn tilvonandi.
— Ég hef aðeins hugsað mér að
sjá fyrir konu minni, hinn hluta
fjölskyldunnar getið þér sjálfur
séð fyrir, svaraði tengdasonur-
inn tilvonandi þá.
Fjórir bandarískir glæpamenn
sátu við borð og ap'!.»ðu póker.
f>á sagði Joe við Jack, sem sat
yið nliðina á honurn:
— Lifa foreldrar þinir ennþá?
! — Já, já.
' — Og konan þín og börnin
fjógur líka?
— Auðvitáð, en hversvegna
spyrðu?
— Jú, vinur minn. F.f þú villt
ekki að neitt komi fyrir þau,
þá skaltu hætta að kikja á spilin
mín.
1 TJng Reykjavíkurmær í nú-
tíma kjól, og þar af leiðandi
þröngum mjög, kom inn í strætis
vagn og settist á móti manni, sem
las ákaft í dagblaði. Þegar hún
var setzt, togaði hún strax pils-
faldinn niður fyrir hné.
Það er að segja — hún reyndi
það — en án árangurs. Þegar hún
1 tíunda skipti tók í pilsfaldinn,
sagði maðurinn, sem sat á móti
henni.
— Afsakið, ungfrú eða frú. En
ef þetta með pilsfaidinn og hnén
er gert fyrir mig, þá vildi ég
áðeins segja yður að eina áhuga
mál mitt er wisky.
Frægur læknir var kallaður
heim til geðstirðs auðmanns.
— Jæja, hvað gengur að yður
herra? spurði hann glaðlega.
— Það er nú einmitt það, sem
þér eigið að komast að, svaraði
auðmaðurinn, stuttur í spuna.
— Stendur heima, mælti lækn
irinn, en yður stendur vonandi á
sama, þótt ég kalli á dýralækn-
inn, því að ég treysti mér ekki
að komast áð því, án þess að fá
svör við nokkrum spurningum.
Gesturinn sá flugú í súpunni
sinni, svo að hann kallaði á þjón
inn, og spurði:
— Hvað er þessi fluga að gera
1 súpunni minni?
Þjónninn leit andartak á flug-
una, en sagði svo:
— Mér sýnist hún vera að æfa
baksund, herra.
Fólk úr víðri veröld
Hundasaga.
Meðan lœknar í sjúkralhiúsinu
í Toronto á ítaliíu gerðu að sár-
um tveggja manna, sem höfðu
slasast alvarlega í hifreiðar-
slysi, lá hundur þolinmóður fyr-
ir utan sikurðstofuna. Allir héldu
að annarthvor þeirra sem í slys-
inu lentu ætti þennan hund en
þegar þeirn var ekið á brott eftir
aðgerðina fylgdi hann þeim ekki.
Aftur á móti haltraði hann inn í
skurðlstofuna og stillti sér ýlfr-
andi upp fyrir framan yfirlækn-
inn dr. Caporallo og gerði bon-
um skiljanlegt með ýmsum til-
burðuim, að sér væri ililt í ann-
arri framiöppinni. Skurðlæknir-
inn rannsakaði hana nánar og sá
'þá að hún hafði farið úr liði.
Dr. Ciporallo meðhöndlaði sjúkl-
inginn með varfærni og eftir
nokkrar mínútur var allt eins
og það átti að vera og bundur-
inn sleikti hönd læknisins í þakk
lætisskyni og hljóp svo geltandi
út, enginn veit hvert.
Og enginn getur gert sér grein
fyrir hvernig „skynlaus skepn-
an“ rakst á sjúkrahúsið eða yfir
leitt áttað sig á því að þar væri
lækningu að finna.
Rollingar og bókmenntir.
Eins og kunnugt er, er það mik
il tízka hjá dægurlagastjörnum
úti í heimi, að skrifa fagurbók-
menntir í hjáverkum á milli
þess sem þeir æpa je, je, je! á
sviðum víðsvegar um heim. Bít-
iilinn áigæiti og heimsfrægi, Jahn
Lennon hefur skrifað bækur,
sem runnið hafa út eins og heit-
ar lummur og eitthvað hefur
hann fiktað við leikritagerð þótt
litlar sögur fari af því. Hins veg-
ar mun hann aldrei 'hafa lagt sig
niður við ljóðagerð, enda vafa-
samt, að Ijóðlistin missi þar mik-
iLs.
