Morgunblaðið - 02.02.1966, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 2, febrúar 1966
y
VICK Hólstöflur inniholda hófs-
mýkjandi efni fyrír mœddan
fiáls ... Þcsr eru ferskar og
bragðgócbr.
— VlCK
HÁLSTOFLUR
Mtilt
%
tRÐ RiKiSINS
M.s. Esja
fer vestur um land í hring-
ferð 8. þ.m. Vörumóttaka á
föstudag og árdegis á laugar-
dag til Patreksfjarðax, Sveins-
eyrar, Bíldudals, Þingeyrar,
Fiateyrar, Súgandafjarðar, —
ísafjarðar, Siglufjarðar, Ak-
ureyrar, Húsavíkur og Rauf-
arhafnar. Farseðlar seldir á
mánudag.
Styrmir Gunnarsson
lögfræðingur
Laugavegi 28 B. — Sími 18532.
Viðtalstími 1—3.
Höfum flutt verzlun vora og
verkstæði að
LÁGMÚLA 9
Símar:
38820 (Kl. 9—17)
38821 (Verzlunin)
38822 (Verkstæðið)
38823 (Skrifstofan)
Bræðurnir Örmssonhf.
Vesturgötu 3, Lágmúla 9.
Sími 38820.
Hvar á að byrja?
Byggingameistarar hafa
nú farið fram á rannsókn á
byggingakostnaði. í niðurlagi
fréttatilkynningar þeirra til
blaðanna segir:
„Loks má benda á, að hátt
verðlag á húsnæði þarf ekki að
standa í beinu sambandi við
háan byggingakostnað. Ástæð-
an fyrir því, að verðlag á hús-
næði hér á landi er oft hærra
en sjálfur byggingakostnaður-
inn gefur tilefni til, er hin
mikla eftirspum eftir húsnæ'ði,
sem hér er ríkjandi og verður
varla skrifuð á reikning bygg-
ingaiðnaðarmanna“.
Þetta er fróðiegt. Hverjir eru
það, sem fá lóðir, byggja sam-
býlishús og selja Pétri og Páli?
Hingað til hef ég ekki rekið
mig á, að nýtt íbúðarhúsnæði
sé ódýrara en annað. Ef verð-
ið á nýjum íbúðum, sem bygg-
ingameistarar eru að seija okk
ur, er ekki í réftu hlutfalli við
raunverulegan byggingakostn-
að, vaknar óhjákvæmilega sú
spurning, hverjir reyni einkum
að færa sér í nyt „umframeftir
spurn eftir húsnæði“
Það er greinilega ástæða til
að rannsaka fleira en raunveru
legan byggingakostnað.
Veðurofsinn
Óve'ðrið virðist, sem bet-
ur fer gengið hjá. Þvílík læti í
veðurguðunum. Við áttum alls
ekki von á þessu, ekki fremur
en Sigfús í Heklu — og allir
hinir, sem misstu þakið ofan
af sér. — Gleðilegt var þó í
þessu sambandi, að við skyld-
um alveg sleppa vi'ð sjóskaða.
Ég geri ráð fyrir, að við getum
m.a. þakkað veðurstofunni fyr
ir það.
Allir virðas't hissa á þessum
hamförum. Veðurgu'ðirnir hafa
farið um okkur það mjúkum
höndum undanfarin ár, að við
erum hætt að reikna með ofsa
þeirra, sem er óútreiknanlegur.
Við megum ekki gleyma því,
að við búum á íslandi — og
slíkur veðurofsi um miðjan vet
ur ætti ekki að koma neinum
á óvart.
•jt Matareitrun
Nú eru þorrablótin og
árshátíðirnar að komast í al-
gleyming. Undanfarin ár hafa
verið töluverð brögð að matar-
eitrun í slíkum samkvæmum.
Þetta er slæmt og ber ekki
vott um allt of mikið hreinlæti
við matargerð. Fyrsta fréttin
um matareitrun barst nú frá
Keflavík. En, þegar fulltrúar
hehilbrigðisyfirvalda komu á
vettvang, hafði öllum matar-
leifum veríð kastið. — Fólk
ætti að hafa það hugfast, að
leita læknis strax og það verð-
ur eitrunarinnar vart — og um
fram allt að geyma matarleif-
ar.
