Morgunblaðið - 02.02.1966, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 2. febrúar 1966

Útgefandi:
Framkvaemdastjóri:
Ritstjórar:
Ritstjórnarfulltrúi:
Auglýsingar:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
Askriftargjald kr. 95.00
í lausasölu kr.
Hf. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Yigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
á mánuði innanlands.
5.00 eintakið.
ÞEIRRA EIGIN ORÐ
l?ramsóknarmenn hafa nú
4 gjörsamlega gefið upp á
bátinn allar tilraunir til þess
að réttlæta afstöðu flokksins
til alúmínmálsins og Búrfells
virkjunar. Og þeir þingmenn
flokksins, sem börðust af mik
illi hörku innan þingflokks
Framsóknarflokksins gegn
hinni neikvæðu afstöðu flokks
ins, hafa heldur ekki látið til
sín. heyra, þrátt fyrir ítrek-
aðar áskoranir.
Svo vill þó til, að nokkur
gögn eru til um^afstöðu
þeirra. Þannig birti Dagur á
Akureyri hinn 6. maí 1961
yfirlit úr ræðu, sem Jón
Skaftason, alþingismaður,
hélt á Akureyri. í ræðu þess-
ari sagði alþingismaðurinn:
„Leiðin, sem fara á til þess
að nýta þessar orkulindir og
leysa fjárhagsspursmálið er
sú, að laða hingað erlent á-
hættufjármagn ,leyfa útlend-
ingum að festa hér fé í at-
vinnurekstri að uppfylltum
ýmsum skilyrðum, sem ís-
lenzk stjórnarvöld myndu
ákveða......“
„Það er staðreynd, að ís-
lendingar fá aldrei verulega
ódýra orku úr fallvötnum,
nema með því að virkja stórt.
En þegar stórvirkjun hefur
verið framkvæmd á grund-
velli orkukaupa stóriðju má
gera sér vonir um, að hvers
kyns annar iðnaður geti not-
ið góðs af þeirri framkvæmd
með kaupum á ódýrri
afgangsorku“. — „Margir ís-
lendingar vaða í þeirri villu,
að hér séu svo ákjósanlegar
aðstæður til vatnsaflsvirkj-
ana, að erlendir fjármagns-
eigendur muni keppast um
að fá að festa hér fé í slíkum
framkvæmdum hvenær sem
íslenzk stjórnvöld leyfi slíkt.
Þetta er mikill misskilning-
ur.“ — „Við verðum því að
hefjast handa í þessum efn-
um strax, áður en allt verð-
ur um seinan og vinna kerf-
isbundið að því að laða hing-
að erlent fjármagn.“ „.... ég
er sannfærður um, að við get-
um með engu öðru móti
tryggt not sumra auðlinda
landsins í stórum stíl og búið
landsmönnum þau lífskjör,
sem þeir vérða að fá.“
Þetta voru orð Jóns Skafta-
sonar, alþingismanns Fram-
sóknarflokksins, á árinu 1961.
Ekkert hefur komið fram síð-
an, sem bendir til þess, að
þingmaðurinn hafi breytt
um skoðun. Þvert á móti
béndir forustugrein, sem birt-
ist í jólablaði Ingólfs, mál-
gagns Framsóknarflokksins á
Reykjanesi, eindregið til þess
að þingmaðurinn hafi enn
verið sömu skoðunar, þegar
sú forustugrein var rituð.
Hvert er svo geð þeirra
manna, sem láta gamla og
atfurhaldssama þingmenn
eins og Eystein Jónsson og
nokkra af klíkubræðrum
hans handjárna sig gjörsam-
lega og snúast gegn eigin
sannfæringu í svo mikils-
verðu máli, sem hér er um
að ræða fyrir íslenzka þjóð?
Hefur maður, sem kjörinn
hefur verið til hinna æðstu
trúnaðarstarfa í þágu þjóðar
sinnar leyfi til þess að snú-
ast gegn sannfæringu sinni, í
óme'rkilegum pólitískum til-
gangi. Þetta eru spurningar,
sem Jón Skaftason og sam-
þingmenn hans aðrir, sem
voru sömu skoðunar, verða
að svara sjálfir.