Oharlie Watts, gítarleikari hjá
Rolling Stones hef_r einnig látið
tvær bækur frá sér fara, og aðra
nýlega. Er það barnabók, sem
heitir „Flaggið í dýragarðinum“
eða eitthvað í þá áttina. Bókin
hefur fengið misjafna dóma sum-
ir koma þarna auga á upprenn-
andi snilling en aðrir láta sér
fáitt um finnast. Hitt er annað
mál, að þetta mun líklega í
fyrsta skipti, sem „pop“-hljóm-
sveif leggur fram sinn skeri til
uppeldis æskunnar.
JAMES BOND — —>f — Eftir IAN FLEMING
James Bond
BY IAN FLEMIN6
DRAWINS BY JOHN McLUSKY
YOU’RE STILL OWE
TWE REST OF YOU MAKES
TWE NOSE UNIMPORTANT
| MEAN
IT ^
>F THE LOVELIEST
ilRLS ive ever
SEEN, HONEY f

IE CAT DRAGON
COME—QM, MY
. GAWSH... I
AH, DOKI’T
JUST BE KIND
TO ME, JAMES
— Ég var falleg eitau sinni ..... en ein-
hver niaður sló mig og braut á mér nefið
af því ég vildi ekki ...... þú veizt.
— Þú ert samt sem áður ein af falieg-
ustu stúlkum sem ég hef séð, Honey.
— Ó, vertu ekki svona góður við mig,
James.
— Ég meina þetta. Afgangurinn af þér
gerir það að verkum að nefnið skiptir ekkl
máli.
— Ef þessi dreki kemur — guð
minn góður!
JtJMBÓ —-K—« ——-K— —-K— —K—* TeiknarL J. MORA
Júmbó greip í hönd Fögnuðs, og baðst
afsökunar á atferli sínu. — Ég var svo
öruggur um að þú værir í leiðtogi með
glæpamönnunum, vegna þess að þú lézt
sem þú skildir ekki móðurmál okkar. —
Nú-u, hélduðið að ég væri njósnari, spurði
Fögnuður feiminn.
SANNAR FRÁSAGNIR
— Já, það héldum við, hélt Júmbó
áfram. — Getur þú kannski sagt okkur,
hvers vegna glæpamennirnir völdu ein-
mitt þennan stað til þess að landa vör-
um sínum?
— Þeir eru kannski smyglarar, skaut
Spori inn í.
— Það hljótum við að geta séð, ef við
opnum þennan kassa, sem þeir gleymdu
að taka með sér i öliu uppnáminu, sagði
Júmbó. — Komið og hjálpið mér að rifa
fjalirnar utan af honum.
—-K— Eftir VERUS
— Ég held að við ættum að
bregða okkur upp núna. Ég
finn það á lyktinni, að þeir eru
að steikja buff uppú
Mennonítar hafa megna and-
úð á stríði og hverskonar of-
bcldi. Þeir hafa enga þjóna né
leigja aldrei aðstoð vegna þess
að þeir vilja ekki drottna yfir
neinum. Þeir nota ekki hnappa
á ytri föt því að þeir setja þá
í samband við einkennisbún-
inga hermanna. Þeir hafa
þrjózkulega neitað að gegna
herþjónustu og hlotið fyrirlitn-
ingu og ofsóknir fyrir. Banda-
ríska ríkisstjórnin leyfir þeim
í stað þess að gegna herþjón-
ustu að vinna á sjúkrahúsum
og við önnur líknarstörf. Mjög
sjaldan höfða mennonítar mál
á hendur öðrum eða verja sig
fyrir rétti og þeir hafa lítinn
áhuga á stjórnmálum. Þeir vilja
helzt af öllu vera útaf fyrir sig
og vera látnir í friði. Þótt for-
feður þeirra hafi verið í Banda
ríkjunum í rúmlega 250 ár tala
margir þeirra ennþá þýzka mál
lýzku. Glæpir og hjónaskilnað-
ir eru næstum því óþekkt fyr-
irbrigði hjá þeim. Þeir deila
einungis við hinn ytri heirn ef
þeim finnst ráðist á trúar-
bragðafrelsi sitt. Hmish-sinnar
og aðrir íhaldssamari mennon-
ítar finnst óþarfi að láta börn
sín ganga lengur í skóia en
lögboðin skólaskylda segir til
um vegna þess að þau muni
verða bændur og læra það sem
til þess þarf á bóndabæjunum.
Þeir hafa líka tröllatrú á skóla-
húsum þar sem börn þetrra ern
aðskilin frá trúleysingjum. —
Börn Amish-sinna eru duglegir
nemendur og finnst gaman í
skólanum, ef til vill vegna
þess að það er hvíld frá ströng-
um aga heima.