-jc „Verksmiðjubrauð“
Nú hafa „verksmiðju-
brauðin" verið á markaðinum í
nokkrar vikur og mér er sagt,
að neytendum líki þau mjög
vel. Hér er um ánægjulegar
framfarir að ræða. Vaknar sú
sú spurning, hvort ekki sé hægt
að taka tæknina í þjónustu okk
ar á fleiri hliðstæðum sviðum
— og hefja fjöldaframleiðslu á
góðri vöru.
Ekki er ólíklegt, að tollvernd
un sú, sem ýmsar greinar ís-
lenzks iðnaðar hafa notið, hafi
að einhverju leyti hamlað bein-
línis gegn eðlilegri þróun fram
lefðsluhátta. Auðvitað er það
sjálfsagt fyrir okkur að veita
iðnaði okkar einhverja vernd
á meðan hann er að slíta bams
skónum. En sú vernd má aldrei
vera fólgin í því að innlendum
aðilum sé veitt einokunarað-
staða, sem gerir þeim fært að
framleiða lélega vöru — og
selja hana við háu verði vegna
þess, að neytendur eiga ekki á
öðru völ. Með þeim hætti verð
ur íslenzkur iðnaður ekki
byggður upp og þroskaður.
Bréf frá Ian Smith
Undanfarna mánuði hafa
oft birzt greinar í blöðunum
eftir ungan Islending, sem starf
ar í Suður Rhodesíu, landi Ians
Smith. Ég hef ekki alltaf fellt
mig við þau sjónarmið, sem
komið hafa fram í þessum grein
um, en hef gaman af lestri
þeirra engu að síður. Þessi ungi
maður, Viggó Oddsson, sendir
Velvakanda oft línu — og ný-
lega fékk ég bréf frá honum
ásamt úrklippum úr blöðum í
Rhohdesíu — og er hér fjallað
um bjórinn. Vitnar bréfritari
í ýmsa, sem telja bjórdrykkju
heilnæma og bætandi fyrir
manninn, en mér skilst á hon-
um, að bindindishreyfingin sé
ekki jafnæskileg. Hvarflar að
manni við lesturinn, að allir
„óvinir“ Rhodesíu, sem nú hafa
sett aðflutningsbann á landið,
séu bindindismenn upp til
hópa. En hér kemur kafli úr
bréfinu:
i
„Villimenn og bjór
Ég hefi nú verið hér nokkur
misseri í ýmsum löndum Afríku
og er bjór mikilvægur þáttur
í lífi fólks hér, í Salisbury, sem
ca. 90 þús. hvítir menn byggja
er bruggáður 5% bjór um 36.000
tylftir á dag. Svertingjarnir
drekka sumt, en þeir hafa sér-
staka bjórverksmiðjum, sem
framleiðir ódýrari bjór handa
þeim, á hyrnum. Ágóðanum er
varið til húsbygginga og mennt
unar fyrir þá. Ennþá hefi ég
ekki séð einn drukkinn mann í
þessum löndum, hvorki hvítan
eða svartan, Eru svertingjarn
ir flestir á steinaldarstigi, en
nokkrir hafa þróazt upp í að
vera þingmenn. Svartir námu-
menn í S-Afriku fá þennan heil
næma drykk í nestispakka með
sér.
íslendingar vanþróaðir?
Islenzkir bindindismenn
telja að bjór sé það versta, sem
yfir íslendinga getur dunið. Er
þessi þjóð víst vanþróaðri í
þessum efnum en milljónir
villimanna samanlagt, að
þeirra dómi. Ég lét um sinn
glepjast af áróðri þeirra og er
ekki feiminn við að kunngera
það. í skjölum sem ég á frá
þeim tíma má sjá að áfengis-
afbrot í Finnlandi voru hlut-
fallslega hærri, með einokun
í áfengismálum en í Danmörku
þar sem allt er frjálst.