En þessi þingmaður er ekki
einn til frásagnar um afstöðu
Framsóknarmanna til stór-
iðjumála, áður en Eysteinn
Jónsson fékk þá flugu í höf-
uðið að vera á móti stóriðju.
Þann 10. nóvember 1964,
gerði bæjarstjórn Akureyrar
samþykkt, sem fulltrúar
Framsóknarflokksins í bæjar-
stjórn Akureyrar stóðu að
ásamt fulltrúum annarra
stjórnmálaflokka nema komm
únista. Þessi samþykkt var
svohljóðandi:
„Bæjarstjórn Akureyrar
lætur í ljós eindreginn áhuga
sinn á því að næsta stór-
virkjun fallvatns hér á landi
verði staðsett á Norðurlandi
og bendir í því sambandi á
áætlanir þær, sem nýlega eru
fram komnar um virkjun
Laxár. Einnig verði stóriðja,
sem stofnað kann að verða til
í sambandi við orku frá vatns
virkjun staðsett við Eyja-
fjörð. Telur bæjarstjórn, að
með slíkri staðsetningu stór-
virkjunar og stóriðju væri
unnið að nauðsynlegu jafn-
vægi í byggð landsins.“
Framsóknarmenn í bæjar-
stjórn Akureyrar voru því
sannarlega ekki andvígir stór
iðju fyrir rúmlega ári. Þeir
reyndu aðeins að fá þá stór-
iðju, sem fyrirhugað er að
rísi hér, staðsetta á Norður-
landi. Er það vissulega eðli-
leg afstaða og í fullkomnu
samræmi við hagsmuni byggð
arlagsins.
Þessi var þá afstaða Fram-
sóknarmanna þangað til þeir
voru handjárnaðir á þing-
flokksfundi í Framsóknar-
flokknum um miðjan desem-
ber. Fátt sýnir betur hæfni
þessara manna til þess að snú-
ast heilan hring í afstöðu
sinni til mikilvægustu mála,
en þau orð og ályktanir, sem
hér hefur verið vitnað til. En
spyrja má að lokum, hvort
tilefni sé til þess að gefa
SLÖDBADIÐ MIKLA
I INDONESIU
BYLTINGARTILRAUN komm
únist.a í Indónesíu hefur orðið
þeim dýrkeypt. Her landsins
hefur látið til skarar skríða
gegn þeim, og segja má, að
alger borgarastyrjöld hafi
staðið í landinu undianfarna
mánuði.
Enn eru átök framundan,
milli hersins, sem barði nið-
ur byltinguna, og Sukarno,
forseta.
Grein sú, sem hér fer á
eftir, birtist fyrir nokkrum
dögum í bandariska vikurit-
inu „U.S. News & World
Report“.
Það er fyrst nú, að sannar
fregnir eru teknar að berast
af blóðbaðinu, sem staðið hef
ur í Indónesíu.
Það sem hér fer á eftir, er
byggt á frásögnum erlendra
sendimanna, sem sent hafa
skýrslúr til Asíu, Evrópu og
Bandaríkj anna.
Á fjórum mánuðum hefur
Múhameðstrúarmönnum í
Xndónesíu, sem njóta stuðn-
ings hersins, tekizt að ráða
a.f dögum þá menn, sem
mynduðu kjarna kommúnista
flokks landsins, er áður réð
iögum og lofum.
í blóðbaðinu hafa þegar
látið lífið 87 þúsundir manna.
Það er sú tala, sem Sukarno
forseti, hefur sjálfur tekið sér
í munn, skv. upplýsingum yfir
manna hersins.
Starfsmenn brezku utanríkis
þjónustunnar segja, að tala
látinna sé mun hærri, senni-
lega um 150 þús. Utanríkis-
ráðuneytið í París telur, að
a.m.k. 200 þús. manns hafi
verið teknir af iífi.
Slíkar fjöldaaftökur hafa
fram til þessa aðeins þekkzt
í löndum, sem kommúnistar
hafa lagt undir sig. Eitt slíkt
dæmi er þó þekkt frá Ind-
landi, er átökin miklu urðu
þar milli Hindúa og Múham-
eðstrúarmanna. í þetta skipti
hefur dæminu þó verið snúið
við, og nú eru það kommún-
istar, sem teknir hafa verið
af lífi.
Byltingartilraun kommún-
ista var gerð 30. september s.l.
Það var hún, sem leiddi til
blóðbaðs í landi, sem byggt er
fólki, sem er friðsamt í eðli
sínu. Leiðtogar byltingar-
sinna tóku af lífi sex af æðstu
hershöfðingjum iandsins, sem
allir voru þekktir fyrir and-
stöðu sína við kommúnista.
Tveir yfirmenn hersins kom
ust þó undan, og þeir tóku
samstundis í sína þjónustu
nokkra herflokka, skammt
utan við höfuðborgina, Dja-
karta. Á nokkrum klukku-
stundum tókst þeim að brjóta
byltingarsi-nna á bak aftur.
Það er fyrst nú, að fregnir
hafa borizt af því, sem síðan
gerðist.
Yfirmenn hersins komust að
því ,að Pekingstjórnin hafði
smyglað vopnum til indónes-
ískra kommúnista. Sagt er, að
Framhald á bls. 19.
Sjónarvottar segja, að fangar hafi verið barðir til bana.
gaum afstöðu Framsóknar-
manna til eins eða neins, eftir
að þeir af ómerkilegum póli-
tískum hvötum og í annarleg-
um tilgangi hafa hnúizt eins
og skopparakringla í einu
mikilvægasta hagsmunamáli
íslenzkrar þjóðar, er marka
mun ný og byltingarkennd
spor í atvinnusögu þjóðarinn-
ar. Það mun samdóma álit
landsmanna, að slíkum mönn
um sé ekki treystandi til á-
byrgðarmikilla starfa í þágu
þjóðarinnar.
KOMMÚNISTAR
VILJA EKKl FRIÐ
Dandaríkin hafa nú hafið
loftárásir á Norður-Viet-
nam á ný eftir 37 daga hlé.
Þetta hlé notaði Bandaríkja-
stjórn til víðtækra friðarum-
leitana í Vietnam, og sendi-
menn hennar fóru til fjöl-
margra höfuð.borga um allan
heim til þess að leita stuðn-
ings við þær. Kommúnistar
í Norður-Vietnam notuðu
þetta hlé hins vegar til þess
að auka aðflutninga til skæru
liða og senda nýjar hersveiiir
inn í Suður-Vietnam. Allar
tilraunir til þess að koma á
friðarsamningum hafa því
reynzt árangurslausar, og má
öllum ljóst vera, að á því eiga
kommúnistar alla sök.
Enginn getur nú lengur
verið í vafa um ráunveruleg-
an vilja Bandaríkjastjórnar
til þess að koma á friði í Suð-
ur-Vietnam. Enginn getur
heldur efast lengur um það,
að kommúnistar í Norður-
Vietnam eru algjörlega and-
vígir því, að friði verði kom-
ið á í þessu óhamingjusama
landi. Þegar svo er komið er
Ijóst, að Bandaríkin og Suð-
ur-Vietnam og önnur þau
ríki, sem styðja þau í bar-
áttunni gegn kommúnistum í
Suður Vietnam, eiga ekki um
neitt annað að velja, en snúast
af festu og í krafti hernaðar-
legra yfirburða gegn komm-
únistum, sem hafa reynzt ó-
fáanlegir til þess að koma á
friði í þessum heimshluta.
Og þeir, sem séð hafa
ástæðu til að fordæma að-
gerðir Bandaríkjamanna í
Vietnam, hljóta nú að skoða
hug sinn á ný um það. Eða
hafa menn enn ekki lært lexíu
nazistatímabilsins í Evrópu,
þegar stöðugt var látið und-
an ofbeldinu með þeim
hörmulegu afleiðingum, sem
það hafði. E'ru þeir menn til,
sem óska þess, að Suður
Vietnam fari sömu leið og
Tékkóslóvakía á sínum tíma?