Ég veit, að ísl. bindindismönn
um er í fersku minni hvernig
fór fyrir hinni öflugu bindindis
hreyfingu í Danmörku og er
kappsmál áð hindra slíkar hrak
farir á íslandi. Það er stað-
reynd: Þar sem er óverulegt
áfengisvandamál, er ekki þörf
á bindindishreyfingu.
Gagnsemi bindindisfélags
Ég vil ekki gera lítið úr starf
semi bindindisfélaga, einkum á
meðan mál geðsjúklinga eru í
ólestri, því að bindindishreyf-
ingin er staður, sem tauga-
spennt fólk getur fengið útrás
andlegra tjáninga og notið fé-
lagsskapar og eytt tómstundum
á ódýran hátt og jafnvel stund
um orðið sér úti um aukaskild-
ing í þessu mikla fyrirtæki.
Þannig verða bindindismenn
þolanlegir í daglegri umgengni.
Þeir gera sínar fundarsam-
þykktir til almennings en eng-
inn tekur mark á þeim og svo
virðist sem þeir ætlist sjálfir
til þess. Svona rúllar allt áfram
ár eftir ár, lítið eða ekkert virð
ist vinnast til að útrýma áfeng
isbölinu, enda yrði það til að
minnka veg þessara samtaka.
Ég veit af eigin raun, áð ef
raunverulegur áhugi væri fyrir
hendi til úrbóta, væri sigur
unninn fyrir löngu, en ekta
áhugamenn fá ekki vinnufrið á
þessum stað.
Gerið tílraun
með bjórinn, það getur varla
orðið verra. Það má alltaf
banna hann ef illa til tekst. Til
að enda þetta, má til gamans
gata þess, að þegar Rhodesía
lýsti yfir „einhliða“ (sbr. land
helgin okkar) sjáSfstæði 11.
nóvember sl. og Wilson setti
á innflutningsbönn til að refsa
Rhodesíu, var settur á 1 kr.
skattur á bjór hér til að bæta
upp tollatap, en þar eð hækkað
áfengisverð er eitt af því ó-
vinsælasta sem til er, ákvá’ðu öl
gerðin og vínsalar að taka á sig
þessa hækkun, til að stjórnin
yrði ekki fyrir óvinsældum.
Hér í borg fæst áfengi í kjör
búðum og oft eru þar útsölur á
sterkum drykkjum.
Salisbury í janúar 1966.
Viggó Oddsson“.
Þetta segir bréfritari. Varð-
andi fyrsta kafla bréfsins: Á-
góðanum af bjórsölunni er var-
ið til menntunar blökkumanna.
Ágó'ðinn er það mikill (eins og
fram kemur í síðasta kaflan-
um) að veitingamenn geta sjálf
ir tekið á sig aukaskattinn, ea
samt miðar menntun blökku-
manna ekki betur en það, að
þeir eru enn flestir á steinald-
arstigi. Að vísu hafa nokkrir
„þróazt upp í að vera þing-
menn“, en mér skilst á bréf-
ritara, áð til þess þurfi ekki
langa þróun.
Gott væri, að hann gerði nán
ari grein fyrir þessu.
Hveragerði
Til sölu er íbúðin að Frumskógum 3, efri hæð 4 herb.
og eldhús, 72 ferm. — Verð kr. 400 þúsund. —
Útborgun krónur 270 þúsund.
HILMAR MAGNÚSSON
Sími 82.
Ríkistryggð skuldabréf
óskast til kaups. — Tilboð sendist afgr. Mbl. fyrir
n.k. fimmtudagskvöld. merkt: „Skuldabréf — 8103“.
Ítalíu viðskipti
Þeir, sem hafa umboð fyrir ítölsk fyrirtæki, eru
vinsamlega beðnir að tilkynna það bréflega til
Aðalræðismannsskrifstofu Ítalíu, Hafnarhvoli, sem
allra fyrst.
Afgreiðslustúlka
óskast. — Upplýsingar ekki gefnar í síma.
Verzlunin GYÐJAN
Laugavegi 25.